menu

Nick Cave & The Bad Seeds - No More Shall We Part (2001)

mijn stem
4,20 (700)
700 stemmen

Australiƫ
Rock
Label: Mute

  1. As I Sat Sadly by Her Side (6:15)
  2. And No More Shall We Part (4:00)
  3. Hallelujah (7:48)
  4. Love Letter (4:08)
  5. Fifteen Feet of Pure White Snow (5:36)
  6. God Is in the House (5:44)
  7. Oh My Lord (7:30)
  8. Sweetheart Come (4:58)
  9. The Sorrowful Wife (5:18)
  10. We Came Along This Road (6:08)
  11. Gates to the Garden (4:09)
  12. Darker with the Day (6:07)
  13. Grief Came Riding * (5:07)
  14. Bless His Ever Loving Heart * (4:02)
  15. Good Good Day * (4:03)
  16. Little Janey's Gone * (2:58)
  17. Fifteen Feet of Pure White Snow [Westside Session] * (5:43)
  18. We Came Along This Road [Westside Session] * (5:37)
  19. God Is in the House [Westside Session] * (5:53)
  20. And No More Shall We Part [Westside Session] * (4:12)
toon 8 bonustracks
totale tijdsduur: 1:07:41 (1:45:16)
zoeken in:
avatar van Woody
5,0
geniaal! Zijn teksten, het piano tokkelen op bijvoorbeeld the sorrowful wife, de pijnlijke fluistertoon in God is the house. Het sarcastische fifteen feet of pure white snow.

Het mooie is dat het album blijft boeien, en je constant er nieuwe dingen in kan vinden.

verplichte aanschaf wat mij betreft.

avatar van deric raven
4,0
Oh My Lord is op dit album al sterk, maar wie dit nummer ooit live heeft gehoord, weet dat dan pas het effect echt voelbaar is.
Live zie je bijvoorbeeld een koortsige Warren Ellis die steeds gespannender aan zijn viool begint te plukken, om uiteindelijk helemaal los te gaan.

Wat is die vent ondanks hij vrijwel altijd op de achtergrond staat dan zo prominent aanwezig.

Een tip voor een band als The Veils; huur een goede getalenteerde violist in, die de muziek naar een nog hoger level op voert.

Zijn bijdrage in Hallelujah doet weer meer aan Dirty Three denken, al vind ik hem daar minder sterk.

Ik ken dan ook geen begeleidingsband die zo goed op elkaar is in gespeeld als The Bad Seeds.
Het gitaarspel van Blixa is eigenlijk niet eens zo geweldig (wel bijzonder), maar past dan weer perfect in het totaalplaatje.

Persoonlijk vind ik dit niet een van Caves sterkste albums, maar de genoemde nummers behoren wel tot zijn beste werk.

avatar van Jeanneman
5,0
Deze plaat krijgt van mij toch definitief de vijf sterren. De herontdekking van Oh My Lord trekt hem net over de streep. Wat een fantastisch nummer. Heerlijke opbouw, meeslepende tekst en een climax die zijn weerga niet kent. Bril-jant. Samen met The Sorrowful Wife de belangrijkste pijler van dit album.

Dit album is als een warme deken die je over je heen trekt als het buiten koud, guur en donker is. Heerlijk dus in de meest deprimerende maand van het jaar. Dat het de sfeer in huis bepaalt vind ik dan ook helemaal niet erg, maar juist een meerwaarde. Dit soort muziek is een van de weinige redenen om uit te kijken naar het korter worden van de dagen en het vallen van de herfstbladeren.

Ik heb geen voorkeur in het soort muziek van Nick Cave dat ik voorgeschoteld krijg. De jonge, wilde Cave van The Birthday Party, de kwade Cave van Let Love In, de softere Cave van The Boatmans Call of de midlifecrisis Cave van Grinderman: Ik vind het allemaal mooi, maar dit is toch wel de mooiste, best afgewerkte Nick Cave album aller tijden. Het absolute magnum opus van deze man.

Fenomenaal 5* en een plek in mijn top 10

avatar van HugovdBos
4,5
Nick Cave heeft sinds de jaren tachtig een indrukwekkend muzikaal oeuvre neergezet. Op No More Shall We Part zet Nick de lijn voort van zijn voorganger The Boatman’s Call. Zijn warme zang en poëtische teksten doen de koude wintermaanden aan je voorbij trekken en met het pianospel en de strijkers opent het sfeervolle geheel zich. Nick toont zich als koning van de emotionele zang. De dagen worden korter en terwijl het buiten donker wordt steekt de muziek op als een sneeuwbui die neerdaalt. As I Sat Sadly by Her Side, Fifteen Feet of Pure White Snow en And No More Shall We Part vormen de hoogtepunten van het album.

4,5*

Afkomstig van Platendraaier.

avatar van morketronen
5,0
12 favoriete tracks. blijft voor mij met elke draaibeurt beter worden. en dit raakt me veel meer dan PTSA - ST - Ghosteen.

avatar van artvark71
5,0
knap als je hier iets van kritiek op kunt hebben. Wellicht is dhr. Cave niets voor je...?
Hoogtepunt in zijn nogal indrukwekkende oeuvre.

avatar van zaaf
ach, knap, knap.... ik ben vele malen meer gecharmeerd van zijn eerste strapatsen na The Birthday Party.
dit, en veel van zijn latere werk, is best mooi, maar dusdanig saai dat een heel album het bij mij sedert lang niet meer redt.

beetje gekke stelling ook, alsof dit de 'perfecte' muziek is.

avatar van andnino
3,5
Na de beluistering van The Boatman's Call heb ik me een tijdje niet meer met het werk van Cave beziggehouden. Ik was stiekem wel een beetje bang dat het gedaan zou zijn met het interessante deel ervan. Het was niet slecht, maar het was absoluut niets voor mij.

Gelukkig heeft No More Shall We Part mij positief verrast! Deze plaat is nog steeds vrij traag in de opbouw en overwegend ingetogen. Maar ik hoor iets meer invloeden van Amerikaanse folkmuziek; de violen, de achtergrondkoortjes. Maar waar de Amerikaanse invloed in Cave eerst wat meer in de ronkende blues en rock zat, is het nu meer Dylan & Cash. Ook het gitaarspel raakt voor mij hier de juiste snaar (haha). Maar zo nu en dan komen hier ook die rauwe randjes weer naar boven. Schurend vioolspel, een sporadische oprisping van wat zwaarder gitaarspel, en een heerlijke intense uithaal van Nick Cave zelf. Het is niet veel, maar nog net de juiste dosering om deze plaat interessant te houden. Hierdoor kan ik ook veel fijner en met meer aandacht luisteren naar de kalmte van een Gates to the Garden. En kan ik, ondanks dat ik nog steeds niet graag naar zulke lange platen luister, de kwaliteit van geen van de nummers hierop bekritiseren.

Qua score zet ik hem nog even op een drieënhalf, maar dit is zo'n plaat die zomaar uit kan groeien tot een echte favoriet. Gewoon vaker draaien, en dat zal ik zeker wel gaan doen.

Tussenstand:
1. Let Love In
2. Henry's Dream
3. The Firstborn is Dead
4. No More Shall We Part
5. Your Funeral... My Trial
6. From Her to Eternity
7. Tender Prey
8. The Boatman's Call
9. Murder Ballads
10. The Good Son

avatar van Reijersen
N.a.v dit topic beluisterde ik dit album.

Wederom een album van Nick Cave en wederom eentje die ik nog niet kende. Opener is wel mooi, dus dat is in ieder geval een goed begin. Deze wat meer rustige Nick Cave doet mij sowieso wat meer dan andere muziek die ik weleens van hem hoorde. Voeg daarbij dat ik steeds meer aan zijn stem ga wennen. De eerste 4 songs zijn goed, de zesde ook en daarna vanaf song 10 weer.

Gast
geplaatst: vandaag om 12:13 uur

geplaatst: vandaag om 12:13 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.