menu

Moby - Play (1999)

mijn stem
3,75 (1135)
1135 stemmen

Verenigde Staten
Electronic
Label: V2

  1. Honey (3:27)
  2. Find My Baby (3:58)
  3. Porcelain (4:01)
  4. Why Does My Heart Feel So Bad? (4:23)

    met The Shining Light Gospel Choir

  5. South Side (3:48)
  6. Rushing (2:58)
  7. Bodyrock (3:34)

    met Nikki D

  8. Natural Blues (4:12)
  9. Machete (3:36)
  10. 7 (1:00)
  11. Run On (3:43)
  12. Down Slow (1:34)
  13. If Things Were Perfect (4:17)
  14. Everloving (3:24)
  15. Inside (4:47)
  16. Guitar Flute and String (2:07)
  17. The Sky Is Broken (4:17)
  18. My Weakness (3:37)
  19. South Side * (3:49)

    met Gwen Stefani

  20. Honey [Rollo & Sister Bliss Blunt Edit] * (4:02)
  21. Why Does My Heart Feel So Bad? [Ferry Corsten Remix] * (6:42)
  22. Natural Blues [Perfecto Remix] * (8:11)
  23. Natural Blues [Mike D Remix] * (4:14)
  24. Porcelain [Clubbed to Death Version] * (6:40)
  25. Now I Let It Go * (2:08)
  26. God Moving Over the Face of the Waters * (5:44)
  27. Into the Blue * (5:31)
  28. Flower * (3:26)
  29. Sunday * (5:03)
  30. Memory Gospel * (6:42)
  31. Whispering Wind * (6:02)
  32. Summer * (5:58)
  33. Spirit * (4:08)
  34. Flying Foxes * (6:16)
  35. Sunspot * (6:49)
  36. Flying Over the Dateline * (4:47)
  37. Running * (7:05)
  38. The Sun Nevers Stops Setting * (4:20)
toon 20 bonustracks
totale tijdsduur: 1:02:43 (2:50:20)
zoeken in:
avatar van starbright boy
1,5
Wat mij betreft werd het hier vooral al minder. De Moby van voor Play was een lekker recalcitrant mannetje die niet wist wat hij wilde en daarom maar alles deed. Sfeervolle club, rock,ambient, bloedcommerciele rave en nog veel meer. Soms met geweldige resultaten, vaak ook niet, maar altijd verrassend. Deze van vaak nogal kitscherige samples voorziene oude folk en bluessamples, uitgezocht uit de Lomax-opnames (afgewisseld met Moby-originals in dezelfde stijl) vind ik vooral makkelijk, vlak en saai. En als er dan ineens af en toe iets heel anders voorbij komt (Bodyrock) is dat veel minder goed dan veel ouder spul van Moby. Verbazingwekkend groot succes, dat wel. Heb het in 1999 nog wel even veel gedraaid, maar het ging me vrij snel vervelen en de tand des tijds en mijn eigen smaak deden de rest. Het merendeel van dit album vind ik nu strontvervelend.

Na Play kwam het nooit meer goed en doofde de carriere van Moby na nog meer grotendeels slaapverwekkende muziek, langzaam uit.

avatar van Sfeermaker
4,5
Dit is absoluut een van de beste albums in het Downtempo/Chillout genre. Ik kreeg deze destijds in 1999 van de Sint. Sindsdien vind ik Play alleen maar beter geworden. Er is veel afwisseling tussen de nummers, de volgorde van liedjes op het album is goed over nagedacht. Dat maakt Play een van de weinige albums die ik vrijwel altijd helemaal afluister van begin tot eind.

De stijl van Moby hier is lastig te omschrijven. Grotendeels is het Downtempo met het gebruik van samples en soms wordt een en ander aangedikt met piano en strijkers.

Soms komt er ineens een raar nummer binnenvallen zoals Machete, welke overigens wél erg goed gelukt is. Het ontpopt zich langzaam tot een gestrest en krankzinnig lied.

Honey is een van de meest vreemde nummers die ik ooit heb gehoord. Vooral vanwege de onlogische entrees in de maat van de instrumentatie, terwijl het gewoon vierkwartsmaat is. De samples in het nummer zijn ook uiterst lelijk. Oftewel: een interessant maar onaangenaam lied om naar te luisteren.

Ook Natural Blues is voorzien van een uiterst lelijke zang- sample, ware het niet dat dit nummer halverwege een prachtige climax heeft.

Waar Moby voor wat mij betreft het best in geslaagd is zijn de rustige nummers met piano, gitaar en strijkersondersteuning (met name nr. 3 & 4). Het contrast tussen de sfeer in deze twee nummers is toch heel groot. Porcelain straalt een soort warmte, tevredenheid en genot uit. Why Does My Heart Feel So Bad? is weer een uiterst droevig nummer. Bekijk de cartoon videoclip maar eens op het internet.

Highlights: Porcelain, Why Does My Heart Feel So Bad?, Rushing, Natural Blues & Machete.
Maar hier had ik er nog wel meer bij kunnen zetten.

Doet het altijd goed, een briljant album!

avatar van Halcyon
Ontdekt toen ik 18 jaar was. Dit was de plaat die ik opzette na een nachtje stappen, om vijf uur 's nachts met de ramen open om toch maar die plakkerige hitte uit de slaapkamer te jagen. Op de achtergrond zoemde altijd wel een mug. Moby brengt hier een variatie van ambient (Inside), soul (Find My Baby), techno (Machete), rock (Bodyrock) en atypische pop. Een veelvuldigheid aan stijlen die in principe meer botsen dan ze samengaan, maar hij maakt er een mooi synergetisch geheel van. Leker zwoel, warm en met poëtische teksten - bijna oneliners - die weken door je hoofd spoken. Moby heeft veel dingen vanuit het gevoel gemaakt, maar dit is misschien wel zijn meest melancholische werk, met nummers die erg avontuurlijk aandoen en andere nummers waar de eenzaamheid en ontreddering vanaf druipen.

avatar van andnino
3,5
Play is wat mij betreft een leuk album, maar niet meer dan dat. Ik tel zo'n elf goede nummers, en zeker drie á vier beduidend mindere. De goede nummers zijn dus wel in de meerderheid, maar het album duurt te lang en kent geen constant hoog genoeg niveau voor een hogere waardering. Daar moet ik wel bij zeggen dat ik ook weinig binding heb met de nummers, ik kan me wel heel goed voorstellen dat omdat de nummers zo catchy zijn, je ze blijft associëren met prettige herinneringen. Daarvoor ken ik het album in ieder geval nog niet lang genoeg.

avatar van deric raven
4,0
Eigenlijk moet ik bij Play vooral aan The Blues Brothers film denken.
James Brown als priester die Gospel met de nodige Soul weet te brengen.
Wetende dat Moby best wel een fanatiek Christen is, zou dit zo zijn heilige mis kunnen zijn geweest.
Een gezegend huwelijk tussen verschillende muzikale stijlen, met die kleine kale veganist in rol van ceremoniemeester.

3,5
Een avondje zo maar niets te doen en te vervelen, dus maar eens de recensies van albums aan het langslopen die mij ooit gegrepen hebben en dan zelf maar eens mijn gedachten aan het rijtje toevoegen.

Soms begint een man en ik dus ook spontaan te snotteren en ontstaan er troebele ogen bij het voor het eerst horen van een nummer. Everloving hoort voor mij in dat rijtje

avatar van BoyOnHeavenHill
4,0
Een toverbal van een plaat, met in elk nummer weer nieuwe stemmetjes en sferen en kleuren en geluidjes. Het bizarre huwelijk tussen de klassieke blueszangers en –essen en Moby's moderne elektronische muziek werkt op z'n zachtst gezegd enigszins vervreemdend, en dat komt de impact alleen maar ten goede, want daardoor ga ik extra goed luisteren om te horen of het nog ergens ècht gaat schuren. Tegelijkertijd zijn die stemmen zó aanwezig (en dus de originelen zó dominant) dat me soms het gevoel bekruipt dat Moby met andermans veren aan het pronken is, vergelijkbaar met hoe ik me voelde toen ik ontdekte dat de Bucketheads voor The bomb (these sounds fall into my mind) niet zozeer een sample van Chicago's Street player hadden gebruikt alswel praktisch dat hele nummer hadden ingelijfd. Die vraagtekens zou je natuurlijk kunnen zetten bij èlk nummer dat samples gebruikt, maar pas bij Moby gaat die kwestie voor me spelen vanwege het grote contrast tussen de ongekunstelde zang van de blues- en gospelsamples enerzijds en de prefab-eigenschappen van de muziek anderzijds, vooral ook omdat het juist díé nummers zijn die deze plaat z'n unieke karakter geven (en die dan ook de hoogtepunten van het album zijn). Maar goed, als ik die bedenkingen laat voor wat ze zijn is dit toch wel een vrij unieke plaat, met tijdens vooral de tweede helft iets teveel opvullertjes om een absolute topper te zijn, maar tijdens vooral de eerste helft teveel briljante momenten om zomaar terzijde te kunnen schuiven.

Gast
geplaatst: vandaag om 21:41 uur

geplaatst: vandaag om 21:41 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.