menu

Big Brother & The Holding Company - Cheap Thrills (1968)

mijn stem
3,90 (186)
186 stemmen

Verenigde Staten
Rock / Blues
Label: Columbia

  1. Combination of the Two (5:49)
  2. I Need a Man to Love (4:57)
  3. Summertime (4:04)
  4. Piece of My Heart (4:18)
  5. Turtle Blues (4:33)
  6. Oh, Sweet Mary (4:18)
  7. Ball and Chain (9:28)
  8. Road Block * (5:31)
  9. Flower in the Sun * (3:07)
  10. Catch Me Daddy * (5:34)
  11. Magic of Love * (3:58)
toon 4 bonustracks
totale tijdsduur: 37:27 (55:37)
zoeken in:
avatar van pet
5,0
pet
Ik kwam er net achter dat er nog geen enkel 5 sterren album op Pat-Sounds staat met een volledige recensie. Nu heb ik niet zo veel 5 sterren albums (21 namelijk maar), maar toch… Als muziek liefhebber wil je juist de geniale albums luisteren! Daarom maar eens starten met een rondje langs mijn beste albums. En waarom dan niet gelijk beginnen bij het beste album ooit gemaakt?

Dit album van Big Brother & the Holding Company is voor mij namelijk de definitie van muziek. Als ik een band zou hebben, zou het (hopelijk) zo klinken. Janis Joplin is natuurlijk de drijvende kracht achter het geheel. Haar stem schuurt, schreeuwt maar is bovenal erg overtuigend. Maar er is natuurlijk meer dan alleen mevrouw Joplin. Neem nou bijvoorbeeld alleen al die gitaar. Op basis van dat geluid heb ik mijn gitaar gekocht. Warm en continue tegen (en soms zelfs ruim over) het overstuurde aan, met als ultieme voorbeeld natuurlijk Ball & Chain. Dat begin is puur kippenvel over het hele lichaam.
Dit is trouwens het laatste album van Big Brother & the Holding Company met Janis in de gelederen. Overal hoor je dat ze de band eigenlijk al ontgroeid is qua niveau. Het lijkt wel alsof de rest moeite moet doen om Janis bij te blijven, waardoor alles maar net bij elkaar gehouden wordt. En dan is er nog het toetje, de kerst op de taart: de geniale cover van het album van Robert Crump. In eerste instantie bedoeld voor op de achterkant van de LP, maar Joplin vond de tekening zo tof dat ie toch maar op de voorkant komt. Alleen vanwege de hoes al een absolute must-have in de platen kast.

Ik kan werkelijk niets negatiefs bedenken over dit album, behalve dat die te kort is. De CD heeft trouwens nog 4 bonus nummers, die qua kwaliteit zeker niet onder doen voor de rest van het album. Het boeit, ontroerd, geeft energie en blijft verbazen. Dit album komt minstens 1x per maand op de platenspeler en dat al ruim 8 jaar lang… iets wat bij geen enkel ander album gebeurd. Alleen daarom al met behoorlijke afstand het beste album ooit gemaakt.

Overgenomen van mijn blog: Pat-Sounds

avatar van Niek
2,5
Wat sommigen passie noemen, noemen anderen geschreeuw. Wat sommigen rauw noemen, noemen anderen schor. Ik hoor als het op Janis aankomt vrees ik bij de 'anderen'. Schor geschreeuw dus en veel te aanwezig. Het leidt af van de muziek in plaats van die te versterken. Als ik er live bij zou zijn geweest dan zou ik geneigd zijn geweest om te vragen of mevrouw Joplin even stil kan zijn, zodat ik de muziek kan horen. Als vervolgens ook de gitaren alleen nog maar gaan krijsen, zoals bij Ball & Chain, ben ik echter de zaal uit. Niet mijn kopje koffie dit, sorry mensen.

avatar van metalfist
De laatste jaren ben ik via via nogal veel met Janis Joplin in aanraking te komen. Zij was eigenlijk het doorgeefluik naar de Grateful Dead dankzij een bootleg Woodstock CD (lang verhaal), maar ik was ook helemaal zot van Piece of My Heart. Een nummer dat ik niet op haar reguliere oeuvre terugvond en dat is logisch ook, want het is een nummer dat Joplin zong toen ze nog bij Big Brother & The Holding Company speelde. Vandaar dus maar eens op zoek gegaan naar het origineel en via Spotify op de re-release met 4 bonustracks gestoten. Roadblock en Flower in the Sun zijn studio outtakes & Catch Me Daddy en Magic of Love dateren beide uit het concert in The Grande Ballroom in Detroit op 2 maart 1968 en zijn an sich wel tof, maar de echte fun zit hem toch in de reguliere release. Aan Piece of My Heart ga ik geen woorden meer wijden, dat nummer spreekt voor zich, maar zo'n nummer als Summertime? Dat behoort toch ook wel tot het beste dat Joplin ooit uit haar strot heeft geperst. Oh, Sweet Mary vind ik trouwens ook wel een heerlijk nummer en het is zonde dat Joplin de band al verlaat na slechts twee albums van Big Brother & The Holding Company. Wat ze later maakt, is absoluut ook niet slecht maar ik heb wel een zwak voor Cheap Thrills ontwikkeld. Als het aan de groep had gelegen, dan had de titel trouwens Sex, Dope and Cheap Thrills geweest en hadden we in plaats van de comic die nu de voorkant van de plaat siert, een foto gehad van de groep naakt in bed. De platenmaatschappij weigerde echter de titel en ook met de initiële plannen voor de cover waren ze niet zo blij.

Gast
geplaatst: vandaag om 07:43 uur

geplaatst: vandaag om 07:43 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.