menu

The Band - The Last Waltz (1978)

mijn stem
4,24 (331)
331 stemmen

Canada
Rock
Label: Warner Bros.

  1. Theme from the Last Waltz (3:40)
  2. Up on Cripple Creek (4:35)
  3. Who Do You Love (4:16)

    met Ronnie Hawkins

  4. Helpless (5:47)

    met Neil Young

  5. Stagefright (4:24)
  6. Coyote (5:50)

    met Joni Mitchell

  7. Dry Your Eyes (3:57)

    met Neil Diamond

  8. It Makes No Difference (6:48)
  9. Such a Night (4:00)

    met Dr. John

  10. The Night They Drove Old Dixie Down (4:35)
  11. Mystery Train (4:59)
  12. Mannish Boy (6:54)

    met Muddy Waters

  13. Further on Up the Road (5:08)

    met Eric Clapton

  14. Shape I'm In (4:06)
  15. Down South in New Orleans (3:06)

    met Bobby Charles

  16. Ophelia (3:53)
  17. Tura-Lura-Lural (That's an Irish Lullaby) (4:15)
  18. Caravan (6:02)

    met Van Morrison

  19. Life Is a Carnival (4:19)
  20. Baby Let Me Follow You Down (3:00)

    met Bob Dylan

  21. I Don't Believe You (She Acts Like We Never Have Met) (3:33)

    met Bob Dylan

  22. Forever Young (4:42)

    met Bob Dylan

  23. Baby Let Me Follow You Down [Reprise] (2:46)

    met Bob Dylan

  24. I Shall Be Released (5:25)

    met Bob Dylan

  25. The Well (3:27)
  26. Evangeline (3:17)
  27. Out of the Blue (3:08)
  28. The Weight (4:38)
  29. The Last Waltz Refrain (1:28)
  30. Theme from the Last Waltz (With Orchestra) (3:22)
  31. The Weight * (4:51)
  32. This Wheel's on Fire * (3:54)
  33. Caldonia * (6:09)

    met Muddy Waters

  34. Rag Mama Rag * (4:34)
  35. All Our Past Times * (5:02)

    met Eric Clapton

  36. Four Strong Winds * (4:37)

    met Neil Young

  37. Shadows and Light * (5:45)

    met Joni Mitchell

  38. Furry Sings the Blues * (5:09)

    met Joni Mitchell

  39. Acadian Driftwood * (7:07)
  40. The W.S. Walcott Medicine Show * (3:39)
  41. The Genetic Method / Chest Fever (Excerpt from Movie Soundtrack) * (2:41)
  42. Hazel * (3:42)

    met Bob Dylan

  43. Jam # 1 * (5:32)
  44. Jam # 2 * (9:11)
  45. Don't Do It * (6:20)
  46. Greensleeves (From Movie Soundtrack) * (1:38)
  47. King Harvest (Has Surely Come) * (3:52)
  48. Tura Lura Lura (That's an Irish Lullaby) * (3:53)

    met Van Morrison

  49. Caravan * (6:30)

    met Van Morrison

  50. Such a Night * (5:25)

    met Dr. John

  51. Rag Mama Rag * (3:53)
  52. Mad Waltz (Sketch Track for "The Well") * (5:31)
  53. The Last Waltz Refrain [Instrumental Version] * (0:50)
  54. The Last Waltz Refrain (Sketch) * (3:35)
toon 24 bonustracks
totale tijdsduur: 2:09:20 (4:02:40)
zoeken in:
avatar van bikkel2
5,0
Jeetje. Wat vliegt de tijd. Beangstigend soms.

Velen die hier aan deelnamen zijn al niet meer onder ons.

Lazarus Stone
Neil Diamond werd weggehoond in de bios, flauwekul natuurlijk, past gewoon binnen Levon Helm's ruimdenkende definitie van rock & roll.

avatar van bikkel2
5,0
Lazarus Stone schreef:
Neil Diamond werd weggehoond in de bios, flauwekul natuurlijk, past gewoon binnen Levon Helm's ruimdenkende definitie van rock & roll.


Kwam eigenlijk van Robbie Robertson af, die net Neil's album Beautiful Noise had geproduceerd.

Zijn bijdrage is verre van storend. Ok. wat minder rock and roll dan de anderen, maar Diamond heeft prachtige dingen geschreven en uitgevoerd.

kistenkuif
Het was flink hommeles tussen Robertson en Helm rond dit legendarische concert. 'It was the biggest fuckin' rip off that ever happened to The Band'. Aldus Levon Helm in de VN van deze week. Niet één van de bandleden heeft een cent gezien van de opbrengst van The Last Waltz. Behalve Robertson en zijn vriend/regisseur Scorcese.Tijdens het concert stond de zangmicrofoon van Robertson uit vanwege zijn talent voor vals zingen. Door de cameravoering lijkt hij desondanks de frontman van The Band. Allemaal zaken die Levon Helm, als enige amerikaan en meest karakteristieke vertolker van Robertson's songs in deze canadese band, behoorlijk hebben dwars gezeten. Ik geef hem geen ongelijk. Toen Robertson wilde stoppen met de band om gezondheidsredenen (de dreiging van dope) was Helm's bijtende reactie: 'I'm a goddamn musician. I ain't in it for my health!. Die had helemaal geen zin in een laatste wals. We hebben daarna nog lang van hem mogen genieten. En Robertson? Nog iets van hem gehoord.....? Mwah, weinig schokkends.

avatar van bikkel2
5,0
Tuurlijk zal Robertson in deze een aantal dubieuze dingen hebben gedaan, maar laten we niet vergeten dat het grootste deel van de nummers van Robertson afkomstig is geweest.
De beslissing om The Band op te heffen zal ook te maken hebben gehad met de toestand van oa. Danko en Manuel die een aardig eindje heen waren die tijd.

The band kwam in ''83'' weer bijelkaar, zonder Robertson.

avatar van matthijs
3,0
kistenkuif schreef:
En Robertson? Nog iets van hem gehoord.....? Mwah, weinig schokkends.

Nou, ik was (en ben) wel onder de indruk van zijn solowerk, de hit 'Somewhere down the Crazy River' en helemaal van zijn vrij onbekende Robbie Robertson & The Red Road Ensemble - Music for the Native Americans (1994)

kistenkuif
bikkel2 schreef:
Tuurlijk zal Robertson in deze een aantal dubieuze dingen hebben gedaan, maar laten we niet vergeten dat het grootste deel van de nummers van Robertson afkomstig is geweest.
De beslissing om The Band op te heffen zal ook te maken hebben gehad met de toestand van oa. Danko en Manuel die een aardig eindje heen waren die tijd.

The band kwam in ''83'' weer bijelkaar, zonder Robertson.


Levon Helm heeft de hele klotezooi rond het einde van The Band en het gedonder met Robertson opgeschreven in zijn zeer leesbaar autobiografisch boek 'This Wheel's On Fire'. Daarna weigerde hij er nog verder over te spreken. In de documentaire over Helm met de titel 'Ain't In It For My Health' komen nog andere betrokkenen aan het woord over de 'vete' tussen Helm en Robertson. De laatste zwijgt voortdurend in alle talen. Dat vind ik dan weer veelzeggend.

avatar van bikkel2
5,0
Helm was erg pissed of over een hoop zaken. Ook dat Robertson de meeste credits voor de songs nam, terwijl er ook bijdragen waren van andere bandleden.
Maar ja, altijd achteraf, waarom niet op het moment als het er om gaat.
Als je Robertson hoort in de last Waltz intervieuws, is hij vooral het touren erg zat geworden.
Wellicht zat hij ook in een luxere positie door het geld wat hij opstreek door de royalties.
Hij kon waarschijnlijk makkelijker achter over leunen dan de rest.
Levon Helm is dan ook triest genoeg gestorven als iemand die de behandelkosten voor zijn ziekte niet meer kon betalen. (althans die verhalen doen de ronde.)

Overigens schijnt Robertson nog bij het ziektebed van Helm geweest te zijn, en schijnt het uitgesproken te zijn. Maar ja, voor Levon was het toch te laat.

kistenkuif
matthijs schreef:

Nou, ik was (en ben) wel onder de indruk van zijn solowerk, de hit 'Somewhere down the Crazy River' en helemaal van zijn vrij onbekende Robbie Robertson & The Red Road Ensemble - Music for the Native Americans (1994)


Natuurlijk was en is Robertson geen kleine jongen en daarom staan er op zijn soloalbums een aantal topsongs. Maar echt consistent vind ik zijn albums niet behalve zijn debuut. Alleen hou ik niet zo van Lanois. Het solowerk van Danko en Helm schat ik hoger in en beluister ik regelmatig. (Danko, Fjeld en Anderson is ook niet mis).

Van financiële druk om albums te maken en te toeren was bij Robertson, na The Last Waltz, geen sprake. Hij was niet onbemiddeld door de rechten op de meeste Bandsongs en verdiende een aardige boterham bij met het maken van scores voor film, docu's en commercials. Uitstekend muzikant en slimme zakenman. De overige leden van The Band sappelden verder en bezwijken uiteindelijk, op Garth Hudson na. Een beetje treurig verhaal is het toch wel.

avatar van bikkel2
5,0
Muzikaal is Robertson een heel andere weg ingeslagen, met wisselend succes vind ik.
Zijn eerste soloplaat vind ik aardig, maar is gedeeltelijk wat gezichtlozer door de produktie van Daniel Lanouis en de medewerking van U2 en Peter Gabriel.

Met Music For The Native Americans heb ik niet heel veel op, maar zou het nog wel in de herkansing willen gooien.

De rest van The Band zijn veel meer in de oude stijl blijven hangen.
Met name Levon Helm's latere soloplaten zijn boeiend door de authentieke sfeer, maar vernieuwend is het allerminst.

kistenkuif
bikkel2 schreef:
Helm was erg pissed of over een hoop zaken. Ook dat Robertson de meeste credits voor de songs nam, terwijl er ook bijdragen waren van andere bandleden.
Maar ja, altijd achteraf, waarom niet op het moment als het er om gaat.


Je hebt gedreven muzikanten en andere podiumkunstenaars die zó verdwijnen in het moment van schrijven, scheppen, creeëren, maken, componeren, repeteren en optreden, dat ze geen oog hebben voor de zakelijke kant van het artiestenbestaan. Die vertrouwen, nogal naief, op de onderlinge collegialiteit en solidariteit. We are all on the same road. Dan komt het met de centen ook wel snor. Denken ze. Het verhaal van Helm vind ik daarvan een typisch voorbeeld. Het raakt mij omdat ik hem hoog heb zitten als mens en als muzikant.

avatar van bikkel2
5,0
Ik ben het volkomen met je eens.
The Band is een typisch voorbeeld van een groep waar het muzikaal helemaal snor zat.
Echt gasten die als ze samenspeelden iets magisch brachten.
Helm had de meest kenmerkende stem, die knauwerigheids, dat plattelandse en een perfecte feel als drummer met een heerlijke swing.
Alleen daarom al heb ik Helm hoog zitten.

Toch denk ik wel dat Robertson het brein was in de groep. Manuel schreef ook in het begin, maar die kreeg door zijn overmatig drankgebruik al snel een writersblock.
Iets wat Robertson altijd betreurt heeft.

Het gemis van Robertson wordt op de latere '' Band'' albums zonder hem ook wel pijnlijk duidelijk.
Jericho vind ik een heel aardige plaat, maar de overige platen zijn geen schim meer van wat het was. De overige leden ( Danko, Hudson en Helm) zijn dan afhankelijk van andere schrijvers geworden, en dat helpt bepaald niet mee.

Stijn_Slayer
Het valt natuurlijk wel te prijzen als een artiest zich volledig op de muziek richt en zich niet interesseert voor de zakelijke kant.

Levon is mijn favoriet uit The Band, maar Robertson trok inderdaad de kar.

avatar van bikkel2
5,0
Stijn_Slayer schreef:
Het valt natuurlijk wel te prijzen als een artiest zich volledig op de muziek richt en zich niet interesseert voor de zakelijke kant.

Levon is mijn favoriet uit The Band, maar Robertson trok inderdaad de kar.



Valt ook te prijzen, maar je valt uiteindelijk wel buiten de boot.

avatar van woutorrmusic
4,5
Erg interessant gesprek hierboven, dat wat mij betreft meer thuishoort op de 'The Band'-pagina, maar dat terzijde!

Die mysterieuze wolk van onduidelijkheid waarin dit album zweeft, maakt dit album voor mij ook zo aantrekkelijk en spannend, al is de muziek uiteraard ook niet mis. Naast het geklungel tussen Robertson en Scorsese aan de ene kant (zeer gewaardeerd door mij overigens) en Helm aan de andere kant, geniet ik altijd zeer van Young, die eruitziet, en acteert, alsof hij een paar weken niet geslapen heeft. Ook het optreden van Dylan tijdens dit concert vind ik opvallend, aangezien hij zich ('I Shall Be Released', het lijkt wel alsof Dylan iedereen moet 'releasen') erg nadrukkelijk meldt. Uiteraard weet ik ook dat Dylan één van de grootste, al dan niet de grootste, was, en dan zeker in de (muzikale) omgeving van The Band.

Conclusie: wel een aardig concert/album/dvd.

avatar van Ducoz
4,5
Deze is opnieuw uitgekomen in een fatpack editie. 4CDs met een hoop niet eerder uitgebrachte nummers. Er staan 54 nummers op.
Voor een prikkie te krijgen, zeer de moeite waard.

Zit in dezelfde reeks als de CSN(Y) Boxset en de Buffalo Springfield Box die in Oktober opnieuw gaat uitkomen.

Stijn_Slayer
Er was toch allang een 4cd met zo'n beetje alles wat er gespeeld is? Welk niet eerder uitgebracht materiaal is er nog over? Die jams met Stephen Stills?

Of is die oude 4cd nu opnieuw uitgebracht?

avatar van Ducoz
4,5
Sowieso de oude 4CD, ik weet niet of het toen al uit is gekomen.. zal wel denk ik. Er staat echter onder *previously unreleased.
Wellicht voor de gene die de 4 CD nog niet hadden, ik zal is even wat onderzoek doen.

Edit: Inderdaad dezelfde tracks als in 2002 'nieuw' waren.

avatar van Ducoz
4,5
Er staan inderdaad ook jams op met Stills en Ronnie Wood + een waslijst aan artiesten die mee deden aan het concert.

avatar van Stalin
Video: The Band Live in Asbury Park, NJ. July 1976 – full hour 20 minute set

Link

avatar van Ernie
4,0
Af en toe schat Ernie zijn klassiekers niet naar waarde in.

Vind ik dit een goed album : jazeker maar het was nog niet tot me doorgedrongen hoe goed het eigenlijk is. Ik luister nu naar Further up on the road en het komt pas nu echt binnen. Heerlijke jam op het einde. Ik vermoed dat met meerdere draaibeurten deze The Last Waltz nog serieus zal stijgen in mijn achting. Disc 2 ligt nu juist op...

avatar van TEQUILA SUNRISE
3,5
Dit weekend weer eens herbeluisterd maar om eerlijk te zijn doet het me toch wat minder dan voorheen, half puntje eraf dus.
Veel mensen bewieroken dit gezelschap, ik hoor dat er in ieder geval niet in terug.
Kwestie van smaak.
Prima band, heb nog een verzamelaar van ze in huis, volgens het begeleidende boekje worden ze zelfs in 1 adem genoemd met The Beatles & The Stones.
Toen ik dat las haakte ik af.

avatar van bikkel2
5,0
Ik behoor wel tot die liefhebbers

Waarschijnlijk net té Americana om door te breken op grote schaal en een heel groot publiek aan te spreken. Maar de uniekheid van deze band staat voor mij niet ter discussie.
Een gezelschap die perfect bij elkaar pastte en met meerdere leadvocalisten en multi- instrumentalisten zich hebben onderscheiden met een eigen sound.
Zinnige teksten waar de Amerikaanse geschiedenis vaak centraal staat en met de albums Music From The Big Pink en de titelloze opvolger, twee klassieke albums werden geboren.
Ik geef toe dat ik er minder naar luister tegenwoordig, maar het blijft voor mij even sterk als altijd.

The Last Waltz is vooral een must met beeld er bij wat mij betreft.
Toen veel artiesten die op hun hoogtepunt waren en met The Band als zowel hoofdact als begeleiders, een onvergetelijke avond voorschotelde.
Nog altijd één van de meest geslaagde live registraties ooit.

avatar van LucM
5,0
The Band heeft niet zo'n oeuvre bijeengebracht als The Beatles & The Stones maar The Last Waltz behoort tot de beste live-albums ooit.

avatar van bikkel2
5,0
De vergelijking met The Beatles en Stones is wat mij betreft niet aan de orde.
Twee bands die überhaupt meer los maakten bij een veel groter publiek.
De mannen van The Band waren vooral pure ambachtelijke musici. Toen ze uiteindelijk enigzins doorbraken waren ze al gelouterd en ervaren.
Natuurlijk een uitstekende reputatie als begeleiders van Dylan, maar ook in opleiding geweest bij de hier aanwezige Ronnie "The Hawk" Hawkins.
The Band was niet hip of erg commercieel. Maar vooral ook enorm gewaardeerd door collega musici.
Het is niet voor niets dat op dit afscheidsfeestje er zoveel grootheden aan traden.

avatar van blaauwtje
4,5
Het is maar net hoe je het bekijkt, ben geen fan van The Beatles ,The Stones of The Band, maar ik sla, persoonlijk(persoonlijk), liederen alsThe Weight, I shall be released en up on cripple creek vele malen hoger aan dan welke song van Beatles of The Stones dan ook, hoewel ik op cd/lp meer albums heb van bovengenoemde bands, dan van Helm/Robertson en Co.

Volgens mij heeft dat allemaal te maken met muzikale voorkeur.

avatar van harm1985
4,5
Wat vooral vóór The Band spreekt is het beschikbare live materiaal. Al geef ik persoonlijk de voorkeur aan Rock of Ages. Studio werk, zeker uit de jaren 60 klinkt sneller gedateerd. Voor mij klinkt dit album nog net zo fris als voor de meesten van jullie 40 jaar geleden.

avatar van west
4,5
harm1985 schreef:
Wat vooral vóór The Band spreekt is het beschikbare live materiaal.... Studio werk, zeker uit de jaren 60 klinkt sneller gedateerd.

Juist bij The Band klinkt het studio werk uit de jaren 60 niet gedateerd. Dan hebben we het namelijk over de (vrij) geniale albums Music from Big Pink (1968) & The Band (1969).

De live versies van de songs van juist die platen zijn vaak extra leuk om bij dit concert naar te luisteren.

avatar van west
4,5
Ik heb van The Last Waltz de 4CD versie in een fraaie longbox met mooi boek uit 2002 met hierop het complete concert, inclusief twee erg fijne Jams, en de concert repetities met 5 extra nummers, waaronder King Harvest (Has Surely Come). Opvallend zijn dan sommige keuzes die in 1978 gemaakt zijn welke nummers wel en welke niet op het album, de 3LP versie, kwamen. Het is natuurlijk altijd discutabel, maar wat mij betreft is het toch opmerkelijk dat in ieder geval This Wheel's On Fire, Caldonia (met Muddy Waters) en een uiterst fraaie Rag Mama Rag het oorspronkelijke album niet haalden. Eigenlijk zou ik de eerste versie van The Weight (door alleen The Band) ook moeten noemen. Die complete versie van The Last Waltz is dus zeker een aanrader.

Mijn favoriete songs van dit historische concert van The Band en door The Band zijn nummers als Up on Cripple Creek, Stagefright, It Makes No Difference, The Night They Drove Old Dixie Down & The Weight. Natuurlijk staan er ook een paar fantastische uitvoeringen op van de vele grote gastartiesten met The Band. Nummers als Helpless met en van Neil Young, Such a Night met Dr. John, Mannish Boy met Muddy Waters, Further on Up the Road met Eric Clapton, Caravan met Van Morrison en I Shall Be Released met o.a. Bob Dylan & Ronnie Wood. Dit The Last Waltz is zo een niet te missen concert.

avatar van metalfist
west schreef:
Ik heb van The Last Waltz de 4CD versie in een fraaie longbox met mooi boek uit 2002 met hierop het complete concert, inclusief twee erg fijne Jams, en de concert repetities met 5 extra nummers, waaronder King Harvest (Has Surely Come).
Dat lijkt me sterk aangezien het volledige 46 nummers tellende concert (bij mijn weten) nooit officieel is uitgebracht.

Ik vermoed dat je het over de Rhino 4CD release hebt?
Yes, there is an official release that presents an expanded version of the concert (2002, Rhino, 4-CD Box Set), that includes several songs not originally included in the film or the original 3-LP or 2-CD releases, but it still leaves out several songs, and does not present all the songs in the actual concert order (The official expanded set fills up the 4th CD with rehearsal session takes and additional studio film music, rather than all songs from the concert).
https://bbchron.blogspot.com/2009/02/band-1976-11-25-complete-last-waltz.html?m=0

De manier waarop ik altijd check of het het volledige concert is, is de aanwezigheid van Chest Fever. Bij alle officiële releases wordt die ofwel genegeerd ofwel is het een onvolledige versie. Je hebt een versie van om en bij de 12 minuten (als je Genetic Method/Chest Fever samenvoegt) nodig en de Rhino box is een versie van nog geen 3 minuten. Toffe release inderdaad, maar verre van het volledige concert dus!

Kalamitsi
Legendarisch concert maar zonder de bijzonder fraaie registratie op film vind ik het geheel minder overtuigend.

avatar van bikkel2
5,0
Kalamitsi schreef:
Legendarisch concert maar zonder de bijzonder fraaie registratie op film vind ik het geheel minder overtuigend.


Ik snap wat je bedoeld. Zelfde gevalletje als Stop Making Sense

Kalamitsi
Klopt maar niet getreurd, beide bands hebben als alternatief een voortreffelijke live-dubbel-elpee achter de hand die bovendien een ruim overzicht bieden van hun loopbaan. De beelden daarbij verzin ik zelf wel.

Gast
geplaatst: vandaag om 19:40 uur

geplaatst: vandaag om 19:40 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.