Heart - Desire Walks On (1993)

Meer metal gerichte rockplaat.
Drums lijken wel geprogrammeerd, maar het stoort niet enorm.
De gitaren en de zang zijn van lekker hoog niveau.

Niet slecht, echter ook niet zo enorm bijzonder.
Black on Black is een cover van Dalbello.

Het duetje met Layne Staley op Ring Them Bells (Bob Dylan cover) geeft mij kippevel. Layn was hier nog sterk bij de geest en qua stem.

Aardig album met enkele toppers (Black on black, Will you be there, Back to Avalon en Rage bijv.) maar ook wat minder spul (My crazy head en die spaanstalige numemrs die ik er op heb staan).
De produktie is prima! Lekker vol en vet.
Het laatste album in de, voor mij, beste bezetting met Carmassi op drums en Leese op gitaar.

En daar komen we Vielip weer tegen

Heerlijk lawaaiig en vol geproduceerde plaat met wat popmetal invloeden...

De zusjes Wilson zijn flink op dreef en ze kunnen me toch een partijtje goed zingen...

In tegenstelling tot Brigade en Bad Animals is het leeuwendeel van de songs gewoon weer zelf geschreven...

Tsja...smaken verschillen zeggen ze wel

De buitenbandse schrijvers zijn weer weg en dat zorgt voor een album dat toch weer iets geinspireerder over komt. Sterker nog, Black On Black II begint nog verdraaid stevig. Het is nog steeds gedeeltelijk geworteld in de AOR van de jaren '80, maar voelt toch weer iets spannender. The Woman In Me inclusief die typische ninetees fretloze bas is bijvoorbeeld nog wel wat gladder, maar Rage heeft toch weer een lekker groove en gave zang.

Ring Them Bells vind ik een verschrikkelijk nummer. Leuk dat Alice In Chains-zanger Layne Staley meedoet, maar ik snap niet wat deze song op het album doet. Will You Be There (In The Morning) is echter nog steeds redelijk verschrikkelijk en Anything Is Possible is me ook net te zoet. Back To Avalon is wel weer een mooie terugkeer naar de romantischere roots en Voodoo Doll en Desire Walks On kunnen me ook prima behagen. De band is er nog niet helemaal, maar het gaat weer een betere kant op.

Voorlopige tussenstand:
1. Dreamboat Annie
2. Dog & Butterfly
3. Little Queen
4. Magazine
5. Bebe Le Strange
6. Desire Walks On
7. Brigade
8. Bad Animals
9. Heart
10. Private Audition
11. Passionworks

Tijd voor Heart in de jaren '90. Zouden ze meegaan met de alternatieve rockgolf? Jawel hoor. Ik zal verder mijn afgunst naar ruggegraatloze muzikanten niet weer uitwijden. Dat zal inmiddels wel duidelijk zijn. Het is in elk geval wel iets beter dat de zusjes Wilson weer zelf zijn gaan musiceren. Het komt allemaal wel wat geloofwaardiger over en dat de meest gladde elementen verdwenen zijn, mag een bonus genoemd worden. Het is alleen dat het songmateriaal me nauwelijks kan boeien. Het grote deel is toch te simpel. De cover van Bob Dylan is een behoorlijke aanfluiting zelfs. Verder hebben ook hier de dames moeite met de hardere songs te zingen. Het is nog steeds toegankelijke muziek, maar niet meer zo glad als de vijf albums hiervoor.

Tussenstand:
1. Little Queen
2. Dreamboat Annie
3. Magazine
4. Bebe Le Strange
5. Dog & Butterfly
6. Desire Walks On
7. Bad Animals
8. Passionworks
9. Brigade
10. Private Audition
11. Heart

Afgelopen week dit album weer eens geluisterd. Nee m'n dochter draaide 'm eigenlijk...die heeft deze cd uit de kast gegrist en luistert 'm vrij vaak. Ik moet zeggen dat nu ik 'm wat vaker hoor ik 'm beter op waarde kan schatten. Sterker nog; ik vind deze eigenlijk stiekem beter dan Bad animals en Heart. Ondanks dat daar een paar kneiters van nummers opstaan bevalt Desire walks on me als geheel net wat beter. Prima productie die het duo Baron/Purdell rond die tijd bij meer artiesten liet horen. Vet! Grootste minpunt blijft de toevoeging van die Spaanstalige nummers die er bij op staan. Het album duurt daardoor te lang en het past er ook simpelweg niet bij vind ik.

Toch een uitstekend album van Heart. Goed in het gehoor liggende muziek en anders dan de algemene opinie hier blijkbaar, vind ik het songmateriaal juist wel boeiend, spannend en interessant. Tracks als The woman in me, back to Avalon, Ring them bells, prachtige muziek, die zowel refereert aan hun meer akoestische periode als hun poprock tijd. Fijne plaat die ik waardeer op 4 sterren.

Ik vind deze, net als vielip 'stiekem' ook beter dan de drie voorgaande albums, hoewel ik die ook kan waarderen. Het album heeft geen hits of echte uitschieters, maar alles is hier net wat beter in balans, vind ik. Productioneel klinkt het tijdflozer en het bsongmateriaal is gevarieerder en over de hele linie vrij sterk.
Het is een mooie mix van wat hardere rock en tijdloze ballads. En eigenlijk vind ik ook dat potentiële hitsingles hier niet ontbreken. Nummers als Back to Avalon en Will you be there klinken alsof ze met dat doel in het achterhoofd geschreven zijn, en dat vind ik op zich geen slechte zaak. Radiovriendelijk is voor mij geen vies woord, op voorwaarde dat het goed geschreven en uitgevoerde liedjes zijn. Daarnaast vind ik het prettig om met name Ann weer eens op volle kracht te horen zingen tegen een echte gitaarmuur, zoals in Back on black en Rage. Deze plaat heeft van alles wat Heart onderscheidend maakt wel iets - een mooie samenvatting van de bijna twintig jaar die ze toen al achter zich hadden liggen.

Te lang? Valt mee, vind ik. In ruim vijftig minuten is er voldoende afwisseling om het luisteren dertien nummers lang vol te houden. Die twee Spaanstalige nummers aan het einde beschouw ik meer als bonustracks (dat zijn het officieel ook, ten opzichte van de eerste Amerikaanse CD-versie, al heeft de Engelse LP ze gek genoeg juist wél) Het zijn variaties op twee bestaande nummers voor het Spaanstalige deel van de wereld. Als je ze niet wilt horen, kun je het album na dertien nummers afzetten.