Boards of Canada - Geogaddi (2002)

Fantastisch mooie en betoverende luisterplaat. Een soort van schimmige en prikkelende ambienthouse die het ene oor in gaat en het andere nooit meer uit. 4,5*

Haha, de ingesproken stukken op deze plaat doen me denken aan Man..Or Astroman ?, bijv. met die sample van die wetenschapper bij Dandelion:

When lava pours out near the sea's surface
Tremendous explosions sometimes occur....



Dit stukje zou zo uit Nitrous Burn-out van Man... kunnen komen.

Verder niets meer dan goeds aan te merken op dit album. De muziek flirt als het ware met mijn oren. Heerlijk ! 4 glitters.

Da's Leslie Nielsen aan het woord, uit de tijd dat hij nog de stem deed voor natuurfilms van de National Film Board of Canada.

T'is dat je me dit vertelt, zelf was ik er nooit opgekomen. Ik ken zijn stem alleen maar van de Naked Gun/Police Squad-grappen, zoals:

>Say, nice beaver you have there,miss
>Thanks, I just had it stuffed

Dat die vent dan met uitgestreken gezicht commentaar gaat zitten leveren bij natuurdocumentaires....ik zie het al helemaal voor me

Je moet je carriere érgens starten, he?

Ik moest dit schijfje even tijd geven om te rijpen, maar het heeft uiteindelijk geloond. Man-o-man wat een muziek. Ultieme zomeravondklanken, gefilterde stemmen die komen en gaan, rustige lome beatjes..

Discman op, de hangmat in, biertje d'r bij en wegdromen maar.

5*

Wil d'r eigenlijk nog een halfje bij doen, maar ik heb al een 5* gegeven, zie ik... Ik kan me nog herinneren dat ik deze CD stond te luisteren bij Concerto toen ie net uit was. Ik geloof dat ik al bij Music Is Math helemaal om was. En nog steeds. _o_

Amper te bevatten voor mij. Wat een intriest, neerslachtig, vervelend en beteuterd album is dit. En wat een hoge score daarvoor. Is iedereen depressief, kicken mensen op het zich wentelen in zelfmedelijden, zien ze zichzelf hangen aan de hoogste tak met een strop om hun nek als ze wegdromen ? Want dat gevoel krijg ik bij het horen van dit album. Allesbehalve iets waar ik op zit te wachten.

"Julie And Candy" is het eerste nummer dat boven dit depressief geneuzel uitsteigt, en wat luchtiger weet te zijn. Ook 1969 houdt het nog even leuk, de rest is vreselijk irritante rommel. De volgende track die me kan bekoren is "You Could Feel The Sky". En dan stopt het zo'n beetje.

Ik heb niks tegen geladen, emotionele muziek, maar dit is luisteren naar het gezaag en gezeik van een depressieve klojo, waarvan je weet dat hij het allemaal aan zichzelf te danken heeft. Echt kutmuziek, die geen derde keer meer voorbij zal komen. Dan nog liever Music Has The Right To Children, deze gaat gewoon de vuilbak in. 0.5*

Verdorie - hij heeft mij werkelijk door

Hehe, voor mij is dit vooral een melancholische plaat, zonder nu meteen op zoek te gaan naar een stuk touw. Ik word er eerder gelukkig dan depressief van. Dan zet ik wel Nine Inch Nails of Joy Division op.

Kom op Zach, een beetje levensvreugde!

Nine Inch Nails vind ik trouwens een vreemde keuze. Ken niet al te veel van hen, maar is toch best krachtige muziek dacht ik. Veel woede enzo, maar niet iets maar je depressief van wordt, althans, ik toch niet. Eerder afreageermuziek, niet ?

Draai ik ook eens iets electronic....geeft electronic goeroe onderhond hier een halve punt aan....ik geloof dat we niet elkaars platenkast moeten gaan inspecteren

Ik haal mijn levensvreugde uit het verzamelen van antieke potten aardbeienjam, Onderhond

Jij bent de enige persoon die zo'n quote geloofwaardig kan lanceren denk ik. Geweldig

Ja, het begint met afreageren. Totdat de muziek je beetje bij beetje meesleurt naar de donkerste achterkamertjes van mijn brein. Het zal ook door de teksten komen. Sowieso liggen woede en depressiviteit (laat ik het liever neerslachtigheid noemen, want ik wil de term depressiviteit niet devalueren, ik ben zeker niet manisch ofzo) voor mij dicht bij elkaar.

Boards of canada - geogaddi.
Een geweldige cd die lang niet zo simpel in elkaar zit...
Niet alleen de algoritmes die ze gebruiken om hun melodiën te maken maar ook die kleine verborgen dingetjes. Plaat op reverse draaien en je hoort verborgen boodschappen. Deze muziek heeft niks met depressiviteit te maken gewoon heerlijk even wegdromen als je deze cd opzet.

onderhond , jij idioot , je kent niets van electronische muziek , dit is een briljant album , geogaddi rules !!!!
van de eerste seconde tot de laatste is het perfect

Om anderen voor idioot uit te maken vind ik behoorlijk ongepast eerlijk gezegd.
Maar goed, de opvolgende smiley als reactie van OH spreekt al boekdelen.

Ik zelf vind dit een prima album, alhoewel ik eerlijk moet zeggen er het briljante nu ook weer niet in hoor.
Voor mij is het heerlijke muziek om 's avonds laat op te zetten als achtergrond, en als ik over dit album de reacties lees is dat nu niet helemaal de bedoeling

Och, ik val niet over zulke reacties, ik ben al lang blij dat hij Liminal Space opgehoogd heeft

Wat is er mis mee als dit een depressief album? Moet "Closer" van Joy Division - om maar een ander "depressief" album te noemen - dan ook maar een 0.5 krijgen?!

Ken het album niet, maar gezien de bezetting en de tijdsgeest ...

wat een onderbouwde mening weer

Alsof het als serieuze onderbouwing bedoeld was

My bad, ik had het weer te serieus opgenomen

Ja Ja ...duidelijk iemand die er niks van begrepen heeft..geweldig!

Dit is juist zeer opgewekte muziek,hier kan werkelijk waar geen één electronica artiest tegen op..productioneel gezien is dit een weergaloos album het gebruik van vintage instrumentaria , de vindingrijkheid en de keuze uit obscure samples.
Bij elk nummer heb ik wel een soort prettig gevoel..het lijkt op een natuurlijke high.

Nee, dit klinkt niet als de éénheidsworst die we al jaren kennen binnen de electronische muziek..boards of canada mag beslist beschouwd worden als vernieuwers en kan zeker in het rijtje naast grootheden als Miles Davis, Hendrix,Floyd,Talk Talk,Eno en Fripp.(..en zo vergeet ik er nog wel een paar).

Één minpuntje : de korte geluidsfragmenten tussen de langere nummers zijn weer ouderwets te kort..jammer.
Stel je toch eens voor als ze Over The Horizon Radar 5 minuten langer hadden gemaakt..of het zelfde hadden gedaan met het mooiste nummer van de Music Has The Right to Children plaat ,genaamd Olson.

Als je het niet erg vindt blijf ik wel gewoon µ-Ziq CDtjes opleggen voor wat opgewekte electronic.

Verder heb ik mijn bedenkingen als je spreekt over vernieuwing en eenheidsworst binnen de electronische muziek. Je lijkt er niet echt vertrouwd mee, mij even baserend op je stemmenlijst.

Ben er wel vertrouwd mee maar pik juist voor mij de interessante dingen uit de electronica, ik noem een Flotel, Belong of in dit geval BOC..electronica vindt ik over het algemeen kil en emotieloos.
Tuurlijk mag je gewoon je µ-Ziq CDtjes opleggen daar is niks mis mee.

Vandaar dus dat ik die eerdere uitspraak in twijfel durf trekken. Wat mij betreft geldt net het omgekeerde.

Vindt je bijvoorbeeld Hellfish nu echt mooi of gewoon lekker hâkkuh?

Trouwens waarom zie ik geen enkele plaat van voor 1990 in je top 10 of stemlijst? Jij als "electronica-goeroe" zou naar mijn mening platen als bitches brew ,rainbow dome musick of
werk van Terry Riley in je top 10 hebben moeten staan.