menu

R.E.M. - Around the Sun (2004)

mijn stem
3,38 (404)
404 stemmen

Verenigde Staten
Pop / Rock
Label: Warner Bros.

  1. Leaving New York (4:49)
  2. Electron Blue (4:12)
  3. The Outsiders (4:14)

    met Q-Tip

  4. Make It All OK (3:44)
  5. Final Straw (4:07)
  6. I Wanted to Be Wrong (4:35)
  7. Wanderlust (3:03)
  8. The Boy in the Well (5:22)
  9. Aftermath (3:53)
  10. High Speed Train (5:03)
  11. Worst Joke Ever (3:38)
  12. The Ascent of Man (4:07)
  13. Around the Sun (4:28)
totale tijdsduur: 55:15
zoeken in:
avatar van aERodynamIC
4,5
Hmm, ik heb toch ook wel aardig wat R.E.M. in de kast staan, dus ook ik heb genoeg vergelijkingsmateriaal.
Ik ben het eens met de opmerking dat het meer pop is en wat makkelijker verteerbaar. Zeker als je het vergelijkt met andere albums gaat dat wel op ja.
Maar ik wil helemaal niet vergelijken ! Ondanks het feit dat ik veel albums van ze bezit is dit zo'n band waar ik nooit op voorhand het nieuwe album van koop. Ben altijd juist erg kritisch. Misschien wel omdat elk album op zich zelf staat.
En even los van de andere albums kan ik niet anders dan concluderen dat ik dit juist een zeer intrigerend album vind. Op mij komt ie niet als saai en ongeinspireerd over. Ik vind Michael Stipe juist zeer op dreef en dat dat ten koste is gegaan van de gitaar: jammer dan. Dat is de kracht van DIT album.
Niet gaan vergelijken is mijn advies: ga er onbevangen in en vel dan je oordeel. Maar ik kan JonnieBrasco wel begrijpen hoor: ik heb dat met Prince. Als groot fan kijk je toch anders. Waar iedereen zijn (Prince) laatste album zo geweldig vind, zo zie ik het als prima pop voor de massa maar verder niets bijzonders.
Blij dat ik in dit geval bij R.E.M. net ff anders luister.
Voor mij dus wel een (bijna) evenaring van het wonderschone Automatic for the people. Ben trouwens een half puntje lager gaan zitten, die 5 was de euforie van de eerste beluisteringen. Kijken of dat na een langere tijd alsnog weer 5 gaat worden

avatar van harm1985
2,5
Teveel filler op dit album, dat daardoor zijn naam eer aandoet. Nummers 1, 8, 9 en 11 steken er bovenuit voor mij, maar nummers als Electron Blue, The Outsiders en The Descent of Man halen het gemiddelde behoorlijk omlaag. Laatstgenoemde is haast niet door te komen, die yeah yeah yeah zou Bono zich nog voor schamen. Zelf is REM er ook niet al te trots op dit album aangezien het bijna niet meer gespeeld werd na de bijbehorende tour.

avatar van luigifort
3,5
R.E.M. - Around the Sun (2004)

Weer een nieuw decennium en blijkbaar is het tijd voor elke 3 jaar een album Peter Buck keek later op deze tijd terug en vroeg zich af of ze überhaupt nog wel bezig waren met echt platen te maken ipv te experimenteren met geluidjes en bliepjes. Dat is ms overdreven, maar je kunt je id afvragen over de laatste 3 platen, inclusief deze, waar de gitaar gebleven is. Zoals Peter Buck oa zelf verwoordde: 'a bunch of people that are so bored with the material that they can't stand it anymore' en ook Michael was nadien tamelijk ontevreden over het album. Zo ver wil ik niet gaan. Ik heb het album vandaag weer een aantal keren beluisterd en ik merk dat ik 'm eigenlijk wat beter ben gaan vinden nog. Leaving New York was de eerste single. Het werd een top 5 hit in de UK. De videoclip kan ik me nog herinneren van de televisie, ik vond het een mooie song. Maar ook dit album kocht ik niet. De overige 3 singles deden het een stuk minder in de charts. In de VS deden alle 4 de singles niks, raar volk. Met iets meer dan 2 miljoen verkochte exemplaren de helft minder dan Reveal.

Leaving New York is de opener en ook de beste en mooiste song van het hele album. Zo vaak gehoord en nu pas bedenk ik me dat dit eigenlijk wel op Up had gepast. Eigenlijk ligt de sound van het hele album sowieso dichter bij Up dan bij Reveal en dat is een pluspunt. Sowieso is dit album qua sound consistenter en de kwaliteit van het geluid over the board veel beter en stabieler dan Reveal dat voor mijn gevoel veel meer all over the place is. Een lieflijke ballad van de band met Michael die zingt over het verlaten van zijn thuisstad New York als ie weer eens op reis of tour moest waarschijnlijk. Vooral de laatste ronde met het refrein met alle zang van Michael door elkaar en over elkaar heen is echt prachtig.

Opgevolgd door Electron Blue, zeker ook behorende tot de beste songs van het album. Hier ook gewoon die Up vibe in feel, piano en vocals. Michael's zang dat klinkt alsof het uit een vacuum komt, zo helder. Prachtig opgenomen dus.

The Outsiders heeft een beetje een triphoppy feel of tiphoppy ms wel, gezien ook het feit dat rapper Q-Tip op het eind nog een stukje mee mag doen. Ook wel een faveje van mij, heerlijke melodieën in vers en refrein. Een understated broeierige feel ook wel in de song, mooi. 3 mooie songs om te beginnen dus al.

Make It All Okay is een iets mindere song voor mij. Op zich nog wel ok, maar ook iets teveel niets aan de hand. Doet me ergens al wel denken aan songs van het volgende album Accelerate qua feel.

Final Straw heeft ook wel die Accelerate feel ergens. Hun anti-oorlogsong. Beetje westernachtige en countryachtige vibe. Mooie onderhuidse song van de band. Mooi, maar geen topper.

I Wanted To Be Wrong vind ik een stuk mooier. Vooral Michael's prachtige uithalen aan het eind van de verzen in 'I don't understand' en de pastorale sfeer. Ook hier weer mooi, maar geen übertopper.

Wanderlust is de joligerd van het album. Duidelijk een single ook. Echt zo'n song waar je letterlijk en figuurlijk op kunt stappen, dat ritme heeft het ook. Heerlijk hoe Michael ook de hoogte in gaat hier. Fijn deuntje, fijne song.

Boy in the Well is een slowburner, maar wel een mooie slowburner op zich. Maar hoort niet tot mijn faves van het album. Iets teveel samey ook misschien.

Aftermath is dan wel weer een regelrechte parel, denk wel in mijn top 3. Wat een schitterende en lieflijke song met prachtige lyrics. Zo uplifting ook! Ook een single overigens, dat kun je wel horen ook. Vooral het ritme en de melodie in de verzen en Michael's zang is zo ontwapenend. Bijzonder mooi!

High Speed Train heeft een langzame en dreigende sfeer, maar is voor mij duidelijk een fillertrack. Het zakt dan niet door de ondergrens zoals een aantal songs op Reveal, maar veel scheelt het niet. Deze doet me niet zoveel.

The Worst Joke Ever is een stukje beter, maar bereikt eigenlijk ook niet een bepaalde gewenste hoogte. Vooral de verzen niet, het refrein is nog best mooi. Doet ms nog het meest aan een Reveal song denken.

The Ascent of Man is een tamelijk overbodige song. Verzen ook hier weinig bijzonder. En het yeah yeah yeah refrein van Michael kan ik eigenlijk niet uitstaan. Eigenlijk zijn de laatste 3 songs R.E.M. onwaardig.

Around the Sun is dan wel een waardige afsluiter. De eerste keer ook dat een album van ze een titelsong heeft. Deze zit op aardig gelijk niveau met Leaving New York voor mij. Ook weer een parel dus. Een transcendental vibe. Mooie verzen en nog mooiere refreinen. Understated, maar toch alles overstijgend.

Eindoordeel: voor mijn gevoel een stukje beter dan Reveal, al staan er hier, zeker op kant B, aardig wat draken op. Ik tel hier 5 zeer goede songs, 3 aardige songs en 6 tamelijk matige waarvan 3 echt draken. Een hogere score dan Reveal, maar hoeveel hoger? De hoge hoogten hier helpen zeker mee, maar ik vind het lastig om een volle 4 sterren hieraan te geven. 3,75 * dan, maar dan kom je toch gewoon onder Chronic Town terecht.

3,75 *

1. Out of Time
2. Automatic for the People
3. New Adventures in Hi-Fi
4. Monster
5. Up
6. Green
7. Document
8. Fables of the Reconstruction
9. Murmur
10. Lifes Rich Pageant
11. Reckoning
12. Chronic Town
13. Around the Sun
14. Reveal

4,0
Deze plaat staat alom bekend als 'de slechtste R.E.M.-plaat', wat bekrachtigd is doordat de band er zelf geen geheim van heeft gemaakt dat ze niet tevreden zijn met het album. Nou hecht ik niet zoveel waarde aan die uiting van de band. Het is heel makkelijk om zoiets te zeggen als de plaat door de media verguisd is. Voeg eraan toe dat je er achter komt dat de nummers bij live-optredens wél uit de verf komen, en je verzekert daarmee dat je concerten wel bezocht worden!

Nou ben ik niet van mening dat de plaat zo slecht is. Sterker nog, de melancholische sfeer staat me wel aan. Het album klinkt als geheel meeslepend en herfstachtig. Er zijn wel wat inzakmomentjes, zoals bij 'Final straw' en 'I wanted to be wrong' (waarbij de politieke statements om je oren vliegen) en verderop bij 'Hi-speed train' waarbij je maar niet in de melodie komt. Het geheel klinkt echter beter dan de som der delen en als je de plaat helemaal draait, kan ik deze momenten vergeven. Hoogtepunten zitten meteen aan het begin, met 'Leaving New York', 'Electron Blue' en 'The Outsiders'. Dat laatste nummer komt verrassend goed uit de verf door de inbreng van Q-Tip.

Neem de tijd voor deze plaat, hij moet duidelijk groeien. Maar als hij eenmaal onder je huid zit, dan gaat hij er niet snel onder vandaan.

Gast
geplaatst: vandaag om 06:59 uur

geplaatst: vandaag om 06:59 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.