menu

Van Halen - For Unlawful Carnal Knowledge (1991)

Alternatieve titel: FUCK

mijn stem
3,79 (141)
141 stemmen

Verenigde Staten
Rock
Label: Warner Bros.

  1. Poundcake (5:22)
  2. Judgement Day (4:39)
  3. Spanked (4:53)
  4. Runaround (4:21)
  5. Pleasure Dome (6:58)
  6. In 'N' Out (6:05)
  7. Man on a Mission (5:04)
  8. The Dream Is Over (3:59)
  9. Right Now (5:22)
  10. 316 (1:30)
  11. Top of the World (3:53)
totale tijdsduur: 52:06
zoeken in:
avatar van Edwynn
De link met de grunge-era leg ik niet zo. Er is weliswaar meer gitaar. Maar dit is verder toch een typische stadionplaat. Groots en wervelend.

De grunge zorgde ervoor dat alles kaal en 'eerlijk' moest zijn. Met teksten over die keer dat je de trein miste en dat dat supererg is enzo. En fretboardgymnastiek cq. technisch verfraaide gitaarsolo's waren reden voor de bladen om je uit te lachen en daarna te negeren. Daar is op F.U.CK. toch nog geen sprake van?

In 91 liep de populariteit van opgepompte hardrock weliswaar op zijn eind maar kwamen er vooral in de VS nog genoeg megaproducties in de schappen te liggen. Twee, drie jaar later zou deze stijl echt nagenoeg dood zijn. Al ging Van Halen rustig verder met Balance.

avatar van milesdavisjr
4,0
Je doelt waarschijnlijk op het bericht van Luc uit 2017, mij zal je het woord grunge niet horen noemen, echter de productie is voor mijn gevoel wat minder pompeus dan de voorgaande worpen met Hagar. Het zal hem ook in het feit zitten dat de keyboard stukken en het synthesizer geweld binnen de perken blijft. Dat maakt dat de heren niet blind waren voor opnametechnieken en trendgevoelige producties, daarmee past F.U.C.K. prima in het tijdsbeeld van destijds. Voor Van Halen's begrippen kent het geheel uiteraard nog wel een 'weids' geluid. Ben het met je eens dat rond midden jaren 90 een zogezegd 'naturel en droge' productie, bij veel bands min of meer de norm was geworden en dat irriteerde mij destijds mateloos. Tevens waren de gitaarsolo's, galm op de stem en uitwaaierende riffs grotendeels uit den boze, fascinerend om te zien hoe die trend bij zoveel artiesten en groepen toch navolging kreeg.

avatar van Edwynn
Jouw visie deel ik wel. Ik reageerde inderdaad op die andere post. Die is zo oud dat ik er maar een algemene opmerking van maakte.

avatar van OzzyLoud
5,0
Na 3 jaar stilte kwam VH weer terug aan het front met het ijzersterke F.U.C.K album. Het beste uit het Sammy Hagar's tijdperk. Destijds deed het me sterk denken aan het Fair Warning album wat ook een beetje een donkere duistere sfeer kende. Ze hadden duidelijk geleerd van de belabberde productie van hun laatste plaat (OU812). Er werden 2 gerenommeerde producers aangetrokken, te weten Ted Templeman die de eerste 6 albums al had gedaan en Andy Johns die ook zijn sporen allang verdiend had (Led Zeppelin, Rolling Stones, Free etc). En dat is dus ook te horen..... een muur van geluid en een dikke vette bass!
Poundcake opent het bal: heavy, los en heerlijk log. Judgement Day komt daar snoeihard over heen. Dan een nummer speciaal voor de bass lijkt wel met Spanked , heavy funk zou je kunnen zeggen. het 4e nummer Runaround is dan toch wel een tegenvaller. Het was dan ook de 2e single wat nogal makkelijk klinkt. De videoclip was dan wel grappig gedaan.
En als we het over duister hebben dan hoort Pleasure Dome daar zeker bij. Machtig sterk nummer met goed doordacht slagwerk. In 'N' Out swingt de pan uit en Man On A Mission is lekker funky.
The Dream Is Over is op zich een ijzersterk nummer maar een beetje verkeerd opgebouwd naar mn mening. Je krijgt eerst een hele serie coupletten achter elkaar en dan het refrein. Dan de break met gitaarsolo en weer het refrein. Het had naar mijn smaak ook iets langer gemogen want nu komt de song niet goed uit de verf.....
Het 3e hoogtepunt (naast Poundcake en Pleasure Dome) is Right Now. Een schitterend nummer met een mooie piano inleiding en sterke teksten. Een nummer dat we niet zo gewend zijn van Van Halen maar dat maakt het ook juist prachtig. Top Of The World is dan een waardige afsluiter.
Eddie Van Halen laat zich weer van zn beste kant zien en kan nog steeds een aardig poepje laten ruiken. Sammy is ook zeer sterk met zn strot en het meest geruststellende is misschien wel dat Mikey's bass weer terug is. Dus eindconclusie is Van halen is back for business!

avatar van HammerHead
3,0
Echt al in geen jaren meer gedraaid dit. Volgens mijn administratie moet dit schijfje zich echter in mijn CD-kast bevinden. Ik zal 'm zo eens opsnorren en opzetten. Ik herinner me zo uit het hoofd eigenlijk alleen het boormachinegeluid uit het eerste nummer en het al bovengenoemde in mijn oren wat clichématige stadionrock geluid. Destijds was ik zelf eigenlijk meer into muziek over gemiste treinen en hoe supererg dat is.

Ik kan me ook nog een klasgenoot herinneren die dit album net had gekocht, op z'n discman luisterde en het zo vond tegenvallen, dat ie 'm in de klas direct weer van de hand deed aan die andere, altijd maar over Skid Row zagende klasgenoot. Mooie tijden hoor.

avatar van milesdavisjr
4,0
Ik kan me ook nog een klasgenoot herinneren die dit album net had gekocht, op z'n discman luisterde en het zo vond tegenvallen, dat ie 'm in de klas direct weer van de hand deed aan die andere, altijd maar over Skid Row zagende klasgenoot. Mooie tijden hoor.


Als je Slave To The Grind kent van Skid Row kan ik mij wel voorstellen dat hij daar altijd over aan het doorzagen was

avatar van vielip
5,0
Nou inderdaad!

avatar van milesdavisjr
4,0
Een prima productie en opener Poundcake is een schot in de roos, het walst over je heen en Ed is weer aardig in vorm. Judgement Day is wederom heavy en is ook vrij sterk. Spanked is funky, lekkere baspartij van Anthony hoor, het nummer boeit mij echter niet de volledige lengte. Runaround vind ik een magere song. Right Now is aardig en Pleasure Dome is energiek en druk en de ritmesectie maakt overuren, een uitstekend nummer. Man on a Mission kan mij ook bekoren. Hoewel veel songs in mijn beleving onnodig lang worden uitgerekt is F.U.C.K. gewoon een prima plaat. Zo revancheert Van Halen zich voor de enigszins zwakke voorganger, is de plaat tot in de puntjes verzorgd en kent maar weinig echt zwakke momenten.

Tussenstand:

1. Van Halen
2. 1984
3. F.U.C.K.
4. Fair Warning
5. 5150
6. Van Halen II
7. Women and Children First
8. OU812
9. Diver Down

avatar van vielip
5,0
Gisteren naar aanleiding van het trieste nieuws omtrent Eddie veel Van Halen geluisterd. Ook dit prachtalbum weer eens in volle glorie uit de speakers laten knallen. Wát een sound had de beste man toch in z'n gitaar. Op dit album wijkt het af ten opzichte van de oude albums. Maar binnen no time weet je dat het Eddie is. En wat komt 316 dan ineens keihard binnen zeg...pffff.

avatar van Pitchman
4,5
Je weet ook binnen no time dat Alex Van Halen de drummer is. Zo een herkenbaar geluid hij uit zijn drumstel haalt. Op deze plaat is hij weer dominant aanwezig. Het openingsnummer zegt al genoeg.
Ik hou van dit album. Ja , draai de cd iets meer van wegen de omstandigheden. Zo ontdekte ik ook weer Women And Children first. Wat een plaat is dat zeg. Heerlijk!

avatar van vielip
5,0
Pitchman schreef:
Je weet ook binnen no time dat Alex Van Halen de drummer is. Zo een herkenbaar geluid hij uit zijn drumstel haalt. Op deze plaat is hij weer dominant aanwezig. Het openingsnummer zegt al genoeg.


Correct! Kijk, je kunt onmogelijk om Eddie heen. Maar daarmee wordt Alex (te) vaak overgeslagen. De sound die hij heeft (al vanaf het debuut) is zó uit duizenden herkenbaar en 'eigen'. Ook daaraan herken je inderdaad binnen luttele seconden met welke band je van doen hebt. Kan me nog herinneren dat toen dit album uit kwam er wat kritiek was uit sommige hoeken dat de drumsound niet zo heel best was. Pfff het zal wel aan mij liggen maar ik hoor dat absoluut niet. Integendeel, ik vind de productie van dit album echt heerlijk!

avatar van De buurman
3,5
Terecht wordt hier Alex Van Halen eens bejubeld. De man is een topdrummer. Live is hij zeker niet bepaald ritmevast overigens, want de broeders jaagden elkaar enorm op. Maar bij Van Halen is dat geen enkel probleem. Ik vind dit album overigens iets minder traditioneel Van Halen-achtig trouwens, maar dat is niet perse een negatief punt. Hij klinkt heavier dan iedere eerdere Van Halen plaat die hiervoor uitkwam. Voor het eerst horen we Eddie Van Halen veel spelen op het halselement van zijn (nieuwe) gitaar. Solo's klinken wat ronder en melodieuzer daardoor. Nog steeds te gek, maar iets minder agressief.

Gast
geplaatst: vandaag om 20:57 uur

geplaatst: vandaag om 20:57 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.