Neil Young - Are You Passionate? (2002)

Tijdens zijn tour met Crazy Horse deed Neil Young op 18 juni 2001 ook Vlaanderen aan en speelde hij in Gent, Flanders Expo (met Novastar in het voorprogramma!). Toen al kregen we "in premiere" al enkele nummers te horen van de dan nog te verschijnen nieuwe CD "Are you Passionate?, waaronder Gateway Of Love, Going Home, Standing In The Light Of Love en When I Hold You In My Arms.

De tracklisting zoals hier getoond, klopt eigenlijk niet, ook al staat deze zo op de hoes. De volgorde is :

1. You're My Girl
2. Mr. Dissapointment
3. Differently
4. Quit (Don't Say You Love Me)
5. Let's Roll
6. Are You Passionate?
7. Goin' Home
8. When I Hold You In My Arms
9. Be With You
10. Two Old Friends
11. She's A Healer

De tracks zoals ze op de briefjes staan, staan dus niet allen op het album. Dus ook niet "Gateway Of Love" dat ik live mocht horen tijdens dat eerder venoemde optreden. Jammer, want een goed nummer. Ook "Standing In The Light Of Love" haalde de plaat niet.

Op de vinyl-versie zou "Gateway Of Love" dan weer wél staan. Je bent Neil Young of je bent het niet he...

Over deze Neil Young plaat was een en ander te doen: onder andere over de verschillen tussen de CD-versie en de vinyl versie, maar ook over het feit dat Young in het openingsnummer You Are My Girl ronduit vals zingt.

De plaat kreeg wisselvallige kritieken, en wordt wellicht niet door elke Young-fan gekoesterd, maar ik ben er meer en meer van gaan houden. Wat mij betreft toch een van de betere Neil Young platen van de laatste jaren, zeker in vergelijking met "Broken Arrow" en "[i] Silver & Gold[/b].

"Are You Passionate bevat knappe rockers zoals Goin' Home en Differently (jammer van het ontbreken van "Gateway Of Love", tevens een goeie rocker), pure popparels zoals You're My Girl en Be With You, bluesy nummers zoals Are you Passionate? en She's A Healer (9 minuten puur N.Young spelplezier..), de prachtige blues-rockballads Quit (Don't Say You Love Me), Mr. Dissapointment en When I Hold You In My Arms. Ook heel mooi, bluesy en moody ... Two Old Friends.

Let's Roll is Neil Young's manier om 11 september te verwerken, en "let's roll" zouden de woorden zijn van de kapers voor ze aan hun gruwelijke actie begonnen.. tenminste dat ik heb ik destijds toch gelezen...

Are You Passionate? is een knappe Youngplaat. Ook al bevat de plaat wel wat ballads, ze zijn geen van allen overbodig en klinken zowel donker als positief met momenten, en er wordt weer knap gitaar gespeeld. De blues is nooit ver weg... De plaat moest groeien voor mij, aanvankelijk vond ik het album gewoon "goed", later ben ik er echt van gaan houden, en nu behoort ie tot mijn favorieten. Voor de liefhebbers van Young's gitaarspel, en van knappe melodiën: je zal met deze plaat zeker niet teleurgesteld zijn...

Wat mij betreft, zeker de beste Neil Young plaat van de laatste 10 jaar... na het wisselvallige "Sleeps With Angels", het uitstapje met Pearl Jam "Mirror Ball", "Broklen Arrow" en het grotendeels akoestische "Silver & Gold", opnieuw een Neil Young plaat met de nodige power, emotie en intensiteit...


En dat Neil inderdaad ongeloofelijk vals zingt op "You're My Girl" neem ik er dan wel bij

Eigenlijk kan ik deze plaat alleen maar aanraden!!!!

En ik ga ook mijn stem even upgraden van 3,5, naar welverdiende 4,5 !

Een mindere Neil Young deze keer. Er zijn 4 of 5 goede nummers, en de rest is vrij matig. Maar... er zijn wel 3 nummers die echt tot Neil's beste behoren. 'Let's Roll' is een ijzingwekkend mooi nummer over 11 September, 'Are You Passionate?' is fenomenaal ('once I was a soldier, I was fighting in the sky'... prachtige tekst ook) en 'Going Home' met Crazy Horse is overdonderend sterk. Daarom toch nog 3.5/5

Tja.. daar ben ik het dan niet mee eens hoor



Daar ben ik het dan weer VOLMONDIG mee eens ....

Jammer is toch echt wel dat de nummers die ie toen wel op zijn tour speelde (ondermeer ook in Gent) "Gateway Of Love" en "Standing in the light of love" niet op de CD terecht kwamen...

Erg middelmatig plaatje, ik zie weinig hoogtepunten.
of het zou nog de titelsong moeten zijn.
Neil Young is een grillig artiest !
2.5 sterren ** 1/2

Deze kon ik nog wel waarderen, zitten een paar heerlijke gitaarnummers bij.

3,5

Geweldig album.
Mr. Dissapointment plakt gewoon aan m'n ribben. Let's Roll, Are You Passionate, liedjes die je telkens opnieuw wil beluisteren. Als dit een middelmatige CD is, dan heb ik nog veel te ontdekken. Want laat dit nu net de eerste Neil Young CD zijn dewelke ik beluister.

Op verscheidene muzieksites wordt deze plaat zwaar ondergewaardeerd. Ik denk dat hij gestaag klimt naar mijn top 100 platen aller tijden...

En wat zijn dat de leuke nummers op deze erg middelmatige plaat, volgens jou ?

Ik ben een zware Neil Youngfan (heb alles in huis) maar van deze fletse en flauwe plaat kan ik echt niet genieten hoor, waar zijn de prima songs dan, ik hoor ze in elk geval niet !

Met je eens Patrick, gemeeten aan het hooge Neil Young standard een middelmatige plaat

Eigenlijk alle nummers you're my girl, going home, differently etc. Het laid back gevoel doet me wel wat. De plaat is rustig maar kent toch stevige gitaarpartijen. De passie die velen niet horen, hoor ik wel. Ik hou sowieso meestal van zijn rustigere werk.

Heb aardig wat van NY.
Deze kwam er laatst bij en ik ben er gelukkig mee.
Lekker bandje heeft die Booker T. (en een heerlijk hammond orgeltje!!) en Crazy Horse is als vanouds.

Ik geef een 4,5

Time fades away ook?

Hij klinkt op deze plaat zelf alles, behalve passionate!!!

Ik snap de slechte reacties eigelijk niet helemaal. Ik vind dit een heerlijke plaat om te luisteren.

Dat is gesproken zie

Lekkere plaat,waar de laidback sound wel een beetje de overhand heeft,maar nergens storend is."Goin' Home" compenseert het gekabbel een beetje en is samen met "Are You Passionate? "de uistschieter hier.

Ik heb waardering voor veel van het werk van Neil Young. Maar wat zit er ook een bagger tussen de juweeltjes......dit is wel een heel erg slecht Neil Youngalbum.
Totaal geen inspiratie, geen enkel nummer dat me iets anders zegt dan dat Neil eigenlijk niks meer te zeggen had.
Mr. Disappointment, zeer toepasselijk

Neil had in 1993 na zijn tour met Booker T een album moet ze moeten opnemen, niet bijna 9 jaar later... het kabbelt allemaal rustig voort, is nergens vervelend, maar niks springt er ook echt uit.

Enige uitzonderingen zijn Going Home, maar dat is een outtake van het Toast album dat binnenkort schijnt te komen, en She's a Healer. Deze twee nummers trekken het album naar 3 sterren, meer wil ik er niet voor geven.

Ai, deze had niet misstaan eind jaren 80 naast This Note's for You..

Net als bij dat album is het allemaal niet slecht, want Neil is eigenlijk nooit echt slecht, maar ligt mijn smaak hier gewoon niet. Het is pure achtergrond muziek voor mij, ik kan de concentratie er gewoon niet bijhouden. 5 minuten na afloop weet ik ook al niet eens meer wat ik gehoord heb, de plaat pakt me simpelweg niet.

Een pure diamant deze Are You Passionate?. Beslist !

Inderdaad een album in een laidback-sfeer en daar hou ik wel van.
Laidback of niet: When i hold you in my arms, You're my girl, are you passionate?, differently, be with you, let's roll en eigenlijk quasi alle andere nummers op dit geperste schijfje klinken zeer mooi.

Wel een tijdje geleden dat ik er nog naar luisterde. Hier zal ik gauw eens verandering in brengen.

4,5/5

Ik denk dat we het roerend eens zijn, dit album kan me ook niet echt boeien, het is zefls zoeken naar echt goede songs die een béétje bijblijven. Jammer, maar soms heb je dat, zelfs met ome Neil...

Dat moet dan vooral te maken hebben met je eigen nogal eenzijdige voorkeur en het feit dat Neil Young's werk eerder gevarieerd is.

Ik vind dit een prachtig album met vele mooie nummers waarin het sublieme gitaarwerk de rode draad (met enkele weerhaakjes) is van de onweerstaanbaar zwaar romantische sfeer die hier zachtmoedig vol breekbare melancholie overheerst.

Ja sorry father dit keer helemaal met Kronos eens, ik snap echt niet dat jij dit niet kan waarderen.

Ik hoor gewoon geen goede songs, ik kan de plaat amper uitzitten, sorry, Lamontagne. En dat overkomt me bij Neil's platen amper....Bij deze draak echter wel. Noem me de goede songs, want ik hoor ze langs geen kanten. Deze plaat raakt voor mij kant noch wal. Het rockt niet, en gevoelige songs hoor ik ook al niet, het lijkt of hier iemand die nooit songs schrijft wat kladjes heeft uitgebracht, ik vind dit een echte draak van een album, sorry hoor, ik denk dat ik amper 2 songs van dit album in mijn i-pod heb gegooid, zo'n verdomde slechte plaat vind ik dit! Doet pijn aan mijn oren. Ik kan zelfs geen 2 favorieten aanduiden, het lukt me echt niet.

Gelukkig hervond hij zijn schrijverscapaciteiten met schitterende platen zoals Prairie Wind, Silver & Gold en Chrome Dreams II. Hier zwalpt hij voor mij, hoe mooi de hoes ook is...


Toch even checken of ik een referentiepunt heb.... Jawel; ook Allmusic heeft maar ** veil voor dit vlug te vergeten vehikel. Oef.... ik dacht al dat er iets aan mijn oren scheelde....

aha , den father , stop zoeken naar je referentiepunt , hier is ie , den beaster , ook een domme plaat van ome neil , en zoals neil de vraag stelt , zo stom is het antwoord van mij , een duidelijke nee !!! ,

ok let's roll is een goed nummer , al bij al 2.5 sterren voor één van zijn zwakste albums !

Deze plaat is niet zo heel denderend ontvangen. Het gemiddelde hier spreekt toch ook voor zich?

Ik sluit me geheel aan bij Father, en ik kan zelfs Trans waarderen. Dit album is op een paar uitschieters na gewoon te eentonig. Het komt gewoon 9 jaar te laat, want na zijn bejubelde tour met Booker T. in 1993 had dit album al gemaakt moet worden, maar in plaats daarvan dook hij met Crazy Horse de studio in. OK we kregen er wel Sleeps with Angels voor terug, maar als je opnames van bijvoorbeeld het concert in Rotterdam 1993 beluistert, of opnames van zijn concert op Torhout in 1993 bekijkt dan kun je alleen maar denken aan wat had kunnen zijn.

9 jaar later schoof hij Crazy Horse aan de kant toen de opnames van Toast spaak liepen (niet de eerste keer dat dat gebeurde, in 1984 hij hij ook al zo'n akkefietje aan de hand, toen schoof hij Crazy Horse na een paar concerten in Santa Cruz aan de kant voor de International Harvesters). Neil Young heeft niet altijd gelijk, want Goin' Home klinkt gewoon goed en dat begint ie zelf ook een beetje in te zien, want zou Toast niet alsnog een release krijgen? Ook twee andere geschrapte nummers, Standing in the Light of Love en Gateway of Love die ruwweg de zelfde sound hanteren als dit album, maar dan met Crazy Horse als band klinken gewoon veel beter dan wat er hier te horen is. Hetzelfde geldt voor When I Hold You in My Arms.

Ik heb ook een opname van Neil Young's concert bij Rock am Ring en Rock in Park 2002 en ondanks dat ik niet vies ben van een lange jam, zijn ook die concerten langdradig. Een soort Road Rock, maar dan saaier maar mèt Orgel. Ze missen gewoon de passie van 9 jaar eerder. Waarom Neil dan toch weer besloot met Booker T. de studio in te gaan is me niet duidelijk, is het een goedmakertje voor 9 jaar eerder? Alleen She's a Healer is geworden wat Neil voor ogen had, een 9 minuten durende jam met meer groove dan de rest van het album bij elkaar. Dit is de Neil Young & Booker T. van 1993 en dit komt het beste in de buurt van the Bluenotes live (zie Lucky 13). De plaat is nergens vervelend, maar op een paar uitschieters na achtergrondmuziek. Gelukkig maakte hij het een jaar later ruimschoots goed met zijn beste plaat van het decennium (en wat mij betreft sinds Ragged Glory): Greendale.

Niet door heen te komen deze Neil Young plaat. Ongeinspireerde zouteloze muzak. Niet alleen Neil klinkt slaapverwekkend op deze CD maar ook zijn band. Vooral de drum is storend, constant dezelfde doffe dreun. Bovendien is de stem van Neil young nog nooit zo iel en zwak geweest op deze ongepassioneerde plaat. Het enige pluspuntje Is Youngs gitaarwerk.
Het is dat deze plaat van Neil Young is, was de artiest van een minder kaliber dan was er niet één platenmaatschappij die deze plaat had uitgebracht. Snel maar weer Live rust opzetten.

Ok, ja dit is niet de enige plaat die ik heb van Neil ben een aardige fan maar zo te zien breng ik als enige onderhand het gemiddelde naar 3 sterren hier

Hoe weet jij dat?

Uit wat je schrijft kan ik alleen maar opmaken dat jij het album niet door kan komen en dat het voor jou slaapverwekkend is. Maar blijkbaar deelt niet iedereen jouw ervaring.