dennisversteeg schreef:
Jammer van het kitscherige nep-reggae nummer All You WannaDo Is Dance. De rest van de liedjes is namelijk van een uitzonderlijk hoge kwaliteit.
Helemaal mee eens, dat nummer is inderdaad het enige smetje op een verder erg sterke plaat.
In basis vind ik 'All You Wanna Do Is Dance' nog niet eens zo'n slecht nummer (een beetje in de stijl van Joe Jackson), maar de piano het het midden en einde van het nummer
Zoals gezegd staat het album vol met nummers in Joel's herkenbare stijl, dus piano-gedreven nummers vol emotie, leunend op sterke teksten.
'Say Goodbye to Hollywood' en 'New York State of Mind' waren bij mij reeds bekend door het album
Billy Joel - Greatest Hits Volume I & II (1985) , maar vreemd genoeg staan van beide nummers andere versies op dat album. Van 'Hollywood' is gekozen voor een live versie (die inderdaad beter is), en bij 'New York' is de saxofoon van Richie Cannata vervangen door een nieuwe versie door Phil Wood.
Ook 'James' kende ik natuurlijk en heb ik altijd al een geweldig nummer gevonden. Mooi hoe hij zich afvraagt op jeugdvriend James wel lekker in z'n vel zit.
'Summer, Highland Falls' en 'I've Loved These Days' zijn typische Joel ballads. In deze fase van z'n carriere klinken dit soort nummers nog volledig oprecht, wat de kwaliteit absoluut ten goede komt.
'Prelude/Angry Young Man' is voor mij het hoogtepunt van het album. De prelude (en eigenlijk ook de outro) is een geweldig stukje instrumentaal en had zo in een rockopera gepast en ook de tekst van 'Angry Young Man' is raak.
'Miami 2017 (Seen the Lights Go Out on Broadway)' tot slot is een mooie afsluiter van een erg sterke plaat. Waarschijnlijk is het vloeken in de kerk, maar de coverversie van Richard Marx (
http://www.youtube.com/watc... ) van dit nummer vind ik misschien nog wel een tikkeltje beter. Zit net iets meer kracht in.