Interpol - Turn on the Bright Lights (2002)

Om 5 sterren toe te kennen aan dit album ontbreekt er 1 hele belangrijke factor: de vocale zeggingskracht van zangert is ondermaats, hij kan niet genoeg emotie leggen in zijn voordracht. Klinkt te klinisch en vlak als het ware. Maar de instrumentele kant zit super in elkaar en verdient 5 sterren. Zanger 3 sterren. Gemiddeld dus een 4.

Bijvoorbeeld om Joy Division maar eens weer uit het schap te halen: Ian Curtis ook geen geweldige vocalist, maar hij kon wel emotie in zijn zang embedden en dan zijn lyrics!!! Instrumentaal was JD wel simpeler, maar toch effectief genoeg in het geheel van hun sound.

Deze topper is bijna volwassen #sweetseventien#happybday

Een album wat je kneiterhard over een top installatie moet jagen.

Blijft zooo lekkerrrr

Een van de mooiste albums die ik ken. De sfeer die hier gecreëerd wordt is donker maar ook innemend en intiem (Een album die vooral s'nachts het goed doet) . Bijna alle platen van Interpol zijn de moeite waard maar deze is toch een buitengewone uitschieter. Favorieten zijn Stella en Leif Erikson. Heb niet echt iets gezegd dat niet nieuw is maar wou toch even mijn adoratie kwijt .

Ik ben nooit echt een volger geweest van de post punk revival/indie rock gebeurtenis die aan het begin van de jaren 2000 de kop kwam opsteken. Zo heb ik ook niet veel met Arcade Fire, The National, Bloc Party...en andere consorten. Prima bands, maar de sound is me niet helemaal op het lijf geschreven.

En toch...wanneer de heren van Interpol de eerste noten van "Untitled" inzetten, kan ik niet anders dan een torenhoge score geven. Man man man...wat een absoluut briljant kunststukje in sfeerzetting om het album af te trappen.

Van alles dat de post-punk revival en indie rock scene heeft voortgebracht, is dit wellicht inderdaad mijn favoriete plaat. Deze plaat wat uit het oog verloren, maar ik nu het opnieuw opleg bevestigt het toch wel sterk, met een prachtig openingsnummer die meteen de toon zet.

Ik heb het een tijd niet geluisterd, deels ook omdat binnen het genre er veel me gewoon niet ligt of het compleet doet, en daardoor dit wat uit het oog verloren. Dus ik had wat schrik van dat ik dit misschien wat overschat had toen ik het 2-3 jaar geleden redelijk wat luisterde, maar dat is gelukkig niet het geval. Het is zelfs beter dan het in mijn herinnering ingeprent was. Ik weet niet of er elektronische instrumenten gebruikt worden, maar het voelt soms wel met momenten elektronisch aan, wat ook de reden is waarom het klikte indertijd. Wat ik nu ook erg goed vind zijn de meer rustige nummers die erg diepgelaagd zijn met oog voor melodie, en goed zijn in het neerzetten van een dromerige sfeer. Van Stella wist ik al dat dit het geval, maar bijvoorbeeld een NYC moet daar echt niet voor onderdoen. Nog niet een ander album of veel anders van Interpol geluisterd, dat zal ik eens moeten doen, maar op RYM neemt de gemiddelde rating album na album snel af.

Untitled, NYC, Obstacle 2, Stella, Roland en Leif Erikson zijn voor mij de beste nummers, al is er niet eens een echt minder nummer op te sporen.

Dit is inderdaad de beste plaat van die scene en staat mijlenver boven welke andere plaat van die scene ook.
En staat ook gewoon magnifiek op zichzelf als een icoon in de muziekgeschiedenis. Perfect debuut, perfecte plaat!
Wat jij Johnny Marr?

Kom maar op met die vijf sterren dan Lowietje!