Interpol - Turn on the Bright Lights (2002)

Om 5 sterren toe te kennen aan dit album ontbreekt er 1 hele belangrijke factor: de vocale zeggingskracht van zangert is ondermaats, hij kan niet genoeg emotie leggen in zijn voordracht. Klinkt te klinisch en vlak als het ware. Maar de instrumentele kant zit super in elkaar en verdient 5 sterren. Zanger 3 sterren. Gemiddeld dus een 4.

Bijvoorbeeld om Joy Division maar eens weer uit het schap te halen: Ian Curtis ook geen geweldige vocalist, maar hij kon wel emotie in zijn zang embedden en dan zijn lyrics!!! Instrumentaal was JD wel simpeler, maar toch effectief genoeg in het geheel van hun sound.

Deze topper is bijna volwassen #sweetseventien#happybday

Een album wat je kneiterhard over een top installatie moet jagen.

Blijft zooo lekkerrrr

Een van de mooiste albums die ik ken. De sfeer die hier gecreëerd wordt is donker maar ook innemend en intiem (Een album die vooral s'nachts het goed doet) . Bijna alle platen van Interpol zijn de moeite waard maar deze is toch een buitengewone uitschieter. Favorieten zijn Stella en Leif Erikson. Heb niet echt iets gezegd dat niet nieuw is maar wou toch even mijn adoratie kwijt .

Ik ben nooit echt een volger geweest van de post punk revival/indie rock gebeurtenis die aan het begin van de jaren 2000 de kop kwam opsteken. Zo heb ik ook niet veel met Arcade Fire, The National, Bloc Party...en andere consorten. Prima bands, maar de sound is me niet helemaal op het lijf geschreven.

En toch...wanneer de heren van Interpol de eerste noten van "Untitled" inzetten, kan ik niet anders dan een torenhoge score geven. Man man man...wat een absoluut briljant kunststukje in sfeerzetting om het album af te trappen.

Van alles dat de post-punk revival en indie rock scene heeft voortgebracht, is dit wellicht inderdaad mijn favoriete plaat. Deze plaat wat uit het oog verloren, maar ik nu het opnieuw opleg bevestigt het toch wel sterk, met een prachtig openingsnummer die meteen de toon zet.

Ik heb het een tijd niet geluisterd, deels ook omdat binnen het genre er veel me gewoon niet ligt of het compleet doet, en daardoor dit wat uit het oog verloren. Dus ik had wat schrik van dat ik dit misschien wat overschat had toen ik het 2-3 jaar geleden redelijk wat luisterde, maar dat is gelukkig niet het geval. Het is zelfs beter dan het in mijn herinnering ingeprent was. Ik weet niet of er elektronische instrumenten gebruikt worden, maar het voelt soms wel met momenten elektronisch aan, wat ook de reden is waarom het klikte indertijd. Wat ik nu ook erg goed vind zijn de meer rustige nummers die erg diepgelaagd zijn met oog voor melodie, en goed zijn in het neerzetten van een dromerige sfeer. Van Stella wist ik al dat dit het geval, maar bijvoorbeeld een NYC moet daar echt niet voor onderdoen. Nog niet een ander album of veel anders van Interpol geluisterd, dat zal ik eens moeten doen, maar op RYM neemt de gemiddelde rating album na album snel af.

Untitled, NYC, Obstacle 2, Stella, Roland en Leif Erikson zijn voor mij de beste nummers, al is er niet eens een echt minder nummer op te sporen.

Dit is inderdaad de beste plaat van die scene en staat mijlenver boven welke andere plaat van die scene ook.
En staat ook gewoon magnifiek op zichzelf als een icoon in de muziekgeschiedenis. Perfect debuut, perfecte plaat!
Wat jij Johnny Marr?

Kom maar op met die vijf sterren dan Lowietje!

Ik geef het 5*

Vandaag het album weer een keer beluisterd over de air pods.
het is knap hoe Interpol al vanaf het eerste album zo'n overduidelijke eigen signatuur weet neer te zetten.
De intro's en opbouw van diverse nummers ademen allemaal Interpol!

Dat hebben ze gemeen met bands als Travis, The National en Muse, waarbij hun muzikale handtekening ook door alles songs heen is geweven.... er zijn vast nog -heel- veel meer bands en musici te noemen die aan deze eigenschap voldoen, maar deze kwamen nu direct bij mij naar boven..

Terug naar Interpol, deze stijlkaart werd op ieder album goed volgehouden, de ene keer meer prominent dan de andere keer, maar nooit onverdienstelijk.

Kortom: elk album doen ze zo'n beetje hetzelfde trucje.

Van mij mag Interpol worden opgeheven. Ik hoor graag meer van Muzz.

Als je het zo bekijkt doen de Stones al 60 jaar hetzelfde trucje, ABBA 42 jaar, The Eagles 51 jaar en ga zo maar door.

Als een groep of musicus een eigen identiteit heeft ontwikkelt en dit procesmatig door ontwikkelt bij iedere nieuwe uitgave is er geen sprake van 'een herhaling van een trucje' maar van een muzikale evolutie.

Scherpe analyse! Allemaal min of meer one-trick-ponies. Opheffen dus (zeker die eerste band die je noemt). ABBA had mi ook niet na 40 jaar met een album hoeven komen. Leuk voor het sentiment, maar meer ook niet.



Interpol is nauwelijks geëvolueerd in zijn geluid. Evolutie is - even een paar volstrekt willekeurige voorbeelden die me meteen te binnen schieten: Talk Talk, Radiohead, Simple Minds (tot 1985) en ook U2 (tot 1997). En wat dacht je van de transformatie van het geluid van Joy Division naar dat van New Order (periode 1978 - 1983). Vergeleken daarmee is Interpol maar een behoorlijk statisch clubje.

Van Interpol naar Muzz....dat is vooruitgang.

Je laatste zinsdeel snap ik niet Chameleon Day.. ....naar Muzz?

Ik keek even in jouw toptien en daarvan heb ik de nummers 1-5-7-8-9-10 zelf in huis) , dus ik snap jouw punt en ga daar voor een deel in mee. De lijst in ogenschouw nemend mis ik 1 band die een revolutionaire evolutie heeft doorgemaakt en die aan de bakermat van heel veel -met name Engelse- bands heeft gestaan: Roxy Music. ( in mijn ogen de meest originele band van alle Engelse bands).

Dan komen we weer bij Interpol, en dat is een New Yorkse band, je hoort ook de Amerikaanse achtergrond. Ik kan er de vinger niet op leggen maar ik hoor het vaak wel wanneer er een oceaan tussen zit qua oorsprong.

Ik ben het ook met je eens dat de door jou genoemde bands een meer originele evolutie hebben doorgemaakt, (*en dat is ook voor mij wat RM zo bijzonder maakte,) maar Interpol heeft niet sec een herhaling van zetten gemaakt, maar meer doorgeborduurd op gebaande paden. Meer finetunen zeg maar, dan haken er mensen af en blijft het over voor de liefhebber van de soort..:-)

Maar als ik het op die manier beschouw, dan kan ik toch in alle eerlijkheid ook niet de groteske bejubelling begrijpen die nu het album van The Smile ten deel valt. Begrijp me niet verkeerd, het is goed en het getuigd van vakmanschap, maar het is niet bijster origineel, integendeel het is Radiohead Part 2.
Ik hoor daar echt geen revolutionaire nieuwe ontwikkelingen die het uitgerolde geluidsperspectief van Radiohead verder brengen naar een nieuw (hoger) niveau.
Zoals bijvoorbeeld Talk Talk deed na The Colour of Spring, door toen te komen met The Spirit of Eden (in mijn ogen en oren de meest gedurfde stap in de geschiedenis van de moderne Engelse muziek).

Als het om Radiohead gaat is het natuurlijk vooral de ontwikkeling van OK Computer naar Kid A die een duidelijke evolutie is, maar ook daarna zijn ze wel vrolijk verder gegaan met nieuwe richtingen.

Ik zou Interpol niet betichten van al 6x hetzelfde album maken; er zit zeker een duidelijk verschil tussen het debuut/Antics en het selftitled album, bijvoorbeeld.

Muzz is overigens een ander project van Paul Banks (zanger van Interpol) met twee anderen, ook een fijn album: Muzz - Muzz (2020) - MusicMeter.nl

ok dank voor de opheldering Finidi.

By the way, die verschillen hoor ik ook hoor!

Wat mij betreft een absoluut top-album. Terecht op nummer 8 in top 250. Wat mij betreft mogen ze Radiohead voorbij steken. Ik krijg er ook Chameleons-vibes van. Melancholie, romantiek, ritme en bijna shoe-gaze achtige sfeergitaar, pompende bas, originele drumpartijen en een lijzige (in de goede zin des woord) stem van Paul Banks die eigenlijk functioneert als een instrument. Het is ook echt een document van die tijd. Nostalgie...

Vandaag 20 jaar oud. Voor mij blijft dit toch wel hun beste. Het klinkt nog even fris als toen.

Zeker hun beste! Staat de laatste dagen veel op. Ms wel het beste debuut allertijden, wat jij Johnny Marr?

Waarom vraag je mij nooit, want ik kan je zo vertellen dat dit zeker NIET het beste debuut allertijden is. Fijne plaat, zeker, maar laag in originaliteit. En voor "beste debuut" is dat predikaat wel een vereiste. Ik zou eerder - zo 1 2 3 - denken aan de "Banaan" of de "Radiogolven van een Stervende Ster" - je weet wel, DE inspiratiebron voor deze plaat - of die "begrafenisplaat" van die met bandlid gehuwde "MeToo" gast uit Montréal.

En BTW: had het debuut van Bloc Party niet (heel) wat meer urgentie dan dit? En die plaat scoort ook vrij laag op originaliteit.

Interpol en ook Editors, hadden dit album nog nooit gehoord, toen ze hun debuutalbum maakten. Sure....

Dat zou ik ook zeggen....

En weer maar eens die vergelijking oprakelen. Over originaliteit en urgentie gesproken...