Ssscht.. schreef: ...De spanning is uit de band, oftewel zijn ze keihard en chaotisch en schel of ze zijn - zoals meestal op deze plaat - mak en wat saai en naar Mars Volta-normen (!) zelfs voorspelbaar. De verbazing is ver zoek....
Kan mij op zich wel vinden in dit gedeelte. Ken niet veel van deze band, maar wat ik er van heb meegekregen was i.i.g verrassend, opzwepend, innovatief en vooral gedreven. Wat ik hier hoor is zeker niet onaangenaam, maar bovenstaande relatieven kan ik hier niet op toepassen. De langzame stille intro voegt m.i weinig toe aan het openingsnummer en het duurt eventjes voordat ik het gevoel krijg dat ik met The Mars Volta te maken heb.
De structuur van de nummers willen ook niet altijd beklijven, waardoor de lengte ervan niet altijd een toegevoegde waarde lijkt te hebben.
Maar op de momenten dat ze dat wel doen klinkt het ook goed, voor mij is dat toch wat later op dit Octahedron.
Ik had dus iets meer energie verwacht, dus blijf steken op 3,5*, maar dat kan ook nog omhoog gaan, omdat de rustige stukken misschien nog wat beter moeten vallen.
I.i.g. een hele mooie hoes.