Bonnie 'Prince' Billy - I See a Darkness (1999)

Voor mij één van de mooiste platen uit 1999. Ik gun Will Oldham wereldroem.

Opvallend hoe hoog dit album gewaardeerd is en hoe weinig berichten er bij staan.
En heel eerlijk gezegd vind ik het ook erg moeilijk om hier wat over te schrijven: het is zeer zeker een mooi album (alhoewel ik het als nummer 1 qua stemgemiddelde wel een beetje overgewaardeerd vind).
Maar het past voor mij perfect in het rijtje albums van goede singer-songwriters als Ron Sexsmith, Damien Rice, Nick Harper, Emmett Tinley, Tom McRae, Josh Ritter etc. etc.
Allemaal artiesten die meestal op 4* uitkomen bij mij (met een enkele uitschieter naar 4,5).
Hiermee geef ik eigenlijk al aan dat ik dit album dus niet echt beter vind dan genoemde artiesten en zeker ook niet slechter.
Maar hoe dan ook: we hadden het slechter kunnen treffen qua nummer 1
Conclusie: gewoon erg goed album. Punt. Niets meer of minder.

... dat kan ik toch niet voor de volle 100 % beamen, vrees ik

Ron Sexsmith, Damien Rice, Emett Tinley, Nick Harper: allemaal uitstekende "songsmeden", maar dat extra greintje wreveligheid van een Oldham hebben ze niet, vind ik

Tom McRae is een twijfelgeval. Laat ik het als volgt stellen: McRae is Dustin Hoffman ten tijde van "The Graduate", Oldham is Robert DeNiro anno "Taxi Driver"

Met andere woorden: bovenstaande vijf lieden kun je beluisteren, en daarna vrolijk verdervloeien in de vaart der volkeren

Oldham heeft toch net dat tikje méér, waardoor sommige van zijn liedjes onder je huid kruipen. Zo'n nummer als "I See a Darkness", dat is toch een diamant gevist uit een dichtgeslibte riool

Deze plaat is méér dan goed

Helemaal mee eens dat zij de wreveligheid missen. Maar voor mij maakt dat niet zo veel uit in dit geval. Ik vind Billy daardoor niet beter (of slechter). Op zich zijn het ook vrij loze vergelijkingen natuurlijk, maar ik wil er mee aangeven hoe hij in aanzien staat bij mij door deze namen er bij te halen.

Het tikje meer dat hij heeft volgens jou zal ongetwijfeld wel, alleen voel ik dat gewoon wat minder i.t.t. jou en anderen blijkbaar (maar hey: ik geef 4* die neigen naar 4,5*, blijkbaar kan ik me er ook in vinden ).

Had in je eindconclusie "Deze plaat is méér dan goed" net als in het eerste gedeelte van je betoog "is" vervangen door "vind ik", en het was een perfecte afsluiting

Laten we concluderen dat het een prachtige cd is van een bijzonder artiest en dat hij terecht op MuMe zo'n enorm hoge waardering krijgt.
Nu nog een hoop mooie stukjes bij dit album: die laat ik graag aan de experts hier over

Die Minor Place waar Will Oldham in het eerste nummer over zingt, is een plekje waar ik eens in de zoveel tijd graag kom.

Ik stel me dan voor een houten hutje in de 'middle of nowhere' in de bergen. Met daaromheen besneeuwde naaldbomen.

Binnen is het behaagelijk warm. Will Oldham zit op een schommelstoel langs de kachel een acoustische gitaar ligt op zijn schoot. Zijn voeten liggen op de stoof.

Alles in de kamer is van donker eikenhout. Het staat er vol met opgezette dieren, een buizerd die met wijd gespreide vleugels een muis vangt en een steenmarter op een boomstronk. Een olielamp brand zacht en de fles whiskey staat op tafel.

Hij zingt kleine miniatuurtjes van liedjes een soort Nursery-Rhymes (prachtig woord) voor volwassenen. U hoeft niet te leiden Will Oldham doet het voor u.

In deze kamer zit ik dan stil aan zijn voeten op de poef, met bewondering naar boven te kijken.

Album staat op zichzelf. Moeilijk te omschrijven. Sombermans Oldham toont hier zijn kwaliteit: intense somberheid dus. En de muziek zit daar perfect onder. Niet te veel, niet te weinig. Voor de regendagen. Of voor ander luistergenot. Je kunt er gelukkig niet op dansen, wél naar luisteren.

ik zou het niet 'somber' noemen, de luchtigheid is echt aanwezig, ironie verschuilt zich hier achter donkere wolken om als een stralend zonnetje te verblinden.
Je kunt er best op dansen, tijdens het luisteren.

Prachtig dit, 4,5*

heb t vandaag voor t eerst gehoord, heeel mooi, ook 4.5*

Mijn geliefde kat dood, 7 miljoen dollar project waar ik aan werk staat op losse schroeven, 9000km van thuis en niemand om mij te troosten. I see a darkness, indeed.

:/

Heb dit album nu 3x gedraaid en weet eerlijk gezegd nog niet zo goed wat ik ermee aan moet. A Minor Place vind ik prachtig, ontzettend breekbaar gezongen ook. Denk dat ik dit nog even wat tijd moet geven, komt het vast wel goed

Cash heeft het nummer I see a darkness gecoverd. Toen bleek al wat een ijzersterk nummer dat toch is. Dat nummer en zeker die versie grijpt mij dus echt bij de keel. Verder vind ik Black misschien wel het allermooiste akoestische nummers ooit gehoord. Met die breekbare stem. Phoeh

Ik had hier nog niet op gestemd, maar duidelijk een 5* voor mij. Ik moet eens dringend meer gaan stemmen,want er zitten nog wel wat 5* verborgen in mume.

Nou, het komt dus niet helemaal goed... Flink wat draaibeurten gehad, maar ik irriteer me steeds meer aan zijn (valse) stem. Toch niet helemaal weggelegd voor mij, deze Bonnie. Opener A Minor Place blijf ik het mooiste nummer vinden. 3*

Ja, daar krijg ik het dan toch even verdomd lastig. Leuk, zo'n reviewtopic, maar ik vind het altijd zo enorm lastig om zinnige verhalen af te steken bij een plaat die ik 3* of 3.5* geef. En laat nou net iedereen daar mee aan komen bij mij.

Waarom 3* voor Bonnie? Eigenlijk kan ik er vrij kort over zijn. Ik vind het gewoon domweg erg saai. Best mooi af en toe, zeker in het begin van het album. Maar toch hoofdzakelijk saai. Ik heb dat ook bij bijvoorbeeld Nick Drake, het kabbelt allemaal maar rustig voort en ik kan mijn aandacht er maar niet bij houden. Dan kan er nog zo'n enorme berg hartzeer in verstopt zitten, het pakt mij dus niet. Een hekel kan ik hier ook niet aan hebben hoor, het is best mooi, maar ik vind het eigenlijk totaal oninteressant, zeker in de loop van het album. Veel meer dan dat kan ik er eigenlijk ook niet over zeggen, een 3* dus.

Ik begrijp precies wat je bedoelt Lukas, ik heb exact hetzelfde. Misschien dat ik het later nog wat meer ga waarderen, maar ik moet het nog zien.

bijna perfecte plaat. Gedownload op basis van een artikel in de OOR. Nog nooit van gehoord van te vooren maar de ontdekking voor mij persoonlijk.Je word niet vrolijk van de texten maar deze plaat maakt mij wel gelukkig. Beste nummer is death to anyone. blijkbaar wel persoonlijk want een collega vond het helemaal niets.

niet vrolijk? dat laatste zinnetje van het album...dat lijkt me toch duidelijk

Hoe heb ik dit zo'n lange tijd links hebben laten liggen?
De oprechte, intense nummers lijkt Will speciaal voor mij te zingen vanuit een minimalistisch hotelkamertje met een defect tafellampje, een groen/geel aangeslagen badkamertje en een piepend bed met een verouderd donsdekentje en enkele versleten lakens.
Verdriet, wanhoop, alles komt naar boven, pure schoonheid.

nip! nap! it's all a trap

Hoe is het afgelopen?

Tof dat het iemand interesseert
Wel, het project is nog steeds lopende, maar ziet er spijtig genoeg nog steeds niet beter uit, in productie gaan wordt steeds maar weer uitgesteld. Ik zit nu weliswaar slechts 7000 km van thuis, maar wel op de andere kant van de aardbol (Florida). En mijn kat is nog steeds dood.
Maar ik mag niet klagen, Bonnie fleurt nog steeds mijn dag op (nu weliswaar vaker met 'the Letting go') en de zon helpt ook

Wat een enorm mooi album is dit toch. De liedjes zijn warmer dan de titel doet vermoeden. Daarnaast zijn Will Oldham's teksten neerwaards/down maar hoopvol tegelijk. De klapper van dit album vind ik 'I See A Darkness' , met daarnaast de prachtige nummers 'Nomadic Revery (All Around)' , 'Death to Everyone' & 'Madeleine-Mary'. Deze slechts 38 minuut durende cd zal van mij nog wel wat vaker een luisterbeurt krijgen.

4,5*

op naar de 5*.

Ik sluit me hier helemaal bij aan

Ik ben overigens net vandaag naar de 5* gegaan.

Na 1 luisterbeurt doet het me niet echt veel. Maar misschien is het omdat ik aan het leren was, en dan mijn hoofd er niet naar staat. Vanavond een nieuwe poging, dan met volle aandacht.

3,5* (Voorlopig)

dit is voor mij hét voorbeeld van een groei-album.vond het eerst niet een heel boeiend album, maar klasse komt altijd bovendrijven blijkt maar.3/5 wordt 4.

Als het even allemaal wat minder gaat, kun je altijd even aankloppen bij Bonnie. Je bent altijd welkom.

Fijne vent is het.

Een half jaar geleden begon ik met 3,5 sterren voor I See a Darkness. Het klonk allemaal wel mooi, maar ik vond het af en toe wat te traag gaan, en meneer Oldham was in mijn ogen een zeurkous.

Een aantal luisterbeurten later naar 4 sterren verhoogd. Toch wel mooie muziek. Vooral het titelnummer en Black vond ik erg mooi, maar de rest wist me niet echt te pakken.

2 maanden later, weer een aantal luisterbeurten verder, want het album was toch wel boeiend en leuk genoeg om regelmatig op te zetten, vond ik eigenlijk dat ik 'm wel naar 4,5 kon verhogen. Aan de andere nummers was ik inmiddels wel gewend geraakt en zo slecht waren die eigenlijk niet.

Ik besluit enkele dagen geleden dit album nog eens op te zetten nadat ik het een tijdje niet meer geluisterd heb en op de een of andere manier valt gewoon alles op z'n plek. Heerlijke CD, meneer Oldham is nog steeds een beetje een zeurkous, maar wel een heel goeie. 5 sterren nu dus, en wie weet een plekje in mijn toekomstige top10.

Tijdje geleden ontdekt en uit mijn sokken geblazen. Dit is de sfeer waar ik op zoek naar ben in muziek, 5*, evident.