Co Jackso schreef:
Wat een geweldige ontdekking is dit album van Noah and the Whale. Na het titelnummer van dit album te hebben gehoord in de MuMeLadder, ben ik begonnen bij het eerste album van deze band. In vergelijking met het eerste album is de band gigantisch gegroeid. Dit album klinkt aan de ene kant heel volwassen en professioneel, en aan de andere kant toch ook heel fris. Met name het middenstuk met Love of an Orchestra als middelpunt, is vrij uniek te noemen.
Zanger Charlie Fink beschrijft met dit album de breuk met voormalig bandlid (tevens geliefde) Laura Marling. Hij doet dit op een uitstekende wijze, zonder dat het zeurderig wordt. Wat mij betreft is zwakkere stuk van het album het drietal nummers dat na Our Window komt. Na dit deel volgt het spannende middenstuk, waarna verder wordt gegaan met twee hoogtepunten (namelijk Stranger en Blue Skies). De twee afsluitende nummers zijn ook van bovengemiddeld niveau.
Mijn bijzondere aandacht gaat uit naar het titelnummer. Het is het eerste en nog steeds met afstand het beste nummer van de groep. Luister alleen al naar de eerste minuut van het nummer, en je hoort de perfecte opbouw. Het is vergelijkbaar met het beste werk van Sigur Rós. Eerlijk gezegd kan ik niet wachten tot ik deze band live zie spelen, ik weet nu alvast dat het horen van het titelnummer een speciale ervaring zal zijn.
Als je weet hoe dit album tot stand is gekomen, en dat gevoel kunt inleven dan is dit een geweldige album.Je mag deze album dan ook niet op shuffle zetten want dan is de magie verdwenen. Heb hem net in alle rust met hoofdtelefoon op beluisterd, en het is prachtig. Alleen ontdek ik geen zwakkere gedeelte's.Het album Eyes on the Highway van Saybia is dacht ik gebaseerd op het verlies,van de vrouw van zanger Søren Huss zij is door een auto ongeluk om het leven gekomen. Dat is ook een prachtige album geworden.