Isis - Panopticon (2004)

Huh? Ik geef hier maar 3.5?

No way...4.5. Wat een prachtplaat!!!!!

Dit nu één keer geluisterd, en het klinkt verdomd goed!
Van vrienden kreeg ik deze tip omdat ik een groot fan ben van Cult of Luna, en het vertoont ook wel flink wat overeenkomsten.
Ik miste alleen een grote losbarsting.. zo'n CoL achtige Storm na de Stilte... maar doet Isis daar wel aan?

ik ken de band verder niet, maar dit album is in ieder geval een goede eerste indruk lijkt me..
nog geen beoordeling, wel nog heel vaak luisteren:)

Nou meerdere luisterbeurten erop zitten, conclusie: Zeer mooie, sfeervolle plaat, veel progressieve stukken.
De vergelijking met Cult of Luna heb ik inmiddels laten vallen, waar CoL gebruikt maakt van meer pieken en dalen in de muziek klinkt Isis meer als een geheel.

De 3,5* is dan ook (waarschijnlijk) voorlopig, en schiet waarschijnlijk nog wel eens een half (of heel) puntje omhoog.

Eergister hier hoop spul van gepindakaast, en ik moet zeggen: klinkt erg lekker, Cult of Luna/Oceansize achtig. Erg positief, mooie opener ook!

Gisteren mijn Vinyl versie binnen gekregen en die cover is een stuk mooier. Die ga ik zeker aan de muur hangen

Isis pas laat ontdekt via de soundtrack van Drummer X waar men Grinning mouths gebruikte voor de slotscene. Panopticon blijft goed klinken, gelijk hoe vaak je hem beluisterd. Meer dan zijn geld waard.
Een dikke 4.5...die 5 zal wellicht zijn voor de cd na Absence of truth, te verschijnen volgens de laatste geruchten in 2009.

Straks live in Gent op 10dec08...be there.

Geniale shit!

4,5*

Echt heel mooi dit. Fijne harde passages afgewisseld met rustige, sfeervolle momenten voorzien van gitaarlijnen die je ook echt bijblijven. Het album opent gelijk ijzersterk met So Did We, en het niveau blijft nadien eigenlijk constant hoog.

Als mini-minpuntje kan ik melden dat ik niet zo kapot ben van het snaregeluid (al is het nog altijd stukken beter dan dat koekblik op Dream Theater's A Change Of Seasons) maar voorderest niets dan hulde.

'Deze plaat vandaag op nummer 10 in mijn top 10 gezet, nieuwe binnenkomer, The Perfect Element Part 1 van Pain Of Salvation eruit gehaald.

Kreeg deze plaat vandaag binnen, na talloos luisteren op de ipod en computer, deed ik 'm vandaag in mijn blu ray speler, volume via de receiver op 60, rolgordijn naar beneden, totale duisternis. Liggend op mijn bed naar de front speakers toe drukte ik op play...en het kwartje viel! Fantastisch!

Weer een fijne nieuwe ontdekking. De muziek openbaart zich iedere draaibeurt weer wat meer, en er staat heel veel moois tussen. De onderhuidse spanning in deze muziek kan ik heel erg waarderen. Ik kan nog geen minder nummer aanwijzen, dus ik moet me dringend maar eens wat verder gaan verdiepen in het fenomeen Isis.... favoriet is op dit moment Syndic Calls.

Toen ik deze plaat voor het eerst in mijn auto draaide tijdens een zonnige rit naar het zuiden.........kwam er maar een ding in mijn gedachte op : wat een muziek,wat een passie................
Wat een meesters van opbouwende spanning,en sfeervolle muzieklandschappen.......
Moest eerst wel wennen aan de (wanhopig) klinkende grunts..
maar na een tijdje kom je er achter dat ze precies in het plaatje passen.
Heerlijk klinkende drums ook trouwens.
Deze plaat verveelt mij nooit...

Volledig eens.. Beetje eng zelfs..

Deze moet mijn top 10 in, wat een plaat. HEERLIJK!

Grinning Mouths zet ik altijd zo hard dat m'n boxjes er naar van gaan doen. Wát een nummer.

Dit wordt echt alleen maar beter, ongelofelijk. Instrumentaal is dit perfectie, maar de cleane zang blijft me toch af en toe nog wat dwars zitten (grunts zijn dik in orde). Op Wavering Radiant zijn de cleane vocals pas echt helemaal op orde, maar die plaat is wat mij betreft wat te veel proggy intressantdoenerij.

mijn favoriete ISIS plaat, echt een band die nog niet had mogen stoppen aangezien ISIS zo uniek is, er zijn bands in het straatje van ISIS maar nooit erop lijkend...zo'n uniek geluid

Deze plaat is dan ook mijn favoriet terwijl elke ISIS plaat weer totaal anders is.

In Fiction...die riff die halverwegen het nummer erin komt is echt allesvernietigend! gelukkig meerdere keren live gezien waarvan 1 keer sloppy en 1 keer MEGAGOED

Harde plaat dit. Vooral de eerste drie nummers zijn té briljant. Bij 'altered course' zakt het een klein beetje in, maar ze revancheren zich gelukkig weer op de mooie afsluiter.

Bij Consouling Store daarnet de remaster LP op de kop getikt voor 25 euro, valt heel goed mee me dunkt! Nu aan het luisteren. Ik ben nooit echt 100% overtuigd geweest door deze plaat (pakweg 90%), maar af en toe zette ik 'm eens op tijdens een treinrit van een uur (ideaal!) en de ongepolijste diamant groeide wel. Deze remaster klinkt echt vol, warm en doordrenkt in een rauw post-industrieel (niet het genre) sfeertje. Wat een bom van een plaat zeg. Potentieel naar 4,5*, maar toch nog even verder luisteren.

Tgoh, je hoort hier wel erg goed waar Steak Number Eight de mosterd heeft gehaald... Erg vind ik het niet hoor, maar het valt wel op.

Misschien daardoor dat die band nooit bij mij is aangeslagen...

Ben pas laat aan de (post) metal gegaan en deze cd is de reden. Van voor naar achter uitmuntend! Steekt met kop en schouders boven de andere albums uit.

Met deze plaat begon ik ooit aan Isis, inmiddels tien jaar geleden! De tijd vliegt... In postmetal hield ik van de emotionele pieken en dalen, wat verklaart waarom Cult of Luna zo bij mij aansloeg. Panopticon, nog steeds de hoogst scorende Isis op MusicMeter, bevatte niet die dynamiek en raakte me nooit heel diep.

Nu luister ik anders naar Isis, een omslag die vooral teweeg is gebracht door Wavering Radiant, in principe een perfectionering van de hier ingeslagen weg. Niet die extreme emotieve op- en afbouw, maar een meer constante lijn, waarin de afwisseling meer gradueel plaatsvindt.
Cult of Luna is een wandeltocht door bergachtig gebied, soms in de zon maar ook regelmatig in een keiharde storm. Isis is - passend met de hoes - een panoramische vlucht, of treinreis, waarin je zelf een meer passieve rol hebt, en landschappen komen en gaan waar altijd wel iets bijzonders te zien is.

Met Panopticon is die identiteit van Isis geconsolideerd, en hoewel het blijkbaar nog steeds de favoriet is, werd het voor mij van hier af aan alleen maar beter (tot men er helaas mee stopte). Toch gooi ik mijn score omhoog, want Panopticon is simpelweg een postmetalklassieker.

Jammer van die vocals , anders wel een een lekker album maar gewone zang was toen al lang verdwenen helaas....

Dus alleen op basis van de zang deel je hier 2 sterren uit? Dat komt neer op 40 van de 100 procent. Gegeven het feit dat je het 'wel een lekker album' vind, verbaas ik me over het feit dat je dan op een schamele 2 sterren uitkomt. Ik geloof niet dat de zang van zo doorslaggevend belang is dat je op 40% uitkomt. Stem dan gewoon niet...

Is er overigens een kenner in de zaal die mij kan vertellen welke versie van dit album ik het beste zou kunnen kopen? Ik twijfel tussen de originele CD of de reissue uit 2014. Iemand suggesties? (En ja, ik heb reeds op discogs gekeken, maar ik ben benieuwd naar jullie meningen).