menu

Cocteau Twins - Victorialand (1986)

mijn stem
3,79 (173)
173 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock
Label: 4AD

  1. Lazy Calm (6:34)
  2. Fluffy Tufts (3:06)
  3. Throughout the Dark Months of April and May (3:05)
  4. Whales Tails (3:20)
  5. Oomingmak (2:42)
  6. Little Spacey (3:26)
  7. Feet-Like Fins (3:26)
  8. How to Bring a Blush to the Snow (3:51)
  9. The Thinner the Air (3:15)
totale tijdsduur: 32:45
zoeken in:
avatar van Mjuman
Premo en ik waren dus beiden - O(ude) W(ave)rs - bij dat NL debuutconcert van The Cocteau Twins (in de Meervaart).

Ik ben niet zo'n seizoenbelever van hun werk, maar Cocteau Twins verdraagt niet echt vol zonlicht en groot gezelschap (behalve bij concerten). Zowel Milk & Kisses als Four Calendar Café bevatten een aantal uitstekende songs, een aantal goede en aantal redelijk; de geluidskwaliteit (productie) is echter prima en dat maakt de albums goed draaibaar. En zeker als je de "ruzie in de familie" bedenkt, is het wonderbaarlijk dat Milk & Kisses tot stand kwam en eindigde op a very high note. Heb ooit Seekers Who Are Lovers live gezien (met 4 gitaristen) tja en dat was puur kippenvel, van een niveau waarvan veel bands alleen maar kunnen dromen. Vandaar misschien dreampop Slowgaze komt een eind in de richting met When the Sun Hits

Scarlet schreef:
(quote)


Bedankt voor de tips! Ja, die EP's vind ik inderdaad erg goed en staan op Lullabies To Violaine volume 1 die ik in mijn bezit heb. Blue Bell Knoll net ook even geluisterd en vind ik beter dan deze zo op het eerste gehoor, ik zeg met nadruk op het eerste gehoor want ik weet niet of dit ook zo blijft. Wil dit album zeker nog eens goed luisteren want slecht vind ik het zeker niet, doet me wel aan Dead Can Dance denken maar dat is natuurlijk niet verkeerd hè. Heaven Or Las Vegas was ik aan het luisteren en klinkt op het eerste gehoor ook niet slecht maar wel een beetje poppy. Bedankt, ik ga aan de slag. Heb nu toch zeeën van tijd.

4,0
Victorialand, een logisch vervolg op Treasure. De afstand tot Garlands werd nog wat groter. Ik weet nog dat ik rond deze tijd (1986) afscheid begon te nemen van Cocteau Twins. En daar was ik niet alleen in. Ook de toonaangevende popbladen (Oor, Vinyl - bestond het toen nog ?) waren minder onder de indruk. Meer van hetzelfde, te weinig ontwikkeling, we weten het nu wel reacties. Ook voor mij gold dat. Kon ik de eerste drie platen bijna uit mijn hoofd, Victorialand belandde veel minder op de draaitafel. Maar was dat terecht ? Nu na zoveel jaar doe ik de cd (want die heb ik later toch wel aangeschaft) in de cd speler en wordt redelijk verrast. eigenlijk ken ik geen één nummer meer (zeg wel wat), maar dat maakt het juist weer spannend. Het duistere van Garlands is er helemaal af en wat er nu klinkt is poëtisch, warm, mystiek, geheimzinnig, soms bijna lieflijk. Een warme deken die je beschermt voor de koude buitenwereld. Was Garlands nog een herkenning van de koude buitenwereld, hier is het meer een bescherming. Geen onheilspellende begeleiding meer, maar sferisch, hemels bijna. Ook het meer gevarieerde van Treasure is wat verdwenen, nummers zijn meer een geheel. Na al die jaren heb ik wel meer bewondering gekregen voor deze plaat. Als je deze beluistert als vervolg van de vorige drie heb je een ander referentiekader dan als je deze plaat 'apart bekijkt/beluistert. De rafelige randjes zijn verdwenen, de zang is voortaan loepzuiver, de productie fijn. Prima plaat om je aan te warmen en te troosten. Maar zo nu en dan heb ik zeker Garlands nodig als tegenwicht. Je kunt pas van de hemel genieten als je zo nu en dan in de hel bent.

avatar van luigifort
Walking in a winter wonderland

avatar van Premonition
4,5
Ik heb wat albums gedraaid vandaag als muzikaal behang bij de ijzige winterbeelden buiten en deze kwam idd ook langs. Blijft een fraaie en ijle plaat.

avatar van Johnny Marr
4,0
Premonition schreef:
Ik heb wat albums gedraaid vandaag als muzikaal behang bij de ijzige winterbeelden buiten en deze kwam idd ook langs. Blijft een fraaie en ijle plaat.

Toevallig, ik heb deze gisteren ook gedraaid. Voor het eerst. Aangenaam album, maar hier ontdek ik niet echt uitschieters buiten opener Lazy Calm. Is ook voorbij voor je er erg in hebt.

avatar van TornadoEF5
4,5
The Thinner The Air vind ik nu toch veel beter dan in mijn herinnering. Ook weer zo absoluut een prachtnummer. Op dat vlak valt het dan toch het kwartje bij dit album. Zal ik nog meer moeten draaien (en BBK), en zo blijven de Cocteau Twins me keer op keer verbazen. Weinig groepen die hetgeen hebben dat zij hebben.

avatar van TornadoEF5
4,5
Teacher schreef:
Victorialand, een logisch vervolg op Treasure. De afstand tot Garlands werd nog wat groter. Ik weet nog dat ik rond deze tijd (1986) afscheid begon te nemen van Cocteau Twins. En daar was ik niet alleen in. Ook de toonaangevende popbladen (Oor, Vinyl - bestond het toen nog ?) waren minder onder de indruk. Meer van hetzelfde, te weinig ontwikkeling, we weten het nu wel reacties. Ook voor mij gold dat. Kon ik de eerste drie platen bijna uit mijn hoofd, Victorialand belandde veel minder op de draaitafel. Maar was dat terecht ? Nu na zoveel jaar doe ik de cd (want die heb ik later toch wel aangeschaft) in de cd speler en wordt redelijk verrast. eigenlijk ken ik geen één nummer meer (zeg wel wat), maar dat maakt het juist weer spannend. Het duistere van Garlands is er helemaal af en wat er nu klinkt is poëtisch, warm, mystiek, geheimzinnig, soms bijna lieflijk. Een warme deken die je beschermt voor de koude buitenwereld. Was Garlands nog een herkenning van de koude buitenwereld, hier is het meer een bescherming. Geen onheilspellende begeleiding meer, maar sferisch, hemels bijna. Ook het meer gevarieerde van Treasure is wat verdwenen, nummers zijn meer een geheel. Na al die jaren heb ik wel meer bewondering gekregen voor deze plaat. Als je deze beluistert als vervolg van de vorige drie heb je een ander referentiekader dan als je deze plaat 'apart bekijkt/beluistert. De rafelige randjes zijn verdwenen, de zang is voortaan loepzuiver, de productie fijn. Prima plaat om je aan te warmen en te troosten. Maar zo nu en dan heb ik zeker Garlands nodig als tegenwicht. Je kunt pas van de hemel genieten als je zo nu en dan in de hel bent.


Tegelijkertijd onzin en ook o zo waar.

Wat die popmodebladen deden (idk, maar ik hecht daar sowieso weinig waarde aan, zeker nu in tijden van digitalisatie, toen minder want het internet bestond nog niet, dus was je daar wel op aangewezen).

Ik ken weinig groepen die zo een evolutie hebben doorgemaakt als Cocteau Twins, dus op dat vlak ga ik een bewering maken die 180 graden het tegenovergestelde beweert. Garlands heeft een oorsprong die totaal anders dan zoals bvb. HoLV. Victorialand is ook compleet anders dan Treasure, in die zin zelfs dat het bevreemdend overkomt tegenover Treasure, en dat het tijd nodig heeft om eraan te wennen en erin mee te groeien. Het was nl. een release zonder Raymonde dus op dat vlak is er al wat gewerkt. Wat er dus gebeurd is, is niet het gebrek aan evolutie. Het is het gebrek aan de recenseurs om het verschil op te merken in een genre dat bevreemdend is voor hen. Vergelijk het met iemand die zegt die nog nooit naar een bepaald genre heeft geluistert die dit zal zeggen: "als je één metal song hebt gehoord, heb je ze allemaal gehoord", "als je een jazz song hebt gehoord, heb je ze allemaal gehoord", "als je een elektronische lied hebt gehoord, heb je ze allemaal gehoord", en dat geldt ook voor de Twins. Op het eerste gezicht is dat misschien ook zo, maar als je dieper kijkt is dat niet zo.

Victorialand moet meer groeien en is ja toch een pak minder toegankelijk dan Treasure, dat zeker en vast. Geen schande dus dat je daar aan moet wennen en dat sommigen het niet voldoende kansen hebben gegeven. Bij mij vielen andere albums ook eerder.

Verder volledig eens met je trouwens hoor. Maar ik heb het gevoel dat veel mensen Cocteau Twins niet echt kunnen vatten. Ik vind ze belachelijk onderschat. Voor mij is dit de grootste band aller tijden (samen met misschien Radiohead, maar natuurlijk heb ik wel veel meer een zwak voor de Twins).

avatar van TornadoEF5
4,5
Dit valt toch compleet hoor. Een die veel later komt, maar ik begin dit nu zo goed te vinden dat ik met het idee speel dat dit mijn favoriete CT album is. Maar het is gewoon zo moeilijk om een favoriet te kiezen tussen Garlands, Head over Heels, Treasure, dit en Heaven or Las Vegas. Allemaal zijn ze perfect, en allen hebben ze een unieke sound gevonden. Enkel BBK vind ik ietsje minder. Maar die heb ik het minst beluisterd ook denk ik. Een verhoging naar vijf sterren voor mij.

avatar van luigifort
Soms denk ik ook dat deze mijn fave is Het is gewoon een perfect geheel. Treasure is ook een perfect geheel en HOLV komt daar echt dichtbij. Ik vind die 3 albums ook wel bij elkaar passen. HOH is ook een fantastisch album tho. Maar die en BBK zijn een stuk diverser. Op BBK staan ook geweldige songs, maar toch vind ik die het minst van de 5. Wel beter dan Garlands, die luister ik nauwelijks nog. Gewoon iets minder mijn ding, ook al staan daar ook toptracks op.

Gast
geplaatst: vandaag om 11:13 uur

geplaatst: vandaag om 11:13 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.