menu

Aerosmith - Nine Lives (1997)

mijn stem
3,27 (137)
137 stemmen

Verenigde Staten
Rock
Label: Columbia

  1. Nine Lives (4:02)
  2. Falling in Love (Is Hard on the Knees) (3:26)
  3. Hole in My Soul (6:10)
  4. Taste of India (5:53)
  5. Full Circle (5:00)
  6. Something's Gotta Give (3:37)
  7. Ain't That a Bitch (5:25)
  8. The Farm (4:28)
  9. Crash (4:26)
  10. Kiss Your Past Good-Bye (4:32)
  11. Pink (3:55)
  12. Falling Off * (3:03)
  13. Attitude Adjustment (3:45)
  14. Fallen Angels (8:18)
  15. I Don't Want to Miss a Thing * (4:57)
  16. Fall Together * (4:38)
toon 3 bonustracks
totale tijdsduur: 1:02:57 (1:15:35)
zoeken in:
avatar van Deranged
5,0
Zoals ik al zei ben ik van mening dat Tyler hier een stuk sterker zingt dan op het jaren zeventig werk. Dat begint al met de knallende opener, verder gewoon vocaal een voortreffelijk album met heerlijke ballads waar de ster van de stem van Steven uitgebreid zijn kans krijgt om te schijnen. Gister op dat vlak nog erg genoten van het al eerder door mij genoemde Ain't That a Bitch. Ook heb ik bijvoorbeeld altijd iets gehad met Kiss Your Past Goodbye wat ik ook al eens benoemde. En iets als Hole in My Soul gaat er op z'n tijd eveneens erg goed in. Album blinkt mijns inziens bovendien uit in hele aardige teksten. Vind dit als geheel toch net wat sterker dan Get a Grip, die natuurlijk wel enigszins vergelijkbaar is opgezet, en de albums die hierna kwamen vind ik op mijn beurt dan weer zwakjes. Tuurlijk ben ik ook gek van de jaren zeventig platen met Perry zijn swagger riffs en een niet te miskennen rock 'n' roll anthem als No More No More maar als het komt op vocale aspecten vind ik Tyler hier toch wel zo ongeveer zijn hoogtepunt beleven.

avatar van vielip
3,0
milesdavisjr schreef:
daarnaast is het inderdaad zo wat je schrijft dat het tempo er voor zorgt dat de plaat maar niet op gang komt.


Ik doelde met die tempo opmerking eigenlijk meer op de live beelden van ze die ik recentelijk zag. Maar nu jij het aan dit album koppelt moet ik bekennen dat dat wel hout snijdt. Ik heb dit album altijd een beetje hit or miss gevonden. De oorspronkelijke eerste uitgave zoals ik 'm heb (met 13 nummers, dus zonder I don't want to miss a thing en de andere bonustracks) vond en vind ik al te lang duren. Dus dat wordt alleen maar erger met nóg meer nummers. Zal 'm eerdaags weer eens draaien. Kijken of er in mijn beleving iets veranderd is. Het album kan mijns inziens bij lange na niet tippen aan albums als Pump, Permanent vacation en toch ook Get a grip. Om het maar bij de latere Aerosmith te houden. In de jaren 70 was het, zeker muzikaal, een heel andere band.

avatar van Germ
3,5
Germ (crew)
milesdavisjr schreef:
(quote)


Geef mij maar het jaren 70 werk van de heren, een stuk beter wat mij betreft.


Dat is het natuurlijk ook, maar Aerosmith is na Done With Mirrors in mijn beleving een compleet andere band geworden. Vanaf toen werd er gemikt op hitparade succes met behulp van externe songwriters en soms wat formulematige albums. Uit die periode is Nine Lives een meer dan uitstekende worp.

avatar van milesdavisjr
2,0
Uit die periode is Nine Lives een meer dan uitstekende worp.


Ik ben benieuwd of het album voor jou persoonlijk een uitstekende worp is of dat je vindt dat de schijf in zijn algemeen door (Aerosmith) liefhebbers als een prima plaat wordt gezien. In mijn ogen telt deze worp toch maar bar weinig nummers die zich in je hoofd nestelen, nog los van het feit dat het plaatje een dik uur klokt. Permanent Vacation, Pump en Get a Grip waren ook al geënt op een bepaalde formule maar deze albums bevatten stuk voor stuk nog wel een aantal echte krakers, dat ontbreekt wat mij betreft toch echt op deze schijf.

avatar van Germ
3,5
Germ (crew)
Ik mag altijd graag van die Worst to Best lijstjes lezen op websites als Stereogum en Loudwire. Daar staat Nine Lives altijd bijna onderaan (met Just Push Play). Dus de critici zijn het met jouw eens dat dit album niet tot de besten behoort.
Maar persoonlijk vind ik deze beter dan andere 'latere' releases als Pump en Get A Grip.

avatar van gigage
4,0
Beter weet ik niet maar prima Aero plaat. Ik weet niet wat mensen ervan verwachten, tsjaikovski?
Lekker meeschreeuwen bij Nine Lives, Something gotta give, the farm en Crash. Die lijken me toch niet geschreven voor de hitparade. Ik hoef de titel maar te zien en de song speelt zich al af in mijn hoofd. Ook ik heb de originele CD gekocht bij het uitkomen met de later in de ban gedane album art.

avatar van lemon
4,5
Toen dit album uitkwam vond ik het een tegenvaller na pump en get a grip die ik allebei fantastisch vond. Als ik hem nu terugluister vond ik hem toch wel op hetzelfde hoge niveau zitten. Alleen Pink vind ik een beetje flauw, misschien te vaak gehoord.

avatar van ricardo
4,0
Deze plaat begint gelijk met een fantastische knaller, en de 3 nummers erna zijn ook nog prima, maar daarna verzand de plaat in een soort van automatische piloot functie waar ik mijn aandacht er bijna niet meer kan bijhouden. Pink is nog wel een leuke onderbreking trouwens. Had van deze toch wel redelijk hoge verwachtingen, gezien de toch wel vele positieve berichten hier, maar is toch een enorme tegenvaller geworden. Een mengelmoes van stijlen hierop, en het komt op mij over van dat het niet meer zozeer hoeft maar dat er toch weer wat uitgebracht moet worden omdat het alweer 4 jaar terug was na de voorgaande plaat. Deze duurt mij met meer dan een uur ook gewoonweg te lang. De jaren 70 albums stonden vol lekkere puntige rocksongs op plaatjes van meestal een dik halfuur, dat is meer mijn ding. Dit is na 2 luisterbeurten helaas een gemiste kans.

avatar van ricardo
4,0
Heb deze plaat nu een aantal keren beluisterd, maar op zich zijn eigenlijk alle nummers los beluisterd best ok, alleen vind ik de volgorde wat verkeerd gekozen. De eerste 4 nummers hebben een lekker eigen smoel nog, om daarna met wat doorsnee klinkende nummers verder te gaan, af en toe afgewisseld met een hard nummer, Somethings Gotta Give en Crash b.v. Pink is dan nog lekker eigenwijs, En Fallen Angels is ook een lekkere afsluiter. Ik heb een versie met 14 nummers, en het hier als bonus nummer aangemerkte Falling Off als nummer 12, de laatste 2 bonus nummers heb ik er niet opstaan. Ik vind de productie van deze plaat ook behoorlijk dof klinken, zeker voor 1997. Op zich geen verkeerde plaat, maar als je in een relax modus komt na het vierde nummer, word je soms wakker geschud door een heavy nummer tussendoor, en dat vind ik wat ongelukkig gekozen, want door daarna steeds met een aantal rustige nummers te komen, komt er ook nooit echt vaart in het album. Maar voor iedere Aerosmith liefhebber staan er toch wel een paar leuke nummers op. Ik heb bij deze ook het gevoel dat hoe vaker je hem afspeelt, hoe meer je hem toch gaat waarderen.

avatar van Jowanotti
Edwynn schreef:
Met Get A Grip is Aerosmith een echte automatische piloot band geworden. Een geöliede hitmachine die mee mag doen met de groten der aarde. Dat is allemaal heel erg verdiend natuurlijk want de band moest van ver komen. Het gaat wel ten koste van de kwaliteit van de albums. Met Rag Doll en Love In An Elevator stonden ze ook wel hoog in de charts, maar die nummers klonken nog lekker eigenwijs. Later worden de nummers inwisselbaar en rieken ze naar eenheidsworst.
Zo ook op deze Nine Lives. Het is aardig om eens te horen maar je raakt ook weer heel snel uitgeluisterd. Allemaal geherkauwde rock n roll die wel heel goed uitgevoerd wordt. Dat dan weer wel. Het enigszins uit de toon vallende Pink vind eigenlijk ik nog het meest aardige nummer van de plaat.


Nu moet ik je toch even terugfluiten Edwin.
Aerosmith was in de jaren 70 één van de grootste, zoniet de grootste rockband van en in Amerika.
Omdat Europa Amerika niet is, is jullie beeld daardoor een ietsiepietsie vertekend, maar feit is wel dat 'Toys in The Attic' en 'Rocks' 2 albums zijn die nog steeds in de top 50 van best verkochte jaren 70-albums staan.
Ze kregen inderdaad maar voet aan wal in Europa dankzij MTV in de jaren 80, door de participatie met RUN DMC en hun remake van hun song 'Walk This Way', die trouwens in '76 ook op 1 prijkte in de Bilboard charts.
Bijkomend waren ze in die periode (ergens rond 1986) eindelijk volledig drugvrij en vond de platenfirma het niet langer een risico om hen door Europa te laten touren.

avatar van Edwynn
Laat ik je dan weer fijn heenfluiten, Jowanotti Want als je dan een post uit de prehistorie pakt om overheen te kotsen, verwacht ik wel dat je hem goed gelezen hebt. Misschien was mijn grammatica van toen wat brak maar ik leg het graag nog een keer beknopt uit omdat ik nu één keer de moeilijkste niet ben. Daarnaast hoefde ik goddank Nine Lives nog een keer op te zetten om überhaupt te kunnen reageren dus in die zin ook wel weer goed dat je met een mondmasker voor je ogen aan het lezen was

Er staat: 'Met Get A Grip is Aerosmith een echte automatische pilootband geworden.' Daarmee bedoelde ik dus niet dat de band vanaf Toys In The Attic is de band een autopilootband is geworden. Nee, juist Get A Grip uit 1994 stond vol met van die zwijmelende hap-slik-wegliedjes die via een algoritme in elkaar gedraaid werden om te dienen als vehikel voor gelikte videoclips waar eigenlijk geen zak aan is maar waar desondanks hele hordes hitparadetypetjes en masse achteraan holden. Dat is sedertdien nauwelijks veranderd. Ook niet op Nine Lives.

Dat Aerosmith al wat langer dan dat op aarde rondloopt, is mij bekend want ik mag dan wel in Europa wonen (op de Veluwe om precies te zijn. Tussen de boeren, ja) maar ik hoor, lees en zie ook wel eens wat.

avatar van Jowanotti
Edwynn schreef:
Laat ik je dan weer fijn heenfluiten, Jowanotti Want als je dan een post uit de prehistorie pakt om overheen te kotsen, verwacht ik wel dat je hem goed gelezen hebt. Misschien was mijn grammatica van toen wat brak maar ik leg het graag nog een keer beknopt uit omdat ik nu één keer de moeilijkste niet ben. Daarnaast hoefde ik goddank Nine Lives nog een keer op te zetten om überhaupt te kunnen reageren dus in die zin ook wel weer goed dat je met een mondmasker voor je ogen aan het lezen was

Er staat: 'Met Get A Grip is Aerosmith een echte automatische pilootband geworden.' Daarmee bedoelde ik dus niet dat de band vanaf Toys In The Attic is de band een autopilootband is geworden. Nee, juist Get A Grip uit 1994 stond vol met van die zwijmelende hap-slik-wegliedjes die via een algoritme in elkaar gedraaid werden om te dienen als vehikel voor gelikte videoclips waar eigenlijk geen zak aan is maar waar desondanks hele hordes hitparadetypetjes en masse achteraan holden. Dat is sedertdien nauwelijks veranderd. Ook niet op Nine Lives.

Dat Aerosmith al wat langer dan dat op aarde rondloopt, is mij bekend want ik mag dan wel in Europa wonen (op de Veluwe om precies te zijn. Tussen de boeren, ja) maar ik hoor, lees en zie ook wel eens wat.


Ik concludeer dat we allebei een serieus stukje kunnen terugfluiten.
Ik kwam hier toevallig eergisteren voor de eerste keer terecht en heb als een gek allerlei albums, vooral gelieerd aan mijn jeugd, beginnen bekijken en daarbij de bijhorende commentaren gelezen.
Ohja, ik woon ook in Europa, ergens in België.
Ik heb deze commentaar ook helemaal niet geplaatst om jouw schrijfsel af te breken.
Mocht ik bij jou toch dit gevoel gecreëerd hebben, dan wil ik me daarvoor verontschuldigen.

Ik deel trouwens je mening over de band, ik ben er trouwens helemaal op afgekickt, al blijt Tyler natuurlijk wel een geweldige zanger. Zeker gezien zijn leeftijd

avatar van Edwynn
Niet nodig. Geen enkel probleem om eens wat gedachten uit te wisselen.

avatar van milesdavisjr
2,0
Get a Grip kon mij niet bekoren en ook Nine Lives is wat mij betreft van hetzelfde garnituur. Wederom een lange zit zonder enige spanning of momenten dat ik ook maar enigszins opveer. Vroeger was zeker niet alles beter maar het songmateriaal van de heren uit de jaren 70 overtuigd mij een stuk meer. Nine Lives klinkt ook formulematig, gekunsteld alsof elk mogelijk 'spontaan' of fris element uit de muziek is geramd. Get a Grip kon nog bogen op een brok energie dat lijkt bij Nine Lives niet het geval. Het zwakste album van de mannen tot nu toe.

Tussenstand:

1. Rocks
2. Night in the Ruts
3. Toys in the Attic
4. Get Your Wings
5. Aerosmith
6. Pump
7. Permanent Vacation
8. Rock in a Hard Place
9. Done With Mirrors
10. Draw the Line
11. Get a Grip
12. Nine Lives

avatar van MIAB
3,0
Nine Lives begint wel aardig, maar kabbelt daarna voort. Ik twijfel tussen een 3* en 3,5*.

Nine Lives (4:02) --- 3,5
Falling in Love (Is Hard on the Knees) (3:26)  --- 3,5
Hole in My Soul (6:10) --- 3,5
Taste of India (5:53) --- 3,5
Full Circle (5:00) --- 3,5
Something's Gotta Give (3:37) --- 3,0
Ain't That a Bitch (5:25) --- 3,0
The Farm (4:28) --- 2,5
Crash (4:26) --- 2,5
Kiss Your Past Good-Bye (4:32) --- 3,0
Pink (3:55)  --- 4,0
Attitude Adjustment (3:45) --- 3,0
Fallen Angels (8:18) --- 3,5

avatar van haythijs
Het begint zelfs heerlijk, hoe dat openingsnummer er gelijk doorgeramd wordt. Dat kattengejank door die gitaarmuur komend en die beukende drums waarna het gelijk openbarst.
Fijne opener ook destijds in Ahoy.

Gast
geplaatst: vandaag om 16:16 uur

geplaatst: vandaag om 16:16 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.