menu

Lady Gaga - The Fame Monster (2009)

mijn stem
3,38 (287)
287 stemmen

Verenigde Staten
Pop / Dance
Label: Kon Live

  1. Bad Romance (4:55)
  2. Alejandro (4:37)
  3. Monster (4:09)
  4. Speechless (4:30)
  5. Dance in the Dark (4:49)
  6. Telephone (3:40)

    met Beyoncé

  7. So Happy I Could Die (3:55)
  8. Teeth (3:40)
totale tijdsduur: 34:15
zoeken in:
4,5
The Fame Monster.
Ik hoorde hem voor het eerst en was niet tevreden.
Maar nu iets van 1050x luisteren verder, denk ik:
Ja, dit is geweldig.

Bad Romance 5*
Heerlijk nummer met weer een hele andere kant van Gaga qua stem. Ookal hoor ik hem nu al heel vaak, echt vervelen doet hij nooit.

Alejandro 4,5*
Eerste keer vond ik dit nummer echt niets. Te chaotisch en pijn aan de oren-slecht. Maar op de een of andere manier is hij heel erg gaan groeien. Ik vond hem ineens heel erg lekker voor de oren.

Monster 5*
Tja, apart nummer. Beat flowt in het begin niet echt lekker, maar naar 2x luisteren voel je de beat pas echt. Dan begint alles pas en dan ga je helemaal los. Een Monstergoed nummer.

Speechless 4*
Ja, dit was wel heel erg wennen. Op The Fame vond ik brown eyes al echt een vreselijk nummer. Maar sinds Lady Gaga haar langzame versie van Poker Face liet horen ben ik die toch ook meer gaan luisteren. En hetzelfde geldt voor Speechless. Zeker een mooi nummer, maar valt een beetje buiten dit mooie rijtje.

Dance in the Dark 4,5*
Dit nummer vond ik wel meteen leuk, alleen is deze juist gedaald. Op een gegeven moment heb je een drang om het liedje uit te zetten, misschien omdat hij wat te lang duurt. Als hij korter was geweest had Dance in the Dark van mij 5 sterren gekregen. Al blijft het zeker een 4,5 waard.

Telephone met Beyoncé 5,0*
Wauw. Wat een geweldig nummer blijft dit en ik ben daarom ook erg blij dat Gaga deze als 2de single heeft gekozen. Een lekkere popsingle die voor mij zeker Poker Face en misschien zelfs Just Dance inhaalt. Beyoncé heeft er ook erg goed aangedaan om mee te werken. Ze gebruikt haar stem goed. De combi die mij leek te falen, bleek geweldig.

So Happy I Could Die 4,5*
Beetje rustig, maar naar al die geweldige nummers is dat misschien wel lekker. Een lekker droomplaatje met de typische Gaga zinnetjes(ehe ehe, yeha yeha)

Teeth 4,5*
Voor velen het slechtste nummer van het album, voor mij niet. Dit nummer is dan misschien totaal anders dan al het ander moois wat op Monster staat, maar zeker niet slechter. Dit nummer is wel eentje die past in het straatje: Je moet er van houden.

4,625* oftewel 4,5*

Conclusie:
Gaga flikt het weer. Zonder moeite kan ik zeggen:
Wat een Monsterplaat!

avatar van sq
3,5
sq
Best een goede plaat. Ik dacht eerst zelfs nog: een briljante plaat, want de beste nummers staan voorop. Alejandro is mijn favoriet en ik heb al gezien dat ik daarin niet alleen sta.

Jammer dat dat niveau niet het hele album gehandhaafd blijft. Toch bewijst deze release voor mij dat Lady Gaga groter is dan wat velen graag zien als een korte hype, een als zo vele anderen, die snel is vergeten. Zoals je dat eigenlijk over alle grote mainstreamsterren wel hoort als ze nog niet zo lang bezig zijn. Hoe groter het gezeik, hoe meer parodieen, des te groter is de bevestiging dat hier iets groots bezig is.

Dat hoor je trouwens ook al meteen na de eerste maten van het openingsnummer: zo schokkend en overrompelend sterk dat je je subtiele smaakverlangens graag opzij zet. Misschien simpel, maar intussen komt er niemand met zoiets. Én beter dan haar eerste hits. Zelfs haar Franse accent vind ik lekker.

Of het dan R&B of electro is, is dan misschien minder interessant. En wat precies haar eigen verdienste/bijdrage is weet ik ook al niet. Hoe het ook zij: kennelijk slaagt ze er wel in in toch weer met nummers te komen die niet alleen in de video maar ook qua geluid positief opvallen in het mainstream/hitparadegenre. Ik denk ook dat dat juist de vergelijkingen met andere iconen in de dance/pop oproept en dan kom ook ik uit bij Madonna. Alejandro is daarbij zeker zo goed als La Isla Bonita.

Ik wil daarmee niet meteen verkondigen dat ik ook LGG meer dan 25 jaar fanatiek ga volgen, maar vooralsnog kijk ik wel verlangend uit naar de volgende.

avatar van luisje
0,5
Lady GaGa wordt erg overschat, ze zingt niet als andere 'goede' zangeressen. Laten we zeggen dat ze matig zingt. Haar clips zijn soms om te lachen maar sommige zijn ook belachelijk. Haar kleding wordt als een nieuwe fashiontrend gezien maar het zijn gewoon een paar kijk-mij-outfits.
Ik respecteer de mensen die haar leuk vinden maar ik vind dit album echt slecht.

avatar van Angelo
4,0
Ik word altijd zo moe van het onderwerp “originaliteit”. Wat is anno 2010 nog wel origineel? Juist: heel weinig. Het is (vrijwel) onmogelijk om nu nog een nieuw thema en/of genre te ontdekken. Feit is dat Madonna al sinds de jaren ’80 een icoon is in de popindustrie maar Lady Gaga is dat ondertussen ook zeerzeker geworden. Daarbij mag ook echt gezegd worden dat de nummers van Lady Gaga zeker niet makkelijk weg te zingen zijn, dat valt af te leiden aan o.a. de zovele covers die gezongen zijn en het origineel van deze dame bij lange na niet wisten te evenaren. Iemand die dat bijvoorbeeld doorhad is Caro Emerald, die een hele “eigen” draai aan ‘Bad romance’ gaf, in de originele uitvoering had ze het ook niet gered. Vocaaltechnisch staat Gaga ver, maar dan ook ver boven artiesten als Katy Perry, Ke$ha en ook Britney Spears.

Productioneel zit ‘The fame monster’ ijzersterk in elkaar. Hoewel de term ‘elektropop’ vaak valt, vind ik ‘eurodance’ misschien eigenlijk veel toepasselijker. Lady Gaga creëert een beetje de Ace of Base sound anno 2010. De videoclips die ze heeft gemaakt zijn de leukste die ik sinds lange tijd heb gezien. Die zijn al jaren niet meer gemaakt door wie dan ook. Zichtbaar is dan ook dat daar veel tijd en geld aan wordt geschonken. De visuele aspecten blijven ongekend belangrijk. Datzelfde geldt voor de andere iconen: Madonna en Britney, zonder het visuele (shows met een hoog entertainment gehalte) waren zij ook een stuk minder boeiend.

Alle acht nummers op deze EP weergeven het beste wat de huidige popmuziek te bieden heeft. De mensen die beweren dat alleen artiesten als Madonna, Abba en Michael Jackson sterke popsongs maakten en Gaga niet, zijn duidelijk niet realistisch. De jaren ’70, ’80 en ’90 zijn voorbij en dergelijke vergelijkingen slaan wat mij betreft kant noch wal. Madonna maakte immers na het album 'Music' (2000) al geen regelrechte pop meer, 'American life', 'Confessions' en 'Hard candy' zijn dance of R&B. Daarnaast zet ze haar zangcarrière op een laag pitje, het zou me helemaal niet verbazen als ‘Hard candy’ een van haar laatste albums is. Dat ze “haar” kroon ooit zal moeten overdragen is onvermijdelijk en het zal mij totaal niet verbazen als Lady Gaga na Britney Spears de titel ‘Queen of Pop’ zal krijgen. Gaga is m.i. in ieder geval hard op weg om die titel te verdienen.

Daar waar ik bij ‘The fame’ best veel miste, vind ik bij ‘The fame monster’ grotendeels wat ik in een popplaat zoek. Voor mij staat er geen enkele misser op dit album. Het minste nummer vind ik echter ‘Monster’. De overige nummers zijn retestrakke popsongs en zijn extreem aanstekelijk.

avatar van Maartenn
3,0
Maartenn (crew)
Afgelopen zaterdag voor mijn vriendin in huis gehaald, mede omdat ik mevrouw GaGa zelf ook wel tot op zeker hoogte kan pruimen.

Wat opvalt aan deze plaat is dat het een typische EP is. Het wordt gekenmerkt door een totaal gebrek aan consistentie en bevat duidelijk 'losse' nummers. Ook duidelijk is het verschil in niveau tussen de nummers.
Zoals ik het beoordeel is het tot en met Telephone allemaal zeer acceptabel (de singles zijn wel duidelijk catchyer dan Monster en Speechless) en dan komen er twee absolute fillers (de EP moet vol, zo lijkt het).

Het hoogtepunt van de EP is natuurlijk Alejandro. Een nummer wat een soort eerbetoon lijkt aan de jaren '90 in videoclip en muziek. Wat mij betreft dan ook het beste commerciële nummer van 2010 tot nu toe.

Een voldoende voor deze EP.

avatar van WeZet
4,5
Haar meesterwerk. Fijne pop-liedjes in een 80's jasje. Sterke harmonieën (niet zoals ze met haar kabbelende 90's beats op Born This Way doet) en fijne hooks. Bijna geen provocatie maar algemene thema's. Natuurlijk zit ze met sommige nummers op het randje van plagiaat, maar uiteindelijk heeft ze een heerlijk album afgeleverd.

4,5
Deze vanmorgen weer eens opgezet. Dit album is een aaneenschakeling van flashbacks aan m’n vroege jeugd. Talloze keren bekeek ik als 10-jarige de videoclips van dit album en stonden veel nummers op mijn mp3-speler. Wat een tijden…. Lady Gaga maakte echt een impact, want in mijn beleving had iedereen het over haar; zelfs mn ouders kenden haar!

Het album klinkt bijna 15 jaar later nog steeds niet gedateerd. Nummers als Just Dance en Paparazzi klinken nog steeds fris en staan bij veel radiostations nog op de playlist. Dit album is samen Teenage Dream (Katy Perry), Loud (Rihanna) en de opvolger van deze plaat pure popperfectie. Iets wat lastig te evenaren blijkt.

Gast
geplaatst: vandaag om 14:56 uur

geplaatst: vandaag om 14:56 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.