Ik hou wel van van het lezen van al jullie commentaren en daarbij valt me vooral op dat muzieksmaak toch vooral samenhangt met de tijd waarin je opgroeide.
ik had het al aangestipt in een comment op het Aerosmith-album 'Permanent Vacation'.
Als je een jaren 90-jongere was blijft vooral de Aerosmith na Permanent Vacation hangen, omdat al de albums voorheen ergens in je vaders kast of op zijn zolder liggen.
Als een jaren 80-jongere zoals ik was vind je waarschijnlijk alles voor Permanent Vacation goed te verteren en de dingen daarna een pak minder behapbaar.
Het voor-en na Aerosmith zijn dan ook twee totaal verschillende bands. Sleazy en vuil, tegenover retecommercieel.
Ik kan ze allebei smaken, hoewel ik toch ook meer neig naar de vuile straatrock die ze in de jaren 70 speelden. Ik maak misschien nog een uitzondering voor PUMP wat, in zijn tijdsgeest, tussen al de Motley Crue's toch echt een kwaliteitsvol album was.
Tja, ik weet ook eigenlijk niet goed of ik ze objectief kan beoordelen, want er is een moment in mijn leven geweest dat ik ze werkelijk opgegeten had, dus is mijn beeld misschien wel helemaal vertekend. Maar, dat is voor velen van ons, vasthoudend aan jeugdsentiment herkenbaar, bedenk ik me dan. En, daar is helemaal niks mis mee.
Later in het Woonzorgcentrum meebrullen op 'Love in an Elevator' kan toch alleen maar hilarisch zijn?
