menu

Wings - Wild Life (1971)

mijn stem
3,22 (116)
116 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Pop / Rock
Label: Apple

  1. Mumbo (3:58)
  2. Bip Bop (4:10)
  3. Love Is Strange (4:51)
  4. Wild Life (6:42)
  5. Some People Never Know (6:37)
  6. I Am Your Singer (2:18)
  7. Bip Bop Link (0:52)
  8. Tomorrow (3:27)
  9. Dear Friend (5:59)
  10. Mumbo Link (0:53)
  11. Give Ireland Back to the Irish * (3:46)
  12. Mary Had a Little Lamb * (3:34)
  13. Little Woman Love * (2:11)
  14. Mama's Little Girl * (3:41)
  15. Mumbo [Rough Mix] * (3:58)
  16. Bip Bop [Rough Mix] * (4:22)
  17. Love Is Strange [Rough Mix] * (4:27)
  18. Wild Life [Rough Mix] * (6:41)
  19. Some People Never Know [Rough Mix] * (6:44)
  20. I am Your Singer [Rough Mix] * (2:18)
  21. Tomorrow [Rough Mix] * (3:36)
  22. Dear Friend [Rough Mix] * (5:53)
  23. Good Rockin' Tonight (Home Recording) * (0:58)
  24. Bip Bop (Home Recording) * (3:17)
  25. Hey Diddle (Home Recording) * (2:33)
  26. She Got It Good (Home Recording) * (0:44)
  27. I am Your Singer (Home Recording) * (2:53)
  28. Outtake I * (0:29)
  29. Dear Friend (Home Recording I) * (4:49)
  30. Dear Friend (Home Recording II) * (2:02)
  31. Outtake II * (0:13)
  32. Indeed I Do * (1:14)
  33. When the Wind Is Blowing * (3:51)
  34. The Great Cock and Seagull Race [Rough Mix] * (4:02)
  35. Outtake III * (0:10)
  36. Give Ireland Back to the Irish * (3:44)
  37. Give Ireland Back to the Irish [Alternate Version] * (3:46)
  38. Love Is Strange [Single Edit] * (4:14)
  39. African Yeah Yeah * (2:44)
  40. Dear Friend (Orchestra Up) * (5:59)
toon 30 bonustracks
totale tijdsduur: 39:47 (2:18:40)
zoeken in:
avatar van bikkel2
Ik ken flarden van dit album, dus ga zeker niet oordelen, maar ik weet door het lezen van div. Beatles + solojaren boeken , dat dit niet al te best werd ontvangen.
Maar het is net of Paul zijn hele systeem had leeg gehaald. Gewoon weer beginnen bij het begin.
Concerten geven op scholen en per bus on the road.
De puurheid en onbevangenheid vinden en minder onder druk werken.
Hij was natuurlijk de man die nog enige bevlogenheid toonde in de laatste Beatlesjaren.
Met veel moeite zijn ideeen er doorheen probeerde te krijgen bij zijn gefrustreerde collega's.
De gerechterlijke shit die al snel kwam, wat hem deed besluiten om in Schotland relax te gaan leven in een boerderij......weg van alles.

Wellicht is dat ook zijn verhaal op Wild Life.
Een primitief leven ver van alle drukte, terug naar de oertijd of zoiets......innerlijke rust vinden.

En natuurlijk kwam het goed.

Stijn_Slayer
Zou die prachtige hoes iets te maken hebben met de Plastic Ono Band-hoezen?

Deze plaat klinkt als een veredelde jamsessie, en dat is het eigenlijk ook. Hoewel er af en toe hele aardige ideeën de revue passeren, zijn de meeste composities van een erbarmelijk niveau. De eerste drie nummers horen eigenlijk meer bij een garagebandje dan bij een ex-Beatle. En zelfs het titelnummer is niet veel meer dan een inspiratieloze 'Almost Cut My Hair'.

Je bent halverwege als je met 'Some People Never Know' de eerste serieuze poging voor een afgewerkt liedje treft. Om vervolgens weer in probeersels te vervallen, waarbij Linda McCartney spijtig genoeg nog meezingt ook. Knullige effecten, amateuristische overgangen, dat kan gewoon beter.

Wild Life voelt meer aan als een fly on the wall-inkijkje in een opnameproces. Dat is op zich charmant, maar niet als je je beseft dat dit ook direct het eindresultaat is.

4,0
Met interesse heb ik bovenstaande reacties gelezen en ze vallen mij alleszins mee. In het oeuvre van McCartney en de Wings komt 'Wild Life' er namelijk zeer bekaaid vanaf. Het spreekt voor zich dat deze plaat niet het consequente niveau van albums als 'RAM' en 'Band On The Run' haalt.
Er staat echter genoeg moois op en ik kan nu met blijdschap zeggen dat bij mij na meerdere luisterbeurten het kwartje is gevallen. 'Some People Never Know' is inmiddels zelfs in het rijtje van favoriete McCartney composities terechtgekomen, evenals 'Dear Friend', 'I Am Your Singer'en 'Tomorrow'.

Kant a begint sterk met de frisse rocker 'Mumbo', zakt weg met 'Love Is Strange' (minste van de hele plaat) en ik snap ook de kritiek van Stijn_Slayer met betrekking tot 'Wild Life'. Gelukkig ben ik gek op 'Almost Cut My Hair' en kan ik deze 'poging' van McCartney wel waarderen. Misschien komt dat omdat de riff min of meer in de buurt komt van een echte bluesriff. Bluesnummers lijken veelal ook op elkaar. Of vergoeilijk ik iets ten onrechte? Hoe dan ook, 'Wild Life' is zeer de moeite waard. Zoals ik ook bij 'Flaming Pie' aangaf, hoop ik op een mooie archives release. De singles uit deze periode zijn waanzinnig (o.a. Mary Had a Little Lamb) en verdienen een mooie opgepoetste plek in een box.

avatar van E-Clect-Eddy
5,0
Ik vermoed dat er een heruitgave komt van dit album want zojuist in een nummer uitgebracht Indeed I Do met de hoes van dit album.

Het is een korte demo van ruim een minuut met Paul en Linda in een lollige bui met een minimum aan akoestische gitaar als enige begeleiding.

Ik hoop op betere bonustracks want dit is toch mijn favoriete Wings album.

avatar van heartofsoul
Wings: Wild Life & Red Rose Speedway (Expanded Reissue) | Steve Hoffman Music Forums - forums.stevehoffman.tv

Hopelijk verschijnt er ook een enkele cd met slechts het geremasterde album, want de bonusnummers lijken mij weinig interessant.

avatar van E-Clect-Eddy
5,0
Had ergens anders gelezen dat de heruitgave van deze 2 albums in 2019 zal plaatsvinden. Ik gok op januari want doorgaans zit er een paar maanden tussen promotiesingle en release.

Hopelijk zal dan later in 2019 ook London Town en Back to the Egg een re-release krijgen. Dan zou het McCartney-archief officieel compleet doorgespit moeten zijn wat betreft Wings.

avatar van lennon
3,5
De archive uitgave zojuist op vinyl binnen. De 2e lp bevat veel home demo's.. en dat is zo'n mooi kijkje in de keuken van macca. Je hoort hem,Linda, de baby en zelfs de hond terwijl de nummers gestalte krijgen.

Het album blijft een wat ondergewaardeerd item bij het grote publiek terwijl er eigenlijk zoveel lieve liedjes op staan. Iets waar Macca bij the Beatles om werd geprezen.

Overigens heb ik Daar friend altijd wat bijzonder gevonden omdat macca daar vocaal de grens op zoekt en net niet vals zingt. Ook de demo laat horen dat t echt zo bedoeld. Ben toch benieuwd wat de achterliggende gedachte is van dat nummer. Op de demo wordt de ernst van de song wat gemaskeerd door het geluid van een klein kind,wat wel weer grappig is.

Wel een misser dat van de 4 bonus tracks die eerst op cd verschenen er maar één te vindenis op deze heruitgave.

avatar van devel-hunt
4,0
lennon dear friend is een boodschap aan John Lennon om na de oorlog “ how do you sleep” elkaar niet meer via muziek of interviews te bevechten maar de strijdbijl te begraven. De boodschap bereikte Lennon die daarna McCartney nooit meer openlijk aan de schandpaal heeft genageld.

avatar van lennon
3,5
devel-hunt schreef:
lennon dear friend is een boodschap aan John Lennon om na de oorlog “ how do you sleep” elkaar niet meer via muziek of interviews te bevechten maar de strijdbijl te begraven. De boodschap bereikte Lennon die daarna McCartney nooit meer openlijk aan de schandpaal heeft genageld.

dank, was er al achter gekomen bij 't terug lezen van dit topic.

Overigens vind ik 2 bonus tracks van deze cd terug op de 2 lp van Red Rose speedway. Mary Had a Little Lamb en Little Woman Love.

Dan mis ik dus alleen nog Mama's Little Girl --> die staat dus op de originele 2 lp van Red Rose Speedway...

Dus de bonus nummers op deze cd kloppen dan eigenlijk niet bij de juiste periode? Is dat de juiste conclusie, of hangt het er net wat tussen in?

avatar van devel-hunt
4,0
lennon schreef:

Dus de bonus nummers op deze cd kloppen dan eigenlijk niet bij de juiste periode? Is dat de juiste conclusie, of hangt het er net wat tussen in?


Nummers als Mary had a little lamb, give Irland back to the Irisch maar ook hi hi hi komen uit 1972 of zijn toen uitgebracht, dus tussen wild life en red rose speedway in.
Het hangt wellicht af van welke sessie een nummer komt op welke plaat het als bonus is toegevoegd.

avatar van The Eggman
3,0
Stijn_Slayer schreef:
Zou die prachtige hoes iets te maken hebben met de Plastic Ono Band-hoezen?

Deze plaat klinkt als een veredelde jamsessie, en dat is het eigenlijk ook. Hoewel er af en toe hele aardige ideeën de revue passeren, zijn de meeste composities van een erbarmelijk niveau. De eerste drie nummers horen eigenlijk meer bij een garagebandje dan bij een ex-Beatle. En zelfs het titelnummer is niet veel meer dan een inspiratieloze 'Almost Cut My Hair'.

Je bent halverwege als je met 'Some People Never Know' de eerste serieuze poging voor een afgewerkt liedje treft. Om vervolgens weer in probeersels te vervallen, waarbij Linda McCartney spijtig genoeg nog meezingt ook. Knullige effecten, amateuristische overgangen, dat kan gewoon beter.

Wild Life voelt meer aan als een fly on the wall-inkijkje in een opnameproces. Dat is op zich charmant, maar niet als je je beseft dat dit ook direct het eindresultaat is.
En dan te bedenken dat er bij de 2018 reissue nog outtakes en demos van deze ehm"demosachtige"songs op 2de cd zijn toegevoegd.

avatar van gaucho
2,0
The Eggman schreef:
En dan te bedenken dat er bij de 2018 reissue nog outtakes en demos van deze ehm"demosachtige"songs op 2de cd zijn toegevoegd.

Ja, zo kijk ik er ook tegenaan. Ik vind het idee van een deluxe-reissue van een zeer matige plaat als deze eigenlijk een beetje lachwekkend. Al gun ik iedereen zijn pleziertje, want ik lees zelfs dat E-Clect-Eddy dit als zijn favoriete Wings-album beschouwt. Zo zijn er tegenwoordig ook hele volksstammen die de in mijn ogen wat knullige huisvlijt van McCartney II als een visionair meesterwerk beschouwen. Die plaat is de laatste jaren echt enorm gestegen in de kritische waardering van velen.

Het zal wel te maken hebben met de emotionele periode die Paul doormaakte na het uiteenvallen van The Beatles: dat hij weer gewoon lol wilde hebben in het oefenhok en af wilde van de druk om steeds maar met het allerbeste te komen dat hij in huis had. Zoiets. Want anders kan ik het niet verklaren dat hij met zo'n amateuristisch album (zowel qua liedjeskwaliteit als qua uitvoering en productie) op de proppen kwam. Ik ben het met Stijn_Slayer eens dat Some people never know eigenlijk de enige serieuze poging is tot het schrijven van een goede popsong.

Natuurlijk, als je dit album (en zeker de demo's van de deluxe reissue) beschouwt als een alleraardigst inkijkje in het leven van McCartney op dat moment, kan dit album best zijn momenten hebben. Probleem is evenwel dat ik van iemand met de status van Paul McCartney meer, veel meer verwacht dan dit amateuristische allegaartje. Ik vind het zelfs moeilijk voor te stellen dat de bandleden tevreden waren met dit eindresultaat. Maar wellicht durfden die niet in te gaan tegen de zienswijze van Sir Paul...

Gelukkig kwam het snel goed: Wings had de opgaande lijn te pakken met het veel betere Red rose speedway en bereikte een momentum met Band on the run. Kijk, dàt is het soort muziek dat ik verwacht van een ex-Beatle.

mm65
Door het beluisteren van de fab4cast podcast over dit album, ben ik het opeens veel meer weten te waarderen. Klinkt lekker los en vrij. Niet alle verhalen blijken te kloppen over dit album. Moeite waard als Macca of Beatlesfan om nog eens goed in deze serie te duiken. Prachtige alternatieve versie van “dear Friend”, met compleet orkest.

5,0
Pim
Tot voor kort (en dus gedurende decennia) was dit mijn minst favoriete Wingsalbum en een van mijn minst favoriete Mccartney albums. Het kan verkeren. Na een paar keer de geremasterde versie gedraaid te hebben is dit nu een van mijn favoriete McCartney albums. Ik snap er zelf niks van: dat kwartje deed er wel heel lang over om te vallen.
Van begin tot eind geniet ik nu van dit album. Misschien omdat het zo ongedwongen, argeloos en met-schijt-aan-de-reputatie is gemaakt. Er staat voor mij zelfs geen enkel zwak nummer meer op.
Ik ga toch maar eens wat andere albums uit mijn kast pakken die ik de afgelopen jaren nog niet op waarde heb kunnen schatten. Misschien gaan er nog wat late kwartjes vallen.

4,0
Love is strange was ooit een hit van the Everly Brothers. Dit duo moet je als zanger niet gaan beconcurreren; dan ben je kansloos want de stemmen van de 2 broers zijn bijna één geheel. McCartney realiseerde zich dat kennelijk terdege, want hij maakte een totaal ander lied van deze prachtige song. Een soort reggae uitvoering. Ja, hij kan zich zoiets permitteren.

4,0
Ik had gisteren een artikel willen plaatsen over Wings Wild Life. En dan met name over een recensie van Tom Flesseman die ik in een Aloha uit 1971/1972 aantrof. Dat was een min drie sterren recensie. Dus ik dacht: volledige recensie integreren binnen mijn stukkie. Maar volgens de regels van deze site mag dat niet. Wie dus toch de tekst op wil zoeken: die staat op mijn facebook pagina. Daar liet ik ook weten het album met 4 sterren te zullen waarderen. En ja, Wild Life klonk nog steeds lekker in de auto.Ik moest naar Nieuw Amsterdam,vlakbij Emmen. Nee, Wildlands heeft er niets mee te maken!!

avatar van dynamo d
1,5
Dat een goede muzikant als Paul McCartney zo'n matig album kan maken, dat is op zich al een prestatie. De nummers Dear Friend en Wild Life gaan nog wel maar de rest is de moeite niet waard. Helemaal een aanfluiting is de deluxe editie met werkelijk de slechtste cd met bonus tracks die ik ooit heb beluisterd. Echt vreselijke home recording demo's. Jammer!

avatar van caravelle
Mumbo live in Antwerpen (1972) zoals je op YouTube kunt beluisteren veegt de vloer aan met de lp versie. McCartney in absolute rauwe topvorm.

avatar van ArnoldusK
3,5
Helemaal geen vervelend album. Zeer bekend met het Beatles-repertoire, maar met de solo-projecten van 'ozze Paul' nog niet.
Wild Life is een werkelijk prachtig, weemoedig nummer, kan zo een hele dag op repeat. Voor de rest luistert het vrij makkelijk weg en bevat het weinig uitschieters, maar nog steeds beter ('vrijer', 'multi-instrumentaler') dan menig ander popalbum in de afgelopen decennia.

avatar van musician
3,0
Het album begint met Mumbo, Bip Bop en Love is strange zo allejezus slecht, dat enige eerherstel voor het vervolg nog nauwelijks mogelijk lijkt.

En ja, als je het vergelijkt met het voorgaande album Ram zijn er ook duidelijk stappen terug gezet. Maar ik wil er ook bij gezegd hebben, dat juist de soft-rock aanpak in de langere stukken die op het album staan, de titelsong, Some people never know en Dear friend uiteindelijk toch wel wat goed maken.

De softrock van McCartney bevalt mij in de regel meestal het beste, waar McCartney wat steviger wil klinken is vaak wat geforceerd. Als het experimenteel wordt, gekunsteld.

Give Ireland back to the Irish (hoe actueel) maakt officieel dan geen deel uit van het album maar een mooi voorbeeld van wat steviger willen klinken maar dan ook tegelijkertijd uit de bocht vliegen. Aan de andere kant kost de zoetsappigheid van Mary had a little lamb (ook "slechts" een single, geen deel van het album) je het glazuur van je tanden.

Maar de 19 minuten van de genoemde langere stukken zijn zeker McCartney waardig.

Gast
geplaatst: vandaag om 16:24 uur

geplaatst: vandaag om 16:24 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.