menu

The Tea Party - Seven Circles (2004)

mijn stem
3,56 (44)
44 stemmen

Canada
Rock
Label: EMI

  1. Writing's on the Wall (2:40)
  2. Stargazer (4:11)
  3. One Step Closer Away (3:47)
  4. Oceans (4:35)
  5. Luxuria (4:25)
  6. Overload (3:53)
  7. Coming Back Again (4:43)
  8. The Watcher (4:16)
  9. Empty Glass (3:15)
  10. Wishing You Would Stay (4:11)
  11. Seven Circles (5:04)
totale tijdsduur: 45:00
zoeken in:
avatar van Agony
5,0
Waanzinnig album. Doodzonde dat de band na hun beste werk het bijltje er bij neer heeft gegooid

Uitschieter op deze plaat: Oceans! Een van de mooiste nummers die ik ooit gehoord heb.

Joy
ken tea pary niet per cd

mp3 uiteraard, maar wat een band zeg

een nummer als fire in the head, wat een energy, wat een kracht barst er uit dat nummer

zo weinig reviews hier, erg jammer want tea party kan zich met gemak meten met bands als pearl jam, coheed & cambria, om maar wat te noemen

harde rock met ook softere nummers, acoustisch vaak ook, eigenlijk heel divers en het lijkt op geen enkele andere band

een absolute aanrader als je een frisse wind wil horen in rockland

avatar van Rinus
4,0
Het laatste album van de Tea Party. Het was zowat al een jaar eerder uitgebracht in Canada en de USA, maar de groep kon hier geen goede distribiteur vinden. Het is jammer genoeg de zwanezang van de band. Jeff Martin en zijn mannen besloten om uit elkaar te gaan. Het laatste album is zeker weer een kwalitatief produkt, minder intens dan zijn voorganger, maar weer met alle elementen die The Tea Party (althans voor mij) zo bijzonder maakt.

avatar van mathias
2,5
Hoewel mijn score waarschijnlijk iets anders laat vermoeden, is dit album eigenlijk nog zo slecht niet. Puur muzikaal haalt dit zeker een 3*, maar de lyrics zijn zo tenenkrommend slecht dat ik dat toch nog wat naar beneden moet bijstellen, jammer. Ik weet niet hoe het op hun andere plaatjes zit, maar voor het moment heb ik eigenlijk wel genoeg van deze band. 2,5*

avatar van Nicholas123
3,5
mathias schreef:
Hoewel mijn score waarschijnlijk iets anders laat vermoeden, is dit album eigenlijk nog zo slecht niet. Puur muzikaal haalt dit zeker een 3*, maar de lyrics zijn zo tenenkrommend slecht dat ik dat toch nog wat naar beneden moet bijstellen, jammer. Ik weet niet hoe het op hun andere plaatjes zit, maar voor het moment heb ik eigenlijk wel genoeg van deze band. 2,5*


Dit ben ik toch niet met je eens. Ik vind de lyrics juist een sterk punt van de band. 't Is weer eens wat anders dan de standaard loneliness, betrayal en anger lyrics. De teksten zijn nu eenmaal vrij ambitieus met veel beeldspraak etc. Naar mijn mening zijn de teksten sterk en vliegen ze nooit echt uit de bocht, zoals bij sommige bands die dit proberen.

avatar van Nicholas123
3,5
Van alle Tea Party albums heeft deze toch wel de meest vette productie. Niet verwonderlijk als je er achter komt dat Bob Rock in de producerstoel zit.

avatar van Tribal Gathering
3,5
Ik kan eigenlijk wel goed begrijpen dat ze de stekker er na dit album uittrokken. Vette productie of niet, het geheel klinkt toch aardig gerecycled en de meeste songs kunnen zich ook niet helemaal meten met toppers uit het verleden.

Als iemand iets wil uitproberen van the Tea Party zijn alle andere albums een beter startpunt. The Edges of Twilight is mijn favoriet.

avatar van Nicholas123
3,5
Ben ik het niet helemaal mee eens. Het is niet hun beste werk, maar dit album heeft wel een beetje een nieuwe inslag in vergelijking met hun voorgaande werk. Het is een beetje directer en heeft wat meer van die catchy refreintjes die het geheel een meer mainstream geluid geven. Het is ietsje anders, maar zeker niet slecht en nog steeds typisch the Tea Party.

avatar van platedraaier
3,5
Wat een heerlijk rockplaatje is dit toch. De eerste band die een beetje in de buurt van de "drive" van The Masters of Reality komt.
pure rock.

beaster1256
fantastische rockplaat met een enorme stuwingskracht , wat een power en wat een stem ( ergens jim morrison invloeden en led zep gitaren , briljant !

avatar van deric raven
3,0
Ik hoor hier in de zang wel Kane en Creed in terug; alleen klinkt het hier een stuk overtuigender.
De Oosterse invloeden zijn hier wel een heel eind verdwenen, helaas.

avatar van Nicholas123
3,5
Of je hoort in Kane en Creed wat belabberde Eddie Vedder impersonaties die nog niet eens in de schaduw mogen staan van Jeff Martin, Eddie Vedder, of natuurlijk de inspiratie voor hun allemaal: Jim Morrison, hebben neergezet.

avatar van deric raven
3,0
Eddie Vedder hoor ik er ook in terug, maar ook zelfs Soundgarden.
Ik vind dit dan ook niet slecht, Jim Morrison hoorde ik wel terug op The Edges Of Twilight, maar minder op dit album.

beaster1256
tea party , koop ook de dvd , briljant optreden , in een klein gezellig zaaltje , en de beste kruising tussen led zep met een soort jim morrison als zanger , hemelse rock zonder franjes !

avatar van Nicholas123
3,5
Is er een dvd? Daar moet ik dan toch eens naar op zoek.

avatar van freakey
3,5
Nicholas123 schreef:
Is er een dvd? Daar moet ik dan toch eens naar op zoek.


2 zelfs, 1 live, en 1 met clipjes.... deze: The Tea Party - Live: Intimate & Interactive (2007)

(vraag me niet waarom deze op MuMe staat....)

avatar van Rinus
4,0
Jeff Martin heeft aangekondigd, dat de band weer bij elkaar komt. Alle meningsverschillen zijn bijgelegd tussen de drie heren. Zowie doen ze een reunie tour, maar zoals het er nu uitziet, blijft de band bij elkaar. Nu maar wachten op een nieuw album.

Jeff Martin talks about the Tea Party reunion | The Tea Party - teaparty-online.com

avatar van james_cameron
3,5
Laatste album van deze canadeze rockband, maar het eerste dat ik heb beluisterd. Best aangenaam, over de hele linie genomen, al staan er ook wel een paar saaie songs op. Met name de songs met een meer poppy insteek gaan snel irriteren, vooral door de vervelende zanglijnen. Het grootste deel van het songmateriaal is gelukkig wel oké en ligt, mede door de lekker volle productie van Bob Rock, goed in het gehoor.

avatar van OzzyLoud
3,0
Na 2 geweldige albums was ik natuurlijk onwijs nieuwsgierig en hongerig naar Seven Circles. Maar na 1 luisterbeurt wist ik al dat het m niet ging worden. Althans geen wereldplaat maar een redelijk gedegen werk. En das uiteindelijk teleurstellend. 5 nummers steken net bovengemiddeld uit maar eigenlijk klinkt alles veel meer 1 dimensionaler, geen karakteristieke oosterse klanken, geen heerlijk kletterende percussie, geen diepere lagen en Jeff zingt ook niet zo intens zoals ik gewend ben..... Is de passie er misschien uit? Is de productie hier debet aan?.... Wie zal het zeggen? Het beste nummer is Stargazer wat zich nog kan onttrekken aan mijn kritieken. De andere 4 betere nummers zijn Oceans, Luxuria, Wishing You Could Stay en Seven Circles. Het laatstgenoemde valt ook op door de zeldzame gitaarsolo die Jeff Martin ten gehore brengt, niet hoogdravend maar wel lekker.
Of dit album er schuldig aan is dat Jeff Martin plotsklaps aankondigde een solo carrière te starten zal altijd wel in nevelen gehuld blijven...... Na 7 jaren komen ze dan toch weer bij elkaar en is alles vergeven en vergeten. Jaartje later komen ze met een mooi Live document: Live From Australia, The Reformation Tour 2012 met daarin de gevleugelde woorden: "We are the Tea Party and we are back for good!"

avatar van milesdavisjr
3,5
Inmiddels draai ik The Tea Party zelden meer. Hoewel de heren zeker enkele prima albums hebben uitgebracht, is het bij deze band altijd een kwestie van doseren. De overdaad aan percussie, het toevoegen van Oosterse instrumenten en de melodramatische stem van Martin zetten het geheel zwaar aan. Dat levert soms prima songs op, zoals het zware en swingende Luxuria of het fraaie Stargazer. Aan de andere kant zijn nummers als Oceans, Empty Glass, Coming Back Again en het titelnummer ook wat richtingloos en bij vlagen saai. Wishing You Would Stay vormt dan weer een fraaie song waarbij Martin's stem mooi samenvloeit met de vrouwelijke vocalen. De insteek en het talent van de heren heb ik altijd kunnen appreciëren, echter na elke plaat van The Tea Party heb ik zin om The Doors en Zeppelin op te zetten, precies de twee bands die een grote invloed hebben gehad op de band. Desalniettemin vormt Seven Circles een van de betere platen in het oeuvre van deze Canadezen.

avatar van milesdavisjr
3,5
Bij vlagen is de dramatiek niet van de lucht. Dat levert soms juweeltjes op maar soms spat het glazuur ook van je tanden van alle kitsch. Dat is inherent aan de invalshoek die de mannen vaak kiezen. Seven Circles is een vrij toegankelijke plaat en de productie klinkt als een klok. Hoewel de eerste vier nummers niet slecht zijn komt de plaat bij mij pas tot leven met Luxuria, wat een dwingend ritme zeg, heerlijk. Overload kent dezelfde signatuur en doet het ook goed. Coming Back Again is dan weer wat saai met het repeterende refrein. The Watcher en Wishing You Would Stay vormen dan weer oorwurmen van de eerste categorie. Het is jammer dat het album zo moeilijk op gang komt bij mij, met name de tweede helft van de schijf is uitstekend te noemen. Met een handjevol uitstekende tracks weet Seven Circles alsnog een redelijke score uit het vuur te slepen en blijft het met de score maar net onder The Edges of Twilight.

Tussenstand:

1. Triptych
2. The Edges of Twilight
3. Seven Circles
4. The Interzone Mantras
5. Splendor Solis
6. Transmission
7. The Tea Party

Gast
geplaatst: vandaag om 17:11 uur

geplaatst: vandaag om 17:11 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.