menu

Morphine - Good (1992)

mijn stem
4,04 (231)
231 stemmen

Verenigde Staten
Rock / Blues
Label: Accurate

  1. Good (2:34)
  2. The Saddest Song (2:53)
  3. Claire (3:07)
  4. Have a Lucky Day (3:28)
  5. You Speak My Language (3:25)
  6. You Look Like Rain (3:38)
  7. Do Not Go Quietly Unto Your Grave (3:18)
  8. Lisa (0:49)
  9. The Only One (2:43)
  10. Test Tube Baby / Shoot'm Down (3:09)
  11. The Other Side (3:52)
  12. I Know You (Part I) (2:18)
  13. I Know You (Part II) (2:48)
totale tijdsduur: 38:02
zoeken in:
BobbieMarley
Of zoiets als korenbloemen in een vaas . Noem de muziek zoals je wilt, maar er zitten voor mij geen bluesinvloeden in. Blues is voor mij bijvoorbeeld Robert Johnson.

BobbieMarley
korenbloem schreef:
gestructureerde jazz? is dat niet zo iets als vrijheid in kooi?


Heb je nog nooit van gestructureerde jazz gehoord?

avatar van The Scientist
4,0
Met jazz heeft dit weinig te maken, maar dat maakt het natuurlijk niet minder goed.

avatar van freakey
4,5
Meer met jazz dan met blues wat mij betreft, hier zitten net zo veel blueselementen in dan in elke rockband die er rondloopt....

avatar van Ataloona
5,0
BobbieMarley schreef:
Of zoiets als korenbloemen in een vaas . Noem de muziek zoals je wilt, maar er zitten voor mij geen bluesinvloeden in. Blues is voor mij bijvoorbeeld Robert Johnson.


Tsja, die's al weer een tijdje dood... Er is intussen modernere blues, in 1992 ook al. Soit, Good snoept van meerdere genres, maar jazz is dit ook allerminst. (het is geen jazz als er toevallig een altosax meedoet) Dan nog meer blues...

avatar van korenbloem
4,5
BobbieMarley schreef:
(quote)


Heb je nog nooit van gestructureerde jazz gehoord?


Ja wel. Maar het klinkt voor mij net als 'koud vuur'. Het belangrijkste element in Jazz is toch improvisatie. Ataloona zegt het heel juist: Omdat er een sax mee doet maakt dit nog geen jazz.

Of het blues is doe ik geen uitspraken over, vond dat wel een terechte vraag.

BobbieMarley
Hoe dacht je dat de muziek in big bands vroeger gemaakt werd? Dacht je dat iedereen zomaar wat deed in een orkest? Dan zou allles geklonken hebben als het Vuilharmonisch orkest
Ze zeggen hier wel dat er bluesinvloeden zijn,maar kom dan met concrete aanwijzingen. En niet zo als Masimo dat er verwijzingen in de tekst naar de blues zijn. Als ik een liedje over Bach schrijf is het dan klassieke muziek?

avatar van Ataloona
5,0
Dat zegt Masimo ook niet. De teksten verwijzen niet (per se) naar blues, maar het zijn soms haast bluesteksten. (Weliswaar op de coole Sandmanwijze) Morphine was een band die allerlei oude stijlen vermengde in haar muziek. Rockabilly, 50's rock&roll, jazz, blues, crooning etc. Toch vind ik blues wel het voornaamste, al had alleen rock als genre-aanduiding op MuMe prima voldaan. Verder kun je eventjes de berichten hier of gewoon via google zoeken. Ik kom geen recensie/site tegen die blues niet noemen als (één van de) genre-aanduidingen. Jazz overigens ook niet, maar uiteindelijk kun je hier maar twee genre-aanduidingen neerzetten...

Verder kan ik Stefan wel begrijpen in zijn twijfel over gestructureerde jazz. Laat ik in ieder geval even opmerken dat er maar weining tot bijna geen jazzcomponisten zijn of waren die alle handelingen binnen een jazzstuk (dus solo's, wat doet de drummer, de saxofonist etc.) van te voren(!!!) wisten te bedenken, laat staan uitschrijven en echt componeren. Uiteindelijk komt het ook tot stand via jams, improvisaties en vergezochte hersenspinsels. Veel practice and repetition uiteindelijk..

avatar van Ronald5150
4,0
Met slechts beperkte middelen (bas, drums en saxofoon) weet Morphine toch een spannend en intrigerend geluid te creëren dat nergens verveeld. Op "Good" hoor ik een intrigerende mix van rock, jazz en blues. En dat dus met slechts drie instrumenten en hier en daar aangevuld met wat strijkers of geluidseffecten. En dat is een hele prestatie. Vooral op de nummers waarop het tempo wat lager ligt wordt de muziek dreigender, donkerder en wordt de sfeer van een rokerige nachtclub goed geëvenaard. Persoonlijk vind ik de tweede plaat "Cure for Pain" net even wat consistenter, maar ook "Good" is van een uitzonderlijk goed niveau. Morphine is een band om te koesteren, ondanks dat deze door het overlijden van Mark Sandman niet meer actief is. Dit is eigenzinnige muziek die je dwingt om je best te doen. Maar als je er de tijd voor neemt is het heel verslavend.

avatar van Shelter
dus conclusie: je vindt het een goed album?

avatar van Ronald5150
4,0
Shelter schreef:
dus conclusie: je vindt het een goed album?


Op basis van mijn score en toelichting, lijkt me dat de enige juiste conclusie.

avatar van Shelter
mee eens dan

Misterfool
Laatst deze plaat gehoord bij een van mijn vrienden. Gave muziek. Héérlijk groovende rock, met trieste teksten.

avatar van Lura
5,0
Misterfool schreef:
Laatst deze plaat gehoord bij een van mijn vrienden. Gave muziek. Héérlijk groovende rock, met trieste teksten.


Mag ik geen enkele serieuze muziekcollectie ontbreken, Misterfool! En niet alleen dit album van deze groep.

5,0
"I can tell you taste like the sky, cause you look like rain"

Mensen die het hele album niet kunnen afluisteren missen met "the others side" toch echt een van de pareltjes van Morphine...eentje die niet zou misstaan op een echte "best of" van deze band...

avatar van Manfield
5,0
Dit is het debuut van deze band. Ze beginnen de dans meteen met hun beste. Begrijp me niet verkeerd, wat hierna komen gaat is op z’n minst ook heel mooi. Dit album is mooi in balans en er wordt heel mooi gemusiceerd. Dat blijkt wat mij betreft uit het volgende:
Mark Sandman is fantastisch bij stem. Zo veel gevoel en emotie in “The Saddest Song” of zijn vuur in “You Speak My Language”. Sandman is (was) een complete zanger, een goede bassist en een geweldig artiest.
Het gebruik van de verschillende saxofoons blijft mij trekken. Dana Colley gebruikt voornamelijk de baritonsaxofoon, hij doet dit op bijzonder swingende en catchy manier. Het ene nummer draagt het jazz uit, het volgende voelt meer als een blues. Fijn!
Op de meeste nummers drumt Jerome Deupree , behalve op “You Speak My Language” en “You Look Like Rain”, daar neemt Billy Conway het alvast over. Vanaf 1993 was hij sowieso de vaste drummer van Morphine. Persoonlijk ben ik meest fan van het jazzy drumspel van Jerome Deupree.

Favorieten genoeg op deze plaat! Maar aller favorietst zijn "Claire" en "Good".

avatar van lennon
4,0
De plaat is in 2019 op vinyl uitgebracht,en terecht. Alleen het artwork alleen al is daar een goede reden voor.

De heruitgave klinkt fantastisch.
Dit is wel hun mooiste plaat vind ik. De bijzondere sound van deze band is echt enorm aantrekkelijk om naar te luisteren. Voorheen vond ik dat een nadeel. Maar die tijd is allang over. Het verveelt me niet meer. Het laat me alleen maar genieten.
Sandman mag er dan niet meer zijn,maar deze muziek is een mooi bewijs van zijn bestaan.

avatar van Droombolus
4,5
lennon schreef:
De heruitgave klinkt fantastisch.


Is het een komplete re-mix ? De ozzinele CD klinkt echt belabbert, veels te veel laag en vaak de drums te veel op de voorgrond. Echt doodzonde van de geweldige nummers...........

Als ik me goed herinner waren de opnames ook bedoeld als demo om een platenketrakt los te peuteren ......

avatar van aERodynamIC
4,0
lennon schreef:
De plaat is in 2019 op vinyl uitgebracht

Ik heb er eentje uit 2013. Wist niet dat er vorig jaar ook een re-release is geweest. Een andere remix?

avatar van lennon
4,0
Geen idee of t een andere mix is maar deze release wordt geprezen door het mooie geluid en dat kan ik bevestigen.

Volgens mij heeft Run Out Groove (die deze persing maakt) beschikking gehad over de originele tapes. (Ook zichtbaar in de binnenhoes) en kant d zijn dus bonus tracks (aan t eind een gesproken bericht waar je prince met controversy doorheen hoort denderen,maar dat terzijde.)
Er zijn 2925 exemplaren van deze persing. Hij is niet heel goedkoop. Maar zag op Amazon.de voor rond de 35 euro. Absolute aanrader wat mij betreft.

avatar van aERodynamIC
4,0
lennon schreef:
Geen idee of t een andere mix is maar deze release wordt geprezen door het mooie geluid en dat kan ik bevestigen.

Volgens mij heeft Run Out Groove (die deze persing maakt) beschikking gehad over de originele tapes. (Ook zichtbaar in de binnenhoes) en kant d zijn dus bonus tracks (aan t eind een gesproken bericht waar je prince met controversy doorheen hoort denderen,maar dat terzijde.)
Er zijn 2925 exemplaren van deze persing. Hij is niet heel goedkoop. Maar zag op Amazon.de voor rond de 35 euro. Absolute aanrader wat mij betreft.

Maar ook die komt uit 2013 Ook op Discogs zie ik nergens iets van een 2019 release (behalve een cd versie). Was dus wel benieuwd.

Overigens klinkt die 2013 versie ook uitstekend.

edit: op Discogs staat een 2020 release met inderdaad extra tracks. Helder nu

Ik zelf probeer dit soort releases met bonustracks te vermijden als het kan.

avatar van lennon
4,0
Ja.. je hebt gelijk,hij is van januari 2020

avatar van aERodynamIC
4,0
Ik wist niet eens dat deze re-issues er waren.

avatar van Germ
4,0
Germ (crew)
Meeslepende plaat, die sax en de groovende drums, heerlijk!

Ik wil me niet mengen in bovenstaande blues/jazz discussie (ik hoor invloeden uit beide genres) maar ik zou als referentie wel graag Masters Of Reality willen toevoegen. Hun album Sunrise On The Sufferbus bevat hetzelfde soort ritmes. HoewelMoR wat meer uit een rock vaatje tapt weet ik zeker dat liefhebbers van Morphine ook die plaat zullen waarderen, en andersom.

avatar van milesdavisjr
4,0
Pas geleden dit bandje ontdekt en wat een fraaie verassing. In het verleden heb ik al eerder wat fragmenten van Morphine beluisterd maar op de een of andere manier wilde het kwartje niet echt vallen. Dat had of heeft met name te maken met de in mijn ogen wat saaie zang van Sandman. Desalniettemin went dat ook, en komt de beste man in The Saddest Song zelfs heel gevarieerd uit de hoek. De combinatie van de tweesnarige slidebas, drums en saxofoon levert een boeiende plaat op. De schijf ademt een sfeer van een nachtclub, broeierig en waarbij de temperatuur langzaamaan oploopt. Vreemd genoeg mis je niet eens een gitarist of een toetsenist die het geheel nog wat meer kleur geven. De drie mannen zijn talentvol genoeg om je geboeid te houden. Het jazzy sfeertje, de variatie, maar ook de korte speelduur van de songs komt de kracht van de plaat alleen maar ten goede. Het album kakt nooit echt in en de spanning blijft hierdoor gewaarborgd. Een knap debuut waarbij ik moet zeggen dat (misschien wel met terugwerkende kracht) begin jaren 90 een hoop gevarieerde en inventieve rockmuziek op ons afkwam, Morphine vormt daar een heel mooi voorbeeld van. Een intrigerend debuut.

Gast
geplaatst: vandaag om 04:47 uur

geplaatst: vandaag om 04:47 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.