System of a Down - Toxicity (2001)

1 vd beste albums aller tijden.

SOAD heeft de mazzel gehad om met 2 geniale muzikanten tegelijk en een razend boeiende achtergrond een band te mogen beginnen. Live is het veelal niet om aan te horen geweest maar wat ze in de studio in elkaar gehakt hebben is waanzinnig pakkend, oprecht en volkomen origineel. Dat het is geknapt is volkomen te begrijpen want beroepshippie Serj en rasetter Daron zijn volkomen tegengestelde persoonlijkheden.

Heerlijke plaat. De muziek beukt een album lang onverdroten voort, terwijl de zang afwisselend schreeuwend en zeer melodieus is. Dit zorgt ervoor dat het niet ten onder gaat aan eentonigheid. Chop Suey is natuurlijk een stiekem klassiekertje.

geweldig heerlijk hard metal. pure metal zoals ik het graag heb; lekker hard en rauw. top plaat!!

Dit blijft een fantastische plaat. Heerlijk zwaar en rauw. Net wat minder hysterisch als zijn voorganger, maar dat doen ze uitstekend. Het album heeft ook wat meer afwisseling gekregen. Goede plaat!

Valt me net op dat op Jet Pilot op Spotify de eerste seconde het volume harder staat. Want die kwam nog niet hard genoeg binnenknallen dachten ze.

Door een programma op 24kitchen (?) met Serj heb ik dit album weer eens opgezet. Toen het uitkwam draaide het non stop in de CD speler van mijn auto. Nog steeds overrompelend, origineel, emotioneel en destructief. Moet echt een half sterretje bij!

Waren ze chop suey aan het maken?

nee, iets Armeens, go figure......

Een van de beste platen van afgelopen 20 jaar. SOAD heeft een echt eigen geluid, wat vooral in de metal moeilijk te vinden is.
De plaat zit vol met opzwepende ritmes, met ruimte voor mooie melodieën en ballads die je kan meezingen. Toxicity gaat van hardcore punk naar metal, prog en alternative rock en invloeden uit het midden oosten zijn ook terug te horen. De inhoud van de muziek is uiterst serieus, met hier en daar een politiek statement. Tegelijkertijd weet de band ook zichzelf niet te serieus te nemen en zit er humor in sommige teksten.
Productie, gedaan door the one and only Rick Rubin, is perfect in de zin dat ieder lid van de band perfect tot zijn recht. Geen een track is een 'misser', iedere nummer heeft een eigen sterke kant. Tracks die ik in eerdere luistersessies minder tof vond zijn nu mijn favorieten. Absoluut een meesterwerk.

Ik kende SOAD alleen van naam, maar had er nog nooit iets van gehoord. Recent las ik een interview met Froukje, die het haar favoriete band uit haar jeugd noemde. Via Spotify toen maar eens geluisterd. Het deed mij ook aan de Dead Kennedys denken.

Froukje is ook al 19

Gezien het feit dat mijn vorige posts bij dit album bijna precies een jaar geleden zijn, denk ik dat dit zo'n album is dat bij mij een keer per jaar voorbij komt. Maar dan wel heel vaak, met andere woorden: op repeat.

Voor het gemak worden de mannen van SOAD in het Nu metal bakje geplaatst. Ik kan weinig met Nu metal maar dit is echt een heel goed album. Ik kwam op het 'interweb' een verwijzing naar Bohemian Rapsody tegen bij Chop Suey tegen en gek genoeg kan ik maar daar best in vinden. Voor mij was dit een revolutionair album ten tijde van de release, blijft 20 jaar na dato nog steeds genieten.

Compleet GRIJS gedraaid deze plaat. Het was de eerste cd die ik kocht, dus de nostalgische waarde is ook groot. Nog steeds even goed als toen.

Wat heeft dit album toch een tempo! Je vliegt er doorheen en voordat je het weet ben je drie kwartier verder.
Ik krijg altijd wel een glimlach van de absurditeit die regelmatig spontaan om de hoek komt kijken, daarmee gaat het nooit vervelen (ook lijkt het vaak dat de eerste 5 nummers een eenheidsworst vormen).
Ondanks dat het latere werk van SOAD veel diverser en melodieuzer is blijft dit meedogenloze beuk album toch wel het beste werk van de band.

Heb ik ook gezien, of tenminste iets ervan: Armenia field notes: "Anthony Bourdain: Parts Unknown". Sowieso interessante series maakte die man. Ontopic ken ik 'Chop Suey', maar de hele plaat niet. Misschien toch es checken. Hun debuut was ik op een gegeven moment gewoon op uitgeluisterd...

Dit blijft een fantastische plaat. Zo af en toe zet ik hem op, met elke keer weer de verbazing van enerzijds de simpliciteit, en anderzijds de geperfectioneerde uitvoering. Vanaf seconde 1 genieten en word ik even 20 jaar terug in de tijd gezogen. Ik denk dat er voor mij geen ander album is waar 45 minuten zo snel voorbij gaan.