menu

John Grant - Queen of Denmark (2010)

mijn stem
3,96 (282)
282 stemmen

Verenigde Staten
Pop / Rock
Label: Bella Union

  1. TC and Honeybear (5:06)
  2. Marz (3:58)
  3. Where Dreams Go to Die (6:04)
  4. Sigourney Weaver (3:31)
  5. Chicken Bones (3:38)
  6. Silver Platter Club (4:10)
  7. It's Easier (4:38)
  8. Outer Space (3:14)
  9. JC Hates Faggots (3:47)
  10. Caramel (3:35)
  11. Leopard and Lamb (4:41)
  12. Queen of Denmark (4:48)
  13. That's the Good News * (4:14)
  14. Supernatural Defibrillator * (2:54)
  15. Fireflies * (3:42)
  16. What Time? * (7:55)
toon 4 bonustracks
totale tijdsduur: 51:10 (1:09:55)
zoeken in:
avatar van likeahurricane
4,0
Wat al weer een mooie plaat. De zanger van Czars heeft samen met de leden van Midlake een prachtige cd gemaakt. Marz is een fantastisch nummer. Alleen Silver platter club kan mij niet echt bekoren.

avatar van muziekobsessie
4,0
jaren '70 las ik op 3 voor 12, helaas dan de late jaren '70. af en toe net of iemand nintendo(oke Atari)zit te spelen op de achtergrond. Duidelijk geval van net niet plaat!!

avatar van Justinx
3,5
Er wordt hier zeker een poging gedaan om wat unieks neer te zetten, iets authentieks ook - waar wel meer artiesten onder Bella Union erg goed in zijn. John Grant slaagt er overigens maar deels in.

Queen of Denmark valt heel goed te beschrijven. Bij vlagen horen we inderdaad die herkenbare Midlake-begeleiding, maar wel zoals die klonk ten tijde van Bamnan and Slivercork. En iedereen weet dat dat niet Midlake's beste album was. Dat 'Bamnan and Slivercork-geluid' slaat naadloos aan bij Neil Hannon's (The Divine Comedy) recente The Duckworth Lewis Project. Als je deze plaat beluisterd hebt, weet je wat je kunt verwachten met Queen of Denmark. Zowel Johns stemgeluid als zijn begeleiding hebben dan erg veel met elkaar gemeen, vooral in nummers als Chicken Bones en Silver Platter Club. Maar net als Neil Hannon in The Duchworth Lewis Project weet ook John Grant zijn muziek geen diepgang te geven, waardoor het geheel wat door het niemandsland blijft zweven - nog erger dan eerstgenoemde dat doet. Hierdoor krijg je erg flauwe popnummers als eerdergenoemde Chicken Bones, Silver Platter Club en ook Jesus Hates Faggots (erg incorrecte tekst ook).

Het is niet dat John Grant het niet kan. Er zit zeker potentie in dit album. Denk aan het prachtige I Wanna Go to Marz of de misschien wel mooiere TC and Honeybear, die na rijping en met bekende 'Midlake-fluit' ontzettend gaat aanslaan. John Grant klinkt bij sommige lage noten in Where Dreams Go to Die zelfs even als Rufus Wainwright!

Je zult het maar tegenkomen in een plaat. Daarom heeft deze jongen ook veel potentie om echt wat van zijn tweede album te maken. Als hij de meeste nummers op Queen of Denmark laat voor wat het is en zich richt op het geluid van de eerste paar nummers, dan móet het goedkomen voor de toekomst!

avatar van djarend
5,0
Ronduit schitterende plaat, ben het vaak met Gijsbert K in VK niet eens, maar vandaag wel, 5 sterren !!

avatar van aERodynamIC
5,0
Deze cd was me al opgevallen en toch terzijde gelegd. Door een simpele pm van Martin Visser werd ik er toch weer even op gewezen dit weer snel tevoorschijn te toveren en daar ben ik blij om want wat zou het erg zijn geweest om hier aan voorbij te gaan!

Dat de invloed en aanwezigheid van Midlake enorm is moge duidelijk zijn, maar dat er hetzelfde Midlake-gevoel kan onstaan als ten tijde van hun The Trials of Van Occupanther had ik niet verwacht.
Misschien is het de heerlijke lentezon van de laatste tijd die er voor zorgt dat dit inslaat als een bom.
John Grant gaat soms Rufiaans te werk (lees: Rufus Wainwright) op bijvoorbeeld Where Dreams Go to Die dat klinkt als een kruising tussen Midlake en jawel Rufus Wainwright.
En als ik dan toch een linkje met deze man ga maken dan kunnen we zeker ook niet heen om het openlijk homo zijn van Grant, wat al te horen is in de heerlijke opener TC and Honeybear. Wat dat aan gaat hoeft er niet geschrokken te worden of een titel als JC Hates Faggots wel door de beugel kan. Uiteraard pakt hij hier de hypocrosie rondom dit onderwerp keihard aan. En dat mag ook wel eens, want homo's schijnen volgens de RK kerk nog steeds verantwoordelijk te zijn voor heel wat ellende in deze wereld. Grant weet waar hij het over heeft omdat hij als gay-jongentje moest opgroeien in een zwaar religieuze omgeving.
En is het heel raar als ik in Chicken Bones bijna een soort Scissor Sisters hoor die zeer verantwoord bezig zijn in plaats van te balanceren op het randje van de kitsch.
Silver Platter Club doet me heel in de verte een beetje denken aan Save Your Kisses for Me, een songfestival-winnaar van Brotherhood of Man uit 1976. Ik kan me dan ook wel vinden in de opmerking van iemand anders hier dat dit nummer niet zo geweldig is. Mij pakt het ook niet helemaal, maar zorgt ondanks dat wel voor de nodige afwisseling die de laatste cd van Midlake zelf juist ontbreekt en daardoor een beetje zwaar maakt en dat is iets wat Queen of Denmark heel goed weet te vermijden.
Het is een fantastisch album dat bij mij weer de emoties weet op te roepen dat The Trials of Van Occupanther indertijd ook deed.
Het is een album vol emotie en passie en dat mij soms echt een beetje week maakt, en dat zijn de albums die je natuurlijk wilt horen: dit is het mooie van muziek. Vooral de eerste drie nummers zijn voor mij van een onvoorstelbare pure schoonheid.
John Grant krijgt het voor elkaar en zorgt ervoor dat ik deze man zeer zeker in de gaten blijf houden. Kijken of hij het later ook zonder dat Midlake-stempel voor elkaar weet te krijgen!

avatar van thebestfreaks
5,0
Bij de eerste luisterbeurt werd ik natuurlijk aangetrokken en verwarmd door het instrumentarium wat de Midlake-leden zo prachtig delen hier. Ik was het krantje aan het lezen, een moment van rust. Daar past deze Queen of Denmark goed bij dacht ik. Tegelijkertijd ook weer niet, want de plaat lijkt geen rol in de achtergrond te willen hebben. De melodieën zijn daarvoor te aanwezig, de tekst spreekt hiervoor te luid, de sfeer is te bepalend; de plaat is simpelweg te mooi.
Ondanks dat ik het gevoel heb deze John Grant tekort te doen met vergelijkingen, vind ik de Midlake/Rufus Wainwright vergelijking een goede.
Erg mooi ! Deluxe Edition is besteld

avatar van muziekobsessie
4,0
Heb deze door jullie "thebestAerofreaks" toch nog een kans gegeven en verdomd hij raakt mij ineens ook veel meer dan de eerste 2x. Rufus hoor ik niet echt, wel een zangopname techniek(alle zang dubbel ingezongen) ala elliott smth en Judee sill waar ik normaliter niet warm van wordt maar me nu wel raakt op een paar nummers na. I Wanna go to marz erg mooi.. wie weet, hij staat al in Paradiso geprogrammeerd(donderdag 10 juni) zag ik.

avatar van likeahurricane
4,0
Ik vind het inderdaad meer op zijn oude band The Czars lijken dan de andere referenties. Ook al zo'n schamelijk onderschatte band.
Het blijft een prachtig plaatje en laten we hopen dat het live goed overeind blijft.

avatar van muziekobsessie
4,0
Iemand al de 4 nummers van de bonus cd gehoord???Zit bij deluxeversie

nijme255@adsl
Wisselend plaatje van heer Grant net zoals zijn bandje Czars, ietwat overschat. De single I Wanna Go To Marz is catchy en Sigourner Weaver beeldschoon maar daartegen staan enkele missers die zich vooral op het 2de gedeelte van de plaat bevinden. Zo is Cicken Bones een geforceerde poging tot een hit en klinken mij de nummers 6 tot en met 10 wat te plichtmatig. Er had meer in gezeten.

avatar van Paalhaas
3,0
Iedereen die dit goed bevalt kan ik van harte dit album aanraden, het beste werkje van Grants band the Czars.

avatar van AOVV
3,5
John Grant, ik werd op de hoogte gesteld van zijn bestaan dankzij een interview en cd-recensie in HUMO. Maar eens wat van beluisteren, zei ik tegen mezelf. En ik ben blij dat ik dat gedaan heb.

Die eerste drie nummers zijn erg mooi, maar vooral op 'I Wanna Go To Marz' hoor je begeleidingsband Midlake duidelijk (dat fluitje!).

'Sigourney Weaver' doet me niet zoveel eigenlijk. Het is wel een goed nummer, maar mist dat tikkeltje extra dat de drie eerste nummers wel hebben.

'Chicken Bones' en 'Silver Platter Club' zijn iets luchtiger dan voorgaande nummers, een welkome afwisseling toch wel, al zijn ze kwalitatief toch minder goed dan die eerste drie, die ik werkelijk geweldig vind. 'Silver Platter Club' doet me in de verte wat denken aan Maxwell Silver Hammer' van The Beatles. In de verte.

'It's Easier' klinkt gelijk weer wat zwaarmoediger, Grant denkt dat de luisteraar na twee minder zware nummers weer klaar is om het wat meer desolate werk tot zich te nemen. Dat lukt toch wel, dit nummer is ontroerend, en heeft een trieste ondertoon.

'Outer Space' vind ik het minste nummer van de plaat, Grant zingt een beetje zeurderig op dit nummer, en ook dat synth-achtige geluid staat me niet aan.

'JC Hates Faggots', een nummer waarin Grant afrekent met z'n verleden en z'n geaardheid. Het schijnt (en door aERo hierboven reeds vermeld) dat hij als homoseksueel jongetje opgroeide in een streng christelijke omgeving, en dat de Kerk het niet echt begrepen heeft op dat soort individuen, dat weten we allemaal.

Op 'Caramel' horen we de piano weer, en dat bevalt me wel. Grant's zang is mijns inziens weer net wat beter dan op twee voorgaande nummers.

'Leopard And Lamb' is weer een song dat het niveau van de eerste drie nummers kan halen, voor een groot deel te danken aan de geweldige instrumentatie van Midlake, die mij met hun 'The Courage Of Others' eerder dit jaar ook al erg goed meevielen. 'Queen Of Denmark' is weer een pianoballad, zoals er wel meer op deze plaat staan.

John Grant is een aangename ontdekking geweest voor mij, hij is een singer-songwriter met een speciale persoonlijkheid, die zich uit in zijn soms satirische teksten, en enige ironie en zelfspot zijn nooit ver weg. Ik lees hier dat hij in een band zat/zit(?), The Czars, misschien daar ook maar 'ns wat van opzoeken.

3,5 sterren

avatar van west
3,5
aERodynamIC schreef:
Het is een album vol emotie en passie en dat mij soms echt een beetje week maakt, en dat zijn de albums die je natuurlijk wilt horen: dit is het mooie van muziek. Vooral de eerste drie nummers zijn voor mij van een onvoorstelbare pure schoonheid.


Absoluut waar. Vol emotie en passie gezongen, wat dit tot een album maakt wat je te pakken kan nemen. En ja vooral die eerste drie nummers: echt heel erg mooi! Waar ik bij die nummers maar aan moet blijven denken is the Alan Parsons Project. Inderdaad: seventies dus. En Silver Platter Club: heb ik het goed als ik Gilbert O'Sullivan noem en / of moet het Randy Newman zijn?

avatar van muziekobsessie
4,0
Van de 4 extra bonusnummers is er maar 1 goed "Fireflies" die andere 3 doen mij aan 't jaren '80 geneuzel van Soulwax denken. Vind deze toch beduidend beter dan Grant's ouwere Czars werk.

avatar van VictorJan
4,0
Fantastische popplaat! Ik kende nog niets van hem, maar dit smaakt naar meer. Heel smaakvol gearrangeerd (met name de gedubde stem) en goed geschreven nummers die heel de dag in je hoofd blijven rondspoken, zonder dat het irritant is eigenlijk.

avatar van Savant
4,0
west schreef:
Heb ik het goed als ik Gilbert O'Sullivan noem en / of moet het Randy Newman zijn?


Ik denk dat je wat verder kunt zoeken als Gilbert Sullivan en Randy Newman. Het vroege werk van Brian Eno, met name zijn rustigere nummers (niet het ambientspul) komen qua sfeer en soms qua stem wel in de buurt.

Deze meneer, onder andere de producer van de eerste 5 Mark Lanegan solo albums, (http://www.musicmeter.nl/album/34714) komt ook nog wel in de buurt. Anders, maar wel qua sfeer vergelijkbaar.

avatar van bommel
4,0
Wat een mooie plaat vol met emoties.
Hierboven zijn al heel wat namen genoemd, ik wil daar ook nog David Gates (Bread) aan toevoegen.
De eerste 3 nummers zijn ijzersterk - daarna misschien iets minder, maar toch nog erg goed en behoorlijk afwisseld.
Van deze John Grant gaan we zeker nog meer horen (hoop ik)

JdW
Shit...zoveel van verwacht maar eigenlijk toch ook een teleurstelling! De muziek zweeft een beetje richting Midlake, not my cup of tea..
wellicht een aantal keren luisteren. Ik geef het een kans! Voor nu magere 3*

avatar van CD-Recensies
4,5
John Grant maakt van ellende erg mooie liedjes

Aangemoedigd door verschillende jubelende recensenten ben ik gaan luisteren naar Queen of Denmark, het solo-debuut van John Grant. Slechts 1 keer luisteren was genoeg om te weten dat dit album in mijn lijstje van 2010 een prominente plek gaat krijgen.

His rich, effortless voice has a built-in smile which contrasts beautifully with Midlake’s elegantly miserable blend of acoustic folk, orchestral classicism and the occasional eerie synth. (bron: www.bbc.co.uk)

John Grant heeft een aantal albums met The Czars opgenomen en ook daar had ik nog nooit van gehoord. Als homoseksueel in een streng christelijke familie had hij het niet fijn getuige het nummer JC Hates Faggots. Alle ellende in zijn leven deed hem naar drank en drugs grijpen, maar was ook de inspiratie om werkelijk schitterende liedjes te schrijven. En de ellende druipt er gelukkig niet vanaf.

Wat mij het meeste aantrekt zijn de mooi orkestraties (bijvoorbeeld in TC And Honeybear) en de mooie opbouw (bijvoorbeeld in het titelnummer). Hij laat zich hierin bijstaan door Midlake om gezamenlijk hun kunnen te overstijgen. Een gevalletje van synergetische meerwaarde.

De jaren 70-stijl blijkt ook op dit album weer tijdloos. Het doet je denken aan een hele rij artiesten die voor Grant de inspiratie zouden zijn geweest. Ze noemen is flauw, want de man verdient zijn eigen ster boven het muzikale landschap.

Tekst overgenomen van cd-recensies.nieuwslog.nl

avatar van likeahurricane
4,0
Als je nog niet overtuigd wordt door dit wonder schone nummer dan weet ik het niet:

marz live in Paradiso

avatar van muziekobsessie
4,0
thanx voor de link, was erg mooi gisteravond in Paradiso, jesus wat kan die zingen zeg, vond vooral de bonustrack "fireflies" super, en nog gratis Arno hintjes toe, da's dubbelfeest!! Die bandleden moeten toch broers zijn??

JdW
Braaf gekocht op iTunes en dan valt 'ie tegen zeg. Ik zak van 3 naar 2,5*. Het eerste nummer gaat nog wel, daarna wordt het steeds minder en bereikt het al snel mijn irritatieknobbel.

avatar van brt
4,0
brt
mooi filmpje, Likeahurricane!
er werd wel veel geluld in de zaal, of niet?

had hier heel graag bij willen zijn, maar was helaas verhinderd. tot nu toe een van mijn favorieten (zoe niet dé) van 2010.

avatar van likeahurricane
4,0
Bonus nummer fireflies is inderdaad ook erg mooi. de andere bonusnummers zijn minder de moeite waard.

Fireflies live

Het concert werd helaas bevolkt door mensen die meer met elkaar wilden praten dan naar de mooie stem van John Grant wilden luisteren.

Herkansing om deze cd live te horen is in Nijmegen. Hij speelt binnenkort op 23 juli in Nijmegen op de Affaire, gratis en voor niets! http://www.de-affaire.nl/pop/details/46-john-grant

avatar van Mctijn
3,5
De opbouw van de ballads en nummers als Chicken Bones en It's Easier doen me erg denken aan Elton John.

avatar van Cor
4,5
Cor
Wat moet ik van deze plaat vinden? Het geluid is typisch jaren '70 soft rock en dan krijg ik allerlei associaties die ik helemaal niet zo fraai vind. Maar dit is prachtig! Met 4**** ben ik misschien nog wel wat voorzichtig. Er staan een paar nummers op die me echt kippenvel bezorgen: 'Marz', 'Where Draems Go To Die' en 'It's Easier' zijn huiveringwekkend mooi. Een prachtige stem, waar de achtergrondzang en - begeleiding van Midlake schitterend bij klinkt. Echt een verrassing en één van de betere platen van 2010.

avatar van Cor
4,5
Cor
Hoppa, weg met de aarzeling bij mij. Verhoogd naar 4,5**** voor deze prachtplaat.

avatar van Mctijn
3,5
De eerste helft is duidelijk beter dan de 2e. Normaal kan ik deze mate van theatrale pop niet verdragen, maar het niveau is hier soms zo hoog dat het ongeacht de setting gewoon erg goed is.

avatar van thebestfreaks
5,0
Mctijn schreef:
De eerste helft is duidelijk beter dan de 2e.

Niet mee eens

avatar van musicfriek
4,5
Mijn hemel, wat is Where Dreams Go to Die toch allemachtig mooi

Gast
geplaatst: vandaag om 14:24 uur

geplaatst: vandaag om 14:24 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.