menu

Eric Clapton - Unplugged (1992)

mijn stem
3,70 (467)
467 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Blues / Pop
Label: Warner Bros.

  1. Signe (3:13)
  2. Before You Accuse Me (3:44)
  3. Hey Hey (3:16)
  4. Tears in Heaven (4:36)
  5. Lonely Stranger (5:27)
  6. Nobody Knows You When You're Down and Out (3:49)
  7. Layla (4:46)
  8. Running on Faith (6:30)
  9. Walkin' Blues (3:37)
  10. Alberta (3:42)
  11. San Francisco Bay Blues (3:23)
  12. Malted Milk (3:36)
  13. Old Love (7:52)
  14. Rollin' and Tumblin' (4:12)
  15. Circus * (4:28)
  16. My Father's Eyes [Take 1] * (6:22)
  17. Running on Faith [Take 1] * (6:31)
  18. Walkin' Blues [Take 1] * (3:48)
  19. My Father's Eyes [Take 2] * (6:42)
  20. Worried Life Blues * (5:38)
toon 6 bonustracks
totale tijdsduur: 1:01:43 (1:35:12)
zoeken in:
4,5
Zeer goed album, vooral 'Tears in Heaven' vind ik een zeer sterk en ontroerend nummer.

avatar van John Doe
Dat gaat ook over z'n overleden zoontje.

avatar van Plakband
4,0
Hele album is ontzettend lekker.... maar Layla..... Blijft mijn favo, hoewel Tears in heaven ook super is idd...

avatar van gemaster
2,5
Heb dit album vroeger tot vervelens toe moeten horen. De reden is dat mijn vader en mijn moeder dit allebei erg leuke muziek vinden. Voor de rest loopt hun smaak nogal uiteen(Corry Konings vs Led Zeppelin), maar bij dit album werd ie verenigd. Ikzelf vind het wel leuke muziek, maar niet echt fantastisch. Een nummer als Tears In Heaven doet mij bijvoorbeeld persoonlijk helemaal niets meer. 3,5*

avatar van Rayaccos
3,5
Wat een laag gemiddelde voor dit uiterst sfeervolle album.

4,5
aan het begin van alberta zegt clapton"hang on hang on". als je de dvd bekijkt weet je ook waarom.

avatar van SemdeJong
5,0
Dit was het eerste unpluged album wat bij het grote plubliek bekend werd. De formule is inmiddels bij ierdereen bekend. Heb het album al lang niet meer beluisterd, maar destijds vond ik het geweldig. Ideaal op je installatie op te beoordelen. Zover ik weet is dit wel het beste unpluged album wat er is.

shappy1010
Prachtige album, dit gemiddelde gaat nergens over, bovendien bizar dat Nirvana unplugged hoger scoort en meer aandacht krijgt. Zo zie je maar, image is belangrijker dan vakmanschap. 4.5* voor meneer Clapton.

avatar van HiLL
2,5
Hoezo bizar? Clapton is een van de meeste slaapverwekkende artiesten ter wereld. Alleen met Cream heeft de beste man goed gedaan.

avatar van Hans Brouwer
HiLL schreef:
Hoezo bizar? Clapton is een van de meeste slaapverwekkende artiesten ter wereld. Alleen met Cream heeft de beste man goed gedaan.
Hill, "461 Ocean Boulevard" is anders wel een goed album van onze Eric . Maar inderdaad........daarna is het vlees noch vis

avatar van gemaster
2,5
HiLL schreef:
Hoezo bizar? Clapton is een van de meeste slaapverwekkende artiesten ter wereld. Alleen met Cream heeft de beste man goed gedaan.

*kuch* Derek & The Dominoes *kuch*

HiLL schreef:
Hoezo bizar? Clapton is een van de meeste slaapverwekkende artiesten ter wereld. Alleen met Cream heeft de beste man goed gedaan.


grapjas

3,5
Derek & The Dominoes vind ik dan wel weer erg goed en slaapverwekkend is het zeker niet. Clapton solo is idd slaapverwekkend, hoewel de beste man natuurlijk wel een uitstekende gitarist is. Zeker Unplugged klinkt het zeer strak, maar de nummers zelf raken me niet echt.
Vandaar dat ik ook 3,5 geef aan deze cd.

avatar van HiLL
2,5
gemaster schreef:
(quote)

*kuch* Derek & The Dominoes *kuch*

Ken ik niet, mag je wat mij betreft erbij zetten in het rijtje Cream.

@Snake: Het was niet bepaald een grapje, maar goed als jij wilt lachen.

avatar van Oldfart
3,0
Misschien is het probleem met good ol'slowhand wel dat hij andere muzikanten van kaliber naast zich nodig heeft om met z'n kloten voor de dag te komen.
Dat was zo bij the Bluesbreakers ( Mayall), bij Cream ( de onvolprezen en zeer belangrijke Jack Bruce en powerhouse Ginger Baker) en ook bij Derek & the Dominos ( Duane Allman).
Solo mist hij lijkt het wel een drive of zo.

Ook dit album; heel goed gespeeld allemaal, maar ook heel braaf.
Layla, 1 van de meest emotionele songs uit de pophistorie wordt hier een slaapliedje. Eeuwig zonde.

Nu ken ik sowieso bijna geen Unplugged plaat die iets toevoegt aan het reguliere repertoire van welke artiest die zonder stekkers in de weer is geweest, maar in dit geval vind ik het verschil erg groot.

En dat terwijl meneer Eric het nog wel kan: luister maar naar de Cream-Reunie ( Royal Albert Hall).
Maar ja daar waren Bruce en Baker er weer om hem naar grotere hoogten te stuwen.
Een 3-tje uit respect voor de man; that's all.

Planefreak
Ik vind dit echt geweldige muziek. Ik voel me er bijna altijd goed bij. Behalve bij alberta, die vind ik niet zo. Maar de rest vind ik mooi gespeeld en gezongen. Op het album speelt hij volgensmij veel blues achtige nummers. Ik vind dat super. Ook mooi hoe hij in z'n eentje een paar nummers speelt. Altijd mooi om een gitarist zo te zien spelen,in zichzelf gekeerd, en niet veel kunnen dat goed. Mensen zullen het saai noemen of slaapverwekkend, maar die mensen horen dan niet wat voor een mooie sfeervolle muziek hij speelt. bekijk de dvd eens..clapton is the man!

4,5
Ik kan niet anders zeggen dat ik het niet met je eens ben, Oldfart, dit album is juist erg goed, en Clapton heeft ontzettend veel passie voor z'n muziek.

thru life
Toch een zeer redelijke album dit om lekker bij weg te dromen.
3,5

avatar van Thunderball
1,5
Als ik ergens een hekel aan heb is het wel acoustisch en al die artiesten die in de jaren '90 zo nodig een unplugged album uit moesten brengen!

Tears in heaven was gewoon goed in de originele versie en deze voegt er niets aan toe, maar wat ze met Layla hebben gedaan is bijna heiligschennis:
de waanzinnig gave electrische riff vervangen door een saai, tokkelend, voortkabbelende acoustische begeleiding.

Grootste ergernis is wel dat nou net deze unplugged versie voortaan overal te horen is.

Saai, saai en nog eens saai!

avatar van gemaster
2,5
Helemaal mee eens! Ik word gek van die akoestische versie van 'Layla'.

avatar van FunkStar
4,0
Wat een concert... Wat was ik daar graag bij geweest! Heel goed! Deze CD is zo relaxed als alternatief. Alles is perfect aan deze cd, ik kan niks negatiefs vinden! Het bezorgt me steeds weer kippenvel..

5,0
sterk accoustic geweldig, om van te huilen

4,5
Jammer van het lage gemiddelde, wat mindere nummers maar over het algemeen een erg sterk album.

Ik vind juist dat er bij het nummer layla veel toegevoegde waarde aan zit door middel van het accoustisch te spelen. Het maakt het een geheel ander nummer en en heerlijk om naar te luisteren beter dan de simpele elektrische riddle. *4.5

Of dit nou een CD is die iets toevoegd aan het ouvre van Clapton of niet, kan ik niet beoordelen, want dit (en 'Back Home') is het enige wat ik van de beste man ken. Een klein beetje jeugdsentimend zit wel in dit album, want mijn vader draaide dit grijs in zijn autoradio. En als klein jongentje, die verder ook niet veel meer hoort dan radio2 (wat mama altijd luisterd).

Toch vind ik dit nog steeds wel een goed album, ookal vind ik het wel steeds meer van hetzelfde en is Clapton hier niet de echte grote ster/artiest/muzikant die hij volgens mij vader is. Tears in heaven, de enorme draak op dit album, het nummer over zn zoontje en die andere draak Layla, blijven de tand des tijds weerstaan en zijn geweldige songs. Ook Nobody knows you when you're down and out is zo'n tijdloze klassieker, die meteen goed klinkt. Maar het best zinnetje van het album vind ik, Before you acuse me, take a look at yourself. Zo simpel als wat, elke keer als ik dat zinnetje hoor, zeer goed gevonden.

stem verlaagd van 4* naar 3,5*, in zijn geheel kan dit album me toch minder boeien dan vroeger

DonDijk
blijft toch een geweldige cd, heel intiem gezongen en gespeeld.zoals het hoort unplugged.dus toch maar met een half puntje verhogen, 4.0

avatar van Lamontagne
5,0
Prachtig album..

die deuren openzet naar de delta blues.
Persoonlijk en puur, commercieel geworden door Layla maar de mooiste nummers zijn Hey Hey, Running on faith en het schitterende ontroerende Walkin' blues

EVANSHEWSON
Het volledig eens met Lamontagne. Maar mijn favorieten zijn Alberta en Before You Accuse me, twee bluesklassiekers van formaat.
En Layla natuurlijk, dat geheel naakt ook nog zo lekker klinkt!
Zéér sfeervol album met een Clapton in supervorm!
Hallelujah!
**** 4 stars!

4,0
Thunderball schreef:
Als ik ergens een hekel aan heb is het wel acoustisch en al die artiesten die in de jaren '90 zo nodig een unplugged album uit moesten brengen!


Je kunt Clapton hooguit verwijten deze trend in gang gezet te hebben, want met dit optreden bij MTV was hij een van de eersten. De cd volgde pas toen unplugged populair werd.

Sommigen van jullie vallen over de arrangementen van klassiekers als Layla en ik geef toe dat ze wat slaapverwekkend worden als je ze vaker hoort, maar toen dit optreden destijds voor het eerst op MTV werd uitgezonden, was het juist fantastisch om te horen hoe Clapton deze nummers naar een accoustische live-setting had vertaald. En dan de nummers die hij na het overlijden van z'n zoontje Conner schreef: Tears in Heaven, Lonely Stranger en Circus Left Town (dat de cd niet gehaald heeft en pas op Pilgrim weer opdook). Kippenvel bij de eerste keer beluisteren!

avatar van marco straaten
4,0
Ik vind Tears in heaven de uitblinker en juist Layla de wat mindere op deze plaat. ik hoor van Layla liever de normale versie, maar verder vind ik dit een uitstekend album.

Davez
Unplugged is altijd geweldig. Zo zuiver, passioneel, relaxt, ingetogen. Een akoestische solo kan ik minstens evenveel waarderen als een electrische.

Gast
geplaatst: vandaag om 10:35 uur

geplaatst: vandaag om 10:35 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.