menu

ZZ Top - Mescalero (2003)

mijn stem
3,30 (52)
52 stemmen

Verenigde Staten
Blues / Rock
Label: RCA

  1. Mescalero (3:50)
  2. Two Ways to Play (4:16)
  3. Alley-Gator (3:30)
  4. Buck Nekkid (3:02)
  5. Goin' So Good (5:35)
  6. Me So Stupid (3:34)
  7. Piece (4:19)
  8. Punk Ass Boyfriend (3:06)
  9. Stackin' Paper (2:58)
  10. What Would You Do (3:03)
  11. What It Is Kid (4:14)
  12. Que Lastima (4:24)
  13. Tramp (5:13)
  14. Crunchy (3:14)
  15. Dusted (3:56)
  16. Liquor (10:41)
totale tijdsduur: 1:08:55
zoeken in:
avatar van MichelDumoulin
4,0
Waarom toch zo'n lage score mensen. Hoe lekker vuig is deze plaat geproduceerd. Dit is een album om te koesteren. Zeker als je bedenkt wat voor rotzooi ze hebben uitgebracht in de jaren '80.

Weer wat meer experimentjes hier (crunchy) en daar, het gaat nog wel goed, hoewel ik kan me voorstellen dat mensen die graag wat meer hap-slik-weg muziek willen de nextknop opzoeken. Dat is dan wel weer jammer want de hese stemmen en het gitaarwerk van Gibbons zijn weer lekker bezig..

Voor de mensen die zijn blijven hangen bij 'Gimme Al Your Lovin'; je hebt inmiddels iets gemist. Het allemaal wat zompiger en solider geworden. Zeg maar het verschil tussen een pistooltje en een zware mitrailleur, of een biertje en echte whiskey. Groter, zwaarder, sterker. Dat begint zo'n beetje vanaf het album Recycler (1990), na de wat mij betreft de vergissing van 'Afterburner'.

-lekker van de 'good old band from texas'
-geen nette ideale schoonzoon muziek of mensen met teveel plastic op hun auto.

-beslist zz-toppen vanaf 1990 (hoewel er niets mis is me La Grange)

avatar van Justinx
3,5
ZZ Top... Waar begon de rage voor mij? Waarschijnlijk bij het tribute album aan de heren op het album Sharp Dressed Men. Bekende grote (country)-sterren als Willie Nelson, Tracy Byrd, Hank Williams Jr. en de prachtige cover Rough Boy gedaan door Brooks & Dunn. Ja, dat moet mijn eerste kennismaking geweest zijn met dit behaarde bluestrio. Hoogtepunt was voor mij La Grange. De tribute vestigde natuurlijk alleen maar de aandacht op de oude hits en het recentere werk werd over het hoofd gezien. Misschien niet gek, gezien klaarblijkelijk de muziek van de heren er niet bepaald op vooruit ging. Toch wilde ik me wel eens wagen op wat recenter werk van ZZ Top en ik kwam dan ook op de Mescalero-release, nu al ruim vier jaar geleden uitgebracht. Ik hoorde dat de heren toch weer de studio zullen induiken om een nieuwe plaat op te nemen, maar voor nu moet ik het nog doen met Mescalero. Kijken of de heren hun ''fame'' kunnen behouden. Hun brandmerk (de baarden) hebben ze nog steeds niet afgeschoren. Een ander (nadelig) punt is dat al het hevige drinken en roken van deze ruige mannen hun stemmen er niet bepaald beter op hebben gemaakt. Tenminste dat was vrijwel het eerste wat me opviel toen ik Mescalero voor het eerst beluisterde. Gelukkig heeft het nooit rond de vocale hoogstandjes gedraaid van ZZ Top, maar het is voor mij toch een punt van kritiek geworden. Dan maar eens kijken of de heren nog steeds zo de pan uitrocken als een tiental jaren geleden. Als we het titelnummer Mescalero mogen geloven in ieder geval wel. De mix van harde bluesrock gitaren en semi-vrolijke xylofoon-geluiden maken van dit nummer een geweldig rockspectakel. Ook Two Ways to Play en Gator weten nog erg te overtuigen, maar het wordt allemaal al snel wat minder interessant. De heren weten niet echt te overtuigen en dreigen meer naar de hardrock kant te willen dan hun eigenlijk bluesroots ook maar even te willen benaderen. Dat vind ik jammer, want daar ligt het succes van de mannen. Slechts enkele nummers weten nog enigszins die feel van een deccennium terug te halen. Ik denk dan vooral aan Buck Nekkid (als in Butt Naked) en in zekere zin Piece. Maar positief feit blijft; geen nummer gaat voorbij zonder een heerlijke gitaarsolo. Al was het maar om dat kleine feitje dat ik dit album nog wel kan apprecieren. Want zeg nu zelf; wat is ZZ Top zonder geweldige solo's? Gelukkig daar geen gebrek aan, maar ik had meer verwacht van dit plaatje. Soms lijkt de zee van gitaarpartijen de mannen bijna te verdrinken.

Ach, het heeft wel wat. Oude mannen met lange baarden die proberen de pan uit te rocken. Misschien proberen ze juist wel ''te goed'' te zijn en willen ze te veel bewijzen naar mijn mening. Resultaat is een gematigd plaatje met schorre stemmen en een zee van gitaarpartijen en solo's. Je kunt er zelf een conclussie uittrekken. Ik houd het voorlopig bij 3*, maar dat zal met tijd vast een halve stijgen. Voor nu kijk ik uit naar het mogelijke nieuwe plaatje die nog steeds op de planken ligt. Eerst moeten de heren hun tour nog afmaken die ze een tijdje hebben laten moeten liggen door verschillende geluidsproblemen - de heren worden doof!

avatar van vin13
3,5
De slijtage op hun stembanden wordt steeds heftiger, niettemin kan ik genieten van al hun albums en Tres Hombres en Rhyhtmeen zijn mijn topfavorieten.

Leuke review van Justinx en kan hier goed in meegaan.

avatar van deek
vin13 schreef:
De slijtage op hun stembanden wordt steeds heftiger, niettemin kan ik genieten van al hun albums en Tres Hombres en Rhyhtmeen zijn mijn topfavorieten.

Leuke review van Justinx en kan hier goed in meegaan.


kan er helemaal niet in meegaan,

Al helemaal niet met de uitleg dat ze goed proberen te zijn.
Heb ZZ Top een jaar of 15 geleden in denbosch Live gezien,
Ik heb nog nooit zoveel geluid uit 1 gitaar gehoord, heb in de loop der jaren heel veel concerten gezien/ gehoord, maar dat concert staat nog steeds in mijn geheugen gegrifd.
Top Live band!!

avatar van Justinx
3,5
deek schreef:
(quote)


kan er helemaal niet in meegaan,

Al helemaal niet met de uitleg dat ze goed proberen te zijn.
Heb ZZ Top een jaar of 15 geleden in denbosch Live gezien,
Ik heb nog nooit zoveel geluid uit 1 gitaar gehoord, heb in de loop der jaren heel veel concerten gezien/ gehoord, maar dat concert staat nog steeds in mijn geheugen gegrifd.
Top Live band!!

Je baseert je mening op een concert? Ik deed dat destijds echt op Mescalero. Als we het over een concert gaan hebben dan is onderstaand stukje niet van toepassing. Kijk vooral eens naar de prachtige live dvd van ZZtop: Live From Texas. Een geweldig concert die ZZ Top neerzet als het beste bluesduo/trio van de wereld. Enkel zie je dat gewoon niet terug op Mecalero.

avatar van vin13
3,5
Het concert van ZZ Top wat ik in Utrecht heb gezien(jaar?) was degelijk en sober qua presentatie en ook qua uitvoering. Ik had het gevoel dat er drugs/ziekte in het spel waren die het er niet beter op maakten. Wat zag die Billy er slecht uit(lijkwit).

Gitaarsound blijft goed, de stembanden slijten aardig.

Ozric Spacefolk
Hier en daar wat ongelukkige plaat.

Veel elementen uit de blues en rootsrock met moderne dance-elementen.

Zang en gitaar klinken her en der wel lekker, maar ik blijf met een vreemd gevoel achter.

Nemen ze nou de zeik met me, of menen ze dit serieus?
Ik vind alsnog de jaren 70 platen een stuk genietbaarder.

avatar van spinout
3,5
Het openingsnummer is moddervet. Het album heeft een duidelijke Mexicaanse invloed, waarschijnlijk daarom de hoes zoals die is. Giddons schreef de meeste nummers en produceerde het album. De ballads zijn niet eens zo slecht , wat wel eens anders is. Liquor duurt 3.20, waarna het nummer As Time Goes By te horen is, waarvan het origineel uit 1931 stamt. Een lekker album, maar niet altijd even sterk.

avatar van De buurman
2,5
Toen ik deze een paar jaar terug voor het eerst hoorde was ik overdonderd over de smerigheid.... zware fuzz gitaren, gorgelende zang... Nu ik 'm weer beluister vind ik dat er toch wel wat erg matige songs tussen staan. Me so stupid.... tja, dat soort nummers zijn me toch wel wat te makkelijk. Na een nummertje of drie, vier heb je het toch wel gehoord eigenlijk.

4,5
Hoe dan zo laag die score. Zomerse temperaturen, raam open. gaan met die banana.

avatar van Mr. Rock
3,0
Scheurend, krakend, rammelend, pompend. Het is vooral de productie die deze plaat zwaar en stevig laat overkomen. Een echt 'harde' band is ZZ Top natuurlijk niet maar dat lijkt hier soms wel zo, soms haast richting Texas Hippie Coalition. Hoe dan ook, een lekker zuidelijk rockalbum met een aantal prima nummers. Helaas ook wat opvullers die niet beklijven, maar dat is bijna onvermijdelijk als je een plaat zo ramvol songs zet. Less is more, maar die boodschap is aan ZZ Top niet besteed. Overall wel een goede indruk, met de titelsong en Piece als hoogtepunten en het Spaanstalige nummer als afknapper. Maar dat gepiel met autotune moeten deze mannen écht niet doen.

Gast
geplaatst: vandaag om 15:45 uur

geplaatst: vandaag om 15:45 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.