Band of Horses - Infinite Arms (2010)

Beats me. Ksnap het ook niet. Iets te glad geproduceerd misschien?

Als je deze cd op zet, op het moment dat je hun vorige cd's veel hebt geluisterd, is het ff wennen.
Ik heb hem nu opstaan, en heb de vorige cd's een tijdje niet geluisterd, en dan moet ik schrijven dat het best een goed album is.
Moet deze nu sowieso zo goed gaan beluisteren, omdat ik ze 11 Juni in Groningen ga zien.

Ben ik in ieder geval niet de enige die een kaartje heeft gekocht!
Ze spelen trouwens ook enkele nog niet uitgebrachte liedjes.

Dankzij Infinite Arms ben ik weer naar band of Horses gaan luisteren. had ze jaren links laten liggen totdat ik vorig jaar via iemand Blue Beard kreeg te horen.

Ik vind het een sterk album, al verliest het bij de laatste nummers wel wat meer mijn aandacht. Ik vind Factory, Laredo en Blue Beard het mooist.

Naar mijn idee hun beste album,vanwege simpelweg betere nummers.

Bijna een jaar lang niets bij deze plaat geschreven?!


Daar ben ik het wel mee eens, van die betere nummers, want qua composities vind ik dit hun meest consistente album. Maar het klinkt voor mij ook een stuk vlakker en daardoor wat minder spannend. Beter geproduceerd, zal de één zeggen; wat minder emotioneel, zal de ander zeggen, en bij dat laatste kamp sluit ik me aan (zij het schoorvoetend). Meer Westcoast dan Midwest.
 

Beste cd tot nu toe van deze gitaarband uit Seattle. Schitterende melodieën en ijzersterke nummers die het midden houden tussen americana en countryrock. Beste nummers zijn Factory, Laredo, Infinite Arms en Dilly. De opvolger Mirage Rock is helaas wat minder.

Wederom een geweldig album. Een die je wellicht een paar keer moet draaien om het echt te waarderen. En als je ze nog nooit geluisterd hebt; Zeker doen. 4,5*

Net voor het eerst gehoord. Net als bij de eerste twee albums een paar nummers die er echt uitspringen, maar ook het nodige minder opvallende materiaal. Compliments en On My Way Back Home vallen in positieve zin op. Het tweede nummer van het album lijkt bij Band of Horses sowieso wel vaak prijs (Wicked Gil, Ode to LRC).

Wanneer je de twee voorlopers net hebt beluisterd is dit album toch ietsje minder. Ik mis vooral het kenmerkende stemgeluid in een aantal nummers. Dat stemgeluid geeft de muziek een bepaalde sfeer die hier ontbreekt. Het is niet slecht, het is anders en dat is jammer voor sommige songs.
Toch krijgt het album 4*, want het is kwalitatief beter als veel albums die ik 3,5* heb gegeven. Soms zou je een 3,75 willen geven.....

Nu ik het album weer eens heb beluisterd valt het me toch wel behoorlijk tegen in vergelijk met de voorgaande albums en ga ik verlagen naar 3,5*. De liedjes zijn echt een stuk minder spannend.
On My Way Back Home en Infinite Arms zijn mijn favorieten.

Sfeervolle plaat.

Wat is Dilly een prachtig nummer. Goosebumps.

Prachtig liedje ja