Het album nu een paar keer beluisterd. Het is een groeiplaat dat weet ik nu al. Over het geheel gezien een heel mooi en intens album. Het gitaarwerk is subliem en overtreft op momenten zelfs hun voorbeelden. De band kiest er voor om (bijna) alle nummers in dezelfde ritmesectie te spelen, dat is beslist zo bedoeld maar ik kan me voorstellen dat dit voor sommigen (ook voor mij) even wennen is. Ik had ook wel een paar uptempo nummers verwacht. De productie vind ik ook wat tegenvallen, de bas hoor je bijna niet. Ik had de bas wat meer op de voorgrond geplaatst maar dat is ook een kwestie van smaak. De zang is prima in orde en doet mij naast Bono ook wel denken aan de postpunk band
Rubicon (zie link) uit de jaren 90. Al met al een prima album dat je zeker vaker moet draaien. Dat ga ik in elk geval doen de komende weken.
Voorlopige favoriet;
Hearts and Minds
Rubicon - What Starts, Ends (1992) - MusicMeter.nl