The Afghan Whigs - Gentlemen (1993)

Je draait nog wel bij. Eigenlijk moet je Gentlemen als een conceptplaat zien: er wordt doorheen de plaat een verhaal verteld. Ik moet dit eigenlijk dringend eens uitschrijven.

Ik ben je lezer.

Je bent voor mij zoveel meer

Ik snap best dat mensen dit mooi vinden maar op een of andere manier pakt dit album mij niet.

Al veel gehoord? Want dit was ook een groeier bij mij

Heb er twee luisterbeurten opzitten, maar wil het nog wel een kans geven natuurlijk. want ergens hoor ik ook wel dat 't goed is maar kan het niet plaatsen zeg maar. wie weet en ik hoop dat dit een groeier is want dat zijn uiteindelijk de beste albums

In de 20 jaar dat ik Gentlemen ken is het album enkel beter geworden.
Afspraak in 2037? Ben benieuwd naar jouw bevindingen

Haha, Afgesproken

Probeer eens The Screaming Trees in de jaren tot 2037. Of oud werk van Mark Lanegan.

En natuurlijk Gentlemen.

Hoef ik me niet te vervelen tot 2037

Mark Lenegan ken ik wel met name zijn kleine rol bij Mad Season en Queens of the stone age. zijn albums moet ik nog maar eens aandachtig naar luisteren. heb nog tot 2037, komt goed

Helemaal ondersteboven van deze plaat, wat verschrikkelijk verslavend is dit zeg. Wauw.

En juist 26 jaar oud. Fantastische schijf, geen zwak moment te vinden, enkel persoonlijke favorieten. Door merg en been snijdende zang en de strakste funksoulgrungerock van de jaren 90

Eén van de meesterlijkste rockalbums van de nineties. Een iconisch meesterwerk.

Ik zie dat Mark Lanegan bij jou aangeslagen is? Mooi.

Klopt! Nog bedankt voor de tip trouwens Zal een deze dagen Gentlemen ook weer is een kans geven.

Mark Lanegan was echt goed toen ie bij The Screaming Trees zong. "Dust" is hun meesterwerk. Bubblegum was zijn eerste en laatste goede soloalbum. Daarna een trendvolgende klootzak die louter baggeralbums uitscheet en meesurfde op het succes van Queens of the Stoneage. Tom Waits-wannabee. En een Nick Cave-light. Flauwekulvent. Wat heeft die man het - na een zeer veelbelovende start - ongelofelijk laten afweten. Trap toch niet in die wannabe-kermis mensen.
On topic: Gentlemen is een meesterwerk. Het enige van Afghan Whigs. Dat dan weer wel.

Blijft een prachtplaat. Ook na 27 jaar.
Het was een deel van de soundtrack bij het einde van de studie, begin van de eerste baan en van de de eerste echte relatie. Zeven jaar later was het mijn troost bij de relatiebreuk. Nu weer 20 jaar later dikke ruzie met mijn echtgenote; mooi moment om deze plaat weer eens op te zetten.

Succes daarmee. Zelf zal ik nooit ruzie met mijn vrouw hebben, bij gebrek aan aanwezigheid daarvan - ieder nadeel heb z'n voordeel.

Alles perfect, maar het duet 'My Curse' blijft favoriet.

Ik hoor hier en daar een beetje het geluid van de Smashing Pumpkins, really like it!
What jail is like is genieten geblazen!
Erg goede plaat! Kan zeker nog omhoog gaan ook

Het beste album van de Afghan Whigs. Vooral Gentleman, Debonair en Fountain and Fairfax zijn ijzersterke songs. De energie en drive die het hele album uitstraalt is geweldig.
Al 27 jaar in bezit maar een van de albums die nog regelmatig beluisterd worden.

Wat is dit een bazenplaat. De stoere man is een watje in zijn eigen verwrongen aangezicht.

Het schuurt als zand in je onderbroek na een dagje strand op fiets naar huis.

Herfst - check.
Zondagmiddag - check.
Zonneschijn na regen - check.

30 jaar alweer, bijna. Heb ze indertijd ook nog maar mooi in Vera gezien, al was ik daar toen slightly underwhelmed van.

Van de single / EP 'Debonair' pik ik ook 'Dark End of the Street' en 'Mr. Superlove' even mee.

Voor een euro deze cd meegenomen op XXL platenbeurs .