menu

The Afghan Whigs - Gentlemen (1993)

mijn stem
4,05 (596)
596 stemmen

Verenigde Staten
Rock
Label: Elektra

  1. If I Were Going (3:05)
  2. Gentlemen (3:54)
  3. Be Sweet (3:37)
  4. Debonair (4:15)
  5. When We Two Parted (5:47)
  6. Fountain and Fairfax (4:21)
  7. What Jail Is Like (3:30)
  8. My Curse (5:45)
  9. Now You Know (4:10)
  10. I Keep Coming Back (4:52)
  11. Brother Woodrow / Closing Prayer (5:40)
totale tijdsduur: 48:56
zoeken in:
4,0
djeffibrelich schreef:
beroerde zang

die stem van dulli, die gladde hijgende stem, en dan die schreeuwerige uitbarstingen van hem op dit album.
vol passie, dat je dat niet kan horen.

of je stelt wel heel erg hoge eisen aan een zanger, ik weet het even niet.

Hier en daar wat te veel passie wat mij betreft. Niet naturel, te theatraal. Ik moet nl. net even te veel denken "stel je niet zo aan, man". Ook komt het allemaal wat geforceerd uit z'n strot (hees, moeite met hoge noten, weinig kracht) en is het soms zelfs gewoon vals (My Curse), al dan niet bewust gedaan. Het timbre raakt me ook voor geen meter.
Op een rare manier past het allemaal wel weer bij de muziek. Is voor mij ook een nieuwe gewaarwording. Dus inderdaad "hoge eisen" (of noem me een zeikerd).

djeffibrelich
hey daar kan ik helemaal inkomen, het is een vrij theatrale zanger en hij gaat soms heel ver met zn zang waardoor z'n stem wat vals gaat klinken.
dat is sinds dit album alleen nog maar erger geworden.
ik vind dat dat wel wat heeft, maar ik vind dulli ook geloofwaardig.
ik heb het gevoel dat hij alles wat hij uitkraamt ook meent.
dus dan maakt het ook niet uit of het zuiver of niet is.

Feeder
The Afghan Whigs...

Veel over gehoord maar om de 1 of andere vage reden heb ik er me nooit in verdiept. Dankzij Djeffibrelich heb ik er me dan toch eindelijk op gestort (waarvoor eeuwige dank).

Gentlemen begint met een nummer dat me zó diep raakt dat ik het prompt omgedoopt heb tot de beste opener die ik ooit gehoord heb. Hoe ze het doen weet ik niet maar ik zou kunnen janken bij 'If I were going'. Wat een weergaloos nummer. Bij de eerste luisterbeurt was ik meteen verkocht, hoe kon ik weten dat het album nog niet eens begonnen was?
De titeltrack en Be Sweet zijn nummers waarvan je voelt dat ze alles wat goed klinkt in deze wereld bezielen. Vooral Be Sweet heeft een tekst om van te smullen. Kinky, dat wel, but I like it.
'If I were going' komt dan nog eens terug in 'Debonair', een song die in iedere top 100 zou moeten staan. De vergelijking met 'Via' van dEUS of 'Monkey Gone to Heaven' van the Pixies durf ik zeer zeker te maken. Muziek dat jou vleugels geeft, muziek die gewoon de wereld naar de kloten rockt.
'When we two parted' kon zo van Feeder geweest zijn. Moet ik dan nog veel meer uitleg geven? Didn't think so.

Dan begint het tweede deel van de cd. Fountain and Fairfax had wel eens het einde van Dulli z'n stem kunnen betekenen. Hij hijgt zich simpelweg te pletter, wat is deze song in muzikaal opzicht trouwens een waar genoot voor het oor.
What Jail is Like hoort voor mij samen met track 1 & 4 ongetwijfeld bij de 3 beste songs van deze 90's classic. Genialiteit ten top.
My Curse vond ik bij iedere luisterbeurt een ongelofelijk zeiknummer. Totdat ik vanmorgen opeens het licht zag. Zonder enige discussie een schitterend nummer al blijft het wel een vreemde eend in de bijt. Ook Now You Know is niet van hetzelfde torenhoge niveau als de eerste 7 songs. Muggenziften is het inderdaad maar niet alles kan volmaakt zijn. Ach wat zeg ik? Het is een heel goed liedje. Punt uit.
Vooraleer we het goed en wel beseffen is de cd op z'n eind aan het lopen maar afsluiten doen we gelukkig in stijl met I Keep Coming Back. Betoverend mooi en ontroerend. Dulli zingt bij vlagen wel geforceerd maar hij mag het. Blijkbaar denken sommige mensen er anders over maar zijn stem raakt me echt diep. Wat een teksten trouwens. Volgens mij hebben we hier met een onvervalste gekwelde ziel te maken.
Na 1 van de beste cd's allertijden gehoord te hebben is het heel aangenaam om nog een mooi instrumentaal nummer de revue te zien passeren. Helemaal in de stijl van deze 'gentlemen' en met de nodige strijkers. Doet een beetje denken aan Bush en The Smashing Pumpkins.

Volgens mij ben ik wel duidelijk geweest over deze parel. Van begin tot einde een meesterwerk en iedere muziekliefhebber zou dit toch eens moeten proberen.

Klasse

avatar van Joy4ever
4,0
En je hebt Gentlemen een mooie plek gegeven in je Top 10

Feeder
Say What ?

djeffibrelich
onze feeder die doet niet aan toplijsten.

avatar van Rainmachine
4,5
Prachtige plaat! Veel dynamiek en gedrevenheid, ik heb deze plaat destijds gekocht naar aanleiding van een live TV registratie van Pink Pop (?) Ik heb daar echt met open mond naar zitten kijken. Zeer indrukwekkende live band destijds in ieder geval! Congregation en Gentlemen zijn mijn favoriete Whigs platen.

avatar van Cerclezot
4,5
Stem verhoogd naar 4,5.

Begin de plaat steeds meer te draaien. Vind het een goeie plaat met eigenlijk geen zwakke nummers.

avatar van berwt
1,5
Pfff. Ik heb het hier moeilijk mee. De hele plaat heeft een mooie sfeer, Dulli heeft een intense stem die je meesleurt en Debonair heeft misschien wel de mooiste intro aller tijden, maar ze kan mij niet van begin tot einde vasthouden (zelfs niet tot het midden). Voor mij blijft dit heel mooi op de achtergrond, maar luisteren lukt me vooralsnog niet.
2,5*

4,0
Nah, heb jij het er maar moeilijk mee, maar ik heb 'm besteld en neem 'm mee op vakantie. Wat heet. Voor mij de (retro-)ontdekking van 2007. Door deze site. Viva MuMe!

djeffibrelich
hanzie
je vakantie wordt gegarandeerd heter als je deze hete soul-rocker mee neemt.

avatar van KapiteinClaus
4,0
Mooie, rauwe stem en lekkere gitaren. Heb hem nog niet vaak geluisterd, maar indruk maakt deze cd wel. Momenteel is My Curse het enige nummer dat ik niet zo goed vind.

aidoo
Vanaf het eerste moment kon ik de lekker volle rockmuziek die op dit album ten gehore wordt gebracht opzich al waarderen. Het enige wat me in eerste instantie met maten stoorde was de overdreven manier van zingen en de bijbehorende teksten. Sleazy en theatraal ok, niks mis mee, maar dit ging voor mijn gevoel toch net even te ver..
Inmiddels is echter vrijwel alles op zijn plaats gevallen.Geweldige plaat! Even doorbijten, maar dan heb je ook wat, zou ik de mensen die het in eerste instantie maar niks vinden willen aanraden Wat kan vals zingen en afentoe eens lekker uit de bocht vliegen toch lekker zijn! Prachtige songs, die in grote lijnen verhalen over de gentleman Greg Dulli himself, zijn schijnbaar destructieve persoonlijkheid, moeilijke relaties, beklemmende gevoelens, verslavingen, frustraties en andere hersenspinsels.
Uitschieters voor mij: What Jail Is Like, Gentlemen, Be Sweet, Debonair en last but not least My Curse (wie zingt het trouwens?).

avatar van deric raven
5,0
Marcy Mays van Scrawl (zegt mij verder niks).

3,0
Lekkere rockplaat, serieus. De lekkere gitaren, vette drums. Allemaal goed. Je voelt m al aankomen he?
De zanger kan wat mij betreft het best blijven 'zingen' in plaats van uithalen, want daar heb ik het niet zo op. Rocken is lekker, maar ik heb het idee dat ie zijn stem in een bepaalde sound wil forceren en dat wil maar niet echt lukken. Doet me een beetje denken aan Cornell die dat met Audioslave ook niet altijd even goed voor elkaar kreeg.
Goed, dit is mn eerste luisterbeurt. Ik stem nog niet, maar er moet veel veranderen wil dit hoog scoren.

avatar van ZERO
3,5
Zeg ik iets verkeerd als ik zeg dat deze mij af en toe aan Therapy?'s 'Troublegum' doet denken?

Ik heb hem nu goed en wel anderhalve keer gehoord en Therapy? is zowat de enige link die ik kan vinden. Geen slechte muziek, ik denk dat dit na een paar luisterbeurten wel eens een mooie waardering zou kunnen krijgen...

Dank Jan, om me deze aan te (blijven) raden!

Feeder
Graag gedaan jongen, graag gedaan

Van begin tot eind verpletterend, deze Gentlemen.

avatar van corn1holio1
5,0
ZERO, gezien je top 10 ga je deze volgens mij met elke luisterbeurt hoger en hoger waarderen. Bij mij schopte hij het na een paar maanden tot de nummer 1 in men top 10!
Ik vind het vooral een album om in zijn geheel naar te luisteren. Het volledige verhaal aanhoren, de verschillende stadia van het "verwerken" van het liefdesverdriet, het tegenwoord van de vriendin... Alles klopt gewoon aan deze!

djeffibrelich
blijf reclame maken feeder, je bent een held.

corn1holio1 schreef:
Ik vind het vooral een album om in zijn geheel naar te luisteren. Het volledige verhaal aanhoren, de verschillende stadia van het "verwerken" van het liefdesverdriet, het tegenwoord van de vriendin... Alles klopt gewoon aan deze!

juist

als man moet je dulli gewoon begrijpen.
hij brengt z''n teksten over liefde, sex, bedrog, leugens etc etc wel erg theatraal , maar dat vind ik nou juist zo leuk aan die man.

avatar van itchy
4,0
ZERO, natuurlijk zeg je niks verkeerds, maar ik hoor het écht niet. Wat is de overeenkomst dan? Therapy is veel strakker en compacter, dit is veel losser en zwieriger vind ik.

avatar van deric raven
5,0
Ik snap het denk ik wel; de manier van zingen heeft inderdaad raakvlakken. Ruwe maniakale oprechte zang.

avatar van ZERO
3,5
Absoluut, itchy. Maar buiten het strakke vind ik wel dat er raakvlakken zijn. Als men tegen Afghan Whigs zou zeggen "speel eens strakker", dan zouden ze Troublegum maken. Ik vind dat er redelijk veel gelijkenissen zijn in stem, maar ook de gitarist zou zo van Therapy? gepikt kunnen zijn. Welke van beide ik het beste vind, laat ik voorlopig in het midden...

avatar van ZERO
3,5
Ik begin met drie en halve ster = Goed. Kan nog stijgen in de loop der weken...

3,5*

avatar van thetinderstick
4,5
Prachtige plaat van the Afghan Whigs. Rock wordt hier perfect gecombineerd met soul en dat levert een verpletterend mooi album op. Enige minpuntje is dat het na 'What Jail Is Like' toch een beetje inzakt qua niveau (ok, 'My Curse' is ook een topper) en dat is toch een beetje jammer.
Maar 'Debonair', 'Gentlemen', 'What Jail Is Like', 'When We Two Parted' en 'Fountain and Fairfax' zijn echt geweldige hoogtepunten hier! 4,5*

avatar van itbites
2,5
Tsja. Weer gezwicht he... clipje van Debonair gekeken.
Hoop dus over niet al te lange tijd mee te juichen...

avatar van Reijersen
2,5
Heb dit album beluisterd ná '1965' en het bevalt me toch minder als eerstgenoemde album. Het ligt vooral aan de 'touch' met de sound van the Afghan Whigs op dit album die me minder aanstaat.

avatar van Antie
4,0
Kan dat hier ook een special edition van is.
Heb die zogenaamde "special edition" met 5 extra tracks beluisterd.
Waar 1 van een cover is van "Barry White - Can't get enough from your love babe"
Moet zeggen dat deze extra tracks totaal niets toevoegen bij dit album.
Totaal niet in de sfeer van het album zijn.
Zou me niet verwonderen dat door iemand zelf is samen gesteld.

avatar van dj maus
3,5
Zou een jaar of 10 geleden nog wel 4 tot 5 sterren in de wacht slepen, maar heeft in de tussentijd wel wat aan kracht ingeboet. Die zang van Dullie doet me tegenwoordig toch erg geforceerd aan.

De tweede helft van de plaat bevalt me nog best aardig, terwijl het vroeger toch vooral om kant A ging.

avatar van Ryan
Ik luister dit album net voor het eerst. Ik moet zeggen dat het album nog steeds erg modern klinkt. Ik had nooit gegokt dat het uit het begin 90er jaren kwam. Dat vind ik toch wel knap. Leuk album verder, zal misschien nog een half puntje omhoog of omlaag gaan na meerdere luisterbeurten.

avatar van deric raven
5,0
Het kwartje is gevallen.

Gast
geplaatst: vandaag om 19:33 uur

geplaatst: vandaag om 19:33 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.