The Afghan Whigs...
Veel over gehoord maar om de 1 of andere vage reden heb ik er me nooit in verdiept. Dankzij Djeffibrelich heb ik er me dan toch eindelijk op gestort (waarvoor eeuwige dank).
Gentlemen begint met een nummer dat me zó diep raakt dat ik het prompt omgedoopt heb tot de beste opener die ik ooit gehoord heb. Hoe ze het doen weet ik niet maar ik zou kunnen janken bij 'If I were going'. Wat een weergaloos nummer. Bij de eerste luisterbeurt was ik meteen verkocht, hoe kon ik weten dat het album nog niet eens begonnen was?
De titeltrack en Be Sweet zijn nummers waarvan je voelt dat ze alles wat goed klinkt in deze wereld bezielen. Vooral Be Sweet heeft een tekst om van te smullen. Kinky, dat wel, but I like it.
'If I were going' komt dan nog eens terug in 'Debonair', een song die in iedere top 100 zou moeten staan. De vergelijking met 'Via' van dEUS of 'Monkey Gone to Heaven' van the Pixies durf ik zeer zeker te maken. Muziek dat jou vleugels geeft, muziek die gewoon de wereld naar de kloten rockt.
'When we two parted' kon zo van Feeder geweest zijn. Moet ik dan nog veel meer uitleg geven? Didn't think so.
Dan begint het tweede deel van de cd. Fountain and Fairfax had wel eens het einde van Dulli z'n stem kunnen betekenen. Hij hijgt zich simpelweg te pletter, wat is deze song in muzikaal opzicht trouwens een waar genoot voor het oor.
What Jail is Like hoort voor mij samen met track 1 & 4 ongetwijfeld bij de 3 beste songs van deze 90's classic. Genialiteit ten top.
My Curse vond ik bij iedere luisterbeurt een ongelofelijk zeiknummer. Totdat ik vanmorgen opeens het licht zag. Zonder enige discussie een schitterend nummer al blijft het wel een vreemde eend in de bijt. Ook Now You Know is niet van hetzelfde torenhoge niveau als de eerste 7 songs. Muggenziften is het inderdaad maar niet alles kan volmaakt zijn. Ach wat zeg ik? Het is een heel goed liedje. Punt uit.
Vooraleer we het goed en wel beseffen is de cd op z'n eind aan het lopen maar afsluiten doen we gelukkig in stijl met I Keep Coming Back. Betoverend mooi en ontroerend. Dulli zingt bij vlagen wel geforceerd maar hij mag het. Blijkbaar denken sommige mensen er anders over maar zijn stem raakt me echt diep. Wat een teksten trouwens. Volgens mij hebben we hier met een onvervalste gekwelde ziel te maken.
Na 1 van de beste cd's allertijden gehoord te hebben is het heel aangenaam om nog een mooi instrumentaal nummer de revue te zien passeren. Helemaal in de stijl van deze 'gentlemen' en met de nodige strijkers. Doet een beetje denken aan Bush en The Smashing Pumpkins.
Volgens mij ben ik wel duidelijk geweest over deze parel. Van begin tot einde een meesterwerk en iedere muziekliefhebber zou dit toch eens moeten proberen.
Klasse