menu

Phil Collins - Face Value (1981)

mijn stem
3,54 (354)
354 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Pop / Rock
Label: Virgin

  1. In the Air Tonight (5:27)
  2. This Must Be Love (3:55)
  3. Behind the Lines (3:54)
  4. The Roof Is Leaking (3:15)
  5. Droned (2:49)
  6. Hand in Hand (5:20)
  7. I Missed Again (3:40)
  8. You Know What I Mean (2:33)
  9. Thunder and Lightning (4:11)
  10. I'm Not Moving (2:30)
  11. If Leaving Me Is Easy (4:54)
  12. Tomorrow Never Knows (4:18)
  13. Misunderstanding [Live] * (4:42)
  14. If Leaving Me Is Easy [Live] * (7:23)
  15. In the Air Tonight [Live] * (7:51)
  16. Behind the Lines [Live] * (3:39)
  17. The Roof Is Leaking [Demo] * (3:12)
  18. Hand in Hand [Live] * (9:47)
  19. I Missed Again [Live] * (4:22)
  20. ... And So to F [Live] * (6:22)
  21. This Must Be Love [Demo] * (3:44)
  22. Please Don't Ask [Demo] * (4:01)
  23. Misunderstanding [Demo] * (2:53)
  24. Against All Odds [Demo] * (2:58)
toon 12 bonustracks
totale tijdsduur: 46:46 (1:47:40)
zoeken in:
avatar van frolunda
3,0
Wisselvallig album waarbij de balans dankzij het briljante In the air tonight net naar de goede kant doorslaat.Iets minder blazers had voor mij ook wel gemogen,ben daar niet zo'n fan van.Uitzondering; het erg aanstekelijke I missed again.Verder vallen The roof is leaking en het sterke slotakkoord Tomorrow never knows in positieve zin op.De rest gaat van aardig tot matig.

avatar van erwinz
4,5
Recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Phil Collins - Face Value, reissue - dekrentenuitdepop.blogspot.nl

Ik heb me de afgelopen maanden flink verbaasd over de felle reacties die een mogelijke terugkeer van Phil Collins in de popmuziek heeft opgeroepen (tot concrete acties om hem hiervan te weerhouden aan toe).

Nu ben ik ook niet gek op een groot deel van de man’s solowerk, maar laten we niet doen of we te maken hebben met het allerergste dat momenteel in de popmuziek rondloopt.

Ik heb persoonlijk veel waardering voor de vernieuwing die Phil Collins in de late jaren 70 en vroege jaren 80 heeft weten aan te brengen in de muziek van progrock dinosaurus Genesis (waarvan ik overigens een groot liefhebber was en ben) en koester nog steeds de man’s eerste soloplaat Face Value uit 1981.

Face Value werd onlangs opnieuw uitgebracht, waarbij meteen de foto van het gezicht van Phil Collins werd geactualiseerd. Leuk bedacht, maar het gaat om de muziek en die is nog steeds verrassend goed.

Phil Collins maakte Face Value in een periode waarin zijn leven niet over rozen ging. In en rond zijn band Genesis kreeg hij te maken met felle oppositie tegen zijn poging om het geluid van de band te moderniseren, wat zelfs fluitconcerten tijdens optredens opleverde (de optredens in Leiden in 1981 staan wat dat betreft in de geschiedenisboeken). Ook privé ging het Phil Collins niet voor de wind na het stranden van zijn huwelijk met zijn jeugdliefde.

Het zijn de ingrediënten voor een bijzondere breakup plaat. Face Value loopt over van het leed van een mislukt huwelijk en de hierop volgende eenzaamheid, maar is hiernaast een plaat waarop Phil Collins in creatief opzicht zijn ei kwijt kon.

Op Face Value neemt Phil Collins afstand van de progrock van Genesis en smeedt hij een geluid aan elkaar dat open staat voor meerdere invloeden. Het is een geluid dat de tand des tijd prima heeft doorstaan, misschien met uitzondering van de beukende jaren 80 drums, destijds echter wel het handelswerk van Phil Collins.

Face Value opent met het destijds bijzonder opvallende In The Air Tonight, maar laat vervolgens uiteenlopende invloeden horen. Op Face Value omarmt Phil Collins de destijds door velen (onder wie vrijwel alle Genesis fans) verafschuwde blazers, maar de plaat bevat ook buitengewoon ingetogen songs. Zeker van deze ingetogen songs kun je het leed afscheppen en maakt Phil Collins indruk.

Ik geef eerlijk toe dat ik de afgelopen decennia ook niet meer heb geluisterd naar de muziek van Phil Collins, maar de kracht van Face Value heeft me verrast. Mooie en bijzondere plaat (met ook nog eens interessant bonusmateriaal) van een muzikant die wel wat meer waardering verdient dan hij de laatste tijd krijgt. Erwin Zijleman

avatar van meneer
5,0
Twee antwoorden:

Wikipedia: Involvement of Eric Clapton

This was the first of two Phil Collins singles that featured Eric Clapton. The other single was "I Wish It Would Rain Down" from Collins' final album of the 1980s, ...But Seriously. Collins later admitted to The Mail on Sunday that the pair "were both a little the worse for wear," when they recorded this. He also recorded some dobro for "The Roof is Leaking," which was not used on the final Recording.

Genesis News:

If Leaving Me Is Easy
It is quite difficult to hear Eric Clapton’s guitar work on If Leaving Me Is Easy. It is easier to appreciate Arif Mardin’s string arrangement. The song is definitely a highlight on the album though it should theoretically bore us all to death. But the way Collins sings – like a broken man -, the terrific saxophone intro and the “wake-up call” at the end make these five minutes of music something very special. Collins has rarely played this song live as he felt disappointed with a certain restlessness in the audience. If Leaving Me Is Easy is no music for the masses, but rather an opportunity for the masses to get themselves another beer. Which is maybe just another way to tell the quality of a song.

avatar van deric raven
3,5
Hoor je de eerste tonen van In The Air Tonight en gelijk valt mij de vergelijking op met Biko van Peter Gabriel.
Hetzelfde ritme en ook hier de gitaren die er vervolgens in knallen.
Oké, wel een stuk gedempt, maar je hoort het wel degelijk terug.
Vreemd dat dit mij nooit eerder is opgevallen.
Blijkt wel weer eens de invloed van Peter Gabriel op zijn oude collega.
Als later het definitieve drumwerk invalt, hoor je meer de invloed van Phil Collins terug.
Een geintje wat hij vervolgens nogmaals flikt bij I Know There's Something Going On van Frida.
Altijd zal hij de drummer blijven van dat overbekende stuk slagwerk.
Toch zit het hoogtepunt voor mij in de vervormde zang net voor die uitbarsting.
Het geeft iets buitenaards aan het geheel, bijna Gary Numan achtig.
In The Air Tonight is helaas niet een mooi welkom voor wat er vervolgens zal komen.
Face Value heeft het kenmerkende zoete van Collins solo werk.
Ook een demonisch lachje zoals in Mama van Genesis ontbreekt.
Qua stijl zou In The Air Tonight eerder op Genesis – Genesis passen.
Ik zou ook zo geloven dat bij In The Air Tonight de basis is gelegd voor Mama.
Laten we het succes nogmaals herhalen, maar nu profiteert de hele band mee.
Zou zo eens kunnen zijn.
Met dank aan Peter Gabriel, die ooit de basis legde voor het geheel.
Zou zo eens kunnen zijn.

P.S. Het intro van Hand In Hand is toch wel heel erg Follow You, Follow Me.

avatar van Marco van Lochem
5,0
Het eerste solo album van Phil Collins verscheen in een moeilijke periode van de Genesis zanger/drummer. Een scheiding van zijn eerste vrouw drukte een stempel op zijn leven en dus ook op de teksten en sfeer van “FACE VALUE”. Op vrijdag 13 februari verscheen het album in Engeland, nadat de eerste single “IN THE AIR TONIGHT” een maandje eerder verscheen. Met 2 covers, het van Genesis afkomstige “BEHIND THE LINES” en de Beatles song “TOMORROW NEVER KNOWS”, en 10 eigen songs valt er in ruim 47 minuten veel te genieten. Niet de pure commerciële sound die vanaf “NO JACKET REQUIRED” op bijna elk album te horen was, maar Collins experimenteert ook. Zo is het bijna instrumentale “HAND IN HAND” een zweverige song, die op gezette tijden tot leven komt door de Earth, Wind & Fire blazers, “THE ROOF IS LEAKING” en “YOU KNOW WHAT I MEAN” zijn kleine emotionele liedje en bezingt hij zijn frustratie en verdriet in “IF LEAVING ME IS EASY”. De Phil Collins van de tweede helft van de jaren ’80 is te horen in “I MISSED AGAIN” en “THUNDER AND LIGHTNING”, die swingend en door blazers gedomineerd worden. Feitelijk gezien zijn de songs op “FACE VALUE” de eerste probeersels van Phil Collins om zelfstandig liedjes te schrijven en daarin is hij met vlag en wimpel geslaagd. De plaat is gevarieerd, soms beklemmend, dan weer opgewekt en Collins laat zich niet leiden door het schrijven van commerciële en hitgerelateerde songs. Dit niveau heeft hij niet meer gehaald.

avatar van Wandelaar
4,5
Eerste en voor mij nog steeds beste solowerk van Collins. De trompetters zijn al prominent aanwezig maar hier past het allemaal nog heel goed in het geheel. Na de wat logge en bombastische opener geniet ik vooral van het subtiele (Sade-achtige) This Must Be Love, het nog veel mooiere The Roof Is Leaking, het krachtige I Missed Again, en dan komen we in de categorie kippenvel/emotie: You Know What I Mean, het prachtige I'm Not Moving, het late-avond-glaasje-wijn broeierige If Leaving Me Is Easy om dan toch nog helemaal op de neus te gaan met de Beatles-cover Tomorrow Never Knows, maar die draai ik niet helemaal uit. Intussen skip ik nog even terug naar nummer 8. Wat een pracht!

Gast
geplaatst: vandaag om 10:49 uur

geplaatst: vandaag om 10:49 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.