menu

Phil Collins - Face Value (1981)

mijn stem
3,54 (354)
354 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Pop / Rock
Label: Virgin

  1. In the Air Tonight (5:27)
  2. This Must Be Love (3:55)
  3. Behind the Lines (3:54)
  4. The Roof Is Leaking (3:15)
  5. Droned (2:49)
  6. Hand in Hand (5:20)
  7. I Missed Again (3:40)
  8. You Know What I Mean (2:33)
  9. Thunder and Lightning (4:11)
  10. I'm Not Moving (2:30)
  11. If Leaving Me Is Easy (4:54)
  12. Tomorrow Never Knows (4:18)
  13. Misunderstanding [Live] * (4:42)
  14. If Leaving Me Is Easy [Live] * (7:23)
  15. In the Air Tonight [Live] * (7:51)
  16. Behind the Lines [Live] * (3:39)
  17. The Roof Is Leaking [Demo] * (3:12)
  18. Hand in Hand [Live] * (9:47)
  19. I Missed Again [Live] * (4:22)
  20. ... And So to F [Live] * (6:22)
  21. This Must Be Love [Demo] * (3:44)
  22. Please Don't Ask [Demo] * (4:01)
  23. Misunderstanding [Demo] * (2:53)
  24. Against All Odds [Demo] * (2:58)
toon 12 bonustracks
totale tijdsduur: 46:46 (1:47:40)
zoeken in:
avatar van bikkel2
4,0
Dancing To The Light.........pffff
Dat is ook al niet best meer hoor.

slaande klok
bikkel2 schreef:
Dancing To The Light.........pffff
Dat is ook al niet best meer hoor.

Wisselvallig ja. Maar luister eens naar deze b-kant: Phil Collins -It's Over - YouTube

avatar van bikkel2
4,0
Mooi liedje. Een beetje in de stijl van The Roof Is Leaking m.i.
Had een aanzienlijke verbetering geweest als hij dit soort liedjes op het album had gezet.

avatar van KJvelo01
4,0
Even on topic. Ik vind dit toch wel een erg lekker album. In 1981 de vinyl versie gekocht; gelijk met Steve Winwood's Arc of a Diver. Blijft toch altijd een leuk setje. Face Value vond ik destijds maar een moeilijke plaat. Heb hem niet veel gedraaid. Een paar jaar geleden heb de cd versie gekocht. En sindsdien draai ik hem weer regelmatig. Toen kwam ik er ook pas achter dat Tomorrow Never Knows een Beatles nummer is. If Leaving Me Is Easy, ppppfffff, wat een prachtig nummer. De fade-out vanaf minuut drie, ik vind het heerlijk.

avatar van erwinz
4,5
Recensie op de krenten uit de pop:
De krenten uit de pop: Phil Collins - Face Value, reissue - dekrentenuitdepop.blogspot.nl

Ik heb me de afgelopen maanden flink verbaasd over de felle reacties die een mogelijke terugkeer van Phil Collins in de popmuziek heeft opgeroepen (tot concrete acties om hem hiervan te weerhouden aan toe).

Nu ben ik ook niet gek op een groot deel van de man’s solowerk, maar laten we niet doen of we te maken hebben met het allerergste dat momenteel in de popmuziek rondloopt.

Ik heb persoonlijk veel waardering voor de vernieuwing die Phil Collins in de late jaren 70 en vroege jaren 80 heeft weten aan te brengen in de muziek van progrock dinosaurus Genesis (waarvan ik overigens een groot liefhebber was en ben) en koester nog steeds de man’s eerste soloplaat Face Value uit 1981.

Face Value werd onlangs opnieuw uitgebracht, waarbij meteen de foto van het gezicht van Phil Collins werd geactualiseerd. Leuk bedacht, maar het gaat om de muziek en die is nog steeds verrassend goed.

Phil Collins maakte Face Value in een periode waarin zijn leven niet over rozen ging. In en rond zijn band Genesis kreeg hij te maken met felle oppositie tegen zijn poging om het geluid van de band te moderniseren, wat zelfs fluitconcerten tijdens optredens opleverde (de optredens in Leiden in 1981 staan wat dat betreft in de geschiedenisboeken). Ook privé ging het Phil Collins niet voor de wind na het stranden van zijn huwelijk met zijn jeugdliefde.

Het zijn de ingrediënten voor een bijzondere breakup plaat. Face Value loopt over van het leed van een mislukt huwelijk en de hierop volgende eenzaamheid, maar is hiernaast een plaat waarop Phil Collins in creatief opzicht zijn ei kwijt kon.

Op Face Value neemt Phil Collins afstand van de progrock van Genesis en smeedt hij een geluid aan elkaar dat open staat voor meerdere invloeden. Het is een geluid dat de tand des tijd prima heeft doorstaan, misschien met uitzondering van de beukende jaren 80 drums, destijds echter wel het handelswerk van Phil Collins.

Face Value opent met het destijds bijzonder opvallende In The Air Tonight, maar laat vervolgens uiteenlopende invloeden horen. Op Face Value omarmt Phil Collins de destijds door velen (onder wie vrijwel alle Genesis fans) verafschuwde blazers, maar de plaat bevat ook buitengewoon ingetogen songs. Zeker van deze ingetogen songs kun je het leed afscheppen en maakt Phil Collins indruk.

Ik geef eerlijk toe dat ik de afgelopen decennia ook niet meer heb geluisterd naar de muziek van Phil Collins, maar de kracht van Face Value heeft me verrast. Mooie en bijzondere plaat (met ook nog eens interessant bonusmateriaal) van een muzikant die wel wat meer waardering verdient dan hij de laatste tijd krijgt. Erwin Zijleman

avatar van FrodoK
Mooi gesproken, Erwin. Ik hou niet van zijn solowerk, en ben vooral fan van zijn Genesiswerk tot eind jaren 70, maar je ontkomt er niet aan om groot respect te hebben voor deze man en zijn enorme kwaliteiten als componist, arrangeur, en grote stempel die hij drukte op de pop/prog geschiedenis. De neerbuigende reacties op de man zijn mij dan ook altijd een doorn in het oog.

Fedde
FrodoK schreef:
De neerbuigende reacties op de man zijn mij dan ook altijd een doorn in het oog.
Toen dit album uit kwam waren er beslist geen neerbuigende reacties op het werk van Collins. Integendeel, criticasters waren er nauwelijks te vinden. De rol van Phil solo en zijn positie in Genesis veranderde pas later en toen waren de poppen aan het dansen. Collins kaapte Genesis en koos voor een commerciële koers, was de algemene klacht bij symfo-liefhebbers. Dat het symfo-genre toen al op sterven na dood was, lag niet aan Collins, maar aan het klimaat van de midden jaren '80.

avatar van devel-hunt
3,5
FrodoK schreef:
Mooi gesproken, Erwin. Ik hou niet van zijn solowerk, en ben vooral fan van zijn Genesiswerk tot eind jaren 70, maar je ontkomt er niet aan om groot respect te hebben voor deze man en zijn enorme kwaliteiten als componist, arrangeur, en grote stempel die hij drukte op de pop/prog geschiedenis. De neerbuigende reacties op de man zijn mij dan ook altijd een doorn in het oog.

Toen face value uitkwam was er geen neerbuigendheid te vinden, deze plaat werd heel goed ontvangen. De ellende begon pas later toen Phil Collins van Genisis toch een soort verlengstuk van zijn solo carriere maakte en het gezicht werd van MTV met en zonder Genisis. Het werd te gladjes en te commercieel, iets wat een doodzone was in de ogen van de oorspronkelijke Genisis fans. Met de hits kwamen er nieuwe fans maar die haakte na een paar jaar weer af. In plaats van terug naar zijn roots te gaan heeft Collins nog een paar hele gladde platen gemaakt in het verlengde van de Jaren 80 alleen veel slechter. Dat heeft zijn imago voorgoed de das omgedaan.

avatar van FrodoK
Ik ken de geschiedenissen, en bedoelde ook niet te zeggen dat er negatieve kritiek op PC was na het verschijnen van deze plaat. Meer de reacties op zijn staat van zijn als rasartiest. Want dat is hij, getuige het feit dat hij een paar keer afscheid neemt, maar het toch niet kan laten om TOCH nog muziek te gaan maken. Het bloed kruipt. Daarbij heeft hij de fijne positie dat hij kan doen wat hij wil. En dat doet niets af aan zijn enorme staat van dienst.

avatar van bikkel2
4,0
Het is triest dat Collins ( blijkbaar) niet of nauwelijks nog in staat is om te drummen.
Er wordt nog wel eens vergeten hoe goed hij als drummer was.
Zijn spel op de vroege Genesisplaten is kundig en ook met een zekere swing gebracht.
Ook op Face Value is zijn spel eigen en de fill in The Air Tonight is legendarisch geworden.

Hoe hij zijn come-back gaat inrichten - geen idee eigenlijk.
Het peformen zal heus nog wel gaan en hopelijk werkt de stem nog.
Maar de man ziet er niet fris meer uit, oogt ziekelijk en vermoeid.
De hele hetze rond hem vind ik ook niet helemaal terecht.
Ik ben over het algemeen ook geen liefhebber van zijn solowerk en na But Seriously is het idd afgegeleden naar een bedenkelijk nivo.
Maar ik gun de man het beste.
Wie weet heeft de donkere periode weer iets losgemaakt.

avatar van Poepie34
Ik heb "Face Value" vandaag weer eens gedraaid en ik kom wederom tot de conclusie dat dit album een meesterwerk is ..... Heel erg onderschat album!

avatar van zoppo
4,0
Clapton speelt mee op If Leaving Me Is Easy. Maar waar is hij te horen?
Na de eerste zin van Collins hoor je een halve seconde een muzikale zak papier in elkaar frommelen.
Is dat de bijdrage van de meestergitarist?
PS. Ik heb enkel een krakerige LP, heel matig geluid.

avatar van meneer
5,0
Twee antwoorden:

Wikipedia: Involvement of Eric Clapton

This was the first of two Phil Collins singles that featured Eric Clapton. The other single was "I Wish It Would Rain Down" from Collins' final album of the 1980s, ...But Seriously. Collins later admitted to The Mail on Sunday that the pair "were both a little the worse for wear," when they recorded this. He also recorded some dobro for "The Roof is Leaking," which was not used on the final Recording.

Genesis News:

If Leaving Me Is Easy
It is quite difficult to hear Eric Clapton’s guitar work on If Leaving Me Is Easy. It is easier to appreciate Arif Mardin’s string arrangement. The song is definitely a highlight on the album though it should theoretically bore us all to death. But the way Collins sings – like a broken man -, the terrific saxophone intro and the “wake-up call” at the end make these five minutes of music something very special. Collins has rarely played this song live as he felt disappointed with a certain restlessness in the audience. If Leaving Me Is Easy is no music for the masses, but rather an opportunity for the masses to get themselves another beer. Which is maybe just another way to tell the quality of a song.

avatar van deric raven
3,5
Hoor je de eerste tonen van In The Air Tonight en gelijk valt mij de vergelijking op met Biko van Peter Gabriel.
Hetzelfde ritme en ook hier de gitaren die er vervolgens in knallen.
Oké, wel een stuk gedempt, maar je hoort het wel degelijk terug.
Vreemd dat dit mij nooit eerder is opgevallen.
Blijkt wel weer eens de invloed van Peter Gabriel op zijn oude collega.
Als later het definitieve drumwerk invalt, hoor je meer de invloed van Phil Collins terug.
Een geintje wat hij vervolgens nogmaals flikt bij I Know There's Something Going On van Frida.
Altijd zal hij de drummer blijven van dat overbekende stuk slagwerk.
Toch zit het hoogtepunt voor mij in de vervormde zang net voor die uitbarsting.
Het geeft iets buitenaards aan het geheel, bijna Gary Numan achtig.
In The Air Tonight is helaas niet een mooi welkom voor wat er vervolgens zal komen.
Face Value heeft het kenmerkende zoete van Collins solo werk.
Ook een demonisch lachje zoals in Mama van Genesis ontbreekt.
Qua stijl zou In The Air Tonight eerder op Genesis – Genesis passen.
Ik zou ook zo geloven dat bij In The Air Tonight de basis is gelegd voor Mama.
Laten we het succes nogmaals herhalen, maar nu profiteert de hele band mee.
Zou zo eens kunnen zijn.
Met dank aan Peter Gabriel, die ooit de basis legde voor het geheel.
Zou zo eens kunnen zijn.

P.S. Het intro van Hand In Hand is toch wel heel erg Follow You, Follow Me.

avatar van meneer
5,0
Kwetsbaar, wilskracht, 2016.

Phil Collins at the US Open 2016 opening - YouTube

Met dank aan meesterdch

avatar van Minneapolis
Het zal wel met jeugdsentiment te maken hebben dat ik afwijk in mijn mening dat No Jacket Required vele malen leuker is dan deze. Alleen jammer dat In the air tonight daar niet op staat.

avatar van Marco van Lochem
5,0
Het eerste solo album van Phil Collins verscheen in een moeilijke periode van de Genesis zanger/drummer. Een scheiding van zijn eerste vrouw drukte een stempel op zijn leven en dus ook op de teksten en sfeer van “FACE VALUE”. Op vrijdag 13 februari verscheen het album in Engeland, nadat de eerste single “IN THE AIR TONIGHT” een maandje eerder verscheen. Met 2 covers, het van Genesis afkomstige “BEHIND THE LINES” en de Beatles song “TOMORROW NEVER KNOWS”, en 10 eigen songs valt er in ruim 47 minuten veel te genieten. Niet de pure commerciële sound die vanaf “NO JACKET REQUIRED” op bijna elk album te horen was, maar Collins experimenteert ook. Zo is het bijna instrumentale “HAND IN HAND” een zweverige song, die op gezette tijden tot leven komt door de Earth, Wind & Fire blazers, “THE ROOF IS LEAKING” en “YOU KNOW WHAT I MEAN” zijn kleine emotionele liedje en bezingt hij zijn frustratie en verdriet in “IF LEAVING ME IS EASY”. De Phil Collins van de tweede helft van de jaren ’80 is te horen in “I MISSED AGAIN” en “THUNDER AND LIGHTNING”, die swingend en door blazers gedomineerd worden. Feitelijk gezien zijn de songs op “FACE VALUE” de eerste probeersels van Phil Collins om zelfstandig liedjes te schrijven en daarin is hij met vlag en wimpel geslaagd. De plaat is gevarieerd, soms beklemmend, dan weer opgewekt en Collins laat zich niet leiden door het schrijven van commerciële en hitgerelateerde songs. Dit niveau heeft hij niet meer gehaald.

avatar van musician
5,0
Dat ben ik met je eens.

Ik denk alleen niet, dat hij hier voor het eerst zelf aan het schrijven is geslagen.
Op Duke (1980) bijvoorbeeld, schrijft hij af en toe met collega's Banks & Rutherford. Maar er worden sommige nummers ook aan hem alleen toegewezen, zoals het prachtige Please don't ask en de single Misunderstanding.

Duke heeft wel degelijk al elementen van Collins op Face Value en niet alleen omdat hij op Face value ook niet terug deinst voor een eigen versie van Behind the lines.

avatar van bikkel2
4,0
Het grote verschl is de insteek.
Bij Genesis had Collins te maken met de kennelijk muzikale leider Tony Banks.
Dus keyboardgerichte stukken en ten tijden van Duke minder ruimte voor gitaar.
Rutherford als eigenlijk bassist, is veel minder prominent dan een Steve Hackett en speelt over het algemeen riffs.

Op Face Value is het allemaal meer basic.
Geen bombastische toestanden en de muzikale omlijsting is veelal sober.
Een briliant liedje als The Roof Is Leaking is wellicht het perfecte voorbeeld.

avatar van lennon
3,5
Toch wel een leukere plaat dan ik in mijn herinnering had.

Door een kringloop vondst weer eens op de draaitafel beland, en deze keer hou ik hem.

De plaat begint met Collins zijn meest geniale werkje, en daarmee is natuurlijk wel meteen het kruid verschoten.
Wat volgt zijn leuke nummers, met hier en daar nog een uitschieter, zoals the roof is leaking.
Kant A is een stuk sterker dan B, maar overall is het gewoon een aangename plaat.

De Beatles cover is voor mij niet zo'n miskleun als velen boven me vinden, maar had niet perse gehoeven.
In de 80's was deze man toch wel erg dominant aanwezig in de hitlijsten en op tv/radio. Dat is niet voor niks, zijn best of album staat vol met leuke songs. Dat is niet het niveau wat een reguliere plaat haalt in mijn wereld, maar knap blijft het!

avatar van bikkel2
4,0
Ik vind dit juist wel een essentieel Collinsalbum.
Sowieso zijn meest persoonlijke.
Geen meesterwerk ( net ff iets mindere songs.) maar dit doet mij meer dan zijn latere worpen.

avatar van vigil
3,5
Zijn 2de solo past hier wat mij betreft perfect achteraan.

avatar van musician
5,0
bikkel2 schreef:
Ik vind dit juist wel een essentieel Collinsalbum.
Sowieso zijn meest persoonlijke.
Geen meesterwerk ( net ff iets mindere songs.) maar dit doet mij meer dan zijn latere worpen.

Ik vind de vernieuwde versie uit 2015 (met bonus cd) toch wel erg fraai gemaakt, een mooie verbetering op het geluid.
De 2e cd natuurlijk een zinvolle aanvulling, volgens mij zijn er nog maar weinig Face Value "Live" tracks.

Ik ben het helemaal eens, met de eerste twee zinnen.
En dat maakt het voor mij juist wel een meesterwerk(je). De songs zijn goed, Collins redelijk ingetogen en nog wars van "stardom".

Eigenlijk denk ik, dat dit laatste vooral na Face Value is ontstaan en ook zijn weerslag heeft gehad op het Abacab album van Genesis, later in 1981.
Daarna is Collins op de keper beschouwd nooit meer de oude geworden.

Maar wat hij hier bedacht heeft, met de single In the air tonight voorop, is mooi, origineel en trendsetting.
Ik heb ook zo'n prachtig onderdeel als The roof is leaking - Droned - Hand in hand nooit meer terug gehoord in zijn latere werk of met Genesis.

Ik zou ook niet weten, wat Collins op dit moment nog had moeten aandragen/weglaten om het album meer te laten zijn dan zijn (naar later zou blijken) meest essentiële en persoonlijke.

avatar van bikkel2
4,0
Ik vind mijn 4 sterren heel rieel.
En dat ligt 'm vooral in de bevlogenheid en gepassioneerde van Phil hier.
Zijn leven stond op zijn kop ( scheiding) en dat wordt ook pijnlijk duidelijk.
Er staan cracking songs op die tot het zijn beste behoren, maar hij heeft mij nooit een heel album kunnen boeien.
Hoewel veel dichter in de buurt dan zijn opvolgers, gebeurt het voor mij hier ook niet overal.
Maar dat neemt niet weg dat ik dit een prima album vindt.

avatar van LinkinPark90
4,0
Na alle Genesis albums ontdekt te hebben begin ik maar even aan de soloplaten van Phil Collins.
Zijn debuutplaat klinkt in ieder geval niet slecht, minder 'gelikt/ commercieel' als verwacht.
De opener In the Air Tonight kent iedereen wel. De overige nummers klinken ook goed (klinken ook vrij persoonlijk).
Mijn favoriet op de plaat is I Missed Again (dat blijkbaar ook een single was).
Phil bracht een paar goede soloalbums uit (van Face Value t.e.m. ...But Seriously), daarna werd het helaas wat minder.

avatar van Minneapolis
Behind the lines doet me denken aan This place hotel (Heartbreak hotel) van The Jacksons.

avatar van linxde1
c-moon schreef:
Het leuke is: iedere heeft zowel zijn favoriete Genesis-periode, bij mij is dat de periode met Gabriel on vocals, maar ook de eerste platen met Collins on vocals.


Je bedoelt de Hackett periode.

avatar van TEQUILA SUNRISE
3,5
Deze plaat altijd links laten liggen om de doodeenvoudige reden dat ik niet zo gecharmeerd ben van zijn solowerk.
Zag deze plaat voor €1,00 liggen bij de spullenhulp en alleen vanwege het geniale nummer In The Air Tonight de moeite van het meenemen waard.
Moet eerlijk bekennen dat ik de plaat nu een stuk milder beoordeel dan dat ik dat in 1981 zou doen.
Krappe 3.5 sterren kan ik er wel aan kwijt maar de blazer allergie die Collins en ook Genesis ( Paperlate! ) ten toon spreiden begin jaren 80 kan ik soms nog moeilijk verdragen.
Progrock was na Duke de deur uitgewerkt en ik kan mij nog de afkeurende reacties van het publiek herinneren in de groenoordhallen te Leiden in 1981 toen het publiek wel erg graag het oudere werk wilde horen.

avatar van Minneapolis
TEQUILA SUNRISE schreef:
maar de blazer allergie die Collins en ook Genesis ( Paperlate! ) ten toon spreiden begin jaren 80 kan ik soms nog moeilijk verdragen.
.


Blazer allergie? Daar leed jij aan bedoel je?
Als ik iets mis in de huidige muziek dan zijn het wel blazers. En als ze al in de studio zijn opgenomen dan worden ze wel live wel uit bezuinigd.
Niet dat Phil het beste voorbeeld van mooie gevarieerde blazers was trouwens (ik hoorde de Phenix horns heel wat liever bij EW&F), maar een allergie heb ik er zeker niet voor.

avatar van TEQUILA SUNRISE
3,5
Daar leed ik zeker aan bij de latere Genesis.
Kan mooi klinken zoals bij EW&F hoewel dat ook mijn soort muziek niet is.

avatar van Wandelaar
4,5
Eerste en voor mij nog steeds beste solowerk van Collins. De trompetters zijn al prominent aanwezig maar hier past het allemaal nog heel goed in het geheel. Na de wat logge en bombastische opener geniet ik vooral van het subtiele (Sade-achtige) This Must Be Love, het nog veel mooiere The Roof Is Leaking, het krachtige I Missed Again, en dan komen we in de categorie kippenvel/emotie: You Know What I Mean, het prachtige I'm Not Moving, het late-avond-glaasje-wijn broeierige If Leaving Me Is Easy om dan toch nog helemaal op de neus te gaan met de Beatles-cover Tomorrow Never Knows, maar die draai ik niet helemaal uit. Intussen skip ik nog even terug naar nummer 8. Wat een pracht!

Gast
geplaatst: vandaag om 01:05 uur

geplaatst: vandaag om 01:05 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.