menu

Nick Cave & The Bad Seeds - Let Love In (1994)

mijn stem
4,12 (529)
529 stemmen

Australiƫ
Rock
Label: Mute

  1. Do You Love Me? (5:56)
  2. Nobody's Baby Now (3:52)
  3. Loverman (6:21)
  4. Jangling Jack (2:47)
  5. Red Right Hand (6:10)
  6. I Let Love In (4:14)
  7. Thirsty Dog (3:48)
  8. Ain't Gonna Rain Anymore (3:46)
  9. Lay Me Low (5:08)
  10. Do You Love Me? (Part 2) (6:12)
  11. Let Love In *
  12. Cassiel's Song *
  13. Sail Away *
  14. (I'll Love You) Till the End of the World *
  15. That's What Jazz Is to Me *
  16. Where the Action Is *
toon 6 bonustracks
totale tijdsduur: 48:14
zoeken in:
avatar van Kronos
4,5
Ik denk dat dit je favoriete Cave zal blijven andnino. Want wat jij vermoedelijk het kitscherige noemt komt al snel terug. Op zijn laatste albums in die mate dat ik er niks meer aan vind. Toch nog blijven doorgaan zou ik zeggen, al was het maar om No More Shall We Part (2001) en dan in het bijzonder het openingsnummer (de tekst en video erbij nemen). Verder ligt Abattoir Blues / The Lyre of Orpheus (2004) ook wel in je straatje volgens mij.

avatar van devel-hunt
5,0
In 1994, Nick Cave & The bad seeds, het was nog echt een band, niet slechts de begeleidingsband van...
Geen mooie gedragen ballads zoals hij ons de laatste 20 jaar voorschotelt, maar post-punk, een bekende naam, een klein publiek, Paradiso of het Paard, nog geen stadions, zijn echte doorbraak bij het grote publiek kwam pas later, terwijl hij ten tijde van Let love in al een hele geschiedenis achter zich had, en de plaat zelf, vol energie, het spat uit de speakers, humor, een rariteitenkabinet, dat was het wel, het serieuze van zijn recente platen was nog niet aanwezig, maar de kwaliteit wel, erg goed deze Let love in, zeker één van zijn topplaten.

avatar van Gyzzz
3,0
Ik beluisterde dit album in het kader van het RateYourMusic top-250 review topic - dit is de RYM #246

Nick Cave is zo’n artiest die ik altijd een beetje links heb laten liggen vanwege zijn intimiderend uitgebreide oeuvre, waarin iedereen een andere favoriet lijkt te hebben en er geen duidelijk aanwijsbare instapper is. In die zin zie ik wel parallellen met Tom Waits, die ook zo’n enorme berg kwalitatieve albums heeft afgeleverd, maar omdat Rain Dogs voor hem toch wel algemeen gezien wordt als de topper, ben ik daar begonnen. En waar ik dan meestal later ontdek wat voor mij de parels in een discografie zijn, grijp ik bij Waits altijd weer terug op Rain Dogs. Terug naar Cave: die blijft voor mij dus altijd op wat afstand staan. Push the Sky Away heb ik niettemin rond het uitkomen wel veel geluisterd, en kon ik altijd waarderen, hoewel ik er wat op uitgeluisterd ben. De RYM Top-250 is dan een goede aansporing om meer van deze man en zijn gezelschap te leren kennen.

Let Love In zit uitstekend in elkaar en klinkt als een klok. Het gitaarspel en de productie zijn strak, alle tracks hebben een hele doordachte opbouw, met effectief gebruik van refreinen. De trackvolgorde voelt logisch aan en kan ik snel aan wennen. Het doet me echter weinig: voor iemand die veel gebruik maakt van tekst en zo expliciet articuleert als Nick Cave, vind ik zijn teksten op zijn zachtst gezegd oninteressant. Hiermee zal ik de fans vast tegen de schenen schoppen, maar ik hoor een man die vooral met zichzelf bezig is. Die zichzelf als het centrum van zijn zelfgeschapen universum ziet. Nu is deze eigenschap muzikanten in het algemeen niet vreemd, maar met Nick Cave kan ik me op eigenlijk geen enkele manier identificeren – niet op albumniveau, maar ook niet in losse strofes of coupletten. Omdat de plaat verder zo rechtlijnig is en binnen de lijntjes kleurt, verwondert hij me evenmin. Een plaat volgens het boekje. Ontegenzeggelijk vakmanschap, maar dat is het bouwen van een 12-verdiepingen hoog kaartenhuis ook.

Dat maakt Let Love In evengoed geen slechte plaat. Ik hoor kwaliteit, maar ik hoor ook veel herhaling en mis steeds meer de eigenzinnigheid van bijvoorbeeld een Waits, om daar maar weer bij terug te komen. Ik snap weer waarom ik Nick Cave zelden opzet: ik kan welbeschouwd geen gelegenheden bedenken waar ik deze plaat zou opzetten. Niet tijdens het koken, niet als ik bezoek heb, niet als ik ergens op moet focussen, niet als ik mezelf terugtrek met een koptelefoon. Niet op zondagochtend, niet op vrijdagavond, en ook niet op een donderdagnamiddag.

Kleine 3*

avatar van Jazper
2,5
Ik kan me erg vinden in bovenstaand commentaar van Gyzzz.
Het is allemaal prima uitgevoerd, maar gaat ook langs me heen, op zondagavond.
De stem van Nick Cave neemt zoveel ruimte in dat ik de band op de achtergrond moeilijk onderscheidend kan vinden, hoe prima ze ook spelen.
Helaas, maar het is wel een artiest waarvan ik al langer vond dat ik er een album van zou moeten luisteren, dat is nu in ieder geval gelukt.

2,5*

avatar van ArthurDZ
4,5
En ik vind dit dan weer de beste plaat die hij ooit heeft uitgebracht. En zo verschillen smaken! En dat is ok, maar hoe Red Right Hand bij jullie niet door merg en been gaat, dat zal ik dan wel nooit snappen

avatar van Jazper
2,5
Van dat nummer kan ik goed begrijpen dat je het tof vindt, maar bij mij komt het niet binnen.

avatar van Arrie
Ik hoor zelf niet een man die heel erg met zichzelf bezig is, maar eerder een verhalenverteller. En dat op theatrale wijze. De eerlijkheid gebiedt me wel te zeggen dat dit me ook niet zoveel meer doet als 10-15 jaar geleden.

avatar van Fathead
5,0
Goede review, Gyzzz!

Je opmerking over zijn teksten fascineert me. Ik denk dat je gelijk hebt als het gaat om zijn grote ego. Maar voor mij is dat juist voor een deel zijn kracht. Ik kan mijzelf níet met hem identificeren. Hij vertelt veel meer een verhaal. Wat dat betreft is Tom Waits veel introspectiever en tekstueel toegankelijker.

Gek genoeg heb ik dat gebrek aan identificatie altijd met de platen van David Bowie. Die vind ik altijd wat afstandelijk en daardoor vaak wat minder pakkend.

Gast
geplaatst: vandaag om 05:55 uur

geplaatst: vandaag om 05:55 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.