Evanescence - Fallen (2003)

Het enige album van Evanescence dat ik bezit, ik kocht die vanwege de prachtige ballad My Immortal dat ik nog steeds prachtig vind evenals Hello. Het album in zijn geheel weet mij toch wat minder te raken dan destijds omdat de songs het teveel moeten hebben van bombast en gezwollen productie, die melancholie komt mij ook wat geforceerd over. Al zijn de songs afzonderlijk wel knap in elkaar gestoken en gezongen, na een tijd raak je toch wel uitgekeken op die sound.

Dat gevoel heb ik dus ook.
Vond vooral Bring Me To Life geweldig, maar dat doet me niks meer.
Soortgelijk gevoel heb ik ook bij acts als Staind en Linkin Park.

Ik dacht dat ik een heel verkeerd beeld van Evanescence in mijn hoofd had toen ik tot mijn verbazing zag dat dit in de top 250 stond. Dus toch maar geluisterd om te kijken of dit inderdaad het geval was.

Maar nee.. Dit is inderdaad datgene wat ik dacht dat het is: muziek voor puber meisjes die denken dat ze rock luisteren. Wat een !!%*@&#@_#( muziek, zoals ze in een strip zouden zeggen.

1*

Tourniquet, Everybody's Fool, Going Under, Bring me to Life zijn uitstekende nummers.
My Immortal is op zich wel een mooi nummer, maar hoor dit liever niet, wordt er gevoelig/depri van...
Goed album, de opvolger is ook nice.

Je wordt er gevoelig/depri van... Dat is nou precies de rede waarom My Immortal het mooiste nummer van Evanescence is en waarom muziek zo mooi kan zijn.

Ik heb dit album ook voornamelijk gekocht vanwege de hits Going under, Bring me to life, Everybody's fool en My immortal (dwz de rock versie, de ballad versie vind ik minder).
Het is een beetje veel van hetzelfde misschien, but who cares als je die sound mooi vindt? Behalve de eerste 3 tracks plus de bonustrack My Immortal (rockversie) steken My last breath en Whisper er wat mij betreft bovenuit.
Hello... daar kun je indd behoorlijk depri van worden, vind er weinig aan en skip die dan ook liever

Wow, ruimdenkend zeg

Wat heb ik dit album veel geluisterd, met name door het prachtnummer My Immortal.
Laat ik maar weer eens dit album opzetten

@Burzum: Je haalt me de woorden uit de mond.

Going Under (3:34) - 5*
Bring Me to Life (3:57) - 5*
Everybody's Fool (3:15) - 4,5*
My Immortal (4:26) - 5*
Haunted (3:06) - 4,5*
Tourniquet (4:38) - 4,5*
Imaginary (4:17) - 4,5*
Taking over Me (3:49) - 4*
Hello (3:40) - 5*
My Last Breath (4:07) - 3,5*
Whisper (5:27) - 4,5*

Amy Lee is gewoon geweldig en samen met haar band maakt dit helemaal geweldig. Ze heeft een prachtige stem, 1 van de mooiste vind ik. En je raakt er door ontroerd maar ook lekker los. Deze plaat is gewoon geweldig, meer kan ik er niet over zeggen.

Aardige industrialrock met wat symfonische elementen, minder slap in ieder geval dan Within Temptation. Moet wel zeggen dat ik niet kapot ben van My Immortal, vind het muzikaal niet heel overtuigend en de tekst maakt al helemaal geen indruk.

Ik heb dit altijd een vrij sterk album gevonden. Het is overigens ook het enige materiaal van de band wat echt een luisterbeurt waard is. Met geen enkel slecht nummer scoort deze dan ook het maximum aantal punten. Everbody´s Fool en My Last Breath zijn de echte toppers van deze plaat. Hello is ook een prachtig nummer, heel emotioneel. Een nummertje als Bring Me To Life heb ik altijd wel sterk gevonden, maar ik stoor me de laatste tijd aan dat vreselijke accent van de zanger. My Immortal is overigens een zeer ontroerende ballade geworden.

Vermakelijke album om naar te luisteren, singles klinken sowieso wel goed. Alleen jammer dat de toon van het album over het algemeen hetzelfde met zo een beetje alleen Hello als enige nummer dat anders klinkt.

3,5 Sterren.

Evanescence scoorde vele hits van het album "Fallen". Zo ben ik er ook mee in aanraking gekomen, anders zou ik deze band ongetwijfeld links hebben laten liggen. Ik ben hier gewoon niet zo'n liefhebber van. Daarnaast vind ik het allemaal iets te gemakkelijk. Men neme een goed uitziende zangeres, die ook nog eens mooi kan zingen, we zetten er een stevige band omheen met een poppy gothic sound en daar komen de hits. Het doet me allemaal vrij weinig, al vind ik wel dat Amy Lee mooi kan zingen. Dat bewijst ze op het nummer "My Immortal". Na dit album heb ik ook niks meer van hun vernomen in de hitlijsten. Doet er eigenlijk ook niet toe, want ik vind "Fallen" een product voor de massa. Daar is op zich niets mis mee, want het is niet zo dat ik deze muziek haat, maar voor wat "Fallen" betreft is de massa niet aan mij besteed.

Een aangenaam album om te beluisteren en herbeluisteren. Ik ga akkoord dat de nummers wat op elkaar lijken. Toch kan je prachtige nummers als My Immortal, Bring me to life, Hello, Haunted en Going under niet negeren.
En wat een stem heeft die Amy Lee toch...

Amy Lee zou solo moeten gaan of op zijn minst een solo werk releasen.
Want haar stem is buitengewoon goed, maar het gitaar en drum spel van Evanescence is zeer gemiddeld en verrast eigenlijk nooit. De enige reden dat deze band enige faam heeft is door haar naar mijn mening.

heerlijke sfeer heeft dit album, met gewoon alleen maar topnummers. alleen is het enigste minpuntje dat het soms een beetje snel gaat vervelen, toch een halfpuntje aftrek daarvoor.

Toen ik 12 was, was ik bijna verliefd op deze muziek. De onheilspellende manier van het overbrengen en het hele epische wat zij in haar stem verborgen had. Het paste allemaal in die tijd waar bands als Linkin Park (was ik rond die leeftijd ook een liefhebber van), Within Temptation en Evanescence een nieuw geluid brachten waarmee je doodgegooid werd in die tijd. Nu lijkt het genre officieel uitgestorven. Linkin Park heeft een overstapje gemaakt naar de danse-scene, Within Temptation dreigt haar positie te verliezen als hét exportmiddel van Nederland en van Amy Lee en co verneem ik weinig. Jammer, want dit was bijvoorbeeld een ijzersterk debuut van de zangeres. Het album kon heerlijk rocken, maar het geeft je ook de lucht die je wel eens nodig had. De ballades zijn van hoge kwaliteit en de teksten zijn bovendien ook vrij goed. Amy Lee heeft een zeer krachtige stem en zonder te overdrijven is zij misschien wel de beste zangeres die de 00's hebben voortgebracht. De nummers lijken vrij veel op elkaar, maar de stem van Lee sluit zo goed aan de gitaarpartijen dat je daar weinig van merkt. Ook misschien wel omdat de muziek vrij melodieus is en je het ene goed hoorbare nummer te horen krijgt na de andere. Dat het album in dat opzicht vrij monotoon is geeft het alleen maar zijn kracht maar je kan het inderdaad als een zwakte zien aangezien je niet het idee krijgt dat je hier met een muzikaal genie te maken hebt. Toch wel een lekkere plaat die makkelijk aanhoort.

4*

My Immortal en Bring me to Life kende ik al langer, en deze nummers zijn dan ook de reden dat ik dit album ben gaan beluisteren.
My Immortal is een schitterende ballad, waarbij de mooie melodie, de goede tekst en de geweldige stem van Amy Lee dit nummer verheffen tot een echte klassieker.
Bring Me To Life is een heerlijke rocksong, opzwepend en fel, met een goede gastrol van Paul McCoy.
Op dit album staan verder degelijke rocksongs met een melancholische sound, die vaak aan Within Temptation doet denken, al is het vaak net wat braver.
Ondanks de prima sound zijn de overige nummers het vaak net niet, ook al liggen ze goed in het gehoor. Slechte tracks zitten er echter niet tussen, en dat is ook een sterkte.
De stem van Amy Lee tilt dit album wel echt naar een hoger niveau.
Beste nummers blijven Bring me to Life en ( de bandversie van ) My Immortal.
Ruim voldoende, 3,5*

Dit album kocht ik vooral voor het wonderschone 'My Immortal'. Allebei de versies blijven mooi, waarin de tekst me raakt als ik die hoor en zelfs (emotioneel) ga meezingen. Dit deed ik toen ik een week geleden in Macedonie met een reisgroep in de auto zat. De bestuurder reed ons toen van Skopje naar de badplaats Ochrid, waar wij als groep verbleven.
Helaas is dit album geen meesterwerk, vind ik. Dit omdat 'Going under' en 'Bring me to life' met 'My Immortal' de beste drie nummers zijn en er een paar nummers opstaan die vrij matig zijn. Beat wel jammer.

Echt Evanescence-fan ben ik nooit geweest, maar ik heb de muziek altijd wel kunnen waarderen. Nummertjes 1-4 op deze plaat + Tourniquet hadden wel enige impact bij mij, van My Immortal althans de bandversie, want elke andere versie die ik er tot nu toe van gehoord heb steekt daar zeer bleek bij af.

Als ik nu, jaren later, een oordeel zou moeten vellen, kom ik nog steeds uit op een stevige voldoende (3,5*). Dit heeft Fallen in het bijzonder te danken aan de eerste vier nummers, die van hoog niveau zijn. Amy Lee heeft een mooie stem. Een echt goede zangeres kun je haar echt niet noemen, want al in de albumversie van My Immortal hoor je dat ze soms tegen het valse aanzit, en live heeft ze het helemaal moeilijk. Maar ze heeft een zeer karakteristieke stem die perfect past bij de emoties/toestanden die centraal staan in de muziek van Evanescence: weemoed, onzekerheid, hoop/wanhoop, verdriet, om er maar een paar aan te snijden (pun intended). Het zit verder wat simpel in elkaar, met name in de fillers die dit album toch echt wel kent (Haunted, Imaginary, Taking Over Me...), vandaar geen hogere score, maar ik durf toch wel te stellen dat dit album een stuk beter de tand des tijds doorstaat dan sommige genregenoten.

Blijft toch een zeer goed album wat imo door het gemiddelde tekort wordt gedaan. Er staat geen enkel zwak nummer op en er is een mooie afwisseling tussen de bloedstollende ballads en lekker rockende nummers. Ok, bijster origineel is het mss niet maar in zijn genre een klassieker. Luistert gewoon heerlijk weg en zelfs zoveel jaar na dato heb je soms echt de behoefte : Fallen moèt ik nu ff draaien. Een dikke 4.5 *.

Als ik iets eerder geïnteresseerd was geraakt in muziek dan had Evanescence zomaar een erg grote rol in mijn leven kunnen spelen en nu van grote nostalgische waarde kunnen zijn. Zo is het niet gelopen. In 2003 was ik 11 en nog amper met muziek bezig, laat staan met het wat hardere spul. Aan Bring Me to Life heb ik wel wat goede herinneringen en My Immortal heb ik eigenlijk pas later ontdekt en ben ik alsnog zeer gaan waarderen.

Nu, veertien jaar later, kom ik Fallen toevallig tegen in een kartonnen doos op een tweedehands cd-beurs. Ik koop hem, draai hem zodra ik thuis ben en ik ben verkocht. Wat een energie, wat een riffs, wat een strot. Het is eeuwig zonde dat ik deze band zo lang heb genegeerd en mijn onderbuikgevoel dat Evanescence altijd al een interessante band heeft gevonden al die tijd naast me neer heb gelegd.

Ik ga de schade inhalen. Beter laat dan nooit.

Een paar aardige tot goede nummers (Bring me to life,Hello) maar verder toch maar een gemiddelde (maar nergens slechte) en vrij bombastische rockplaat.
Maar goed wie ben ik,want er gingen er wel 17 miljoen van over de toonbank.

Bring Me to Life en My Immortal waren jarenlang de enige twee nummers die ik kende van Evanescence. Die eerste is een geweldig, opzwepend rocknummer, het andere een prachtige, aangrijpende ballad. Dus besloot ik onlangs maar eens om het hele album een kans te geven. Dat valt een beetje tegen. Tourniquet vind ik nog een goed nummer, de rest is maar zozo.

Er zijn bands in dit genre die ik erg goed vind, maar iets staat me bij dit album wat tegen. Ik vind de stem teveel op de voorgrond in de mix en ze zit af en toe te dicht op schreeuwen. Neemt niet weg dat het best een prettig album blijft.

Dit album is zalig.

De Band Version van 'My Immortal' is prachtig, de muziek en de tekst wauw gewoon

Genreklassieker. Zeker, het is allemaal glad geproduceerd en gekunsteld, maar in zijn genre is de muziek op zichzelf beschouwd toch zeer genietbaar met een paar prachtige ballades en lekkere rockmuziek. Geweldige zangeres ook. 4 sterren