menu

Faith No More - The Real Thing (1989)

mijn stem
3,95 (405)
405 stemmen

Verenigde Staten
Rock
Label: Slash

  1. From Out of Nowhere (3:20)
  2. Epic (4:51)
  3. Falling to Pieces (5:12)
  4. Surprise! You're Dead! (2:25)
  5. Zombie Eaters (5:58)
  6. The Real Thing (8:11)
  7. Underwater Love (3:49)
  8. The Morning After (3:41)
  9. Woodpecker from Mars (5:38)
  10. War Pigs * (7:43)
  11. Edge of the World * (4:10)
  12. Sweet Emotion * (4:53)
  13. Epic [Radio Remix Edit] * (3:59)
  14. Falling to Pieces [Matt Wallace Remix] * (4:32)
  15. Cowboy Song [B-Side] * (5:13)
  16. The Grade [B-Side] * (2:05)
  17. From Out of Nowhere [Extended Remix] * (4:17)
  18. War Pigs [Live in Berlin 11.9.1989] * (7:57)
  19. Surprise! You're Dead! [Live in Sheffield] * (2:51)
  20. Chinese Arithmetic [Live in Sheffield] * (4:15)
  21. Underwater Love [Live in Brixton] * (3:33)
  22. As the Worm Turns [Live in Brixton] * (2:45)
toon 13 bonustracks
totale tijdsduur: 43:05 (1:41:18)
zoeken in:
avatar van Ernie
4,5
the crook schreef:
Halfje erbij, toch wel een bescheiden klassieker in het genre


Laat die bescheiden maar vallen absolute classic

avatar van Funky Bookie
4,0
Heerlijk album met een prettige mix van rock en funk.
De bas doet af en toe erg denken aan Flea, maar dat mag de pret niet drukken.
Epic is uiteraard heerlijk, maar Woodpeckers From Mars mag er ook wezen (die bas!!!!).
Het prijsnummer is voor mij echter Falling To Pieces.

De cover van War Pigs is verrassend goed. Mike is beter dan Ozzy, maar Iommi mis ik wel.

avatar van james_cameron
4,0
Opvolger Angel Dust is het meesterwerk van de band, maar ook deze plaat is erg goed. Het aparte geluid van de band, gecombineerd met het unieke stemgeluid van zanger Mike Patton, zorgt direct voor iets bijzonders. Dat zou natuurlijk weinig voorstellen zonder goede songs, maar die zijn volop aanwezig. Vooral de langere songs, Zombie Eaters en het titelnummer, zijn erg sterk, maar eigenlijk is alles de moeite waard. Van ruige rocksongs als Surprise! You're Dead! tot een jazzy ballad als Edge Of The World: Faith No More kan alles aan.

avatar van kaztor
3,5
Edwynn schreef:
Ik vind alleen dat Patton zo'n gekke heliumstem heeft op The Real Thing.

Hij kwam pas in de band toen alle muziek voor het album was opgenomen. Pas vanaf Angel Dust heeft ie dus z'n eigen draai aan het materiaal kunnen geven. Wel verwonderlijk dat er zo'n behoorlijk album uit gerold is.

avatar van Pietro
3,5
Deze plaat heb ik onlangs voor het eerst in ruim 10 jaar weer eens beluisterd en hij viel me zeker niet tegen. Samen met opvolger Angel Dust is dit in mijn optiek de beste plaat van Faith No More. Die is misschien net iets constanter qua songmateriaal, maar deze The Real Thing heb ik vroeger grijsgedraaid en bevat ook een aantal ijzersterke composities. De kakofonie aan stijlen – variërend van funk tot metal en hip hop tot rock – en de karakteristieke zang van Mike Patton maken dit tot een fijne luisterervaring die mij doet beseffen dat ik deze plaat veel te lang links heb laten liggen.

Gek genoeg vind ik de grote hit Epic niet eens het sterkste nummer van deze plaat. Die eer is weggelegd voor puike nummers als de frivole opener From Out of Nowhere of het catchy Falling to Pieces. Of misschien wel voor het meeslepende Zombie Eaters, dat rustig begint maar in alle hevigheid losbarst. En dan vergeet ik nog het acht minuten durende titelnummer dat ook bijzonder indrukwekkend is. Een plaat vol met hoogtepunten: 4*.

4,5
Prachtig album dat nog steeds klinkt als een klok! Der opener From Out of Nowhere bezorgde me destijds kippenvel en doet dat nog steeds. Na Falling to Pieces wist ik het toen zeker;kopen dat ding. een week later heb ik ook Introduce yourself gekocht. Beide schijfjes hebben ontelbare rondjes in nijn speler gedraaid en doen het nog steeds goed. TRT was een instant hit door de catchy nummers en de heerlijke productie waarin hoofdrollen zijn weggelegd voor de drummer en de toetsenist in geniale nummers. En net als Pierto vind en vond ik EPIC ook nooit zo heel bijzonder omdat het de stijl eigenlijk niet zo goed weergeeft. Hetzelfde euvel had je een aantal jaren later weer met EASY.
IY is echter geen spat minder!! Verborgen aan het eind zit Underwater Love, echt zo'n nummer waar de poppy kant van FNM in een heavy jasje tot uiting komt en dat vond ik altijd een zeer charmante kant van deze gave band.

avatar van milesdavisjr
4,0
De plaat waarop Patton zijn debuut maakte. Vanuit muzikaal (of instrumentaal) oogpunt is de schijf niet eens zoveel beter als voorganger Introduce Yourself maar Patton brengt de band naar een hoger niveau. Zanger van het eerste uur, Chuck Mosley moest het veld ruimen en dat zal ook zeker te maken hebben gehad met man's technische kwaliteiten. Vals en niet toonvast, Mosley was niet om aan te horen. Met Patton betrad Faith No More de eredivisie. Het beroemde Epic is alom bekend maar mijn voorkeur gaat uit naar Falling to Pieces; dwingend, groovend, funkend, een te gekke song. Gek genoeg was Patton ook nog een beetje zoekende met zijn 'helium' stem, op opvolger Angel Dust klonk zijn stem gerijpt en volwassen. Waarom Edge of the World op deze schijf/pagina als bonustrack staat vermeld is mij trouwens een raadsel, volgens mij stond de song altijd al op de reguliere versie. Kortom; een prima album maar nog wel typisch jaren 80, in de lijn van de peppers, veel funk en nog niet de zware toon die de opvolgers in de 'serieuze' jaren 90 zouden kenmerken. Ook had de productie nog wel wat vetter gemogen. Echter vanuit compositorisch oogpunt is dit een prima schijf.

avatar van Kronos
4,5
milesdavisjr schreef:
Waarom Edge of the World op deze schijf/pagina als bonustrack staat vermeld is mij trouwens een raadsel, volgens mij stond de song altijd al op de reguliere versie.

Bij het aanvinken staat er "Niet op elke versie van dit album aanwezig". En het nummer Edge of the World staat niet op de lp versie die verscheen in 1989, waarschijnlijk omdat de speelduur dan te lang wordt wat nefast is voor de geluidskwaliteit . Maar vandaar dus. Dat het hier op de albumpagina dan als bonustrack wordt weergegeven is wel verwarrend.

avatar van milesdavisjr
4,0
Vandaar, jammer voor de mensen die de lp versie destijds hebben aangeschaft, het is toch een te gek nummer.

avatar van Kronos
4,5
Ja, lp's kopen werd toen steeds minder interessant, bijvoorbeeld om er een nummer niet op stond. Maar ook ontbrak een tekstvel steeds vaker terwijl dat bij de cd-versie wel zat. Ik ben in 1989 begonnen met cd's kopen. Maar van The Real Thing heb ik nu ook de lp, voor de mooiere hoes.

avatar van trebremmit
Als de cd versie en lp versie tegelijk zijn uitgekomen hoeft het niet als bonusnummer te worden aangevinkt, ik weet niet of dat hier het geval is?

avatar van Kronos
4,5
Op Discogs is de versie zonder War Pigs (cover van Black Sabbath) en Edge of the World de hoofdpagina. Dat lijkt me wel als de oorspronkelijke versie beschouwd te worden. Op cd kreeg je er extra nummers bij, dat diende ook om mensen te verleiden naar cd over te schakelen.

avatar van milesdavisjr
4,0
De grappen en grollen van Mosley waren de heren beu, talentvol als ze waren wisten ze tevens dat hij weg moest, wilden ze de boel professioneel aanpakken. Ergo, exit Mosley en welkom Patton. Mike is natuurlijk in alles wat Mosley niet was, groot bereik, toonvast, en inventief. Hoewel hij ook met zijn knijpende heliumzang nog zoekende is naar de juiste vorm. From Out of Nowhere is een energieke en goede opener maar behoort wat mij betreft niet tot de beste songs van het album. Epic doet zijn naam eer aan, het is afwisselend en de pianoklanken aan het einde zijn wonderschoon. Falling to Pieces vormt de masterpiece van de plaat, hier kan ik geen weerstand tegen bieden, de funky zanglijn, het onweerstaanbare ritme, prachtig. Surprise! You're Dead!, ik heb er altijd aan moeten wennen, ofschoon de groove en de riffs prima zijn, voelt het mij net te druk aan, het werkstuk dringt zich niet aan mij op. Zombie Eaters en de titelsong zijn prima composities maar behoren wat mij betreft ook niet tot het beste werk op de schijf. Underwater Love dan weer wel, relaxed, funky en catchy. Woodpecker from Mars vormt wellicht het meest veelzijdige werkje van dit album, wederom druk, chaotisch maar ook 'groovend' en afwisselend, een topsong.
Zo is The Real Thing wederom een stap in de goede richting, het is een goed en afwisselend album waarbij de komst van Patton een boost aan de band geeft.

Tussenstand:

1. The Real Thing
2. Introduce Yourself
3. We Care a Lot

avatar van ZAP!
Album no. 3 laat een flinke vooruitgang horen, met nummers die meer variëren en véél beter uitgewerkt zijn. Nog steeds veel funk hier, maar ook de gitaar en de keys eisen een flinke rol op. Patton zingt mij nog iets te geforceerd, maar komt er toch goed mee weg.

Opener 'From Out of Nowhere' is meteen een favoriet. 'Epic' is ook top. Van 'Falling to Pieces' vind ik wat te gladjes. 'Surprise! You're Dead!' is gewoon een metal nummer, en een heel gave ook, en grappig. 'Zombie Eaters', heeft een Simon & Garfunkel opening, barst dan bruut los, en biedt dan soelaas met een episch refrein, en verderop nog wat kwinkslagen, om vervolgens weer in alle serene rust te eindigen, geweldig staaltje songschrijven, de tweede favoriet. Het titelnummer doet ook zoiets, maar dan anders, en duurt ook wat te lang. 'Underwater Love' is niet onaardig, maar hadden ze van mij aan RHCP kado mogen doen. 'The Morning After' is vet aanstekelijk, onmogelijk om niet op z'n minst mee te bewegen en te genieten van dat akoestische riedeltje voor het contrast, favoriet no. 3. De afsluiter was vroeger ook een favorietje vanwege de oosterse tint, uitstekende instrumental met een sterke opbouw.

Op mijn cd had ik dan vroeger nog 'War Pigs' en 'Edge of the World' te gaan, dus die pik ik nu ook even mee. 'War Pigs': niet slecht gedaan, heel goed zelfs, maar ja, dat origineel, hè - van mij hadden ze het mogen laten. Afsluiter 'Edge of the World' beschrijft ongegeneerd de woorden van een pedofiel, dat heb ik nooit geweten... Nou, dat mogen de heren wel eens even uitleggen, en dat deed bassist Billy Gould met alle plezier:

"The way we write is visual. We start by describing a scene to one another. Say there's a guy in a beat-up Cadillac with ripped upholstery. Empty Kentucky Fried Chicken boxes and malt liquor bottles in the back. And there's a baby seat. In fact, that image became 'Edge Of The World.' Mutated a little on the way."

Dik vier sterren blijven staan.

avatar van Edwynn
4,0
Het mag geen twijfel lijden dat de komst van Patton de band voor het grotere publiek aangenamer maakte. Mosley moest volgens mij enkel weg omdat ie had lopen vechten met andere bandleden en roadies. Gewoon onhandelbaar eigenlijk. Dat had verder niets te maken met de weg die de band bewandelde. Immers, mét Mosley kreeg de band al aandacht van Warner en werden ze op tour gestuurd met de Chili peppers.

Dan nog is Patton erg belangrijk voor het vervolg van de band. Zijn jonge piepstemmetje vind ik zelf nog wat irritant hier en daar maar de gehele Faith No More-machine loopt erdoor als de gesmeerde bliksem. In Surprise You're Dead horen we al helemaal wat de man allemaal in zijn mars heeft. Lekker maniakaal.

Wat The Real Thing mee heeft, is dat elke track zich moeiteloos in je hoofd nestelt. Dit is echt zo'n album dat je zo weer meezingt al heb je het vijftien jaar niet meer gehoord.

Ik geloof dat ik via Epic waarvan de video gewoon op de Nederlandse muziekprogramma's tussen shit als Mai Tai en Patty & Shift door te zien was, de band ook heb leren kennen. Nog eens wat anders dan dat vreselijke Easy dat later de hitparades ging beklimmen. Kom er maar eens om.

avatar van aerobag
3,5
Het eerste album waar Mike Patton gescout werd door de leden van Faith No More, een gouden greep natuurlijk die de band ongekende populariteit zou brengen. The Real Thing zou later overschaduwd worden door opvolger Angel Dust, waar Patton wat meer zijn stempel op had kunnen drukken. Maar, daarmee wil ik dit album niet te kort te doen, er zijn nog steeds genoeg waanzinnig strakke nummers te vinden op dit album. Epic (en die piano fade out!!) behoeft natuurlijk geen introductie, maar de eerste drie nummers op het album zijn sowieso genieten. De title track is ook sterk en het instrumentale Woodpecker from Mars is ook zeker een opmerkelijke verschijning.

Gast
geplaatst: vandaag om 10:34 uur

geplaatst: vandaag om 10:34 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.