Selah Sue - Selah Sue (2011)

maar ik zie wel de overeenkomst,
toch blijf ik 'r bizar knap vinden

Ze heeft een soort van leuke kinderlijke uitstraling.

Heel goed album, ze is knap en ze zingt zeer goed

Tja, ik vind het maar niks. 'k Geloof wel dat het een sympathiek meiske is. Ze is wel heel erg overroepen als artieste.

Juist totaal niet. Één van de weinige artiesten die op dit moment níet (echt) overroepen is. Al wordt het richting het einde af en toe wat eentonig blijven er wel enorm coole stukken tussen zitten. Lekkere timing, aparte sound alleen simpelweg nog niet gedurfd genoeg. Zou een goede Dubstep vocaliste zijn! (Edit: doet ze dus ook...pffrt)

Ik zou het eerder omdraaien. Lijkt me een ontiegelijk kutwijf maar ze zingt wel prima.

Meningen verschillen. Ik zeg wel niet dat ze niet kan zingen, ik luister er gewoon niet graag naar. In België vind ik ze echt overroepen. We hebben hier veel groter talent, zoals Eva De Roovere, maar rond haar is het windstil.

No shit Sherlock Zit je hier om die prachtige boodschap te verspreiden, of zit je op deze discussiesite om een beetje heen-en-weer te lullen over muziek? Precies.

Gisteren bij noordeslag gezien, ze heeft mij toch wel nieuwsgierig gemaakt naar dit album. Snel maar eens luisteren

Heb Eva De Roovere live gezien in Leuven en ze een mooie stem heeft ze, maar Selah Sue's muziek valt gewoon beter in de smaak bij het grote en vooral ook jongere publiek.

Tevens is Eva De Roovere ook een Belgische net als Selah Sue, dus wie is dan die "wij hebben..."

Ik vind Selah Sue live interessanter dan op plaat. Het studiowerk is wat te eentonig en wordt dan snel saai... live echter prima vol te houden!
Favorieten zijn Peace of Mind en This World

Verbijsterend goed is dit. This world is erg goed het raakt mij.

Wat moeten die andere artiesten nog doen? Haar kaliber is niveau Queen, David Bowie en ik durf een klein beetje Elvis Presley te noemen. Selah Sue is voor mij al een icoon in de muziek.

Erg ontspannend album dit.
Toen ik het openingsnummer hoorde moest ik aan Amy Winehouse denken, maar de daaropvolgende nummers zijn wel gelukkig helemaal haar ding.

3,5 Sterren.

In de lijst "New Faces 2012" van het Amerikaanse blad Rolling Stone preikt tussen hoofdzakelijk Amerikaanse gezichten onze eigen Selah Sue! (zie hier) Naar aanleiding hiervan dit album nog maar eens een keer gedraaid, dat was weeral een tijd geleden. En ja, wie ben ik om hier de opinie van Rolling Stone in twijfel te trekken, mijn eerste herbeluistering van Selah Sue in 2012 maakt haar voor mij alvast weeral een van de gezichten van 2012
Een halfje erbij!

Ik snap de hype van dit meisje niet zo. Of misschien heb ik wel een rare smaak, maar ik kan echt geen heel album van haar luisteren. Ze zingt heel vaak 'uh' voor of na een zin en als dat eenmaal opvalt dan is het einde zoek. Album is ook zeer eentonig, na een lied of 5 is het wel genoeg geweest. Het klinkt wel heel jazzy en ben zeker benieuwd waar zij ons in de toekomst mee gaat verrassen maar voor nu vind ik het te eentonig.
Live staat ze wel haar mannetje trouwens!

Moest er van komen en heb vandaag deze heerlijke plaat op vinyl gehaald. Blijft heerlijk.

Ik krijg er zenuwen van. Ze heeft een unieke stijl die heel snel gaat vervelen (en daarna dus gaat irriteren). Haar teksten zijn ondermaats (I was never really into music, 'til I was about nine years o-o-old) en is arrogant op een verdoken manier. Ik verschiet er niet van dat het Milow is die haar 'ontdekt' heeft, nog zo een muzikant die de belgische standaar hard naar beneden trekt.

Until the Vibes Go Crazy, Selah Sue in de States om 22u30 op Canvas.

Maar Milow is inderdaad vreselijk!! Vind haar dan een paar klassen beter....En arrogant op een verdoken manier....dan kun je iedereen wel arrogant noemen...dat vat ik niet echt...Trouwens prima perfecte pop zoals eigentijdse pop van nu hoort te klinken.

Het mag wel nog iets gewaagder en wat meer een eigen smoel hebben. maar verder hebben onze Zuiderburen weer eens eits waar ze weer eens¨¨Fier¨op kunnen zijn. En dat was al een tijdje terug..

mmm wat mooi; hoorde van haar een nummer bij 'Divorce' (Je weet wel..die serie...) en was meteen verkocht!

Alles wat mooi en authentiek is aan de geweldige EP Black Part Love gaat hier verloren. De titeltrack van die EP is daar het meest schrijnende voorbeeld van met die lompe Scott Storch-achtige bassdreunen die alle subtiliteit eruit rammen. Ook Crazy Vibes is genant ('we hebben nog een lichtverteerbaar zomers deuntje nodig om op de radio te kunnen komen'). Er zat zoveel belofte in, maar ik heb het idee dat de verkeerde mensen op Selah hebben zitten inpraten. Erg jammer.

Via Prince leren kennen. Ze heeft een fijn, eigen geluid en live staat ze haar mannetje.

Dat lijkt me niet. Live zie je haar duidelijk intens genieten van het zingen van haar nummers, oud en nieuw.

This World, Black Part Love, Crazy Sufferin Style en Fyah Fyah zijn toch alleraardigst.
Jammer dat On The Run hier niet opstaat, kwa sound had die er bij gekund ipv Mommy of zo.
3.5 - 4*...voor nu 3.5*

Zeer leuk album met leuke songs.