menu

David Sylvian - Alchemy: An Index of Possibilities (1985)

mijn stem
3,72 (82)
82 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock / Avant-Garde
Label: Virgin

  1. Words with the Shaman, Part 1: Ancient Evening (5:14)
  2. Words with the Shaman, Part 2: Incantation (3:29)
  3. Words with the Shaman, Part 3: Awakening (Songs from the Treetops) (5:17)
  4. Preparations for a Journey (3:40)
  5. The Stigma of Childhood (Kin) * (8:29)
  6. A Brief Conversation Ending in Divorce * (3:31)
  7. Steel Cathedrals (18:57)
toon 2 bonustracks
totale tijdsduur: 36:37 (48:37)
zoeken in:
avatar van perrospicados
3,5
Er zijn bij dit album nog geen berichten geplaatst

De opmaat van David's wat meer experimentele werken. Ik vind hierin niet alles even prettig maar en staan bijzonder fraaie verstilde momenten op dit album

avatar van musician
3,5
Dat laatste is zeker waar. Ik verbaas mij ook enigszins over het gebrek aan berichten en stemmers.

Dit is namelijk Sylvian's tweede solo album, opvolger van Brilliant trees en voorloper van Gone to earth. Twee meesterwerken, hoogtepunten ook, uit zijn oeuvre. Dan mag je verwachten dat het bij het tussenliggende album niet aan aandacht zou ontbreken.

De redelijk 'vrije val' in waardering in sterrengemiddelde geeft al aan dat het album ook nog eens met gemengde gevoelens is ontvangen.

Ik moet toegeven daar begrip voor te kunnen opbrengen. In die zin, dat er prachtig wordt gemusiceerd op Alchemy ... maar de instrumentale werkjes ontberen volledig de stem van David Sylvian en moeten het daarom alleen van hun eigen kracht hebben.

Van mij had David Sylvian iets meer naar een prettig gemiddelde mogen zoeken. Dat wil zeggen, hij had zichzelf in vocaal opzicht dan enigszins wat meer naar de achtergrond mogen dirigeren maar had toch ook tegelijkertijd wel wat blijk mogen geven van zijn aanwezigheid.

Uiteindelijk laat David Bowie zich met enige regelmaat toch ook horen op Low en Heroes (als Sylvian daar de ideëen vandaan heeft gehaald) en dat is helemaal niet onplezierig. De nummers krijgen ook gelijk meer een kop en staart, zoals op Brilliant trees en Gone to earth blijkt.

Ik moet daar gelijk aan toevoegen, dat Gone to Earth als dubbelalbum natuurlijk ook een vocaal en een instrumentaal gedeelte kent. In de praktijk draai ik meestal het vocale deel.

Puur naar het instrumentele deel gekeken vind ik Alchemy ... in vergelijk met Gone to earth geen slechte indruk maken, helemaal niet. Deze muziek richt zich direkt op je eigen bewustzijn, sluit je af van de dagelijkse drukte en is daarom uitermate geschikt voor bijzondere tijden en plaatsen.

Het heeft daarbij de bedoeling om vooral mooi te wezen in een zoektocht naar innerlijke rust. Voor mij geldt dat dat dan ook alleen geldt voor bepaalde tijdstippen en plaatsen, er zijn momenten dat ik er erg zenuwachtig van kan worden.

En zo is het vooral de muziek die, door af en toe wat oosterse klanken, je doet denken aan een wandeling door Japanse rijstvelden, een brandende zon, af en toe een nachtegaal en vooral veel stilte.

3,0
Als liefhebber van Sylvians vocale werk sinds de nadagen van Japan, heb ik me nooit zo bekommerd om zijn instrumentale (tegenwoordig zeggen we ambient) werk. Maar smaken veranderen en via de atmospherische kan van sommige post-rock acts van de laatste jaren (bv Porcupine Tree), ben ik bij deze verzameling van oud werk terecht gekomen.
Ja, ook ik mis de vocale inbreng hier en daar maar er staat ook wel iets moois op. Words with the Shaman pt 1 is gelijk een mooi begin, daarna kabbelt het wel een beetje voort en heb ik soms de neiging om door de skippen. Prijsnummer is voor mij toch wel Steel Cathedrals. Alles komt hier zo'n beetje samen. Ook prachtig uit die tijd maar helaas niet op deze cd was de 12" Bamboo Music/Bamboo Houses, maar dat terzijde. Als geheel geef ik het een 3, vooral omdat Brilliant Trees en Secret of the Beehive in de 5-categorie zitten.
Draai dit vooral laat in de avond met weinig verlichting en geniet van de stilte. Pure meditatie.

Aquila
stans schreef:
Als liefhebber van Sylvians vocale werk sinds de nadagen van Japan, heb ik me nooit zo bekommerd om zijn instrumentale (tegenwoordig zeggen we ambient) werk. Maar smaken veranderen en via de atmospherische kan van sommige post-rock acts van de laatste jaren, ben ik bij deze verzameling van oud werk terecht gekomen.
Ja, ook ik mis de vocale inbreng hier en daar maar er staat ook wel iets moois op.

Ongeveer hetzelfde als ik zou kunnen schrijven. Vocaal werk staat allemaal in de hoogste regionen en ook ik ben best gevallen voor (sommige) post-rock uitingen. Maar het instrumentale/ambient werk van Sylvian wil er bij niet in. Nergens écht magie, af en toe sfeer, maar te kabbelend - gewoon té langzaam, té verstild. Niet in stemmingen waarin ik meestal ben.

Ik draaide gisteren toevallig zowel een deel hiervan als Manofon als Blemish (deels) waarop die laatste twee nog wel gezongen wordt, maar ik kom er maar moeilijk doorheen - Manofon dan vooral, Blemish is heel prima. Instrumentale albums blijf ik kopen omwille van de compleetheid van mijn DS-verzameling. Maar dingen als Camphor, Naoshima en deze draai ik zelden tot nooit.

Ook prachtig uit die tijd maar helaas niet op deze cd was de 12" Bamboo Music/Bamboo Houses, maar dat terzijde.

Die is (op CD) te vinden op deze CD-single: Ryuichi Sakamoto & David Sylvian - Forbidden Colours (1983). Inderdaad gelukkig maar, want van ongekend niveau (Bamboo Houses staat ook nog op de verzamelaar E&N trouwens).

WPE
En toch, ook zonder zang weet David Sylvian zich staande te houden, is mijn mening. Alchemy is een heel sfeervol album, misschien dan wel meer ambient, maar ja, het gaat bij David ook om de sfeer. En dat is op dit album bijzonder goed gelukt. Interessanter dan bijvoorbeeld het latere Approching Silence, waarbij hij naar het absolute minimalisme gaat met zijn muziek.

Misterfool
Een wat ondergewaardeerd album van Sylvian. Hij mag dan hier weliswaar niet zingen, maar dat is hier ook helemaal niet nodig. Sylvian mixt hier op uiterst interessante wijze oosterse en westerse muziek. Met name Steel Cathedrals vind ik ijzersterk. Er spelen ten slotte ook niet de minsten mee op dit album zeg; Sakamoto, Czukay(Can), Janssen(japan) en Fripp(King Crimson)

avatar van BoyOnHeavenHill
3,0
Hoewel ik in de jaren 80 behoorlijk Japan- en Sylvian-gek was heb ik deze plaat nooit als volwaardig tweede solo-album beschouwd, meer als experimenteel tussendoortje. Sterker nog, indertijd was ik me alleen maar van Words with the shaman bewust, vermoedelijk omdat Alchemy alleen maar op cassette verscheen. Wel weet ik nog dat ik in een arty videotheek een exemplaar van Sylvians experimentele film Steel cathedrals ontdekte en daar zelfs een thuiskopie van maakte – om die vervolgens nooit meer te herzien. (Die film van 20 minuten is momenteel op YouTube te bekijken.)
        Al met al mooi en integer, maar ook wat veel van het goede; voor mij zijn de drie delen van Words al voldoende, en deze plaat zal dan ook niet vaak uit de kast komen. (Overigens bestaat het album oorspronkelijk uit vijf nummers, en werden tracks 5 en 6 pas bij de Europese CD-versie van 2003 toegevoegd, vandaar de sterretjes bij de tracklisting hierboven. En Sylvians eigen website suggereert zelfs dat [sommige van] de opnames voor Alchemy al van vóór zijn solodebuut stammen: "Recorded in Tokyo and London 1984-85 this project saw David exploring themes and directions that first surfaced on the Brilliant Trees sessions.")

avatar van bikkel2
4,0
Ik heb deze altijd laten liggen........ik weet eigenlijk niet meer waarom.
Misschien toch nog eens oppakken.

avatar van bikkel2
4,0
Bij deze, refererend naar bovenstaand bericht van ruim een jaar geleden.
Geen zang van Sylvian. Dapper, om zo pril in zijn solo periode met een instrumentaal werkstuk te komen.
Het typeert de drang om met obscuurder werk te komen.
Iets wat Sylvian altijd goed in de smiezen heeft gehad.
Al met Japan, en dan met name op Tin Drum, werden de grenzen al opgezocht.
Meer Worldmusic invloeden en dat is met dit album verder uitgediept.
Fragmentarisch, al wat lichte Avant-Garde, maar vooral heel sfeervol. Een soort muziek voor Cultfilms.
Words With The Shaman is gesplitst in 3 delen, uniek in de eigen sfeer.
Wat beklemmend en gefocust op klankkleuren.
Steel Cathedrals is een lang stuk met Sakamoto. En daar is ook een minifilm van.

Het vergt wat van de luisteraar. En ergens hoop je dat Sylvian toch nog ergens zijn zegje doet.
Maar nee, en dat is ok. Indrukwekkend geheel.
Een tussenalbum.

avatar van dazzler
Originele cassettehoes geplaatst.

David Sylvian - Alchemy - An Index Of Possibilities at Discogs

Het ging om een gelimiteerde uitgave die in EP vorm een officiëler karakter kreeg.
David Sylvian - Words with the Shaman (1985)

Later wel als CD met bonustracks uitgebracht.

avatar van Echo01
3,5
Weer eens naar deze instrumentale cd gegrepen n.a.v. het overlijden van Holger Czukay (een van de helden van de band Can) die op enige songs ('Words with the Shamen' -en 'Steel Cathedrals') van deze cd ook zijn acte de presence geeft met behulp van spannende etnisch klinkende radiogeluiden en een dictafoon.

Ja, het album het blijft mooi, hoewel mijn voorkeur wel ligt bij de originele cd die (zo geloof ik, en ook zo vermeld op Discogs) alleen in Japan, in 1991, is uitgekomen. Later, in 2003, zou hij met twee bonus tracks, en in geremasterde vorm, ook elders uitkomen, maar het zijn nu net deze extra tracks die ik minder mooi vind omdat op deze songs helaas geen drums en/of percussie is te vinden.

Ook qua geluid heb ik een lichte voorkeur voor de originele cd, maar de remaster heeft gelukkig wel een goede dynamic range behouden en dat is, zoals bekend, helaas niet altijd het geval met remasters.

mm65
Nummer 2 van de collectie die ik aan het beluisteren ben. Alles al eens gehoord, voorbij laten komen en nu opnieuw begonnen. Echt luisteren, zonder haast, zonder over te slaan. Thuis, tijdens een wandeling en ik moet zeggen dat ik steeds meer waardering krijg voor ook het instrumentale werk van onze vriend. Het blijft sfeermuziek, je moet in de sfeer zijn, de ruimte hebben en/of nemen en dan is het toch erg genieten, ook met dit album. Ja, ik mis vocale ondersteuning en toch kan ik dit goed hebben. Scheelt ook dat album deze week op vinyl bij mij binnen gekomen is. Muziek als vorm en ondersteuning, in een soort van meditatie.

avatar van Cellulord
4,5

Ook deze blijft wondermooi.
En alhoewel ik David's stem heel mooi vind geef ik ruim de voorkeur aan zijn instrumentaal werk.

En die video bij "Steel Cathedrals" hoeft voor mij niet, ik doe liever mijn ogen toe en maak mijn eigen beelden.

avatar van musician
3,5
Echt een heel moeilijk album in beoordelen.
Bij vlagen heeft dit volledig instrumentale album mooie momenten.

Maar van mij had Sylvian af en toe toch ook wel enige vocalen mogen inzetten.
Na verloop van tijd wordt het wat creepy en stemt het sombertjes, beklemmend, het is geen album om vrolijk van te worden.

Ik moet bekennen, het niet al te vaak uit de kast te halen. Als het David Sylvian wordt, kies ik meestal voor wat anders.

Gast
geplaatst: vandaag om 11:00 uur

geplaatst: vandaag om 11:00 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.