Opeth - Morningrise (1996)

Morning Rise gaat net boven My Arms, Your Hearse eindigen. De fluwelen kant van Opeth blijft voor mij toch het meest genieten. De rustige gitaarstukken zijn uitgesponnen, rustig en soms zelfs enigszins kabbelend. En ja, de ruwe zangpartijen... dat blijft een dingetje. Ik blijf het wat dissonant vinden allemaal. Behalve op de nieuwe Opeth. Maar dat is echt een geval apart. En wat voor een. Maar ook hier hoor ik Mikael Åkerfeldt al mooi zingen met To Bid You Farewell als het meest aansprekende nummer.

En hierisiedan: 'De Opeth niets staat nog vast op een na uitslag'.

01. The Last Will And Testament 5*
02. In Cauda Venenum 4.5*
03. Pale Communion 4.5*
04. Still Life 4*
05. Damnation 4*
06. Blackwater Park 4*
07. Sorceress 4*
08. Watershed 4*
09. Heritage 3.5*
10. Ghost Reveries 3.5*
11.
12. Morning Rise 3.5*
13. My Arms, Your Hearse 3.0*
14. Orchid

Toch erg leuk om zo de verschillende beoordelingen van mensen te lezen en dus ook jouw lijst Alicia.

Ik ben benieuwd wat je van Deliverance gaat vinden.

Aan de andere kant kan ook nog van alles in de toekomst groeien/veranderen.

Dat heb ik dus met deze band heel erg. Eerdere luisterbeurten klikt het nog niet helemaal met bijv. Orchid, Morningrise bijv., maar jaren later terugkomen en opnieuw herbeleven. Ja geweldig.

Uiteraard. Niets is zo veranderlijk als een muziekliefhebber.

Ik ken Opeth eigenlijk nog maar pas. Ook al heb ik enkele albums een poosje geleden al geprobeerd. Met eveneens wisselende resultaten. Maar met The Last Will And Testament klikte het vrijwel meteen.

Yep! Ik ga binnenkort Deliverance proberen. Ik ben ook benieuwd.

Toch herkenbaar Alicia, zo is het bij mij ook een beetje begonnen. Ik denk dat je over een paar jaar zeker meer gaat ontdekken, ook in de albums die je nu wat minder interessant vind.
Ik kan het je nu al voorspellen hoor

Neuh. Ik ken mijzelf nu toch wel iets te goed. Bij Katatonia - veel eerder - heb ik hetzelfde meegemaakt. De eerste twee Katatonia albums vind ik nog steeds niet mooi vanwege de zang. Alle volgende platen met de nadruk op de laatste vier albums draai ik nog steeds met veel plezier. Dat zal met Opeth niet heel veel anders zijn. Er zullen enkele albums van plek veranderen in dat lijstje. Maar dat is echt niet zo verschrikkelijk belangrijk.

Hoe dan ook, ik ben blij met de recente (her)ontdekking van Opeth.

De tweede langspeler van Katatonia is wel grotendeels ingeboerd door Åkerfeldt.

Deze post klopt.

..tijdloze metal uit zweden. ..bonustrack had m i. achterwege kunnen blijven, haalt voor mij de beleving van het album wat naar beneden.