Deze dertien gaat vandaag in de herkansing, want de nieuwe en 15e van De dave's gaat nog wel duren, tot er sneeuw ligt denk ik. Bij het uitkomen van deze 13 bleek al snel dat er wat oude songs opnieuw onder handen waren genomen. En de nieuwe songs waren ook niet zo dat ze je gelijk bij de keel grepen. Na het uitmuntende thrashjaar 2010 (vond ik) viel deze als zwart schaapje toch even buiten de boot.
Afijn, toch maar eens beter laten bezinken en dan oordelen. Ten eerste is de loudnesswar ook aan deze niet voorbij gegaan (CD-release). De songs missen daardoor de dynamiek die het broodnodig nodig heeft en het is daardoor best vermoeiend om naar te luisteren. Daarnaast bekruipt me het gevoel dat ze toch wel wat moeite hebben gehad om unieke riffs op te proppen te komen. Bij Fast Lane wordt er een break ingegooid om 'm maar onderscheidend te maken van eerdere songs zoals 1320, psychotron en high speed dirt. Op het moment dat de song is afgelopen ben je 'm alweer vergeten. Toch wordt er weer strak gespeeld en her en der spatten er fijna gitaarleads rond mijn oren.(Deathly Nightshades). Vanuit gaande dat de reeds eerder uitgebrachte songs dan toch bij dit album horen, zoals iedere willekeurige luisteraar dit ook zo zal zien, kan ik er toch wel maar liefst een heel halfje (jahaa) bovenop gooien. Voor Deth fans dus en voor nieuwe soon to be
Deth fans raad ik een ander (eerder) album aan om mee te beginnen.