XTC - Go 2 (1978)

GO2 1978

Merkwaardig dat hier nog geen bericht staat.
Ik heb het album vanavond voor de zoveelste keer diagonaal beluisterd.
En dit keer bleven een paar tracks echt goed hangen.

Het mechanische dansen in de album opener.
De verloren hit Crowded Room (helaas geen single geweest).
Het stevig en strak rockende Beatown ... zo heb ik XTC het allerliefst.

De rest oorde degelijk genoeg om te spreken van een verfijning
van de neurotische punkwave uit hun begindagen (zie hun debuut).

Plaat staat stijf van de hooks en breaks.
Niet allemaal even beklijvend, maar voldoende onderhoudend.

Ik kom hier later nog wel eens op terug als we alles verteerd hebben.
De score heb ik alvast verhoogd ... plaat snijdt hout, planken dik.

Bonus tracks worden gevormd door Go+ i.e. een12"die in beperkte oplage bij de eerste persing werd meegeleverd: dubversies, soms zeer minimaal, van tracks van het oorspronkelijke album (12 tracks).

Neurotische punkwave is een schrijffout - moet zijn fun(k)wave, want dat was Barry Andrews aanvertrouwd. Vind dit in een aantal opzichten beter dan English Settlement (dat laatste deel van de samenstelling, settlement) is eigenlijk a giveaway.

Samen aangeschaft met Drums & Wires.

Een nog hoorbaar pril geluid. De groep nog met Barry Andrews in de gelederen(vader van Finn Andrews van The Veils) gaat hier lekker tekeer.
Een echte jonge honden plaat. Gretig, speedy, maar hier al met de tegendraadsheid die XTC zo uniek zou maken.
Het is de Wave die zo kenmerkend was in die dagen. Kort, bondig en gitaristisch.
De produktie rommelt nog wat, maar met name de eerste helft van Go2 is erg lekker en heeft mij sterk bij de les gehouden. Battery Brides bijvoorbeeld, heerlijke song.

Dit 2e album van de groep is er één die je eigenlijk gewoon in de collectie moet hebben. Hun funplaat, die hoort bij de ontwikkeling. Want die ontwikkeling is duidelijk gaande.
Drums & Wire, de opvolger, is verzorgder,in produktie gerijpter en strakker.
Maar het jonge honden gedrag werkt aanstekelijk en de potentie ie heel duidelijk aanwezig.

Zo origineel als het hoesontwerp is, is ook de muziek op dit album. Na 35 jaar kan ik nog altijd concluderen, dat er geen enkel zwak moment in dit fris klinkende album zit: de houdbaarheid is nog lang niet verstreken.
Go2 is destijds uitgebracht zonder de voortreffelijke single "Are You Receiving Me?", die moest je dus los erbij kopen. Gelukkig werd de 12 inch Go+ wel gratis bijgeleverd.
Een van de tijdloze nummers op dit album is "Battery Brides". De subtitel "Andy Paints Brian" verraadt dat dit een ode van Andy Partridge is aan de afwezigheid van Brian Eno. Andy had hem graag als producer voor dit album gehad, echter Eno, zojuist zijn "Before and After Science" project afgerond, bedankte met de mededeling, dat de groep al voldoende originele ideeën van zichzelf had. Misschien heeft de dominante persoonlijkheid van Andy Partridge hem wel afgeschrikt. Barry Andrews vond dat in ieder geval wel hinderlijk en verliet de band enkele maanden na de release van Go2.
Go2 werd destijds goed ontvangen door de muziekpers, maar was een commerciële flop. Dat laatste zal waarschijnlijk ook met medewerking van Brian Eno het geval geweest zijn, hoewel...

Heerlijke onbevangen plaat. Je hoort de kwaliteit en de creativiteit. Werd alleen nog maar beter eigenlijk.
De drie albums hierna zijn voortreffelijk. Maar dit is wel de voorbode van al dat fraais.
Echt een band in opkomst.

Op de keeper beschouwd is dit toch wel een van de meest smaakmakende nieuwe bandjes eind zeventiger jaren. Het is echt de moeite waard om ook de eerdere albums van XTC erbij te pakken. Je moet het wel even "pakken": het zijn geen veertien in een dozijn albums. Hoppa, plan B!

Probeer deze dan ook eens: XTC - Go+ (1978) minimalistische dub-versies van een vijftal tracks van dit album. Kan je meteen het dozijn volmaken tot 15 In de eerste oplage van dit album werd deze 12" als bonus gratis erbij gegeven. Jaren later heb ik voor de 12" alleen ongeveer een albumprijs betaald - H3, weetuwel

Daar ga ik zeker even over dubben, Mjuman!

Aanrader Alicia. Oer New Wave. XTC nog in pure vorm.
Instrumenten stemmen, knikje, apparatuur loopt. Effe 3 nummers jongens en dan aan de thee.
Aanstekelijke vibe en echt zo'n plaat waar produktioneel weinig aan gesleutelt is.
Goede instrumentalisten.
Go2 wordt steeds beter naarmate je het vaker draait.

Heerlijke oerwave! Leuk labeltje

Hoewel de eerste twee albums van XTC naar mijn smaak nog niet het niveau hebben van hun latere albums (de songs worden vanaf Drums and Wire imo steeds beter), is dit album toch wel de moeite waard.Een lichte verbetering t.o.v.hun debuutalbum, maar jammergenoeg zo te horen té snel opgenomen. Mooiste nummer vind ik Battery Brides.

Grappig dit album was het laatste waarop funkmans Barry Andrews - later o.m. het fijne Shriekback - zich liet gelden.

De dubversie van Battery Brides heet op Go+ trouwens Dance with Me Germany - een stuk sneller.
Drums & Wires is voor mij het (neuroten-)wave meesterwerk van XTC - het album waarop de dwangbuis van Partridge soms net te strak zat. Met Complicated Game als topper tijdens de live concerten.

English Settlement is voor mij het pop(een heel fikse dosis)/wave magnum opus van de band. Later zou nog veel meer pop volgen. En het pop/rock-spul doet het hier altijd beter dan échte wave - zeker neuroten-wave (zoals ook bijv. Urban Verbs, Talking Heads More Songs en James White); er zijn er genoeg die daarbij weglopen

English Settlement is het magnum opus van XTC... jawel, en heel mooi op een dubbele vinyl!

Wel juist citeren gaarne: binnen het pop/wave-idioom. Wavistisch vinnik Drums & Wires beter. Net zoals New Gold Dream binnen het rock/wave idioom top is, maar wavistisch Empires and Dance, SFC en Sons and Fascination op een hoger peil liggen.

Over wavistisch or not heeft overigens al menige woordenslag gewoed op de div wave-topics

Aha... Plausibel. Blijft: binnen het XTC-idioom vinnik English Settlement het magnum opus.

Deuren open, lekker hard.....fuck de buren.
Buurvrouw is aan het tuinieren.
Nu luid uit de speakers.....echt zo'n plaat voor vandaag !
.

Beatowowown!

Yeeeeeessssss !

Alles rustig inmiddels.

Heb hiermee eindelijk de reguliere collectie compleet! (Incluis Dukes)

Naast Mummer en The Big Express het meest ondergewaardeerde XTC album. Matige recensies, lauwe reacties op andere forums,etc.
Zal me een worst zijn. Dit is een ferme stap voorwaarts t.o.v. White Music. Heerlijke plaat!!!

BEA-TOOOWWWWWNNNNNNN!!!!

En elders ook heerlijk droog. Meccanic Dancing (Oh We Go!) Is weer zo'n nummer dat aantoont waar alle Kaiser Chiefs de mosterd vandaan haalden. Dat aanzwellende, spookachtige intro van Battery Brides en dan Buzzcity Talking dat er zo gortdroog achteraan komt...
Van voor naar achter moet dit op hoog volume afgespeeld worden!

Op de tweede van XTC keert de springerige gitaarpop van het debuut terug. Sommigen zullen het wellicht als onrustig en neurotisch beleven, energiek is het zeker. Pittig om te bassen en drummen: de ritmesectie moet mee met de sprongen. Voeg daarbij de vele tegendraadse toetsenlijntjes en je hebt een vol, rijk geluid.

Favo’s: de springerigheid van Crowded Room, het stevige Beatown en (in Europa bonusnummer) Are You Receiving Me? Niet alles is druk: reeds het tweede nummer Battery Brides is ingetogener maar nog altijd tegendraads; Super-Tuff een soort van loom.

Mede dankzij de toetsenlijnen van Barry Andrews doet het soms denken aan het werk dat The Stranglers in deze periode deden op The Raven (’79) en The Meninblack (’81).

Jaaaaa, Barry Andrews! Hij kreeg onenigheid met Andy Partridge en Colin Moulding, omdat zijn composities niet door hen werden goedgekeurd. De spanningen liepen op en tijdens hun eerste Amerikaanse tournee, december 1979, verliet hij de groep, zo noteerde tijdschrift Mojo twintig jaar later. Zijn vervanger was een gitarist...
Maar het is genieten van zijn bijdragen op Go 2, die heerlijk dansen om Partridges gitaar en diens zang en die van Moulding. Een knallend afscheid wat mij betreft. Andrews werkte vervolgens zowel solo als bij Iggy Pop en Robert Fripp, om in 1981 bij Shriekback te landen, terwijl hij tevens solo bleef werken.

Speciale aandacht voor de hoes, eentje die ik indertijd in de winkels tegenkwam en als volstrekt oninteressant oversloeg. Daar zit ik nu anders in: ook hier tegendraadsheid. Bovendien ontworpen door Hipgnosis, de ontwerpers van opmerkelijke hoezen van namen als 10CC, UFO en Scorpions; dit is anders dan hun andere producten, zoals een ieder zelf kan lezen . In Frankrijk kwam ie overigens in deze hoes uit.

Van het album kwamen geen Britse hits. De Amerikaanse release had als extra nummer Are You Receiving Me? Het werd daar geen hit, ondanks de videoclip. Sinds het cd-tijdperk is dat nummer ook op het reguliere Europese album te vinden.

Mjuman schreef in 2014 over de dub-EP Go + die bij de eerste persing als bonus werd meegeleverd. Aanvullend de melding dat dit in 1990 op deze verzamelaar verscheen.

Ik reis door new wave, in dit geval komend vanaf Wayne County and The Electric Chairs. Vooruit naar mei 1979 en de tweede van Squeeze.

Op 1 na minste plaatje van xtc. Maar er staan paar goeie nrs op,met are you receiving me als topnr.
Goeie hoes ook.
Draai m nog maar weinig....