menu

Steve Hackett - Beyond the Shrouded Horizon (2011)

mijn stem
3,86 (52)
52 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock
Label: Inside Out

  1. Loch Lomond (6:49)
  2. The Phoenix Flown (2:08)
  3. Wanderlust (0:44)
  4. Til These Eyes (2:41)
  5. Prairie Angel (2:59)
  6. A Place Called Freedom (5:57)
  7. Between the Sunset and the Coconut Palms (3:18)
  8. Waking to Life (4:50)
  9. Two Faces of Cairo (5:13)
  10. Looking for Fantasy (4:33)
  11. Summer's Breath (1:12)
  12. Catwalk (5:44)
  13. Turn This Island Earth (11:51)
  14. Four Winds: North * (1:35)
  15. Four Winds: South * (2:06)
  16. Four Winds: East * (3:34)
  17. Four Winds: West * (3:04)
  18. Pieds en L'Air * (2:26)
  19. She Said Maybe * (4:21)
  20. Enter the Night * (4:00)
  21. Eruption: Tommy * (3:37)
  22. Reconditioned Nightmare * (4:06)
toon 9 bonustracks
totale tijdsduur: 57:59 (1:26:48)
zoeken in:
avatar van Bluebird
4,5
Daar is ie dan en het ziet er veelbelovend uit. Ook benieuwd wat de bonusdisc toevoegt en of het eigenlijk geen dubbelalbum hoort te zijn. In ieder geval allemaal nieuwe studiotracks en geen ouwe livenummers.

avatar van musician
4,5
Waar een sterretje achter de titels staat, zijn de nummers van de 2e cd.

Die zijn dus een extraatje, begrijp ik, want ook voor ingewijden volledig nieuw? Ja, in dat geval zal je toch voor de dubbele cd moeten gaan om later spijt te vermijden.

Of even wachten, om te zien of er hier iemand is die wat kan zeggen over die 2e cd. Er zit bij Amazon 6 pond verschil tussen een enkele of een dubbele cd. Dat zou in principe het geld wel waard moeten zijn. Ik wacht nog even op gunstige berichten..

avatar van Bluebird
4,5
Als met een beetje geluk de bestelling binnen is dan heb ik BTSH zaterdag gescoord bij de oosterburen. Daar komt ie 3 dagen eerder uit dan hier en de dubbelversie ligt daar rond de 20 euro. Dus je hoeft niet al te lang te wachten hoop ik.

avatar van Bluebird
4,5
Hebbes. Vandaag lukt niet meer, zal er morgen eens voor gaan zitten.

avatar van Bluebird
4,5
Hackett wordt steeds toegankelijker zonder de mainstreamkant op te gaan want het verfijnde en exclusieve straalt er als vanouds weer vanaf. Enkele proguitstapjes (o.a. Two Faces Of Cairo, Turn This Island Earth) worden op dit album ook niet geschuwd maar verder blijft het experimentele redelijk binnen de perken met weer een prachtige diversiteit aan sfeerbeelden.

Het merendeel bestaat dan ook weer uit fraaie harmonieën en het bijzonder virtuoze en beeldende gitaarwerk wat soms in tegenstelling tot vergelijkbare generatievakgenoten nog altijd inventief, origineel en verre van belegen klinkt. Ook zingt hij de meeste nummers weer zelf maar voor mij is dat geen probleem. Op de ''Dogs Of War''- achtige bluesrocker ''Catwalk'' is hij iig aardig op dreef en ik moet zeggen dat zijn stem met de jaren toch meer inhoud en expressie heeft gekregen.

De bonusdisc met de 4 windstreken zijn grotendeels instrumentale pareltjes. De laatste 3 tracks zijn echter niet onbekend. ''Enter The Night'' is in feite het oude instrumentale ''Riding The Colossus'' met daaraan toegevoegde lyrics. Daarna wordt warempel het aloude ''Tommy'' van Focus nog eens vlijmscherp neergezet. ''Reconditioned Nightmare'' is een stevige uitvoering van de bijna gelijknamige track van het ''Cured'' album.

Hier valt niets te skippen, nergens wordt het vermoeiend, vervelend of irritant. Prachtplaat. ****½

avatar van musician
4,5
Zo, gelijk 4,5 sterren!

Nou ja, dan maar bestellen van de week. En ook gelijk de twee cd versie, begrijp ik? Het is voor jou misschien wat bekender werk, voor mij wat minder (van welk album is het oorspronkelijke Riding the colossus?).

Hij zit in mijn winkelwagentje bij Amazon maar ik moet er nog even een paar bij verzinnen om portokosten te vermijden....

avatar van Bluebird
4,5
Goed gedaan, daar krijg je geen spijt van. Riding The Colossus is eigenlijk een livetrack dat bij mijn weten nooit op een studioplaat is verschenen. Die staat o.a. wel op de voortreffelijke livedubbelaar The Tokyo Tapes uit '98 en Somewhere in South America uit '02. Oorspronkelijk een instrumentaal midtempo gitaarnummer dat nu van tekst is voorzien en meteen een andere titel heeft gekregen. Waarschijnlijk iets dat Hackett het liefst alleen op de planken uitvoert.

avatar van musician
4,5
Beluister hem nu "live" (ben 10 minuten op gang) en het valt helemaal niet tegen!

Ik lees op de sticker (onvermijdelijk op cd's) dat Steve Hackett 26 november in Zoetermeer optreedt. Hm......misschien wel een ideetje.

Ik heb het gevoel dat hij weer behoorlijk aan het terugvallen is op het oude idioom.....(niet dat ik dat erg vind)...

Prachtige hoes overigens, of eigenlijk meer een boekje ivm 2 cd's

avatar van Bluebird
4,5
De coverfoto is ergens in Indonesië een paar uur voor zonsopgang genomen is hier te lezen:

HackettSongs - Steve Hackett's Official Music Website

De benevelde horizon nodigt als het ware uit tot de wereldreis die Steve de luisteraars op dit album.voorschotelt. Je vindt dan ook de stijlen en sfeer van een aantal continenten in de nummers verwerkt. Benieuwd naar je uiteindelijke ervaring en vergeet de bonusdisc niet.

Ook Chris Squire en Simon Phillips hebben aan een aantal tracks, o.a. 12 en 13 meegewerkt.

avatar van musician
4,5
Heb Waking to Life net achter de rug, hier wordt toch werkelijk zowaar enigszins teruggegrepen naar het Wind & Wuthering tijdperk, althans het 2e deel van het nummer, het eerste deel heeft een dame dat zingt....Even nog een keer luisteren...

avatar van musician
4,5
Prachtig album, ga daar nog een cijfer aanhangen dat minimaal 4 bedraagt.
Prima momenten ook van Hackett, op bepaalde momenten speelt hij echt virtuoos gitaar.

Ik moet zeggen, je twijfelt wel eens of Genesis niet terecht de weg heeft ingeslagen van veranderingen, na Duke. Noodzakelijk vanwege de tanende belangstelling voor de symforock in die tijd (1980).

Steve Hackett geeft voor mij onder andere met dit album aan dat zelfs anno 2011 er een bestaan zou zijn geweest voor Genesis als er op integere wijze, creatief met bedenken van nieuwe muziek, mee zou zijn omgegaan.

Misschien dat de overige oud-leden van Genesis (inclusief Peter Gabriel) zich heel goed zou hebben kunnen thuisvoelen, mee zouden hebben kunnen doen met de muziek die Steve Hackett speelt. Het is toch wel wat meer Hoge School dan wat we van Banks, Collins & Rutherford in groepsverband en solo veelal hebben gehoord. Peter Gabriel heeft natuurlijk een eigen, prachtige rol gekregen.

Hackett is meer zichzelf gebleven en heeft toch ook een evolutie in zijn muziek willen/kunnen bewerkstelligen door er gewoon heel creatief mee om te gaan. Dat kon, omdat hij er op een bepaald moment voor heeft gekozen om niet zijn zakken te vullen maar te blijven kiezen voor mooie muziek. Een hele respectabele beslissing overigens.

Beyond the shrouded Horizon is er een goed voorbeeld van.

avatar van Bluebird
4,5
Prima analyse, musician. Hackett was bij Genesis een gezichtsbepalende factor die het muzikale peil op het hoogste nivo bracht dat de band gekend heeft. Helaas hebben artistieke meningsverschillen, solocarriéres en het grote geld de integriteit van Genesis te vroeg de das omgedaan. Het is in ieder geval een feit dat Hackett het Genesis van ''in den beginne'' door de jaren heen altijd op integere wijze in ere heeft gehouden om niet te zeggen dat hij er voor een groot deel de ziel van was. Diep respect voor deze sympathieke dynamische 60er die nog lang niet van ophouden weet.

avatar van musician
4,5
Ik heb even de tijden als correctie bij de nummers ingevuld, dan krijgt het album wat meer body, is wat netter.

Ben nu bezig met de 2e cd, de "bonus" cd en het is wederom betoverend. Voorlopig vooralsnog alleen instrumentaal maar wel prachtig, een instrumentale track kun je ook wel overlaten aan Hackett.

Wie overweegt dit album te kopen moet inderdaad kiezen voor de 2 cd versie.

Edit: sterke uitgevoerde en sympathieke ode aan Jan Akkerman in een korte bewerking van het Focus nummer Tommy!

avatar van musician
4,5
Ik vind dit album toch ook zeker 4,5 sterren waard.
Het is stylisch heel bijzonder en Steve Hackett weet een heel bijzondere sfeer neer te zetten en dat gedurende het hele album vol te houden.

Erg knap. Ik ontdek elke keer nieuwe muzikale spitsvondigheden. Eigenlijk misschien wel het leukste van Hackett sinds Voyage of the acolythe, die bij mij dan een hele bijzondere plek inneemt.

Elke Genesis liefhebber moet hier toch wel op terug vallen. Als ik de voorzichtige kritieken lees bij het nieuwe album van Peter Gabriel: snel Beyond the Shrouded Horizon kopen!


avatar van divart
3,5
Tsja, erg lovend allemaal. Het album is zeker niet slecht. Zelfs beter dan het vorige denk ik zo. Al borduurt het er wel erg op voort maar net even ietsje beter.
En zo zie je maar dat een scheiding ook positieve gevolgen kan hebben. De financiele druk en het vele toeren van de afgelopen anderhalf jaar zorgen toch voor betere albums met mooiere hoezen .
Maar het niveau van zijn eerste drie soloalbums haalt het nog net niet. Geeft niets, hier kan ik best tevreden mee zijn.

avatar van divart
3,5
nou, ik begin maar met een 3,5. Ik vind hem voorlopig maar een fractie beter dan de vorige. En die zang van Hackett blijft echt vreselijk.

avatar van Bluebird
4,5
Tja, en dat blijft die van Collins ook, die van Waters, Anderson, Wetton, Latimer, Hogarth, Barrett en gazomaardoor. Geen van alle bijzondere en soms zelfs beroerde zangtalenten maar oh zo karakteristiek en herkenbaar en niet meer van hun klassiekers los te denken. Hackett weet gelukkig wel hoe ver ie kan gaan en weet daarbij ook meerstemmig soms hele mooie resultaten te bereiken. Hij klinkt verder in mijn oren ook redelijk doorsnee maar zonder echt irritant of smakeloos te worden. Je mag een stem of niet, het is niet anders. Maar in dat geval zijn er nog altijd ''ergere'' voorbeelden te vinden die toch allemaal iets hebben wat uniek is.

avatar van musician
4,5
divart schreef:
nou, ik begin maar met een 3,5. Ik vind hem voorlopig maar een fractie beter dan de vorige. En die zang van Hackett blijft echt vreselijk.

Gelukkig maar dat verreweg de grootste delen van het album instrumentaal zijn en Hackett zich kan richten op het bespelen van zijn gitaar.

Daar lijkt hij mij inderdaad ook beter voor in de wieg gelegd, hoewel ik zijn stem nu ook weer niet zo dramatisch vind.

avatar van divart
3,5
Zijn stem is ook niet dramatisch. Maar wel heel vlak en saai.
De stem van Jon Anderson vind ik dramatisch en een behoorlijke aanslag op het gehoor, of die van Michael Stipe. Maar je kan in ieder geval daarvan nog zeggen dat ze zingen en wel wat hebben (goed of slecht). De zang van Hacket is vooral nietszeggend en haalt de nummers een beetje onderuit. Maar het gaat natuurlijk om het gitaarwerk en dat is zoals gewoonlijk weer dik in orde.
De composities op dit album zijn dan wel weer wat minder vind ik.

avatar van DikkeDarm
4,5
Even de stem vergeten (ik vind het niet irritant ofzo...) en concentreren op het gitaarspel van Hackett, ogen dicht en genieten!!! Natuurlijk zou het beter klinken als Gabriel mee zou doen maar saai? nee. Ik droom wel eens van een soort van een reunie met Genesis in oude vorm die dan een soortgelijke plaat opnemen (hoe goed zou deze dan wel kunnen zijn al die ouwe lullen bij elkaar!) zoveel muziekervaring kan alleen maar goed of beter zijn.

Voorlopig komt deze ook in mijn TOP 10 van 2011 te staan en misschien een nr.1 kanshebber maar nu draaf ik door al is het maar omdat van veel mooi gitaarspel hou.

Bedankt Steve !

4,0
Ik heb ook dit jaar de LIVE cd (rails) van hem en die vind ik op alle fronten toch beter!
Ik mis toch op deze cd zijn specifieke gitaarsound, dat maar mondjesmaat aan bod komt!

avatar van Bluebird
4,5
Neal Peart schreef:
Ik mis toch op deze cd zijn specifieke gitaarsound, dat maar mondjesmaat aan bod komt!


avatar van musician
4,5
Tja, ik begrijp je verbazing.
Neal Peart geeft 4,5 sterren aan New Blood van Peter Gabriel en vraagt hier om de 'specifieke gitaarsound' van Steve Hackett.

Volgens mij zit het juist wel snor met de gitaarsound van Hackett en ontbeert juist Peter Gabriel zijn specifieke geluid. Maar ja, feitellijke constateringen en de persoonlijke perceptie....

4,0
musician schreef:
Tja, ik begrijp je verbazing.
Neal Peart geeft 4,5 sterren aan New Blood van Peter Gabriel en vraagt hier om de 'specifieke gitaarsound' van Steve Hackett.

Volgens mij zit het juist wel snor met de gitaarsound van Hackett en ontbeert juist Peter Gabriel zijn specifieke geluid. Maar ja, feitellijke constateringen en de persoonlijke perceptie....


De STEM(!) van Gabriel komt op alle nummers - behalve Don't Give up , dan nummer had voor mij niet gehoeven - op deze cd zeer sterk naar voren. De stem is zijn handelsmerk.

Bij Steve Hackett is zijn specifieke GITAARSOUND zijn handelsmerk. En die vind ik op het laatste album minder de boventoon voeren.

Hopelijk begrijp je nu mijn punt!!

avatar van Bluebird
4,5
Nou, met alle respect Neal, maar Steve's gitaarsound is wat mij betreft nog steeds uit duizenden herkenbaar. En juist op dit laatste album komt die meer dan ooit tevoorschijn gezien de vele vette solo's en niet te vergeten de instrumentals op de bonusdisc. Dus ik zou toch graag een iets meer onderbouwde uitleg wensen in dit geval.

4,0
Bluebird schreef:
Nou, met alle respect Neal, maar Steve's gitaarsound is wat mij betreft nog steeds uit duizenden herkenbaar. En juist op dit laatste album komt die meer dan ooit tevoorschijn gezien de vele vette solo's en niet te vergeten de instrumentals op de bonusdisc. Dus ik zou toch graag een iets meer onderbouwde uitleg wensen in dit geval.


Luister eerst maar eens naar LIVE RAILs en daarna het nieuwe studioalbum. Ik vind - maar jij mag het echt anders zien- dat het werk van LIVE rails beter. Kan ook liggen dat de LIVe nummers mij meer boeien dan het studiomateriaal van dit nieuwe product.

Ik ga het horen en zien op 26-11 in de Boerderij in Zoetermeer

avatar van musician
4,5
Waarom zouden we eerst naar Live Rails moeten luisteren om daarna een oordeel te kunnen geven over zijn nieuwe studio album?

Tenzij je het niet wilt horen, speelt Steve Hackett hier een prachtig staaltje gitaar, gedurende de volle lengte van het album. Je probeert hier mensen, geheel ten onrechte, zand in de ogen te strooien met betrekking tot Hackett's werk op Beyond the shrouded Horizon.

Maar ja, aangezien je elders ook roept om een orkestrale bewerking van The Lamb lies down on broadway (het is maar goed dat hij nog springlevend is, anders had Steve Hackett zich omgedraaid in zijn graf) heb je een hele aparte opvatting over de muziek van Genesis (en z'n ex leden).

Misschien dat je constateringen daarom meer de wens van de gedachte is, wij blijven verder wel met onze beide benen op de grond staan (net als Steve Hackett overigens).


avatar van blur8
4,0
Zeer overtuigende nieuwe Hackett. De stevige symfo-rock komt lekker binnen.
Zijn eigen zangstem is eindelijk geen dissonant meer, mede door electronische vervorming.
Muzikaal wordt de juiste toon aangeslagen, met wellicht herhalingen uit eerder werk,
maar door de Clocks & EveryDay echo's geen geklaag...
Meest geslaagd:
1. Loch Lomond
4. til These Eyes
6. A Place Called Freedom
8. Waking to Life
De 2 akoestische snoepjes (3 en 11) maken het gitaargeweld compleet.
.

Gast
geplaatst: vandaag om 18:34 uur

geplaatst: vandaag om 18:34 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.