Yes - The Yes Album (1971)

Vreemd: ik had The Yes Album op LP gekocht in 198?, 20 a 25 jaar geleden. Begon me toen ik een jaar of 15 was heel erg te interesseren voor diverse bands van de jaren 60 en 70, waar zelden iemand in mijn klas van gehoord had (het was Duran Duran and Wham wat de klok sloeg). Eigenlijk zou Yes precies in mijn toenmalige straatje hebben moeten zitten -Procol Harum, ELO, Pink Floyd, Jethro Tull- maar ... er was geen klik en ik ben er nooit verder mee gegaan.
Tot recentelijk, en ik ben alweer vergeten waarom ik besloot nu toch verder in Yes te gaan. Nu vind ik het geweldig. Dit album, Fragile en Close To The Edge. Ik ben de 40 voorbij en ontdek dit jaar pas Yes. Grappig eigenlijk. Volgende stap is King Crimson, ook zo'n band die volkomen langs me heen is gegaan terwijl het denk ik in mijn straatje past. Je raakt nooit uitontdekt.
En wat is Chris Squire een fantastische bassist, dat mag ook wel eens gezegd.
4****

Het is onmogelijk, alles voor je 40e al te hebben gehoord.

Uitstekend album met uitstekende muzikanten. Hoogtepunt: Starship Trooper. Alle bandleden beheersen hun instrument op het hoogste niveau. Steve Howe heb ik een keer live gezien en toen zong hij zelf, maar dat had hij beter niet kunnen doen. Bij Yes hoort de stem van Anderson. Koho zei het al: Squire is een fantastische bassist. Hij maakt van de bas een volwaardig instrument, net als Entwistle van The Who. Yes heeft in de loop der jaren nog verschillende goede albums uitgebracht, maar ze hebben zich in mijn ogen na The Yes Album niet meer kunnen overtreffen. De bonustracks hebben echter weinig toegevoegde waarde.

Briljante muziek, zeer mooie hoes ook trouwens

Briljante muziek is het zeker. Perpetual Change samen met Starship Trooper's stukje disillusion tot waar hoogtepunt.

Hmmm, ik zou A Venture er zeker aan toe voegen

Een vriend van mij bezit een heuze Yes collectie waaronder deze ook valt. Ik moet zeggen: dat klinkt beter dan een gedownloade versie! De bonustracks zijn echter volstrekt zinloos. Even goed mijn stem verhoogd naar 4*

En de moraal van het verhaal: koop vooral de echte cd's van je favoriete artiesten. Zij blijven in staat mooie cd's te maken en jij hebt een veel betere kwaliteit (en andere leuke dingen, boekjes, informatie, extra's).

Zeker. Geweldige muzikanten, al vind ik de zang soms toch iets minder.

Ja dat weerhoud mij ook van de volle 5*
Een beetje engel achtig. het lijk wel of hij een keer flink in z'n ballen is getrat.

Dat het jullie niet aanspreekt.

Zijn, ik noem het maar 'ijle', stem past perfect bij de muziek van Yes. Het is trouwens ook niet weg te denken, vanaf de vroegste dagen tot de laatste cd is Jon Anderson aanwezig geweest, met uitzondering dan van Drama.

Hij schrijft/schreef alle teksten, een deel van de muziek. Een echte, onvervalste hippie overigens. Nog steeds.

Hij is in belangrijke mate gezichtsbepalend geweest voor Yes en heeft nog steeds een grote aantrekkingskracht. Zijn afwezigheid (tijdelijk (?) uit de band gezet na ziekte ) was voor mij aanleiding het recente concert van Yes in Nederland te boycotten. Het concert werd sowieso nog maar door zo'n man/vrouw of 1.000 bezocht.

Geen nieuwe cd, geen Anderson en Wakeman: dat redt de rest niet.

Zijn stem maakt niet alleen onlosmakelijk deel uit van de kracht van deze cd, maar van Yes als geheel.

Ik volg musician totaal in deze discussie!

Ook volgens mij is Anderson totaal geen minpunt voor Yes.
Zoals al gezegd, het wat zwevend en kenmerkend stemgeluid gaat goed samen met de goed opgebouwde muziek van de band...

Zeer sterke plaat by the way .
Een begin van Yes als 'progressieve' band, hier begonnen ze hun sound te vormen (hoewel dit op vorige plaat ookal wat het geval was vb: Then).

Yours Is No Disgrace en Starship Trooper zijn twee Yes klassiekers; met een reden. De éne is een prachtig, wat harder nummer en ook de perfecte opener voor de plaat. De andere heeft een prachtige opbouw en is gewoon een pracht song.

'The Clap' , het Live opgenomen nummer, noemt eigenlijk Clap. Maar door Anderson werd het per ongeluk The Clap genoem, wat volgens mijn kennis Engels één of andere geslachtsziekte is. Wakeman dacht: ahja, dan noemen we het ook maar zo op het album. I've Seen All Good People: sterk maar jammer van de volgens mij veel te vele herhaling op het laatste.
Raar is dat ik A Venture met een ster heb aangeduid; ben, voor zover ik weet, normaal meestal het meest geboeid door de langere songs. Maar A Venture heeft die bepaalde warme en volle sfeer waardoor het simpele nummer eigenlijk toch zeer sterk komt... Hetzelfde gevoel heb ik bij Don't Kill The Whale. Het laatste nummer noem ik 'de onbekende versie van Starship Trooper', JA; je kan het op vele vlakken met elkaar vergelijken...

Toch één v/d betere Yes platen, maar ze hebben zoveel prachtigs gemaakt....

beluister hem nu op lp. dat is genieten man. geweldige nummers van yes. als is de andere geluidskwaliteit en het moeten omdraaien van een plaat wel even wennen.

Had ik maar een platenspeler
Lijkt me geweldig om daarop Symfonische bands zoals Yes op te horen.

het is wel zo dat de geluidskwaliteit van de lp even wennen is. veel minder helder als de cd maar het heeft wel wat. heel warm geluid. zeker voor symfo geeft dat een mooi evenwicht.

Een aantal berichten verwijderd. Zoals door jullie zelf ook al opgemerkt, er is een PM-functie!

wat een album , hier zijn ze mee doorgebroken en starship trooper is mijn dikke favoriet wat op live concerten een onmisbaar ging worden , puik werk !

Ik heb deze op lp gescoord vandaag op een platenbeurs. Ik ben onlangs overgestapt op de authentieke lp's en het is werkelijk prachtig!

Na lovende woorden van mijn stiefpa ooit Yes geprobeerd, maar na het album waar Owner of a lonely heart op stond ben ik snel afgehaakt. (90... nog iets)

Toen kwam ik dit album tegen, en hij gaat linea recta mijn top 10 in. PRACHTIG

Met name het derde en vierde nummer. *5, zonder omkijken

De grap is echter dat als je hem hoort praten hij een veel 'normalere' stem heeft dan je zou verwachten. En helemaal als je interviews hoort uit de begintijd en zijn nog al heftige accent hoort.

Dit album is onderdeel van mijn muziek opvoeding. Het enige YES album wat ik 2 keer achter elkaar draaide (tot aan Fly From Here 2011 !!). Instrumentaal geniaal en de stem van Jon Anderson is prachtig. Hoogtepunten voor mij zijn Yours Is No Disgrace, Starship Trooper en Perpetual Change. De rest is de perfecte aanvulling op deze nummers vandaar een 5! en een plek in mijn top 10

Dit album moest nog uitkomen toen ik ze in het voorprogramma van Iron Butterfly in januari 1971 in de Doelen in Rotterdam zag, het eerste concert wat ik meemaakte. Die beleving als 16 jarige werd later het best omschreven door Mike Scott van de Waterboys "I've heard the big music and I'll never be the same. Toen de plaat uiteindelijk in maart 1971 uitkwam heeft die volgens mij tot december nonstop op mijn draaitafel gelegen. Nu na 40 jaar is mijn mening nog steeds niet veranderd over dit album. Geweldig!

Was 13 jaar toen mijn oudere broer al zijn Yes-platen (de eerste vijf) aan mij cadeau deed. Vanaf die tijd altijd verslingerd geweest aan de stem van Jon Anderson, het gitaarwerk van Steve Howe, het toetsenwerk van Rick Wakeman (die werd toegvoegd aan Yes bij het 4e album) en de bas van Chris Squire. Heb inmiddels al hun DVD's en menig concert van hen in Nederland bezocht. Helaas is Yes niet meer zichzelf sinds Jon en Rick er geen deel meer van uitmaken.

Weet iemand of de Rhino uitgave van dit album ook uitgevoerd is in digipack zoals bijvoorbeeld Close To The Edge?

Heb hem hier in jewelcase uitvoering en dat vind ik helemaal niet erg. Heb toch wel altijd de voorkeur voor een normaal doosje. Die is tenminste nog vervangbaar i.t.t. een digipack.

Is ook, maar zo'n digipack vind ik toch wel heel erg mooi.

Briljante yes cd.
Wat zijn yours in no disgrace en starship trooper toch prachtige nummers!

Heb de expanded&remastered uitvoering (prachtig).
Idd de bonus tracks zijn leuk maar hadden om mij ook niet gehoeven.
Verder n top cd.

Lekker album wel.

Ik dacht bij.

Make the white queen run so fast
she hasn't got time to make you wise

Altijd dat ie 'cream' in plaats van 'queen' zei, wat het dan toch een beetje dubieus maakte.

Twee weken geleden heb ik een oude platenspeler op de kop getikt en mijn vaders platen eens uitgetest. Deze plaat zat er dus ook tussen. Ben ik blij dat ik vinyl ben gegaan, anders had ik dit kunstwerk nooit mogen aanschouwen. Och, och, och wat prachtig.. Yours is no disgrace, Starship Trooper, I've Seen All Good People en Perpetual Change. Wauw!

Vooral het stukje disillusion (terug te vinden in Starship Trooper) is een waar orgasme voor het oor

Bedoel je het stukje:

Loneliness is a power that we possess to give or take away forever.
All I know can be shown by your acceptance of the fact there shown before you.
Take what I say in a diff'rent way and it's easy to see
that this is all confusion.
As I see a new day in me, I can also show if you and you may follow.

Ja! Dat is heel mooi! Echt zo slecht dat ik hier helemaal niets van wist! Vooralsnog ben ik trouwens nog niet zo weg van de opvolgers van deze plaat. Maar time will tell... misschien hebben die wat meer luisterbeurten nodig. Dat kan.

En gevolgd door het sterke instrumentale Würm