Jack White - Blunderbuss
Het debuut van Jack White solo. Een album waar ik erg naar uit gekeken heb, de albums van The White Stripes, The Dead Weather en The Raconteurs vond ik altijd al goed. Evenals Blunderbuss:
Het album opent met het fijne Missing Pieces. Vooral de solo van de keys zijn fantastisch, het nummer ligt goed in het gehoor en maakt de verwachtingen alleen maar hoger.
Het tweede nummer heet Sixteen Saltines en knalt er gelijk goed in. Een belangrijke rol voor de gitaar, waar ook een solo voor weg gelegd is. De zangpartijen in dit nummer spreken mij erg aan.
Freedom At 21 is het derde nummer van Blunderbuss, en een van mijn favorieten. Een lekkere gitaarlijn en de zo herkenbare stem van White maken dit nummer tot een van de hoogtepunten.
Een nieuw hoogtepunt is Love Interruption. De vrouw die met Jack White meezingt geeft het nummer nog iets extra's. Goede zanglijnen en een donkere tekst. Een van de beste nummers van het album.
Het titel nummer volgt hierna. Een mooi rustig nummer, een rustpuntje op het album, maar daardoor zeker niet minder.
Hypocritical Kiss, weer een nummer waar de piano onmisbaar is. Een eerlijke tekst en gewoon weer een goed nummer.
Weep Themselves to Sleep. Met ruim 4 minuten het langst durende nummer op Blunderbuss. Het is een fijn up-tempo nummer, waar White en de toetsenist zich lekker in uit kunnen leven.
I'm Shakin' is juist weer een lekker swingend nummer. In dit nummer is ook een koortje toegevoegd, wat het nummer nog beter maakt. Ook word er weer goed gemusiceerd.
Heerlijk hoeveel energie er in dit nummer zit.
Bij Trash Tongue Talker is White weer een beetje tot rust gekomen. Maar ook dit is een fantastisch nummer. De stem van Jack is op dit nummer erg rauw, iets wat het nummer meer laat rocken.
Hip (Eponymous) Poor Boy is een compleet anders nummer. Het nummer klinkt erg pop-achtig, deze kant van White hebben we nog niet gehoord op dit album, maar ik vind het erg fijn klinken.
I Guess I Should Go to Sleep is dan weer een typisch Jack White nummer. Op dit nummer zingt ook weer een vrouw mee, hier vind ik het iets minder geslaagd dan bij Love Interruption, maar ook dit blijft een sterk nummer.
Dan zijn we alweer bij het voorlaatste nummer aangekomen: On & On & On. Een nieuw rustpunt, de melodielijnen spreken mij erg aan. Heerlijk nummer, alweer..
Het laatste nummer van Blunderbuss is Take Me With You When You Go. Een erg goed nummer, de piano maakt het nummer bijna jazzy. De zangeressen in dit nummer doen het ook erg goed, en maken het nummer echt beter. Jack White is nog niet klaar en sluit het nummer rockend af. Nog een hoogtepunt op Blunderbuss.
Het album heeft me nergens teleurgesteld. Er staat geen enkel minder nummer op, en Blunderbuss is (tot nu toe) voor mij een van de beste albums uit 2012. Nog een aparte vermelding voor de pianist want wat klinkt dat fantastisch
Ik kan nu al niet wachten totdat ik White live zie op Werchter, Blunderbuss krijgt 4 dik verdiende sterren.