menu

Lenny Kravitz - Let Love Rule (1989)

mijn stem
3,83 (492)
492 stemmen

Verenigde Staten
Rock
Label: Virgin

  1. Sittin' on Top of the World (3:16)
  2. Let Love Rule (5:42)
  3. Freedom Train (2:50)
  4. My Precious Love (5:15)
  5. I Build This Garden for Us (6:16)
  6. Fear (5:25)
  7. Does Anybody Out There Even Care (3:42)
  8. Mr. Cab Driver (3:49)
  9. Rosemary (5:27)
  10. Be (3:16)
  11. Blues for Sister Someone * (2:51)
  12. Empty Hands * (4:42)
  13. Flower Child * (2:56)
  14. Let Love Rule [Basic Rough Mix] * (5:45)
  15. Cold Turkey * (5:24)
  16. Light Skin Girl from London * (2:42)
  17. Fear [1987 Demo] * (3:44)
  18. Mr. Cab Driver [Home Demo] * (3:01)
  19. Let Love Rule [Home Demo] * (2:49)
  20. Flower Child [Live] * (5:02)
  21. Blues for Sister Someone [Live] * (5:28)
  22. Mr. Cab Driver [Live] * (4:27)
  23. Freedom Train [Live] * (5:26)
  24. Be [Live] * (5:11)
  25. My Precious Love [Live] * (7:16)
  26. Does Anybody Out There Even Care [Live] * (4:21)
  27. Let Love Rule [Live] * (11:08)
  28. Rosemary [Live] * (6:49)
  29. Fear [Live] * (13:50)
  30. My Flash on You [Live] * (3:37)
  31. If 6 Were 9 [Live] * (7:22)
toon 21 bonustracks
totale tijdsduur: 44:58 (2:38:49)
zoeken in:
avatar van echoes
4,5
Blijft een prachtig album dit. Inderdaad bespeeld Kravitz zelf veel instrumenten op deze plaat, maar al die waanzinnige orgelpartijen worden gespeeld door producer Henry Hirsch, evenals die prachtige piano in My Precious Love. Vooral de Hammond in Let Love Rule en I Built This Garden for Us zijn werkelijk fantastisch.

avatar van deric raven
4,0
I Build This Garden for Us gaat volgens mij gewoon over een wietplantage voor eigen gebruik.
Het nummer nooit zo bekeken, maar vanavond viel het kwartje.
Let Love Rule straalt toch wel de sfeer uit van cannabis.

avatar van Madjack71
deric raven schreef: Let Love Rule straalt toch wel de sfeer uit van cannabis.


Yep, tijdens zijn optreden op het (toen nog) Torhout/Werchter festival ging hij tijdens dit nummer op de rand van het podium zitten en schoot van die opwindbare vliegtuigjes het publiek in, met daarboven op een joint vast gemaakt, ondertussen scandeerde iedereen als een mantra LET LOVE RULE.

wavanbuuren
Na een jaar of drie eindelijk deze plaat maar weer eens uit de kast getrokken. En meteen ben ik terug in 2 Latijn en bij die klasgenoot die me zijn laatste aanwinst op een cassetebandje en een walkman liet horen omdat dat ons veel meer boeide dan die zelfde les latijn op dat moment.
Let love rule is als een warme douche. Op een of andere manier geeft het me altijd weer het gevoel dat het leven mooi is, ondanks de kritische noot die zeker ook op de plaat hoorbaar is.

Zoals zo vaak en ook al door vele voorgangers omschreven: Beter dan dit werd het nooit meer met Lenny. Waar de twee opvolgers toch nog voor de helft uit pareltjes bestonden, is het daarna definitief mis gegaan met de interesse voor Lenny.

Let Love Rule is voor mij een van die zeldzame platen zonder ook maar 1 minder nummer. Een prachtig geheel, waarbij elk nummer klopt en in de ideale volgorde wordt vertolkt.
De volle mep van ***** is dan ook het logische gevolg.
Met een bijzondere vermelding voor het onvolprezen en onderbelichte Empty Hands.

avatar van davevr
4,0
Dit is dus mijn guilty pleasure, een plaat die inderdaad niet bijster origineel is, maar gewoon lekker. Wat hippiegedoe, wat wereldverbeterende teksten, wat goeie oude rock en Lenny zijn echt goede stem. Ik vond er toen niets aan, en nu is het één van de weinigen uit die tijd die nog regelmatig bij mij thuis gespeeld worden. Vooral tijdens het kuisen

WPE
Tja, ik heb Lenny Kravitz altijd wel een beetje een vreemde eend in de bijt gevonden. Eind jaren 80 ouwe hippie-muziek maken. Maar...hij kan het. Inderdaad een heel goede stem, en de muziek klinkt gewoon heerlijk "oud"...eerlijke instrumenten zoals gitaar en orgel. En daar ontbrak het die tijd nogal aan, iedereen ging toen steriel-electronisch, zal ik maar zeggen.
Prima muziek in ieder geval.

WPE
Hij is later volgens mij wel slechtere muziek gaan maken dacht ik....

avatar van lennon
4,5
WPE schreef:
Hij is later volgens mij wel slechtere muziek gaan maken dacht ik....


Naar mijn idee denk je dat dan niet goed...

Anyway, vandaag het album op vinyl ontvangen... mijn 3e versie, want de cd, de speciale uitgave en nu het vinyl in huis... Ach het is dan ook wel een erg goed album, dus het mag.
Lenny op vinyl is lekker om te luisteren. De sound past bij wat je op vinyl wilt horen.
Elk nummer op dit album is raak. alweer 26 jaar geleden... wat vliegt de tijd toch enorm!

avatar van EttaJamesBrown
4,5
lennon schreef:
(quote)


Naar mijn idee denk je dat dan niet goed...

Anyway, vandaag het album op vinyl ontvangen... mijn 3e versie, want de cd, de speciale uitgave en nu het vinyl in huis... Ach het is dan ook wel een erg goed album, dus het mag.
Lenny op vinyl is lekker om te luisteren. De sound past bij wat je op vinyl wilt horen.
Elk nummer op dit album is raak. alweer 26 jaar geleden... wat vliegt de tijd toch enorm!


Ik draai gewoon de enige ceedee die ik heb driemaal achter elkaar. Wel zo goed voor het milieu en mijn portemonee.

avatar van lennon
4,5
EttaJamesBrown schreef:


Ik draai gewoon de enige ceedee die ik heb driemaal achter elkaar. Wel zo goed voor het milieu en mijn portemonee.


Portemonee ja... maar milieu? Ik gooi ze niet weg ofzo

avatar van EttaJamesBrown
4,5
lennon schreef:


Portemonee ja... maar milieu? Ik gooi ze niet weg ofzo


Ze moeten wel gemaakt worden.

avatar van lennon
4,5
EttaJamesBrown schreef:
(quote)


Ze moeten wel gemaakt worden.


Zou mijn aankoop daar verschil mee maken denk je?

avatar van Funky Bookie
5,0
De heerlijke zwarte soul- / gospelstem van Lenny, de retro sound en technieken waar Beatles en Hendrix in doorklinken, gecombineerd met een klassieker in de vorm van Let Love Rule en uitstekende teksten als slagroom op de taart maken dit album voor mij een absoluut topalbum.
Van het weekend weer uit de kast getrokken en na al die jaren verveelt het nog altijd niet.

Het kleine Sittin' on Top of the World trekt je gelijk naar de plaat toe om geïnteresseerd te gaan luisteren. daarna de ultieme Lenny klassieker Let Love Rule dat live makkelijk een half uur duurt. Desondanks blijft het een fantastisch nummer.
Zo rolt het album van het ene naar het andere hoogtepunt.

Al met al : een indrukwekkend debuut.

4,5
Ben in mijn vakantie, dankzij een vriendin, gestuit op het fenomeen Lenny Kravitz en dit album is alvast buitengewoon goed

avatar van lennon
4,5
artonna campaign schreef:
Ben in mijn vakantie, dankzij een vriendin, gestuit op het fenomeen Lenny Kravitz en dit album is alvast buitengewoon goed

Je valt met je neus in de boter... gezien de laatste berichten over Lenny

avatar van Tony
4,0
artonna campaign schreef:
Ben in mijn vakantie, dankzij een vriendin, gestuit op het fenomeen Lenny Kravitz en dit album is alvast buitengewoon goed
Was je in Zweden op vakantie?

4,5
Hi,hi nee iets verder weg, in het voorjaar Auckland/Nieuw-Zeeland.... eerst een rondreis en afgesloten met een concert van Rod Stewart, samen bezocht met een vriendin die zich daar heeft gevestigt. We kwamen ook over muziek te praten en toen viel de naam van Lenny Kravitz, haar hero. Ons gesprek kwam vorige week weer boven gedreven en toen maar eens een flink aantal keren deze plaat gedraaid en met een smile die steeds breder wordt. Kan raar lopen!

avatar van adri1982
4,0
Zeer goed debuutalbum van deze rockartiest (Wel heb ikzelf de cd-versie met drie bonustracks 'Blues for sister someone', 'Empty hands' en 'Flower child' erop). 'Let love rule' is een van zijn mooiste nummers en brengt een hele mooie boodschap over en daarnaast is ook 'I build this garden for us' een van mijn favoriete albumtracks. Daarnaast had ik eigenlijk ook 'Rosemary' aangevinkt, omdat het een van de mooiste liedjes op het album is, en is 'Mr. Cabdriver' een goed geschreven en gezongen boodschap tegen discriminatie. Ook 'Fear' is een goed nummer.

4,0
Lenny Kravitz is geboren te New York USA in 1964. Zijn vader was een joodse Rus, zijn moeder had voorouders op de Bahama’s. In 1974 verhuisde het gezin naar Los Angeles waar zijn moeder een rol in een sitcom kreeg. Kravitz heeft last gehad van een strenge vader die nogal commando-achtig was ingesteld. Zijn vader was TV-producer en mateloos ambtieus. Hij is nooit bekend geworden in tegenstelling tot zijn vrouw en zoon. Een gefrustreerd kereltje dus.
Via zijn ouders was Lenny gelieerd aan de TV wereld. Zo heeft hij Lisa Bonet aka Denise Huxtable uit the Cosby Show leren kennen. Lenny is getrouwd met Bonet, ze hebben een dochter gekregen en zijn vervolgens gescheiden. Ten tijde van Let Love Rule (1989) waren ze net getrouwd; ten tijde van Mama Said (1991) waren de huwelijksperikelen in volle gang. Het is hoorbaar op beide albums. Op Let Love Rule is het nog ‘Precious Love’, ‘I Build This Garden For You’, ‘Does Anybody Out There Even Care’ en ‘Be’. Op Mama Said gaat het om ‘It Ain’t Over Till It’s Over’, ‘Stand By My Woman’, ‘More Than Anything In The World’, ‘Stop Draggin’ Around’ en ‘What The Fuck Are We Saying’.

Kravitz is een haantje. Lenny is ook een soort Shuggie Otis, multi-instrumentalist en eigenzinnig, maar dan met meer gevoel voor commercie.
Tegen de tijdgeest in maakte Lenny retro muziek. Zijn belangrijkste inspirators waren Sly & Family Stone, Prince, Jimi Hendrix, Led Zep en John Lennon. Het leeuwendeel van zijn platen is door Kravitz zelf ingespeeld met af en toe wat ondersteuning. Het aantrekkelijke van Let Love Rule en ook Mama Said is dat zijn liefde voor de muziek die van deze platen afspat. Je hoort ook dat gitaar-riffs zijn muzikale kracht is.
Kunnen we zeggen dat Kravitz een meestermuzikant is? Nee, zijn gitaarwerk kan niet tippen aan dat van Hendrix, zijn songs zijn terug te leiden naar zijn inspiratiebronnen die daarbij beter werk leveren dan hij dat doet. Wat Lenny wel doet, is al die muziekstijlen met elkaar combineren. Die mix aan stijlen aangevuld met de Kravitz touch, maken deze albums redelijk uniek en aansprekend. Voor mijzelf heb ik bepaald dat 62% van de nummers op Let Love Rule zeer goed is; voor Mama Said is dat 50%. Dat vind ik redelijk hoge percentages.

Met Are You Coming My Way startte in wezen Lenny’s neergang. Lenny had zich de stijl van zijn inspirators eigen gemaakt. De titelsong klonk als gejat Hendrix-werk, ‘Believe’ is the Beatles plus Led Zep. Kravitz liet steeds minder van zichzelf zien. Zijn songs en daardoor zijn albums werden zodoende steeds oppervlakkiger en ongeïnspireerder.
Na Are You Coming My Way koos Kravitz voor het gemak (dus geld) en niet voor zijn muziek. Lenny had succes, het geld stroomde binnen. Hij kon op zijn lauweren rusten en deed dat dan ook. Zijn albums waren niet meer niet enerverend genoeg. Het betekende ook dat we naar zijn boodschappen moeten luisteren; aan zijn liefde voor de Heer, aan zijn goede bedoelingen voor ons allen (zichzelf en de dames voorop). Zijn platen werden masturbatiesessies. Te pas en te onpas wilde hij demonstreren hoe goed hij was. Het leverde steeds minder interessante muziek op.

Daardoor ook is Let Love Rule zijn beste plaat. Hij moest zich nog toen nog bewijzen. Het succes kwam. Lenny trapte in de succesvalkuil. Hij was er inmiddels van overtuigd geraakt dat alles wat hij aanraakte, in goud veranderde. Lenny werd steeds meer van zichzelf vervuld. Zijn ego en image als gereputeerde ladykiller stonden hem in de weg. Dieptepunt is Baptism (2004). Het album moest een ode aan zijn geloof zijn maar verwerd tot een pastiche, een mismoedig contractueel moetje. Je krijgt steeds meer het gevoel dat Lenny per album eigenlijk 2 albums maakt: 1 voor Lenny en 1 voor zijn ego. Let Love Rule en Mama Said waren voor Lenny, het latere werk voor zijn ego. Uiterlijk vertoon heeft de overhand gekregen boven zijn werkelijke gevoelens. Op Lenny zijn Faust en Midas van toepassing en dat is begonnen met Are You Coming My Way. Bonet is verstandig geweest. Ze is op tijd bij deze ego-tripper weggegaan.

(Uit: Van Melancholie Tot Herrie – Jan Koenis)

avatar van gaucho
Je kent Lenny persoonlijk, begrijp ik?

avatar van gigage
Ben nu wel benieuwd naar Are you coming my way.

avatar van reptile71
De recente dubbel-LP reissue inclusief Blues for Sister Someone, Empty Hands en Flower Child, die voorheen op geen enkele vinyluitgave stonden, is echt een kadootje. Wat een zaligheid om dit album na vele jaren weer te horen, maar dan vanaf het zwarte goud. Ik was bijna vergeten wat een lekkere plaat het is.

avatar van spoon
3,5
jnkns schreef:
..Hij is nooit bekend geworden in tegenstelling tot zijn vrouw en zoon. Een gefrustreerd kereltje dus...Tegen de tijdgeest in maakte Lenny retro muziek...Kunnen we zeggen dat Kravitz een meestermuzikant is? Nee, zijn gitaarwerk kan niet tippen aan dat van Hendrix....Zijn platen werden masturbatiesessies. Te pas en te onpas wilde hij demonstreren hoe goed hij was. .. Je krijgt steeds meer het gevoel dat Lenny per album eigenlijk 2 albums maakt: 1 voor Lenny en 1 voor zijn ego. Let Love Rule en Mama Said waren voor Lenny, het latere werk voor zijn ego. Uiterlijk vertoon heeft de overhand gekregen boven zijn werkelijke gevoelens. Op Lenny zijn Faust en Midas van toepassing en dat is begonnen met Are You Coming My Way. Bonet is verstandig geweest. Ze is op tijd bij deze ego-tripper weggegaan.

(Uit: Van Melancholie Tot Herrie – Jan Koenis)


GOUD!!!

Zijn er hier nog meer recensies te vinden van Jan Koenis?. Boek bestaat echt en b.v. te vinden op bol. Wil me eerst even inlezen voordat ik tot aanschaf overga

avatar van gaucho
spoon schreef:
Zijn er hier nog meer recensies te vinden van Jan Koenis?. Boek bestaat echt en b.v. te vinden op bol. Wil me eerst even inlezen voordat ik tot aanschaf overga

Nou vooruit: Google is je vriend:

https://www.google.com/search?source=hp&ei=fJcUXpidDsTUkwWO9JPAAg&q=%22jnkns%22+musicmeter&oq=%22jnkns%22+musicmeter&gs_l=psy-ab.3...2897.9719..9927...0.0..0.82.1242.21......0....1..gws-wiz.....0..0j0i131j0i10j0i13j0i13i30j0i22i30j33i160.rjBxZnwznLo&ved=0ahUKEwiYy-2j2_HmAhVE6qQKHQ76BCgQ4dUDCAk&uact=5#spf=1578407833790

Kennelijk was "jnkns" oftewel Jan Koenis een bliksembezoeker aan deze site op 26 februari 2018, die hier zijn veelal fors opgezwollen keutels neerlegde ter schaamteloze promotie van zijn boek. Mensen die dat op zo'n manier aanpakken hebben het bij mij bij voorbaat al verbruid, maar misschien helpt het bij je beslissing. Veel plezier ermee!

Naschrift: Eerlijk is eerlijk: ik zit er nu zelf ook een paar te lezen en er zitten toch ook wel een aantal rake en gevatte analyses bij. Nou ja, als-ie er maar één boek meer door verkoopt (en die kans lijkt me nu dus aanwezig) is zijn opzet geslaagd...

avatar van devel-hunt
3,0
Toen deze plaat net uit kwam klonk deze fris na het blikkerige jaren 80 geluid die de muziek industrie domineerde, echte instrumenten, het was een verademing en feitelijk een trendsetter, weer terug naar een organisch geluid, een nieuwe generatie hippies diende zich aan binnen een wolk van cannabis en liefde. Wel even iets anders dan de gabbertjes die er toen waren. Nu, na al die jaren, klinkt de plaat minder fris en minder origineel als het toen leek, een beetje bedacht zelfs. Hoewel nog steeds lekker, zo nu en dan.

avatar van spoon
3,5
gaucho schreef:

Nou vooruit: Google is je vriend:

Naschrift: Eerlijk is eerlijk: ik zit er nu zelf ook een paar te lezen en er zitten toch ook wel een aantal rake en gevatte analyses bij. Nou ja, als-ie er maar één boek meer door verkoopt (en die kans lijkt me nu dus aanwezig) is zijn opzet geslaagd...


Bedankt! ..dat had ik zelf ook kunnen bedenken.

Raak en gevat? Opmerkelijk, origineel en grappig op een bizar wijze... Deze van Lenny en die van Hendrix zijn wel het meest opmerkelijke.

Heb ondertussen een dozijn boeken besteld en een fanclub opgericht

avatar van Rinus
3,5
Fijn debuut, niet wereldschokkend, maar er staan goede nummers op. Niet zo wisselvallig als de opvolger.

avatar van Minneapolis
4,5
Rinus schreef:
Fijn debuut, niet wereldschokkend, maar er staan goede nummers op. Niet zo wisselvallig als de opvolger.

Net zo consistent als zijn 2e album zou ik juist zeggen; beide albums kennen geen zwak nummer. Ook vind ik het wél een bijzonder, veel belovend, debuut waarbij hij zich in één klap als weer een nieuwe ster in de late 80's presenteerde (na Jackson, Prince, George Michael en Terence Trent D'Arby). De eerste albums komen erg persoonlijk (songwriting), organisch (productie) en gepassioneerd (originaliteit) over. Na Are you gonna go my way werd het met elke plaat het rap minder en killer, en loste hij de belofte van zijn eerste twee albums toch niet helemaal in.

Be is mijn favoriet van het album. Toffe productie met die bas op één kanaal. Sowieso fijne bassen in zijn retro producties die eerste twee platen (wat een genot vergeleken met elektronische bassen).
Mr. Cab driver blijft ook een lekkere meezinger.

avatar van iggy
3,5
Die 20th Anniversary deluxe edition klinkt toch echt een stuk frisser dan mijn originele vrij doffe cd.
Voor de rest ben ik het wel eens met de meeste users hier. Lekkere retro rock dus die destijds als fris werd ervaren. Met een Kravitz die hier heerlijk overtuigend en lekker staat te kwaken. Wat mij betreft zijn het zijn rustige nummers die het het beste doen.
Prima cd.

avatar van Robje1968
4,0
Het debuutalbum is voor mij meteen zijn beste CD. Lekker tijdloos album wat lekker rockt. Zijn volgende albums worden daarna voor mij steeds minder geslaagd.

Gast
geplaatst: vandaag om 00:30 uur

geplaatst: vandaag om 00:30 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.