menu

Killing Joke - Brighter Than a Thousand Suns (1986)

mijn stem
3,85 (110)
110 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Rock
Label: EG

  1. Adorations (4:39)
  2. Sanity (4:44)
  3. Chessboards (5:47)
  4. Twilight of the Mortal (4:12)
  5. Love of the Masses (4:04)
  6. A Southern Sky (4:38)
  7. Victory * (3:57)
  8. Wintergardens (5:24)
  9. Rubicon (7:06)
  10. Goodbye to the Village * (5:17)
  11. Exile * (6:27)
  12. Ecstacy * (4:10)
  13. Adorations [Supernatural Mix] * (6:39)
  14. Sanity [Insane Mix] * (6:15)
toon 6 bonustracks
totale tijdsduur: 40:34 (1:13:19)
zoeken in:
avatar van deric raven
4,0
Adorations is een sterke opvolger van Love Like Blood.
Vreemd genoeg deed die vrijwel niks.

avatar van WesleyX16
3,5
deric raven schreef:
Adorations is een sterke opvolger van Love Like Blood.
Vreemd genoeg deed die vrijwel niks.


Mag ik je een klein beetje corrigeren. Kings And Queens was eerlijk gezegd de opvolger van Love Like Blood.. Maar Adorations is idd een heel mooi nummer.

avatar van deric raven
4,0
Correct, mijn formulering is niet juist.
Ik bedoelde dat Adorations qua nivo een waardige opvolger zou zijn.

avatar van The_CrY
3,0
"Een commerciële knieval" heeft dazzler een paar berichten hoger gezegd. Ja... daar kan ik me wel in vinden. Love Like Blood was een succes geweest, en ik denk dat de band gedacht heeft: "oh, zullen we dat nog eens proberen?"

Ergens verder naar boven zegt iemand dat een kritiek op deze plaat is dat "het allemaal broertjes en zusjes van Love Like Blood zouden zijn". Daar kan ik me ook zeker in vinden.

Deze plaat heeft echt wel wat aardigs over zich heen. Zo zijn de leuke nummers wat pakkender en focust de band zich meer op het maken van mooie melodieën i.p.v. vette, harde riffs. De sound is nog steeds duidelijk Killing Joke, maar het klinkt toch niet als die band. Vroeger was er door de hele plaat heen een dreigende sfeer, versterkt met lage, onheilspellende synths. Er was wat mis in de wereld, en Killing Joke liet dat merken. Maar nu worden we verteld dat er werkelijk niets aan de hand is... vrolijke, hoge, geruststellende synths.
Dan de nummers, er staan werkelijk een aantal hele mooie op. Adorations, Chessboards, A Southern Sky, Victory en Rubicon bijvoorbeeld. Die horen dan ook meteen bij mijn favoriete KJ nummers. Daar tegenover staat de rest van de plaat die voor het grootste deel niet echt relevant overkomt. Grootste misser is Love Of The Masses. Te gekke bassriff, maar vreselijk vervelende vocalen. Zou dat de liefde van de massa krijgen?

Verder jammer dat de CD versie drie extra nummers krijgt. Victory is nog leuk, maar die andere twee hadden van mij niet gehoeven.

Ik geef het toch een 3,5 ster, omdat de mooie nummers echt heel mooi zijn.

4,0
Ik heb heel wat jaren zonder dit album gekund, hoewel ik wel al bekend was met live versies van songs, en die bevielen me altijd wel. Nu heb ik uiteindelijk de re-issue met de oorspronkelijke mixen gekocht voor een tientje. Was een goede investering. Het is waar dat het een relatief toegankelijk album is als je het vergelijkt met hun overige werk. Toch is het daardoor niet slecht, omdat "Brighter Than A Thousand Suns" een album is zonder de welbekende aggressie en zeker zonder de grom- en grauwzang die in latere jaren zou volgen, waardoor het een vrij unieke plek inneemt in hun discografie.

De nadruk ligt op cleane zang en catchy, dansbare ritmes, maar desondanks vrij sombere melodieën. Ziedaar de overeenkomst met de hit "Love Like Blood". Toch is de algehele stemming op het album heel anders dan op "Night Time", om niet te zeggen samenhangender.
De eerste helft van het album is nagenoeg perfect wat de composities betreft. Helaas is het storende en mierzoete solo-nummer van Jaz Coleman dat "A Southern Sky" heet op deze re-issue gebleven, maar daar staan dan weer mooie B-kantjes als "Goodbye To The Village" en "Exile" tegenover. Deze nummers zijn exemplarisch voor de weemoedige teneur van het album, die ondanks de nette productie door mindere verstaanders afgedaan zal worden als "nare polsen doorsnij-muziek". En dat is juist wat maakt dat "Brighter Than A Thousand Suns" minder commercieel is dan velen beweren. Net zo min als er lovesongs op staan, net zo min is er destijds (in 1986/1987) noemenswaardige aandacht aan besteed.

Deze re-issue is een goede aanleiding om nog eens te luisteren of het werkelijk zo'n zwak album is tussen de andere albums van Killing Joke. In mijn visie niet, het is een album met mooie composities en een goede flow qua ritmes. Voor liefhebbers van het minder subtiele werk zijn "Extremities" of "KJ 2003" bij uitstek geschikt. Maar dat Jaz Coleman tot meer in staat is dan enkel gromzang is aangetoond.

avatar van deric raven
4,0
Zo slecht wordt dit album hier echter niet gewaardeerd.
Zelfs hoger dan Night Time.
Zo ook Extremities.

avatar van Edwynn
4,5
Ik vind het ook een prachtig album. Zelfs A Southern Sky bevalt me altijd erg goed.
En ik houd net zo van de ruigere Killing Joke. Het is meer het neerslachtige karakter wat alle albums op Outside The Gate na bindt en wat mij aanspreekt.

Misterfool
Een wat toegankelijkere plaat van Killing Joke. Tevens een plaat die door de sterkere focus op de synths erg new-waverig en 80's klinkt. Snap deels ook wel dat dit gezien wordt als commerciële knieval. De zangstem van Coleman komt hierbij echter goed naar voren. Hij heeft een klagerige manier van zingen(en dit bedoel ik echt in de meest positieve zin des woords), die goed past bij de melancholische sfeer van de muziek. A Southern Sky, gek genoeg het minst getagde nummer, is hier mijn favoriet.

avatar van vigil
4,0
Natuurlijk is het een beetje zullen we nog een Love Like Blood maken maar het is gewoon een heel lekker album

avatar van luigifort
Megalekker id, mijn fave van ze, heerlijk op druilerige en donkergrijze dagen als deze. Heerlijke sfeer, heerlijke synths, heerlijk gitaarwerk!

avatar van Pitchman
5,0
Wat een album! Draai de laatste tijd niet anders.
Hoppa ,5 sterren!
Dit is precies de sound die ik zocht. Die heerlijke iets duistere sfeer , de melodie in de stem van Jaz Coleman , het gitaarwerk met die tegenstrijdige akkoorden en lekkere vette drums. Die donkere keyboards die Coleman uitstekend bespeelt maakt het totaalplaatje compleet. En de songs zijn eigenlijk perfect. Krijg er meermalen kippenvel van. Alles klopt eigenlijk aan deze plaat. Love it!

avatar van Chameleon Day
3,5
En die heroïsche teksten, over strijd, rubicons overgaan, nieuwe ordes, massa vereringen, wapperende vlaggen en vanen...altijd beetje dubieus gevonden.

avatar van Premonition
4,0
Chameleon Day schreef:
En die heroïsche teksten, over strijd, rubicons overgaan, nieuwe ordes, massa vereringen, wapperende vlaggen en vanen...altijd beetje dubieus gevonden.


Tja, Coleman zwalkte altijd van heroische tijden naar het eind der tijden en zijn teksten neem ik altijd met een korreltje zout. Muzikaal is dit hun sterktste album vind ik, typische jaren tachtig melodische postpunk. In de jaren negentig werden ze een andere band en werd Coleman alleen maar manikaler en de muziek deed daar aan mee.

avatar van Chameleon Day
3,5
Premonition schreef:
Muzikaal is dit hun sterktste album vind ik, typische jaren tachtig melodische postpunk.


Beter gezegd wellicht: het album met het meest publieksvriendelijke geluid. Min of meer het hele album is gebaseerd op de sound van de hit 'Love Like Blood'. De synths vind ik hier op momenten wat te prominent aanwezig in het klankbeeld. Ook wat te "plat", te dik aangezet. Het gitaargeluid van Geordie zit er soms wat te veel in weggedoken. Dat had iets scherper op de voorgrond kunnen staan. Vooral het gitaarwerk op 'Chessboards' is erg fijn. Toch kom ik niet aan de 4*. Die teksten storen me ook wel wat.

avatar van dazzler
3,0
Als het op melodische postpunk aankomt zou ik Fire Dances niet onderschatten.
Die heb ik samen met het debuut en Night Time hoger zitten dan Brighter Than A Thousand Suns.

Ben het eens met wat Chameleon Day schrijft over het geluid van dit album.
Ik vind de uiteindelijke mix beter dan de oorspronkelijk mix die je kan horen op de remaster.

Albums 2 en 3 hebben hun momenten maar ook hun dieptepunten.
Het laatste album voor EG/Virgin is teleurstellend zwak.

Hun jaren '90 oeuvre heb ik niet in de collectie op de singles na die wel te pruimen zijn.
Daarna werden ze voor mij te luidruchtig.

Leonidas5
Volledig eens met Pitchman. Ge-wel-di-ge plaat. Alles klopt hier opeens en we belanden met deze intense band zowaar in popheaven. Prachtige sfeer, duister, kille maar zeer functionele synths en uitwaaierende gitaren, exact de sound die zoveel bands zoals bv Drab Majesty voor ogen hebben. Hier gebeurde dat al, en op zeer hoog niveau qua songmateriaal. Prachtig en absoluut een hoogtepunt van de postpunk. Zeer jammer dat ze dit niveau niet konden vasthouden, maar superdankbaar voor deze onvervalste mid 80s parel!

Gast
geplaatst: vandaag om 17:12 uur

geplaatst: vandaag om 17:12 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.