menu

The Moody Blues - Octave (1978)

mijn stem
3,24 (64)
64 stemmen

Verenigd Koninkrijk
Pop / Rock
Label: Decca

  1. Steppin' in a Slide Zone (5:34)
  2. Under Moonshine (5:00)
  3. Had to Fall in Love (3:40)
  4. I'll Be Level with You (3:49)
  5. Driftwood (5:02)
  6. Top Rank Suite (3:43)
  7. I'm Your Man (4:21)
  8. Survival (4:09)
  9. One Step into the Light (4:29)
  10. The Day We Meet Again (6:23)
  11. Steppin' in a Slide Zone [Live in Seattle 25 May 1979] * (4:57)
  12. I'm Your Man [Live in Seattle 25 May 1979] * (4:51)
  13. Top Rank Suite [Live in Seattle 25 May 1979] * (4:28)
  14. Driftwood [Live in Seattle 25 May 1979] * (5:02)
  15. The Day We Meet Again [Live in Houston 12 / 07 / 78] * (7:16)
toon 5 bonustracks
totale tijdsduur: 46:10 (1:12:44)
zoeken in:
Ozric Spacefolk
Ik geef wel toe dat hier en daar wat killer klinkt, er geen mellotrons zijn en dat er geen concept aanwezig is.

Maar ik ben ook een groot liefhebber van pop/aor. Misschien dat ik deze plaat daarom zo goed vind.

Ik heb overigens geen enkele plaat van de Moodies een erg lage score gegeven.

avatar van bikkel2
3,0
Hun albums t/m Seventh Sojourn zijn van een constant niveau. Met een paar fikse uitschieters er tussen.
Ik heb het meeste in huis, maar na de The Present worden de platen van een heel bedenkelijk niveau.
Ik heb alleen The Other Side Of Life nog, maar dat vind ik al een draakje.

Respect voor de groep,leuk dat ze nog live spelen, maar m.b.t het maken van nieuwe albums hadden ze al lang geleden moeten stoppen.

Maar da's mijn mening.

avatar van heartofsoul
2,5
De Moody Blues-albums tot en met Seventh Sojourn koester ik en heb ik vaak beluisterd in de jaren '70. Toen dit album uitkwam was het echter schrikken. Van de fijne sfeer en de prachtige liedjes was weinig meer over. Alleen Had To Fall In Love With You kon mij nog charmeren, maar voor de rest was het huilen met de pet op. Dat ligt aan de inferieure, en hier en daar zelfs onbenullige songs. Verder vind ik het geluid niet mooi. Lelijke synths! De Moody Blues waren voor mij passé! De platen die hierna kwamen, heb ik voor het grootste deel niet meer beluisterd.

Onlangs heb ik dit album opnieuw beluisterd op cd. Het spijt me, maar ik hoef dit niet meer te horen. Weg ermee.

avatar van Supersid
2,0
Akkoord natuurlijk, al mis je zo wel 1 "meer dan degelijke" plaat: opvolger Long Distance Voyager is toch nog een kleine heropleving, met het openingsnummer als absoluut prijsbeest en terugkeer naar oude vorm. Als je dat écht nog niet gehoord hebt (wat ik uit je reactie opmaak): daar ga je jezelf toch een plezier mee doen volgens mij
Verder is deze plaat natuurlijk gewoon kontverlammend kut...

avatar van heartofsoul
2,5
"Long Distance Voyager" staat inderdaad nog op mijn lijstje "nog te beluisteren albums". Maar de teleurstelling na het horen van "Octave" in het jaar van de release én bij recente herbeluistering was zó groot, dat dat op dit moment niet zo urgent meer is. Er is namelijk nog zo verschrikkelijk veel interessante muziek die ik wil beluisteren...

avatar van bikkel2
3,0
Voyager is beter. Een stuk frisser ook.

avatar van Supersid
2,0
Er is namelijk nog zo verschrikkelijk veel interessante muziek die ik wil beluisteren...


Een understatement van formaat

Ozric Spacefolk
Een plaat niet leuk vinden, is allemaal prima.

Maar kontverlammend kut? Vreemd, om dat zo neer te zetten.

Ik blijf dit een buitengewoon fijne plaat vinden... Vooral The Day We Meet Again...

avatar van Supersid
2,0
Als je dit een 4*-plaat vindt, kan ik begrijpen dat je dat vreemd noemt. Soms vergeet ik wel eens dat smaken verschillen. Mijn oprechte excuses, ik was blijkbaar op dreef en heb me wat laten gaan. Maar ik blijf het wel een, euhm, erg slechte plaat vinden naar Moodie-normen

Ozric Spacefolk
Supersid schreef:
Als je dit een 4*-plaat vindt, kan ik begrijpen dat je dat vreemd noemt. Soms vergeet ik wel eens dat smaken verschillen. Mijn oprechte excuses, ik was blijkbaar op dreef en heb me wat laten gaan. Maar ik blijf het wel een, euhm, erg slechte plaat vinden naar Moodie-normen


Je hebt Sur la Mer en Other Side of Life hoger gewaardeerd dan deze. Dat vind ik opmerkelijk.

avatar van Supersid
2,0
Dat zou kunnnen komen door het feit dat ik die 2 platen niet meer in huis heb, maar vroeger wel ettelijke malen gehoord heb toen ik nog in het ouderlijke huis vertoefde... Ik denk dat ze mee profiteren van de mildheid der herinneringen, maar je hebt een punt: volgende keer dat hij langskomt vraag ik of hij ze nog eens meebrengt... Om de zoveel tijd voel ik me verplicht om "Octave" nog eens een kans te geven, en dat valt me telkens weer erg tegen. Denk dat dat ook meespeelt... Maar nu ga ik er over ophouden!

Ozric Spacefolk
Ik ben geen priester, ook al gedraag ik me er soms naar.
Soms kan ik met moeite accepteren hoe iemand een favoriete plaat van mij, totaal niet trekt.

Het geeft natuurlijk helemaal niet, en relevant voor mijn luisterervaring is het ook niet.
En toch schiet ik soms in de verdediging. Dan is het net of iemand een kindje van me aanpakt...

avatar van Supersid
2,0
Doe ik soms ook hoor, al hebben we duidelijk andere favoriete platen die gekraakt worden... Trouwens: "The other side of life" heeft "Your wildest dreams" eop staan, en laat dat nu net een guilty pleasure van mij zijn...

avatar van devel-hunt
3,0
Vreemde plaat, kant 1 is schitterend en kant 2 enorm saai en slaapverwekkend. Zouden ze dat expres hebben gedaan? Je zal het bijna gaan denken.

avatar van bikkel2
3,0
Heeft meer te maken met een gebrek aan inspiratie vrees ik. Daarbij klinken bepaalde nummers nogal oubollig. Justin Hayward is in vorm met zijn songs. Zijn collega's beduidend minder. Al is de openingstrack van lodge heel aardig.

Ozric Spacefolk
Tja. Ik heb het nu wel vaak genoeg opgenomen voor deze plaat.

Ik zet hem zo even op de iPod en zal het even kritisch luisteren tijdens een wandeling.

2,0
Dan horen we het morgen wel.....

Ozric Spacefolk
Nope. Ik ben de enige die deze plaat goed vind. Ik heb het meerdere malen verdedigd. Het is klaar. Jammer wel, dat anderen niet de schoonheid inzien van sommige van de nummers op deze plaat.

Het zal komen, omdat Pinder niet meespeelt, en daardoor de toetsenpartijen wat simpeler zijn.

avatar van bikkel2
3,0
Mike pinder speelt hier nog op mee. One step into the light is van hem.

Ozric Spacefolk
Akkoord.

Maar hij speelt niet op alle nummers mee, ik las dat John en Justin een heleboel toetsenpartijen hebben ingespeeld, omdat Pinder tijdens de opnamen de band verliet.

avatar van bikkel2
3,0
Dat is inderdaad goed mogelijk, want Pinder koos een heel andere levenswandel. Koos definitief voor het geloof. Met Patrick Moraz haalden ze een virtuoos in huis. De toetsen op de opvolger Long Distance Voyager staan als een huis. Pinder had ook fraaie sounds, en kon goed overweg met de Melotron. Pinder was volgens mij één van de eerste musici die met het ding aan de slag ging.

Ach, Octave is zeker niet slecht ( nooit beweerd ook) maar het is allemaal wat mat. Na een pauze van 6 jaar verwacht je wat meer.
De groep blonk uit in spannende melodieuze en vaak mystieke muziek. Hier klinken ze, met alle respect, als wat uitgebluste oudere mannen.
Ik ben het ook wel met devel-hunt eens. Op de 2e zijde ( vanaf Top Rank Suite) zakt het behoorlijk in.
Pas met The Day We Meet Again veer ik weer op. Prachtig nummer, maar wel weer van Hayward.

Da's te weinig voor een toendertijd gerenomeerde band als The Moody Blues. In dat kader, hun minste plaat tot dan toe.
Nu staat ie ergens in de subtop, want na The Present wordt het artistieke nivo echt heel bedenkelijk.

WPE
Dit is niet hun beste album, verre van.
Maar...er staat in ieder geval wel een geweldig nummer op: "had to fall in love". Voor de rest zwakke nummers, helaas.Ze hebben veel betere muziek gemaakt.

avatar van bikkel2
3,0
Nou...... Steppin' In A Slidezone, Driftwood en The Day We Meet Again zijn prima songs naar mijn mening.
De rest is veel minder sterk. Enigzins teleurstellend is Octave inderdaad wel.

Ozric Spacefolk
WIsselvallig met misschien wel een paar van hun slechtste songs, maar toch één van mijn favoriete platen, omdat er wel erg dikke songs op staan.

avatar van E-Clect-Eddy
3,5
Had to Fall in Love alleen in Nederland uitgebracht, zie ik net ergens op Discogs. Een van mijn favorieten van The Moodies.

Verder is The Day We Meet Again erg goed te pruimen, klinkt alsof ze daar synthguitar gebruikten.

Top Rank Suite is een vreemde eend, met zijn Boogie-achtige intro.

2,0
slecht album, zij hebben laten zien beter te kunnen

avatar van Lambchop
3,5
Ozric Spacefolk schreef:
(quote)


Je hebt Sur la Mer en Other Side of Life hoger gewaardeerd dan deze. Dat vind ik opmerkelijk.


Zet aub had to fall in love ff hard aan morgen, dat is toch wel echt een prachtig nummer hoor.

avatar van BoyOnHeavenHill
3,5
Wat is wonderbaarlijker : dat de Moody Blues na die vijf-zes jaar toch weer bij elkaar kwamen, of dat ze daarbij überhaupt nog een acceptabele plaat konden afleveren? Natuurlijk staan hier een paar mindere nummers op (zoals het pseudo-jazzy Top rank suite en het kleffe I'm your man – "I'm yours, simply yours!"), maar ook vind ik hier het klassiek-Hayward-melancholische Driftwood (dat het overigens uitstekend zonder die sax had kunnen stellen), Mike Pinders plechtige One step into the light en het leuke refrein van Under moonshine. De hier vaak geprezen single Had to fall in love met z'n melige melodie, vervelende kampvuur-mondharmonica en even grote als suffe koor daarentegen is voor mij één van de minste nummers van de plaat.
        De overige vier nummers halen wat mij betreft makkelijk het oude niveau van 1967-1972: het overdonderende openingsnummer met z'n hals-over-kop-ritme en droomachtige tekst, de uitstekende rocker I'll be level with you die door Hayward weer van een flinke dosis fuzzgitaar wordt voorzien, en het uitstekend gezongen Survival dat een duidelijke melancholische onderstroom heeft – wat heeft het allemaal eigenlijk voor zin als dit bestaan toch niet meer is dan armetierig overleven? Maar dat nummer is nog niet half zo triest als het slotnummer, waarin de groep op het einde helemaal los gaat met tegen elkaar in gezongen partijen zonder dat dat de track overweldigt, en waarin Justin Hayward zó verdrietig zingt en zúlke pijnlijke gitaarpartijen speelt dat de twijfel of de "wij" elkaar eigenlijk wel ooit zullen ontmoeten gerechtvaardigd lijkt, hoezeer de zanger ook vooruitkijkt naar die vredige tuin waar ze samen zullen wandelen. "the years have been so lonely / Like a dog without a home / It's dangerous when you find out / You've been drinking on your own" zijn in ieder geval geen vrolijk stemmende regels.
        Ja, de Moody Blues klinken gewoner (meer "gewoontjes") dan ooit, de dominante mellotron is definitief opgeborgen (hoewel Mike Pinder nog wel "There's one thing I can do / Play my mellotron for you" zingt, en misschien is dat instrument op die ene bijdrage van hem ook nog wel te horen), er zitten af en toe wat te veel strijkers en blazers op, en lang niet alle composities halen een voldoende, maar dankzij de genoemde vier fantastische nummers, Justin Haywards alomtegenwoordige sublieme akoestische en elektrische gitaarspel, de bij deze band gebruikelijke prachtige samenzang, het professionalisme van de produktie, en het algemene gevoel van gretigheid om de draad na Seventh sojourn weer op te pakken is dit toch een plaat geworden die ik niet graag had willen missen.

avatar van Mssr Renard
4,0
Eigenlijk heeft deze plaat maar één echte misser: Top Rank Suite, welke ook gelijk één van de vervelendste Moodies-songs is. Verder is One Step into the Light wat saai.

Maar verder draai ik deze plaat altijd met veel plezier. Lekker meezingen en The Day We Meet Again is zeker één van hun mooiste nummers.

avatar van Mssr Renard
4,0
Ik wist niet dat er promo-videos van deze plaat waren, zoals: Had to Fall in Love. Voor mij genieten, leuk om te zien.

Op Had to Fall in Love zijn ze me z'n vieren present, op Driftwood met z'n vijven (met Moraz op synth en Thomas op sax!!!), op Stepping in a Slide Zone weer met z'n vieren waarbij Thomas de synthsolo mimiekt op z'n dwarsfluit.
Het moet een vreemde periode zijn geweest, maar ik blijf het een goede plaat vinden.

Nu ga ik meer video's zoeken, leuk.

Gast
geplaatst: vandaag om 19:30 uur

geplaatst: vandaag om 19:30 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.

Let op! Je gebruikersnaam is voor iedereen zichtbaar, en kun je later niet meer aanpassen.

* denotes required fields.