menu

Flying Lotus - Until the Quiet Comes (2012)

mijn stem
3,83 (218)
218 stemmen

Verenigde Staten
Electronic / Jazz
Label: Warp

  1. All In (2:58)
  2. Getting There (1:49)

    met Niki Randa

  3. Until the Colours Come (1:07)
  4. Heave(n) (2:22)
  5. Tiny Tortures (3:03)
  6. All the Secrets (1:56)
  7. Sultan's Request (1:41)
  8. Putty Boy Strut (2:53)
  9. See Thru to U (2:24)

    met Erykah Badu

  10. Until the Quiet Comes (2:40)
  11. DMT Song (1:19)

    met Thundercat

  12. The Nightcaller (3:28)
  13. Only If You Wanna (1:42)
  14. Electric Candyman (3:32)

    met Thom Yorke

  15. Hunger (3:39)

    met Niki Randa

  16. Phantasm (3:51)

    met Laura Darlington

  17. Me Yesterday//Corded (4:39)
  18. Dream to Me (1:36)
totale tijdsduur: 46:39
zoeken in:
avatar van deta
0,5
Misschien begrijp ik de muziek niet, klinkt voor mij als, pling plong pling.
Iets te veel LSD?

avatar van midnight boom
4,0
Alleen die prachtige titel al. Over de opvolger van het baanbrekende 'Cosmogramma' (2010) is weer goed nagedacht. Alles lijkt te kloppen aan het bijzonder vruchtbare 'Until The Quiet Comes'. De architect hiervan, de (vandaag jarige) Amerikaan Steven Ellison, voegt weer op tamelijk geniale wijze de meest uiteenlopende stijlen bijeen. Het resulteert in een indrukwekkende plaat die wat tijd nodig heeft om te moeten landen. Als eenmaal alle puzzelstukjes op hun plaats gevallen zijn luister je naar een van de mooiste platen van het afgelopen jaar.

Het startschot van 'Until The Quiet Comes' is er een om nooit meer te vergeten. Met 'All In' laat Ellison een warme en vage sfeer horen dat genadeloos mooi overgaat in 'Getting There'. Als de jazzy vocalen van Niki Randa klinken verandert de muziek drastisch, maar blijft de imposante sfeer toch ongewijzigd. Het is kenmerkend voor de werkwijze van Flying Lotus. Hij weet op magnifieke wijze jazz, hiphop en elektronica als stromend water bijeen te voegen. We horen 18 korte nummers in drie kwartier, waarin veel gebeurt. We horen een beetje Aphex Twin, een beetje DJ Shadow en een beetje Radiohead. Frontman van laatst genoemde band, Thom Yorke, verzorgt één van de gastoptredens op 'Until The Quiet Comes'. Hij is onherkenbaar in het prachtige Electric Candyman. Beter herkenbaar zijn Erykah Badu, Thundercat en Laura Darlington, die ook een klein steentje bijdragen aan de kraakhelder klinkende plaat. De onwijs diepe bas in 'Tiny Tortures', de aan 'Kid A' denkende synths in 'All The Secrets' of het onbeschrijfelijke 'Putty Boy Stut'. Het zijn enkele voorbeelden van het moois dat Flying Lotus op 'Until The Quiet Comes' te bieden heeft. Geef je deze plaat even de tijd, dan is de beloning ook groot.

'Until The Quiet Comes' is ingetogener dan het vrij hectische 'Cosmogramma'. Het maakt de plaat minder grensverleggend dan zijn voorganger, maar wel een die stukken beter in het gehoor ligt. Naar deze plaat kan (en wil) ik heel de dag luisteren en dat was bij 'Cosmogramma' niet het geval. Flying Lotus schept een nieuw universum binnen zijn zelf gecreëerde universum. In minder filosofische taal; dit is zijn beste werk tot nu toe. Ja, 'Until The Quiet Comes' mag zonder overdrijven een meesterwerk genoemd worden.

van: http://daanmuziek.blogspot....

avatar van kobe bryant fan
4,5
Until The Quiet Comes

Na het volgeproduceerde, organische en vaak betoverende 'Cosmogramma' keert Flying Lotus terug met 'Until The Quiet Comes' na de nogal chaotische voorganger klinkt 'Until The Quiet Comes' als het rustpunt in de - tot nu toe echt prachtige - discografie van FlyLo.

FlyLo past nog alle elementen toe die 'Cosmogramma' zo betoverend maakten.
De drums klinken nog steeds organisch, vol en hebben een prachtige klank, de bassen zijn evenals vol en de samples zijn haast niet te beschrijven. Hoe organisch, hoe rustgevend en soms gewoon verpulverend mooi!

Het mooie ook aan deze plaat is dat het een mooi geheel is, draai de nummers apart en je mist een groot deel van de magie. Steven Ellison weet perfect hoe hij een plaat ineen moet steken. De prachtige kortere tracks die vaak onder de 2 minuten liggen zorgen voor een prachtige verbinding tussen de langere nummers.

Steven weet ook steeds de juiste mensen voor de juiste job te zoeken. Dit bewijst hij oa. in - misschien wel mijn favoriete track van deze plaat - Getting There.
Niki Randa haar bijdrage is haast perfect te noemen en enorm betoverend. Sluit je ogen laat je meevoeren door die prachtige up-tempo, volle drums, prachtige organische sample en de prachtige vocalen en dan zijn bij mij allesinds beelden van prachtige Japanse tuinen om middernacht nooit ver weg te denken.
Al weet Kahlil ook wel een mooie illustratie van zijn beleving bij de nummers te geven.

Prachtig vind ik het ook hoe FlyLo een enorm coherente plaat kan maken met toch nummers die vaak wel een andere stijl hebben. Putty Boy Strut - die clip !! - is bijvoorbeeld helemaal anders dan Sultan's Request die er net voor kwam. Toch valt die stijverandering niet op doordat ze beiden dezelfde sfeer uitademen.

Until The Quiet Comes is voor mij de beste Flying Lotus release (tot nu toe) en één van de sterkste platen allertijden. Vandaar een mooie Top 10 notering en uiteraard een dikke 5*

avatar van Weirdo Wizzy
4,0
Cosmogramma was het album waardoor ik kennis maakte met Flying Lotus. Dit vervolg zou ik dan weer aanwijzen als het album waardoor ik ook daadwerkelijk van zijn muziek kon genieten. In het begin kon ik nog niet zoveel met zijn muziek al intrigeerde het me destijds al wel.

Until The Quiet Comes is ten opzichte van zijn voorganger een stuk meer laidback zal ik maar zeggen. Er hangt hier veel meer een mellow, dromerige vibe overheen. Vind ik zelf wel fijn, want ik ben niet zo'n voorstander van snel schakelen. Dat dromerige komt ook letterlijk treffend naar voren in de prachtige videoclip van Tiny Tortures. Of DMT Song is natuurlijk een goed voorbeeld. Ik ben zelf ook wel gefascineerd door dromen en alles wat ermee te maken heeft en Flying Lotus volgens mij ook wel. Dat komt op dit album wel naar voren in ieder geval.

Verder voelt dit aan als zijn meest ontspannende album en tegelijk gaat hij nog meer de diepte in als zijn voorgangers naar mijn mening. Het heeft alleen een minder uitbundig karakter. En dan mag ik ook niet onvermeld laten dat ik de albumcover prachtig vind.

Beoordeling: 4,5 ster

Aangevinkte nummers: Getting There, Heave(n), Tiny Tortures en The Nightcaller

Gast
geplaatst: vandaag om 07:34 uur

geplaatst: vandaag om 07:34 uur

Let op: In verband met copyright is het op MusicMeter.nl niet toegestaan om de inhoud van externe websites over te nemen, ook niet met bronvermelding. Je mag natuurlijk wel een link naar een externe pagina plaatsen, samen met je eigen beschrijving of eventueel de eerste alinea van de tekst. Je krijgt deze waarschuwing omdat het er op lijkt dat je een lange tekst hebt geplakt in je bericht.

* denotes required fields.