Sting - The Dream of the Blue Turtles (1985)

Zojuist was 'Fortress Around Your Heart' op radio 2, een nummer dat je niet snel verwacht op een nationale radiozender. Werd meteen weer gegrepen door de pracht van dit nummer. Wat was de man toch in vorm in die periode. Kippenvelnummer.

Naar aanleiding van het feit dat Fortress op de radio was, heb ik ook de plaat weer eens opgelegd.

Fortress is altijd mijn favoriete track geweest, samen met Russians. Ook al verwijst Fortresst natuurlijk gewoon nog enorm naar the Police. Dit album is een heel mooie overgang van the Police naar Sting solo.
Op dit album is erg goed te horen wat de man allemaal in zijn mars had. Persoonlijk vind ik dat ie dit niveau nooit meer heeft gehaad. Al komen Sting - Ten Summoner's Tales (1993) en enigszins Sting - The Soul Cages (1991) nog wel heel erg dicht in de buurt.

Dit album is er gelukkig, en het bewijs dat de man het kon!

Met deze berichten maar gedraaid en gelijk half sterretje erbij.

Nothing like the sun, voor mij zijn beste, hoort ook tot dat rijtje.
Daarna is Sting helaas weggezakt in middelmatige muzak. Maar in de periode 85-93, was hij erg goed bezig.

Als nothing like the sun een enkele was geweest had ie daar zeker tussen gepast. Nu als dubbelaar heeft ie net iets teveel zwakkere momenten wat mij betreft, maar blijft uiteraard nog steeds wel een goed album

Er staan 'maar' 12 nummers op die LP, dus dat valt wel mee toch?
Het was een dubbelalbum op basis van speelduur, niet aantal nummers.
Al ben ik wel met je eens dat de genoemde albums beter zijn.
Voor mij is Soul Cages zijn no1 album gevolgd door deze, Tales en Sun.

Na 30 jaar nog niks aan kwaliteit ingeboet. Zowel a als b kant het genieten waard, al heeft kant a de volle 5*

Erg lekker nummer inderdaad, samen met Fortress Around Your Heart de beste nummers van dit album wat mij betreft.

Toch een - zeker voor die tijd - heel originele en authentieke plaat van Sting. Het spelplezier spat er af. En er wordt fijn gemusiceerd. Mooi album, kleine klassieker.

Een best wel gevarieerd album van een erg veelzijdige artiest. If you love somebody, Love is the seventh wave en het prachtige Russians waren de trekpleisters, maar ook de rest van het album mag er zeker zijn. Al moest ik wel even wennen aan de jazzy invloeden op deze cd. Van mij krijgt ie 4 sterren.

Ik vind dit toch nog steeds zijn beste solo album.
De dvd is ook erg genietbaar met die, naar nu blijkt 30 jaar geleden!, erg jonge jazz toppers in spe.

Dijk van een plaat! Mijn vader had deze indertijd (en nog steeds ongetwijfeld), samen met de live plaat "Bring Out the Night". Ettelijke malen achter de kiezen genomen, wat de objectiviteit niet ten goede zal komen. Desondanks: qua inventiviteit en originaliteit zijn er volgens mij geen beteren te vinden in het oeuvre...

En: de kleintjes maken het verschil: het titelnummer met zijn dikke minuut, maakt de zaak onverbiddelijk af

Bring "on" the night

Uiteraard! What was I thinking!

1985 was een niet al te beste zomer maar deze plaat maakte veel goed. Beetje onderschat omdat er erg veel van verkocht zijn en Sting een zeker charisma ontbreekt. Dat gaat in de waardering niet altijd even goed samen waardoor de waardering achterblijft. Van begin tot eind een goede plaat.

Sting geen charisma?

ik mis bij hem de echte uitstraling.

Sting was al een gearriveerde muzikant toen hij op 1 juni 1985 zijn eerste solo album “THE DREAM OF THE BLUE TURTLES” uitbracht. De als Gordon Matthew Thomas Sumner geboren Engelsman had naam gemaakt als zanger/bassist van het legendarische trio The Police. Met die band bracht hij 5 albums die allemaal de gouden en platina status veroverden. In 1983 verscheen “SYNCHRONICITY” met daarop één van de grootste hits uit de korte carrière van The Police, "EVERY BREATH YOU TAKE” en na de tour n.a.v. dat album, focuste Sting zich op een solo album. Dat werd “THE DREAM OF THE BLUE TURTLES” waarop hij pop, reggae, ska, jazz en rock met elkaar vermengd met een verbluffend resultaat als gevolg. De tweede single “LOVE IS THE SEVENTH WAVE” heeft zelfs een knipoog richting zijn vroegere bandje The Police, als hij tijdens de fade-out kort “EVERY BREATH YOU TAKE” zingt. Tevens staat er een uptempo versie op van het op The Police album “ZENYATTA MONDATTA” op dit prachtige album. Met “RUSSIANS” kent het album zijn grootste hit in Nederland en laat Sting zich van zijn maatschappij betrokken kant zien. Dat komt ook naar voren in songs als “CHILDREN’S CRUSADE” (Eerste Wereldoorlog) en “WE WORK THE BLACK SEAM” (mijnwekers stakingen in Engeland ‘84/’85). Muzikaal zit het ook goed, want Sting krijgt hulp van onder andere drummer Omar Hakim, bassist Darryl Jones (tegenwoordig bij de Rolling Stones) en saxofonist Branford Marsalis. Dit album was de opmaat tot een uiterst succesvolle solo carrière en betekende tevens dat The Police definitief verleden tijd waren, op een eenmalig wereldtour in 2007 en 2008 na, maar een nieuw album heeft er niet in gezeten. Sting maakte die wel en scoorde vooral met de opvolger van “THE DREAM OF THE BLUE TURTLES”, “NOTHING LIKE THE SUN” uit 1987, “THE SOUL CAGES” uit 1991 en “TEN SUMMONER’S TALES” uit 1993. Daarna werd het succes langzaam minder, maar optreden doet hij nog steeds en vorig jaar bracht hij nog weer een nieuw album uit, “57TH & 9TH”, zijn 12e studio-album. Sting hoort bij de grootheden in de popmuziek en dat begon bij The Police, maar zijn definitieve stap naar de top werd ingezet met dit album…alleen om die reden al een klassieker.

Waarom toch al die hoofdletters bij de titels - dat leest heel irritant ALSOF JE STEEDS AAN HET SCHREEUWEN BENT!

Staat het wellicht zo op de wiki of bio pagina waarvan het is gekopieerd?

Mooi stukkie hoor, Marco. Beste plaat van Sting. Ik was laatst in Newcastle en daar vind je al zijn albums prominent vooraan in de CD-winkel liggen. Hij komt er vandaan en is nog steeds verbonden met de verarmde havenstad aan de Tyne. Sociaal hart, onze Sting. Muzikaal inmiddels wel een beetje uitgeteld, denk ik.

Er is een prachtige vinyl box uit met alle lp's opnieuw geremasterd. Wel duur, maar komt toch ook neer op €12,- per lp. Aanrader, want geweldig geluid en die Sting heeft toch een hoop moois gemaakt. Ik bedank hem in ieder geval ook voor het ontdekken van The Last Bandoleros, zijn recente voorprogramma en backing band.

Jammer van het beduidend mindere middengedeelte ( 5,6 en 7 ) daarvoor en erna staan geniale nummers.

Mooie mix van pop en laidback- en uptempojazz.

Grappig, track 6 en 7 zijn mijn favorieten van het album .

Deze CD heb ik na lange tijd weer eens in de auto beluisterd en dan keer en keer weer opnieuw. Wat een FAN-TAS-TISCHE plaat is het toch. Persoonlijk vind ik dit zijn beste en dan reken ik ook alle Police CD's mee die ik overigens ook zeer goed vind. Wat een supermuzikanten heeft hij hier tot zijn beschikking! Mijn favoriet is Fortress Around Your Heart, dat nummer kan ik 20x achter elkaar luisteren en dan verveelt het me nog niet. Maar ook nummers als Children's Crusade, Moon over Bourbon Street, Russians en het ontzettend swingende Shadows in the Rain behoren wat mij betreft tot het beste wat Sting ooit gemaakt heeft. Jammer dat Sting dit niveau niet altijd heeft kunnen vasthouden, alhoewel de 3 volgende studio albums ook nog erg sterk zijn. Toch maar een halfje erbij, de volle mep 5 sterren!

Destijds werd dit album na het toch niet misselijke Police-oeuvre gezien als een kroon op het werk: Sting goes Steely Dan, met dien verstande dat de ironie van Donald Fagen ver te zoeken is. Sting was eigenlijk een prototype gutmensch, hetgeen bij de nog meer geëngageerde opvolger nog sterker tot uitdrukking kwam. Maar dit album was zeker een geslaagde PopJazz-fusie. Ik heb de band van destijds ook live mogen bewonderen op een regenachtig en drassig Pinkpop (meen ik) en was zeer onder de indruk. Sting had dus (idd lennon) zeker wel charisma. Toch heb ik deze plaat later minder vaak op de draaitafel gelegd dan b.v. REM's "Lifes rich peagant". Ook zijn mijn favoriete nummers van toen; de melancholieke 'Russians' en "Moon over Bourbon street" gekanteld ten gunste van de sfeertechnisch minder eenduidige "Children's Crusade" en "Fortress Around Your Heart". Maar matig wordt het toch nergens. Nog steeds een zeer aangename luisterervaring dit album.

Wat mij betreft man's beste solo album. Aangezien ik - als 1 van de weinigen volgens mij - zijn werk bij The Police niet trek vind ik Sting op solo gebied alleraardigst. Hij breekt hier duidelijk met zijn verleden. Als antwoord op zijn vetrek uit The Police geeft Sting altijd aan dat hij er aan toe was om op eigen benen te staan. Dat de heren elkaar op een gegeven moment niet meer konden luchten of zien zal daar ook aan bijgedragen hebben. Afgaande op deze schijf geloof ik wel in de eerste reden. Het springere en de typische ritmes die de muziek van zijn voormalige broodheer kenmerken ontbreekt hier grotendeels. Russians, Consider Me Gone, Moon Over Bourbon Street, stuk voor stuk nummers waarop Sting een duidelijk stempel drukt. Popmuziek voor de 'serieuzere' muziekliefhebber met zijstapjes naar de Jazz, rock en wat ska. Helaas is het middenstuk van deze schijf wat saai in mijn ogen, desalniettemin als geheel en als debuut is het een prima album.