MotleyKoen zegt:
Begint heel goed met het ongelooflijk toffe Lightning Bolt. De rest van het album verliest echter al snel glans
Tot en met 'Seen it all' lijk je wel naar een heel ander album te luisteren dan wat er daarna komt. De eerste 4 nummers, nostalgisch punky, waarbij de stem van Bugg maar ook de composities zodanig (street credible?) binnenkomen dat je denkt het al eerder van een (soort van) Ray Davies of Pete Shelley gehoord hebt. Dat lijkt mij een compliment; deze nummers zijn dusdanig ontkoombaar dat ze al geruime tijd hadden kunnen bestaan en zijn nochtans geen kopie of gimmick van zoiets. Vervolgens komt de zachtere kant van Bugg ruim aan bod, misschien minder onderscheidend, maar zou je een album voor een romantische setting willen gebruiken, kun je inschakelen bij nummer 5. Voor mij blijft het album ook verder aan de goede kant van de streep en helt hij nergens te ver door naar behaagzucht (al is 'fire' geen echte toevoeging meer). Het blijft heel knap dat Bugg op zo'n jonge leeftijd zoiets kon maken, al moet ik wel erkennen dat mijn nieuwsgierigheid naar Jake Bugg hiermee wel bevredigd is. Misschien heeft ie hierna nog wel onontkoombaar werk uitgebracht maar vooralsnog doe ik het (in alle tevredenheid) hiermee.