Led Zeppelin - Celebration Day (2012)

Waardig oud worden heet dat.
Het bewijst ook dat Plant een vervolg met Zep niet meer ziet zitten.
Een juiste keuze denk ik zo.
Waarom het verleden herkauwen, als je zelf nog in staat bent nieuwe songs te schrijven en in een andere tijd.
Onder het motto; We kunnen het nog en de songs staan nog als een huis.

Maar dit is een waardig slotstuk met Jason i.p.v John.
Het kon toch niet mooier.

Wat een genot om de band op deze registratie te zien/horen spelen. OK, alles gaat een toontje lager maar de energie en het spelplezier is er niet minder om. Jason Bonham laat duidelijk horen dat de appel niet ver van de boom is gevallen en zorgt voor een enorme drive in de nummers. De losse, relaxte manier van spelen van Jimmy Page Blijft voor mij een genot om te horen. Ok, soms is hij wat rommelig, maar ik wou dat ik zo rommelig kon spelen . John Paul Jones is daarentegen een rots in de branding die samen met Jason een solide basis legt. Wat een rasmuzikanten!

Gisteren schreef ik nog over het unieke document van Cream - Royal Albert Hall. Nou deze uitgave hoort daar zeker ook bij. Velen hielden het niet voor mogelijk dat er nog een reünie concert zou plaatsvinden. Na de opheffing van de band vanwege John's tragische dood in 1980 zijn er nog wel een aantal geweest maar dat waren allen faliekante missers. Ditmaal stonden de heren er allemaal 100% achter. Daar het eigenlijk ook een benefit concert betrof. Kaartjes waren dus binnen een millieseconde weg, maar niet getreurd, er zou nog een film van uitkomen en op cd gezet worden.... Nou dat duurde nog wel effe 5 jaar!
Maar goed uiteindelijk is het er, en mag wat mij betreft ook een uniek document genoemd worden. En natuurlijk is er het een en ander aan op te merken en klopt het vooral in het begin niet helemaal.
Maar dit is Led Zeppelin, live in 2007! En zoals bij Cream gelden er dan andere waarden. Alleen al een 5 omdat het er is.

Goede liveregistratie met een gevarieerde setlist en kortere improvisaties dan in de hoogtijdagen. For Your Life knalt er heerlijk uit hier en zet de studioversie in de schaduw. Heb gedurende oud en nieuw 2014/2015 klokslag 12 eens mijn toenmalige nieuwe apparatuur op dit nummer uitgeprobeerd met het volume op halve kracht en kon het aan het eind van de straat horen. Daar leent deze uitvoering zich goed voor. Dat tweede gedeelte van disc 1 is mijn favoriete gedeelte met o.m. een fraaie uitvoering van No Quarter. Sowieso is Celebration Day heel wat beter dan dat halfslachtige No Quarter-album uit '94 van de heren Page en Plant.